Amore keek hem aan, en keek ook naar de wonden. ''Oeps,'' zei ze droog. Ze zuchtte even, maar ze had haar excuses al aangeboden. Het kon vaker gebeuren, maar, het zou hem ook eens kunnen gebeuren. Ze ging liggen na een paar bessen, en keek naar de wolken. ''Weet je,'' begon ze, ''Het is best vreemd. Wetend dat je ieder moment kan veranderen, en jezelf dan niet meer onder controle hebt..'' Zei ze. ''Jij moet gaan oefenen met je aura. Ik blijf bij je, als je dat doet, voor het geval je flipt. Ik zorg gewoon dat mijn volt niet al te hoog word, dan moet het lukken..'' Zei ze toen.

Riolu luisterde naar Amore en knikte, aan de ene kant wilde hij graag oefenen met zijn aura zodat hij sterker werd en andere geen pijn meer kon doen. Maar aan de andere kant.. Als hij zijn aura weet te controleren betekende dat dat hij terug naar Aureon kan. En wilde hij dat wel? Dit was een moeilijke tweestrijd voor hem maar Riolu besloot er maar niet teveel over te piekeren. Hij pakte een oran berry, meer om zich wat beter te voelen dan dat hij echt honger had, en begon ervan te eten.

Amore zuchtte even. Ze dacht na; Riolu zou, als hij zijn aura onder controle had, waarschijnlijk teruggaan naar Aureon. Ze zuchtte nogmaals, en snoof eventjes. Als hij dat zou doen, zou hij dan nog terugkomen? Haar oogjes werden wat groter. Ze had er niks tegen als hij naar Aureon zou gaan, ze gunde het hem om naar zijn geboorteplaats te gaan. Alleen.. Dan zou hij alleen daarheen gaan, en zij hier alleen blijven. Daar had ze beslist geen zin in, maar, als hij daarheen wilde, zou zij die keuze respecteren. Ze zuchtte weer, en liet zich op haar rug vallen.

Nadat Riolu zijn oran berry ophad voelde hij zich al een stuk beter. Hij keek Amore aan en glimlachte. Toen bedacht hij zich dat hij haar nog niet over Dustfire had verteld, bij de gedachte aan de ho-oh kreeg Riolu een naar gevoel van binnen. 'eeh.. Amore' hij snoof eventjes 'eh.. heb jij het al gehoord over Dustfire?' er kwam een verdrietige blik in zijn ogen. Hij wist zeker dat Amore, Dustfire wel kende, bijna iedereen in pokeRPG kende haar.

Een grijnsje kwam op Amore's gezicht. Dustfire.. Had haar moeder daar nieteens ruzie mee gehad in haar slechte tijd? ''Dustfire.. Wat is er met Dustfire?'' Vroeg ze aan Riolu, ze keek hem doordringend aan. Ze wist van niks, aangezien ze niet echt bezig was met alles om haar heen, momenteel. ''Als jij trouwens teruggaat naar Aureon,'' zei ze toen, ''Ga ik terug naar de mens,'' ze snoof eventjes zacht.

'Ehh.. Dustfire is' hij knijp zijn oogjes dicht maar opende ze daarna weer snel 'Dustfire is gevangen genomen door een stroper, ik heb het zien gebeuren..' Riolu keek haar aan en hoorde wat ze zei over Aureon, terug naar de mens? Dat begreep Riolu niet helemaal, kwam ze dan bij de mens vandaan, die waren toch niet te vertrouwen? 'hoezo?' vroeg hij maar 'en ik weet nog niet of ik terug ga Amore, ik kan jou niet zomaar achter laten' zei hij terwijl er weer een glimlach op zijn snoet verscheen.

Amore zuchtte, ''Dustfire dus.. Gevangen,'' ze zuchtte, maar wist dat zij er niks tegen kon doen: Dit was een opdracht voor de getraindere pokémon, om haar te redden. ''Ik ben geboren bij de mens. Tora, mijn moeder dus, heeft me laatst verteld dat mijn oma en mijn tante nog leven.. Ik wil dan naar ze toe,'' legde ze rustig uit, ''Ik woonde dus zo'n beetje.. Bij de mens,'' zei ze. Toen hij zei dat hij nog niet wist of hij terugging, schudde ze haar kopje, ''Je moet niet hierblijven voor mij, dan voel ik me schuldig,'' zei ze droog, en ze snoof weer.

Riolu luisterde naar Amore en dacht na, hadden mensen dan ook een goede kant? Als dat zo was was Riolu kwaad dat hij dat nooit had meegemaakt. Of wel? Riolu kon zich niet herinneren wie het was die hem had gered van de stropers maar.. was dat misschien een mens? Uiteindelijk besloot hij maar op haar laatste opmerking in te gaan. 'Maar ik wil hier zowiezo niet weg, ik voel me hier thuis'. Riolu keek even naar boven en zag dat de grijze wolken langzaam wegdreven en plaats maakte voor de blauwe lucht. Toen schoot hem opeens te binnen dat Amore had gezegd dat ze haar familie nog een keer zou laten zien. Hij had haar ouders al ontmoet, maar de rest van de familie nog niet. 'Amore, zullen we anders naar je familie gaan? Kan ik ze ook eens een keer ontmoeten' zei hij. Hij was het zat om stil te zitten ook al moest hij nog herstellen. Riolu kon wel wat hebben. Hij glimlachde naar Amore

''Of we laten ze hierheen komen,'' snoof ze droog. Rustig knikte ze, ''Het blijft jouw keuze of je gaat of niet, ik bemoei me daar niet mee,'' zei ze toen, en ze liep een eindje van hem vandaan. Ze ademde diep in, en deed haar staartpunt in de grond. Na goed uitgeademt te hebben, vloog er een bliksemstraal richting de zon. Even later nog één, deze was wel groot, maar véél kleiner dan toen haar volt te hoog was. Ze grijnsde breed, ''Nu zouden ze moeten komen, als ze in dit gebied zijn,'' zei ze rustig.

Niet veel later kwam er een pikachu aan. Heel 'toevallig' was ze in de buurt van de velden geweest, en was dus al snel bij Amore en Riolu. Rustig keek ze de twee aan, ''Hallo,'' begroette ze hen. Rustig keek ze naar Riolu, ''Volgens mij hebben wij elkaar nog niet eerder gezien,'' zei ze toen, ''Candy,'' stelde ze zichzelf toen rustig voor, en ze keek weer naar Amore, ''Amore,'' zei ze toen met een knikje, en ze grijnsde.

(Edit: Ik (Amore/Candy/Tora xD) moet weg (A))

Sparky kwam meteen al achter Candy aan. Toen viel zijn oog op Riolu. 'Hm,jouw hebben we inderdaad niet gezien.' zei Sparky rustig. 'Ik ben Sparky,Candy's...partner,' zei hij. 'Amore,Waarom heb je ons geroepen?' zei hij ernstig.

Riolu knikte en keek naar Amore die twee bliksemstralen de lucht in vuurde. Riolu had begrepen dat dit een soort roepsignaal was naar haar familie. Niet veel later kwam er dan ook een pikachu aanlopen. Hij keek haar even onderzoekend aan, ze leek best wel op Amore, afgezien van de blauwe ogen. Achter de pikachu, die Candy bleek te heten, verscheen er nog één. Dit keer een mannetje, hij stelde zichzelf voor als Sparky, de partner van Candy. 'nee dat klopt' zei Riolu met een grijns 'Ik ben Riolu' stelde hij zichzelf voor terwijl hij opstond.

Amore grijnsde. Waar zou haar moeder blijven? Nouja, zal wel. Ze keek even naar Candy, en grijnsde. Candy leek, net als haar, veel op haar overgrootmoeder: Amor, waar zij ook naar vernoemd was. Rustig keek Amore weer naar Riolu, en hierna naar Sparky, ''Há, Spark,'' zei ze droog. Ze grijnsde eventjes, ''Candy is de nicht van mijn moeder,'' ze trok even een moeilijk gezicht, ''Een soort achtertante, ofzo,'' zei ze toen dom.