De grote Ninetales kwam met slome passen aan.. Haar poten trilden. Het gevecht met de Arcanine waarmee ze ooit ruzie had gehad, had veel van haar gevergd. Ze zou nu niks meer aankunnen. Ze keek wat om zich heen. Alle beelden schoten haar voorbij. Het gevecht was zwaar, een gevecht tot op de dood was het. Flair, helemaal doorbloed, tegen de Arcanine, die goed getraind was. Net toen Flair zou gaan verliezen, beet de Arcanine haar in haar staart. Hij werd vervloekt, tot een 1000 jaar lange slaap. Flair vluchtte, en kwam eindelijk weer hier aan. Ze zuchtte. De beelden waren walgelijk; Ze had nooit meer iemand willen vervloeken tegen zijn of haar wil in, maar, nu was het een noodgeval geweest, toch..?

Met grote passen voor haar doen, liep de Pikachu over de bergen. Toen ze een zwaargewonde Ninetales zag, grijnsde ze. Haar felrode ogen glinsterden. Haar volt was hoog, misschien hoger dan vorige keer. Ze rende naar de achterkant van de Ninetales, en gaf haar een flinke klap met haar ijzerstaart. Ze zag hoe de Ninetales om viel door de enorme kracht van haar staart. Ze zette zich met haar staart af, en was nu hoog in de lucht, boven de Ninetales. Ze deed een donder, op volle kracht. De Ninetales leek echt niet veel meer te kunnen hebben, dus landde Amore boven op deze. ''Dagdag, Ninetales,'' zei Amore grinnikend. Ze deed haar armen wijd, en een mega-donder omhulde haar en Flair. Hierna keek ze naar Flair.. Als deze nog zou leven, zou ze doorgaan.

Een kleine Pikachu sloeg Flair hard tegen haar hoofd. Flair viel om, en keek geschrokken op. De Pikachu leek rood-gloeiende ogen te hebben; Dit was niet goed. Toen Flair op wilde staan, kreeg ze een enorme donder tegen zich aan. Niet veel later landde de Pikachu op Flair, en zei: 'Dagdag, Ninetales,' Flair schrok, en zag hoe de Pikachu haar armen wijd deed. Een mega-donder omhulde de twee. Flair beet op haar lip. Na een tijd kon haar al zwaargewonde lichaam het niet meer aan, en Flair viel neer. Velen zouden vreemd kijken: Gedood door een kleine Pikachu? Maar, er was iets mis met de Pikachu, waardoor deze ongelofelijk krachtig was. En, bovendien bezweek ze al bijna aan de wonden van de Arcanine. Toen ze haar laatste adem uitblies, stopte haar buik met heen en weer gaan, ze was dood.

Amore lachte hard en luid, ''Niemand onderschat mij nu nog!'' Riep ze luid. Haar stem galmde over heel PokéRPG, en ze ging op de kop van de Ninetales wat doelloos op en neer springen. Toen sprong ze van Flair af, en een enorme donder vloog de lucht in. Misschien zou een pokémon hier op af komen, dan zouden ze zien met wie ze nu te maken hadden. Amore, a real killer. Een valse glimlach stond op haar gezicht, ''Ik heb een Ninetales gedood.. Er volgen nog meer..'' Ze grinnikte wat, en ging boven op de staart van de Ninetales zitten. ''Lekker zacht!'' Riep ze vrolijk, en ze ging liggen. Rustig bleef ze liggen, pokémon die langsliepen negerend. Ze liepen meestal bang weg, omdat ze wisten dat zíj Flair gedood had..

Er kwam een pokemon langs die niet meteen bang wegliep, of dit nou slim was..
Flarey had de donder gezien, en hoorde vaag geschreeuw, ze hoorde niet wat de pikachu had geschreeuwd, maar het had zeker haar indruk gewekt. Flarey keek vanachter een rots naar de pikachu die op de gestorven ninetales lag. Flarey schrok. Had die kleine pikachu die ninetales vermoord? Flarey keek beter naar de ninetales. Die had allemaal wonden. Die waren vast al door een andere pokemon gemaakt.. flarey wou weglopen, maar liep per ongeluk in het zicht van de pikachu. Ze bleef stokstijf staan.

De kleine Pikachu, Amore, sprong op. Ze keek fel naar de Chimchar. Haar rode ogen waren angstaanjagend, en haar blik was net als die van Tora: Zo doordringend, zo kleinerend, dat het echt eng was. ''Zozo, iemand die hier nog durft te komen,'' zei ze. Alle pokémon waren nu weg, of ze waren nieuwsgierig en verstopten zich. Fel keek ze Flarey aan, en donderschokken kwamen uit haar wangen, ''Wat slim van je,'' zei ze grijnzend. Haar rode ogen gaven zo'n beetje licht, wat wel goed duidelijk maakte dat dit niet haar echte 'ik' was.

''Euh.. ik ga wel weer weg hoor..'' zei Flarey haastig, en wou wegrennen, maar herrinnerde zich nu weer dat ze nog gewond was aan haar been. Het was wel een stuk beter dan eerst, maar rennen kon ze nog een tijdje niet. Als ze weg wou gaan, zou de pikachu haar met gemak in kunnen halen. Flarey slikte. Ze keek recht in de rode ogen van amore. Wat zou de pikachu gaan doen,gvd?

Amore rolde met haar ogen, en deed een bliksemstraal op de Chimchar. Hierna draaide ze zich om, en zocht iets scherps uit. Hiermee sneed ze de vacht van de staarten van de Ninetales, en legde het neer. Rustig ging ze er op liggen. Het was warm, en wit. Perfect, dus.

Flarey sprong om de bliksemstraal te ontwijken. Toen ze weer op de grond landde ging er een pijnscheut door haar been, maar het was nodig geweest. Ze keek ongelovig naar hoe de pikachu de vacht eraf sneed. Dit was toch niet normaal? Flarey kneep in haar wang. Nee, dit was geen debiele droom, dit was echt. Nu de pikachu lag, liep ze langzaam van haar weg.

Amore gooide de vacht weg, en sleurde de Ninetales mee. Met een valse grijns gooide Amore de Ninetales, met de vacht die ze eraf gesneden had, van de berg af. Toen zag ze Flarey weglopen. Met een bliksemstraal probeerde ze Flarey's poot te raken. Hierna rende ze met een snelle aanval achter haar aan, en sprong voor haar, ''Je bent te lang gebleven om te vluchten,''

Flarey sprong weer weg, deze keer voelde ze wel iets branden. De bliksemschicht had haar net niet geraakt maar ze had de hitte ervan wel gevoeld. flarey rende een klein stukje, en keek naar de ninetales die naar beneden rolde, ze deed iets wat ze normaal nooit gedaan had, ze sprong naar beneden en landde op de ninetales. Ze rolde een eindje mee maar daarna lukte het haar niet meer, en ze viel neer. Maar nu was ze wel al een heel stuk naar beneden xD

Amore keek fel naar de Chimchar, en hief een wenkbrauw op. Ze nam een kleine omweg, maar ging veilig met het pad, en een snelle aanval-Volt tackle mix, naar beneden. Binnen No-Time was ze bij Flarey, en gromde. Net voordat ze Flarey zou raken met haar volt tackle, stopte ze. Haar ogen kleurden groen, en ze keek geschrokken naar de Ninetales. ''W-w..'' Bracht ze uit, voordat haar ogen weer rood werden.

Riolu sprong van rots naar rots, zo snel als zijn zwarte pootjes hem konden dragen rende hij door de Marble mountains. Hij had de enorme donder gezien en wist meteen wie het was, Amore... Ze had zijn hulp nodig! Dit had Riolu al eens eerder meegemaakt, Amore had een tehoog aan volt gekregen en Riolu had haar met veel moeite kunnen redden. Het was enorm gevaarlijk geweest, en Riolu was bijna overleden, gelukkig had zijn aura hem gered. Even sloot Riolu zijn ogen, hij was bang dat hij al te laat was, bang dat Amore al iets verschrikkelijks had gedaan of zichzelf had verwond, bang dat ze nu... Woest schudde hij zijn kop en opende hij zijn ogen weer. Nee! hij had haar beloofd te steunen en te helpen met dit soort moeilijke situaties, hij hield van haar en zou zijn belofte nooit verbreken. Hij versnelde zijn pas, stenen, rotsen, bergen flitsten voorbij en werden één grote waas. De kussentjes onder zijn poten branden en de zijn longen leken op barsten te staan, maar Riolu rende door. Uiteindelijk moest hij even stoppen om op adem te komen. Hij leunde tegen een grote rots aan en lette even alleen nog maar op het ademhalen. Maar nadat hij zijn longen weer met genoeg lucht had gevuld concentreerde hij zich weer op zijn omgeving. Riolu meende dat dit de voet van de berg was waar hij Amore's donder had gezien. Hij liet zijn blik van boven naar beneden glijden en wat hij toen op de grond zag maakte hem misselijk. Een afgeslachte Ninetales lag op de grond, ze was flink toegetakeld en haar huid was er afgescheurd, ze was dood. Met een walgelijk misselijk gevoel wende Riolu zijn blik ervan af. Had Amore dit gedaan? Nee! dat kon toch niet?! Opeens meende hij een geluid te horen en keek hij op. Nu pas zag hij wat hij niet eerde had gezien, een Pikachu en een Chimchar zaten tegenover elkaar op de berg. Riolu herkende Amore maar hij zag wat hij al had gevreesd. Haar ogen waren weer hatelijk rood. Riolu balde zijn hand op tot een vuist, hij moest ingrijpen anders wachte de Chimchar hetzelfde lot als die van de Ninetales. Riolu zette het weer op een lopen en rende naar hun toe. Net voordat de Chimchar zou worden geraakt met een krachtige elektrische aanval van Amore kon hij haar opzij duwen en kreeg hij zelf de volle laag. 'Amore!! Niet doen!!' schreeuwde hij terwijl hij pijnlijk één oog dicht kneep. Hij zakte door één van zijn poten maar probeerde vol te houden, hij mocht niet opgeven.

Amore was al een tijdje terug gestopt met de aanval, toen Flarey ineens aan de kant gegooid werd. Geschrokken keek Amore op, recht in de rode ogen van Riolu. Met haar staart, die wit werd, sloeg ze hem aan de kant, ''BEMOEI JE ER NIET MEE, ROT-OP!'' Riep ze fel. Ze deed een schok golf op de Chimchar, en draaide zich om, ''Jullie zijn de moeite niet waard. Die Ninetales was voor vandaag wel even genoeg,'' zei ze. Ze snoof hard, en ging een eind verderop zitten. Verwaand keek ze voor zich uit. Die Riolu, hij zorgde er tóch weer voor dat ze niet verder aan viel, ookal dacht ze nog zo dat ze hem haatte, in deze fase. Ze zuchtte.

Riolu werd door Amore's ijzerstaart aan de kant geduwd en knalde tegen een rots op. Maar hij wist zich te herstellen en krabbelde weer overeind, snel rende hij naar de chimchar en sprong voor haar terwijl hij een Protect creeërde. De schok golf knalde tegen het beschermende veld op en verdween. Ook de protect verdween en bezorgd keek hij naar Amore. 'Amore, kom alsjeblieft weer tot jezelf!' riep hij tegen de pikachu. Durfde hij het weer te riskeren? Maar de vorige keer had zijn aura hem gered, wat nou als dat deze keer niet lukte?

Flarey keek verbaast toen de Riolu er aan kwam. Blijkbaar kende hij de pikachu goed.
En was de pikachu meestal niet zo. Flarey werdt aan de kant geduwd, waardoor de aanval haar mistte.
Daar was ze erg dankbaar voor, maar nu werdt Riolu zelf geraakt, waardoor ze zich schuldig voelde. Flarey werdt wel geraakt door de volgende aanval van de pikachu, en werdt even verlamd. Gelukkig duurde dit niet lang [zoals bij trainers O.o] en kon ze na een tijdje weer bewegen. De pikachu was gestopt, en lag arrogant te kijken. Dat maakte flarey boos, maar ze deed niks. Het was nu het beste om weg te gaan, voordat de pikachu ineens weer met aanvallen begon.''Dankje, riolu'' Fluisterde, maar omdat die met de pikachu bezig was, zou ze hem verder niet storen.

Amore bleef een eindje verderop liggen op de steen. Ze keek naar de wolken. Haar rode ogen zagen er eigenlijk wel stoer uit, en angstaanjagend. Fel keek ze even naar Flarey, maar keek niet naar de Riolu. Ze snoof eventjes. De vorige keer had het haar zo geraakt dat ze hem aangevallen had, dat dát haar niet meer lukte. Toch had ze totaal geen problemen gehad met de Ninetales verscheuren. Ze snoof. Haar roge ogen waren nog steeds rood, en er kwamen schokken uit haar wangen, die echt gevaarlijk groot waren. Ze zuchtte nogmaals, en keek even richting Riolu, maar keek toen weer weg. Haar gedachten had ze niet helemaal onder controle, toch wist ze dat ze Riolu nu niet aan wilde vallen.

Riolu keek Amore aan die blijkbaar op één of andere manier rust vond maar toch in haar 'trance' bleef. Hij hoorde de zachte stem van de Chimchar en draaide zich even om. Hij knikte even kort naar haar maar richte zich daarna weer tot Amore. Langzaam liep hij op haar af, de schokken die van haar af kwamen probeerde hij zo goed mogelijk te ontwijken. 'Amore...' zei hij zachtjes. Voor hij het wist stond hij naast haar en pakte hij haar hand vast. Blijkbaar was dit ook een beetje plotseling voor Amore aangezien ze hem niet meteen aanviel. Wel hield Riolu zich gereed aangezien ze dat ieder moment wel kon doen. 'Amore, kom tot jezelf, we hebben elkaar wat beloofd, weet je nog?' zei zijn warme stem die nu merkwaardig rustig klonk, Hij probeerde te glimlachen naar haar en dat lukte hem aardig.

Amore draaide zich behendig om. Opnieuw sloeg ze hem weg met haar ijzerstaart, en ging weer liggen. Ze gaf verder geen antwoord. Ze zuchtte. Dit was misschien de enige manier om hem duidelijk te maken niet dichterbij te komen, maar, het was zeker niet dodelijk. Amore zuchtte, en keek naar boven. 'We hebben elkaar wat beloofd', de zin bleef in haar hoofd, maar toch deed ze alsof het haar niks kon schelen. Ze keek fel naar de Chimchar, ''Ga..'' Gromde ze. Nu zou ze de Chimchar laten gaan, zonder problemen.

Riolu werd zoals verwacht aan de kant geslagen met een ijzerstaart,maar kon de klap goed opvangen aangezien hij dit al zag aankomen. Even draaide hij zich om naar de Chimchar en weer knikte hij 'ga maar, ik red me hier wel' zei hij tegen haar. Daarna draaide hij zich weer om naar Amore en een bezorgde blik kwam in zijn ogen. 'Amore, alsjeblieft, kom weer tot jezelf, denk aan de dingen die we samen hebben beleefd. Je had aan me beloofd dat je net zoals Tora ging proberen je elektriciteit in bedwang te houden. Ik weet dat het moeilijk is maar ik weet ook dat je het kunt!' zei hij tegen haar. Weer zette hij een stap dichterbij maar bleef deze keer een beetje uit haar buurt om te kijken wat haar reactie hierop zou zijn. Één ding was zeker; hij was vastbesloten niet op te geven.

[Laaaaatheid xD]

Amore schudde haar kop wild heen en weer. Met haar handjes greep ze naar haar hoofd, waarmee ze nog steeds heen en weer schudde. De donderschokken vlogen alle kanten op, en Amore gilde. Na een tijdje stopte ze. Haar buikje liet zien hoe onregelmatig haar ademhaling nu was, en haar ogen stonden moe, doods en gevaarlijk. Ze had supererge hoofdpijn, en keek recht in de ogen van Riolu. ''Je bent niet wijs, lieverd,'' snoof ze. Het was niet goed uit haar stem op te maken of het laatste sarcastisch was of niet, aangezien ze haar emoties niet onder controle had. Ze liet zich op haar knieën en handen zakken, en toen de eerste traan op de grond kwam, natuurlijk gevolgd door meerderen, keek ze hem aan, met haar normale, groene ogen. ''I-Ik weet het niet meer..'' Zuchtte ze, ''Ik.. Mijn volt..'' Ze schudde haar kop weer, ''Het wordt steeds erger. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik heb de Ninetales.. De ninetales die mij kon helpen, heb ík gedood..'' Ze wees naar de dode ninetales. Hierna wendde ze haar blik af. Wat zou ze nu moeten doen? Ze was een bedreiging. Misschien moest ze dan toch maar gewoon weg. Weg van iedereen, voor de veiligheid, ofzo.

Riolu sprong achteruit om de enorme donderschokken te ontwijken, ééntje vloog rakenlings langs hem heen en zorgde voor een kleine snee in één van zijn zwarte flaporen. Maar Riolu lette daar niet op. Waneer Amore op de grond zakte en de tranen over haar wangtjes begonnen te stromen rende hij naar haar toe. Haar ogen drongen diep in de zijne, ze waren weer groen. Zonder wat te zeggen ging hij naast haar zitten en pakte hij haar hand vast. 'Amore, je moet niet opgeven' zei zijn zachte warme stem. Even viel zijn blik op de ninetales die onder aan de voet van de berg lag, en weer kreeg hij een naar gevoel in zijn buikje. Snel wende hij zijn blik weer naar die van Amore 'We hebben elkaar iets beloofd Amore, ik weet zeker dat je je volt kunt beheersen' een zwak glimlachje verscheen op zijn snoet 'bovendien, je lijkt veel op je moeder'. Tora had ook haar volt kunnen beheersen en Riolu wist dat Amore dit ook kon. Daar had hij alle vertrouwen in.

Amore zette haar handje weer op de grond, en bleef maar naar de onderhand natte grond kijken. ''W-Weetje..?'' Zei ze, en ze keek hem aan. ''Mijn moeder is V-Vijftien jaar.. Riolu,'' zei ze toen, ''N-Natuurlijk is ze eroverheen..'' Snoof ze toen. ''M-Maar als ik nog 14 en een half j-jaar zo moet doorgaan.. Dan ga ik,'' zei ze toen. Ze staarde wat naar de grond. Riolu was niet snik, dat hij hier bleef. Elk normaal wezen was nu weggelopen. Oke.. Haar moeder had haar aan haar oor beet gepakt, en had op een of andere manier gezorgd dat ze de volt kwijt was, maar, dat zou hij niet kunnen. Ze zuchtte, en keek hem aan. ''J-Je spoort niet..'' Zei ze, met een lichte grijns.

Riolu luisterde naar Amore maar zijn vastbesloten blik ging niet weg 'Amore, het maakt niet uit hoe oud je bent, ik weet dat je het kunt' hij schoof dichter naar haar toe 'en ik blijf hoe dan ook bij je, dat zou jij ook voor mij hebben gedaan'. Met zijn zachte rode ogen keek hij haar aan. Hij gaf haar een heel zacht duwtje 'hey, en zeg niet dat je nu weg moet want dat mog ik ook niet van jou. We slaan ons er wel doorheen Amore, wij samen' heel even verscheen er een glimlach op zijn gezicht maar de uitdrukking veranderde al snel weer naar bezorgd. Met zijn zwarte handje wreef hij troostend over haar ruggetje. 'wat heeft jou moeder gedaan om het te beheersen?' vroeg hij na een tijdje stilte, misschien was er een oplossing voor Amore, zodat ze het onder controle kon krijgen.

''Nee, het maakt niet uit hoe oud ik ben. Maar, hoe volwassener, hoe sterker, hoe gevaarlijker.. Dús, moet ik proberen mijn voltachtigeding (xD) snel onder controle te krijgen,'' zei Amore, en ze zuchtte. Toen hij zei dat hij bij haar bleef, zuchtte ze even. Ze had hem nog niet meegemaakt in zijn 'trance', maar, als dat zou gebeuren zou zij ook alles doen wat ze kon om hem te helpen, dat wist ze wel al. Hierna zei hij dat zij niet weg mocht, en natuurlijk was het waar dat zij ook had gezegd dat hij niet weg mocht. ''Zolang jij hier blijft, blijf ik ook. Maar, als jij naar Au.. Hoe-heet-het-ook-al-weer gaat.. Dan ga ik terug naar de mens,'' Amore schaamde zich er niet voor; de mens.. Daar was haar familie bij opgegroeit. ''Mijn moeder is sterk,'' ze keek even dom voor zich uit, ''En dik,'' mompelde ze er zacht achteraan, ''Maar.. Mijn ma heeft eerst een vloek gebruikt hiervoor. En.. Verder niet veel, volgens mij. Ik weet alleen dat.. Iets met tot rust komen, ofzo, geen idee.''