Evening rende door de woestijn. Hij moest wel rennen, want de zon stond op zn hoogst, en op zn warmst. Het zand was kokend heet, en als je er overheen ging rennen brandde het aan je poten. Als Evening wou stoppen, moest hij schaduw vinden. Schaduw... En daar zag hij een boom. Niet dat het veel was, de boom was halfdood. Vast bezweken aan vochtgebrek. maar het was wel mooi schaduw. Naast de boom stopte Evening, en hij hijgde uit. Shaduw had hij wel, maar geen water, en hij was nog lang niet uit de woestijn. En lang zonder water kon hij niet meer. Als hij nu verder zou rennen dan zou hij midden in de woestijn neervallen, onbeschermd van de hete zon. Hij zou sterven. Evening zuchtte. Hij ging zitten en keek radeloos voor zich uit. Hij zou moeten wachten op een pokemon die wel zo slim was geweest om water mee te nemen.

De hitte plaagde ook de zwarte Raichu, Shadow genaamd. Vooral haar donkere kleur was niet handig met deze omstandigheden. Ze zweette zich kapot, en was hopeloos opzoek naar schaduw, net als Evening dat was. De boom kwam als een verrassing. Ze rende er op af, met de gedachte dat het een fata morgana was, maar hoe dichterbij ze kwam, hoe zekerder ze was dat de boom er echt was. En er zat iemand onder. Nieuwsgierig kwam Shadow dichterbij. Voor ze ergens stil ging staan rende ze de schaduw in, waar ze even zou rusten. Zelfs in de schaduw was het snikheet, maar het was beter dan niets. Ze was vergeten dat iemand anders ook onder de boom zat. Shadow's blik gleed naar de vreselijk heldere lucht. Geen wolken, wat betekende dat ze de komende uren geen regen zou hoeven verwachten. Gelukkig had ze kunnen drinken voor ze weg ging, anders was ze nu uitgedroogd.

Evening zag een middelgrote grijze pokemon , die steeds dichterbij kwam.
Hoe dichterbij ze kwam hoe duidelijker haar vorm werd in de verte, en na een tijdje kon Evening zien dat het een grijze raichu was. Huh? een grijze raichu? raar.. Nouja, ook hij had vele pokemon gezien die erg afweken van hun soortgenoten, en bijna allemaal waren die zijn vrienden geweest. De raichu stopte bij de boom, en keek omhoog. Evening stapte rustig op haar af, met een neutrale blik in zijn ogen. Toen pas zag Evening het litteken van shadow. Precies bij hetzelfde oog als hij. Nu was hij nog meer geinterreseert in haar. ''Hallo?'' vroeg hij rustig. Hij wou vragen of ze ook water meehad, maar aan het zweet te zien had ze niets mee, dus Evening vroeg ook niks.

Shadow hoorde iemand iets zeggen, en keek om. Een Quilava keek naar haar. "Hallo." zei Shadow vriendelijk terug. De hitte zorgde ervoor dat ze niet helder kon denken, dus hield ze het simpel. Haar oog viel op zijn litteken. Het zat op hetzelfde oog als waar Shadow zelf een teken had laten zetten. Tegenwoordig zag iedereen dat aan voor een litteken, maar dat vond Shadow niet erg. Ze bekeek Evening nog even, voor ze haar blik naar de boom liet glijden. Ze vroeg zich af waarom hij hier had gegroeid. Bijna geen planten leefden hier. De boom was dus ook dood. Shadow keek om zich heen. Ze had ooit iets gehoord over woestijnen. Er was één manier om drinken te krijgen, maar Shadow wist even niet welke. Ze deed haar best helder te denken, maar dit ging niet.

De raichu antwoorde, ze antwoordde vriendelijk. Evening werdt rustiger en merkte nu ook dat hij het niet zo warm meer had. maar de dorst bleef. Evening keek naar Shadow. ''Je hebt ook dorst he?'' vroeg hij aan haar, en keek rond. Hij wist de manier om in een keer veel vocht binnen te krijgen, namelijk door cactussen te slopen xD
''We hebben cactussen nodig, maar... ik zie er geen'' Zei hij. misschien waren ze er wel, maar Evening was door de warmte draaierig en hij zag wazig. Misschien zag Shadow wel iets.

[inspiloos xD]

Shadow sprong op. "Cactussen!" riep ze. Dat was wat ze zocht! Ze keek om zich heen, in de hoop iets te zien, maar het was een grote zandbak. Shadow draaide zich om, en bleef om zich heen kijken. Langzaam liep ze een stukje, tot ze met een harde bonk tegen de boom op liep. Ze wreef over haar hoofd, en viel met haar kont in het zand. "Au..." mompelde ze, terwijl ze naar de boom staarde. De boom... Dat was precies wat ze nodig had! Ze stond op, en zette haar nagels in de boom. Hij was niet stevig, dus moest ze snel klimmen. Ze liep achteruit om een aanloop te nemen, en rende toen zo de boom in. Ze ging op een tak zitten, en grijnsde even naar Evening. Hierna concentreerde ze zich op de omgeving. Misschien zou ze ergens een cactus zien.

Evening keek naar hoe shadow in de boom klom. De boom was zwak, maar door haar slimheid had ze er toch in kunnen komen. Evening grijnsde naar haar, en liep naar de boom toe, maar ging er niet in. Te gevaarlijk
Evening veegde wat zweet van zijn kop en keek naar shadow. ''Zie je al wat?'' vroeg Evening.
Hij keek weer over de vlakte, maar nog zag hij niks. Hij zuchtte. hij wou hier weg, terug naar een beter gebied.

Shadow bleef naar één punt staren. Daar bewoog iets... Ze kneep haar ogen tot spleetjes, al werkte dat haar tegen. Ze deed haar ogen weer normaal, en hield een poot boven haar ogen. Veel beter, natuurlijk. Ze zag iets groens, en het bewoog. Misschien was het een cactus waar iemand van dronk. De zon scheen fel op Shadow's vacht, en het beeld werd waziger. Shadow zag nog net dat het groenige hun kant op kwam, en dat het inderdaad iets weghad van een cactus. Een lopende cactus? Shadow verloor haar grip, en viel uit de boom. Ze probeerde te wijzen naar de plek waar de lopende cactus was, zodat de Quilava misschien wat kon drinken. Met een plofje landde de oververhitte zwarte Raichu in een kleine schaduw van de boom, en raakte ze bewusteloos.

Evening keek nog even over de horizon. Daarna keek hij even naar het boompje. Hij had best wel medelijden met die boom. Het klonk raar maar.. Die boom zat hier voor altijd. Hij kon niet weglopen, om te zoeken naar een betere plaats. Hij zat hier vast. Hij kon of overleven, of doodgaan. Zo simpel was dat. Evening hoorde het plofje, en draaide zich snel om. Daar lag Shadow, bewusteloos. Evening's hart begon sneller te bonken. Hij rende naar Shadow toe. ''Shadow!'' riep hij paniekerig. Hij keek om, en zag daar een cactus dichterbij komen? nee. Het was helemaal geen cactus. Het was een cacturne. Dreigend kwam hij op ze af. Dat kwam vast omdat de cacturne ook dorstig was. Dan werden ze Aggressief. Evening deed een paar stapjes achteruit, en botste op Shadow. Wat was hij nou aan het doen? hij moest de cacturne verslaan, anders zou het helemaal misgaan! Hij zette zijn poten stevig op de grond, en deed een vlammenwerper tegen de cacturne, die nog ver weg was. Hij zag de vlammenwerper de Cacturne raken, en de cacturne viel neer. Evening stortte door zijn pootjes heen. De cacturne had niet veel energie, en hij gaf op. Evening hijgde. En keek weer naar shadow. Met moeite stond hij op. ''Shadow.. word wakker..'' zei hij, en duwde haar voorzichtig.

Langzaam werd Shadow wakker. Ze keek wazig voor zich uit, naar de Cacturne. "Cactus..." mompelde ze, terwijl ze in zijn richting kroop. "Drinken..." Ze likte haar lippen af bij de gedachte aan vloeistof. Zonder eerst goed te kijken zette ze haar tanden in de Cacturne. Het bloed smaakte bijzonder goed, vond Shadow. Pas toen ze genoeg gedronken had keek ze naar de Cacturne, en viel ze bijna weer flauw. "WAAAAH!" gilde ze, terwijl ze opsprong. "DIT IS GEEN CACTUS!" Ze stak bijna haar vinder in haar keel, maar bedacht zich. Shadow had nu genoeg gedronken, en had de kracht om een échte cactus te vinden. 'Ik ben zo terug." verzekerde ze Evening, terwijl ze wegrende, op zoek naar cactussen.

Shadow stond weer langzaam op, en Evening haalde opgelucht adem. Gelukkig, ze deed het nog xD Evening kreeg pijnlijke steken in zijn hoofd, greep er met zijn poot naar. Shadow liep weg, richting de cactus. ''Cactus..'' mompelde ze. Evening wou achter haar aan gaan, om haar te vertellen dat het geen echte cactus was, maar een Cacturne. Maar zijn poten voelden zo vermoeid dat hij stil bleef staan. Hij zag Shadow steeds verder lopen, en ze werd ook steeds vager. Alles werd vager... Evening zag net nog dat Shadow bij de Cacturne stond, en toen viel hij neer. ''Sha...dow..'' kon hij nog heel zacht uitbrengen. Vast te zacht voor shadow om het te horen. Eén voordeel had het flauwvallenb wel, hierdoor zag hij niet hoe Shadow van de Cacturne dronk...

Zo snel als ze kon rende Shadow terug naar de plek. Ze had een cactus gevonden, en droeg een stuk ervan met zich mee. Ze had het met een Shadow Tail (eigenbedahcte aanval die Shadow al heeel lang kan... ) afgesneden. Toen ze Evening zag liggen, schrok ze zich dood. "O nee o nee o nee!" riep ze luid, terwijl ze het laatste stuk sprintte. Ze voelde het sap over haar lichaam gutsen, wat herlijk verfrissend was. Snel tilde Shadow Evening een beetje op, waarna ze heb de top van de cactus aan de mond zette. Langzaam hield ze hem steeds schuiner, zodat er sap in Evening's mond kwam. Ze liet hem slikken (ik weet niet hoe je dat meot uitleggen XD), en legde hem weer neer. Het was vreemd hem zo te zien.. Ze zette het sap in de schaduw van de boom, en ging naast Evening zitten.

Een tijdje zag hij niks. Een zwart beeld. Maar hij raakte niet in paniek. Hij had het wel vaker meegemaakt, en altijd kwam het goed. En dit keer zeker, want Shadow was in de buurt. Hij kon altijd vertrouwen op Shadow. Shadow was aardig, ze was lief. Erg lief..
Ineens voelde hij een prettig gevoel. Een zacht, fris gevoel. En niet veel later kwam hij weer bij. Langzaam veranderde zijn zwarte beeld in het echte beeld vol kleuren en vormen. Evening schudde zijn hoofd, en smakte. Hij had een aangename smaak in zijn mond. Cactussap? Hij draaide zijn kop, en keek daarmee recht in de ogen van Shadow. Hij glimlachtte. Ze had hem gered. Zonder dat hij er ook maar over nadacht, omhelsde hij Shadow. >

De omhelzing van Evening deed Shadow goed; het was een teken dat hij weer wakker was. Maar dat was niet het enige gevoel. Op een of andere manier was er ook een tinteling, eentje die ze maar één keer eerder voor iemand had gevoeld.. Ze keek Evening aan, en grijnsde lichtjes. Ze dacht dat ze wist wat de tinteling betekende, maar kon het niet vast stellen. Ze bleef Evening aankijken, in de hoop te weten te komen of het was wat ze dacht. Maar niks anders wees erop.. En toch wist ze bijna zeker dat het het was.

Evening bleef Shadow nog even omhelzen. Hij opende zijn ogen weer en had toen pas in de gaten waar hij mee bezig was. Meteen liet Evening los en wendde zijn kop van Shadow af, want hij was aan het blozen. Waar was hij mee bezig? Wat hij ook aan het doen was, hij had toch geen kans. Shadow had vast al een partner. Wie kon haar nou over het hoofd zien? ''S..sorry..'' stamelde Evening, en keek weer richting Shadow, ookal was hij nog steeds aan het blozen. Ugh. Wat nou als het niet wederzijds was? Dan stond hij nu iniedergeval al voor schut. xD

Rustig plofte Shadow neer in de schaduw van de boom. Ze pakte het stuk cactus, en nam er een slok uit. Het was heerlijk verfrissend in de hitte. Ze grinnikte bij het zien van het blozen van Evening. Ja, hij was schattig.. Shadow hield het stuk cactus richting Evening. Ze wist dat hij nog niet veel gedronken had, dus had hij emer recht erop. "Neem maar." zei Shadow met een brede grijns. Ze sloot haar ogen, zonder echt een reden. Ze wachtte, met gesloten ogen, tot Evening het stuk cactus zou aanpakken.

Evening glimlachtte. Gelukkig maakte Shadow verder geen opmerking over zijn geweldige actie van daarnet. Ze grinnekte alleen, maar dat vond Evening net erg. Hj werd er zelf ook vrolijk van. Shadow had een stuk cactus in haar poten, en wou het aan Evening geven. Nu hij er weer aan dacht, hij had nog best wel veel dorst. En als ze allebij genoeg gedronken hadden, kwamen ze vast deze dorre woestijn uit. Evening pakte het stuk cactus aan en glimlachtte breder naar Shadow. ''Bedankt'' zei hij vrolijk tegen haar, en begon er wat sap uit te drinken. Het was verukkelijk en verfrissend, precies wat hij nodig had

Shadow grijnsde naar Evening. "Geen dank." zei ze, terwijl ze nog steeds naar hem keek. Het was fijn om te weten dat er pokémon zoals hij waren. Natuurlijk had ze geen flauw idee wat hij allemaal had meegemaakt, maar wat ze wel wist was dat zijn karakter was zoals velen het zouden moeten hebben. Bij het zien van Evening die wat dronk, kreeg ze zelf ook wel een beetje dorst. De felle zon had veel effect op de pokémon in het gebied. Nog steeds begreep ze niet waarom de Skorupi hier gewoon konden leven.

Evening had ongeveer de helft eruit gedronken, en vond nu wel dat hij genoeg had gedronken. Hij keek glimlachend naar Shadow. ''Wil jij ook nog een beetje? er is nog genoeg!'' zei hij vrolijk, en gaf het stuk cactus terug aan Shadow. Nu hij dat cactussap had gedronken leek alles vrolijker, leuker, beter.. Hij vond het ineens niet meer erg om verdwaald te zijn in de woestijn. Maar toch.. was hij hier liever niet, maar in een bos of op de velden.. Maar wist Shadow de weg? Vast niet. Maar dat maakte voorlopig toch nog niet uit??

Shadow keek op naar de Staraptor die zomaar naar hun toe kwam. "Soort van.." grinnikte ze dom. De nam nog wat sap, en gooide toen het stuk cactus weg. Ze keek even van Evening naar Skydiver, en toen weer naar Evening. Ze had geen idee wat ze moest zeggen. Misshcien kende Evening de Staraptor. Shadow had sowieso geen inspiratie om wat te zeggen.

Vanaf het moment dat de Staraptor bij hen geland, was Evening erg stil. Kende hij die Staraptor niet ergens van? Even keek hij naar Shadow, die dom grinnekend zijn vraag beantwoordde. Daarna keek hij weer naar Skydiver. Die tekens op zijn voorhoofd.. dat kon niet... was dat Skydiver? De Staraptor waarmee hij vroeger reisde? Hij schudde even zijn kop, en keek opnieuw. Dat moest wel. Hij was de enige Staraptor die die tekens had. ''Skydiver? ben jij het?'' vroeg Evening verbaasd.