De pikachu sprintte weg van de velden. Een paar traantjes liepen over haar wangen. Snel sprintte ze vanaf de velden naar de rivier. Eindelijk hier aangekomen, ging ze op een steen zitten. De tranen stonden in haar ogen. Ze stond op, en waste haar gezicht; er was niet meer goed te zien dat ze gehuild had. Rustig ging ze weer zitten.
''The Pieces of my heart are missing you..'' Zong ze zacht, ''When you're gone.. The words I need to hear, will always get me trough..'' Ze ging niet verder, maar stopte. Ze keek wat voor zich uit. Ze zou PokéRPG gaan verlaten, ookal was het alleen maar om te zorgen dat Riolu in ieder geval tóch naar Aureon zou gaan.. Iets wat zij vond dat hij móest doen.

SERIEUZE POSTS

'Amore? Waar ben je?' echode een kreet door de bomen. Geen antwoord.. Teleurgesteld ging Riolu op de oever voor het water zitten. Was ze al weg? Was ze echt voorgoed weg? Een klein traantje gleed over zijn wang en belande in het rivier. Riolu verborg zijn handjes in zijn gezicht en zijn lichaam maakte kleine schokkende bewegingen. Zo bleef hij een tijd zitten, hij kon maar niet geloven dat Amore voorgoed weg was. Een poosje later ving Riolu opeens een geluid op en hij keek op. Ja, nu hoorde hij het goed, het klonk als gezang, was het mischien..? Al snel hield het gezang op, maar Riolu was er zeker van dat het van Amore kwam. Snel veegde hij zijn tranen weg en stond hij op. Hij begon te rennen, zo snel als hij kon, langs de rivier. Hij zag dat verscheidene vogelpokemon verschrikt opvlogen, maar dacht er niet bij na dat ze vast ergens van waren geschrokken. Zijn gedachtes waren alleen nog maar bij Amore. Deze werden dan ook woest verbroken wanneer Riolu over een pokemon struikeld. Met een harde smak viel hij op de grond en verward keek hij achter zich, het was een caterpie geweest. De pokemon bood niet eens zijn excuses aan maar kroop stug door. Nu pas viel het Riolu op dat niet alleen de vogelpokemon en de caterpie ergens van waren geschrokken. Een Eevee, spinarak en tediursa konden Riolu nog maar net ontwijken terwijl ze hard wegrenden. Hij begon te twijfelen, was er iets angstaanjagends in het bos? Kwam het van hetzelfde geluid dat hij bij de velden had gehoord? Riolu krabbelde overeind en keek om zich heen. Toen zag hij haar, een pikachu die op een steen zat, Amore. Hij liep naar haar toe maar voordat hij ook maar iets kon zeggen leek het woud te ontploffen. Bomen en struiken werden woest aan de kant gesmeten en werden vervangen door iets enorms. Wat Riolu toen zag deed hem de adem in zijn keel stokken. Een enorme tereinwagen met daarin een grote forse man. Naast hem stond een Tyranitar. De forse man kreeg de twee pokemon in het oog en er verscheen een gemene grimas op zijn gezicht. Een pikachu met groene ogen.. Dat bracht vast veel geld op. 'Tyranitar, hyper beam!' riep de man naar zijn pokemon en deze liet een enorme brul horen. De Tyranitar opende zijn mond en vuurde een Hyper beam op Amore af. 'Nee!' schreeuwde Riolu en hij sprong voor haar. De hyper beam raakte Riolu volop en er ontstond een enorme stofwolk.

(heel verhaal x3)

Vele dingen schoten voorbij, Amore had geen tijd om te reageren. Toen Riolu geraakt werd door de Hyper beam, gromde ze. ''Dat had je niet mogen doeeen!'' Riep ze. In de stofwolk lichtten twee rode ogen op. Haar woede zorgde ervoor dat haar volt niet meer onder controle was. Ze stapte de stofwolk uit. Een mega donder vloog richting Tyranitar. Natuurlijk, gewoonlijks zou dit geen schade geven.. Maar, de enorme kracht in deze donder, zelfs hij kon daar niet tegen. Tyranitar werd geraakt. Met nog een flinke ijzerstaart gooide Amore deze tegen de grond. Hij lag op de grond. De man richtte zijn pokéball op de Tyranitar, ''Ga!'' Riep hij toen. Hij gooide een andere ball de lucht in..

Met een enorme snelheid vloog Riolu naar achter dankzij de kracht van de Hyper beam, maar hij wist zich optijd te herstellen en kon nog net goed op zijn poten terechtkomen. Hij zag dat Amore richting de Tyrannitar rende en hem tot zijn opluchting kon verslaan. Dit hield de stroper alleen niet tegen, hij was vastbesloten door te zetten. De man gooide een pokeball in de lucht en daaruit verscheen een Aagron. 'Aagron, grijp die pikachu!' zei de zware stem van de man. De Aagron liet een luide brul horen en stoof op Amore af. 'kijk uit!' riep Riolu angstig, maar hij wist niet of ze optijd weg kon springen. Hij vouwde zijn handjes bij elkaar, creeërde een Aura sphere, en vuurde die met alle kracht op de Aagron af. Deze kwam met een harde klap tegen zijn rug aan, maar aangezien deze pokemon goed getraint was, bracht het niet al te veel schade aan. Kwaad draaide de Aagron zich om, tegelijkertijd dat de baas ook verbaasd op keek. Een Riolu die Aura sphere kon en een pikachu met groene ogen die tegelijkertijd een enorme kracht van volt bezat. Dit zou een goede winst worden. De stroper pakte nog een pokeball en daaruit verscheen een Ursaring. 'Aagron, Ursaring, gebruik Hyper beam!' beide pokemon opende hun bek en kozen Riolu uit als doelwit. Beide vuurde ze een Hyper Beam recht op hem af. Riolu wist, dat als deze twee sterke aanvallen hem zouden raken, hij een makkelijk doelwit zou worden voor de stroper. Nog net op tijd kon hij een Protect om zich heen creeëren en de twee Hyper Beams knalde er met volle vaart tegenaan. Opnieuw ontstond er een stofwolk, Riolu's Protect brak en hij kreeg een gedeelte van de Hyper beam tegen zich aan. Hij zakte door zijn pootjes en viel met een harde smak op de grond. 'Goed zo! Grijp nu die pikachu!' riep de stroper. 'Nee!' wilde Riolu schreeuwen, maar er kwam alleen maar een hoop gehoest uit zijn keel vanwege het stof. De Aagron en Ursaring stormde op Amore af. 'Amore!' kon Riolu nu nog roepen, en op dat moment ontstond er een pijnlijk steek in zijn buik. Een pijnscheut schoot door zijn lichaam, het was een gevoel alsof zijn ingewanden er werden uitgerukt. Zonder het zelf te beseffen begon Riolu blauw te gloeien, zijn zwarte flaporen zweefden omhoog en Riolu slaakte een harde kreet die weergalmde door het bos. Toen had hij geen controle meer over zichzelf, hij stond op en keek de pokemon met kwade blauw gloeiende ogen aan. De stroper zijn ogen sperden wijd open, nee dit kon toch niet? De prins van Aureon? De stofwolk verdween en Riolu stapte naar voren, hij zag er angstaanjagend uit. Riolu creeërde een Aura sphere, op volle kracht, en vuurde die op de Ursaring af. Daarna rende hij met een snelle aanval, die deze keer blauw gloeide in plaats van wit, op de twee pokemon af en sprong net voor hun omhoog. Waarneer hij boven hun uitkwam vuurde hij nog twee Aura sphere's af. De Aagronen Ursaring werden volop geraakt en vielen verslagen op de grond. Snel riep de stroper ze terug en gehaast zocht hij naar de rest van zijn pkleballs. Maar het was al te laat, Riolu liet nog een kreet horen en vuurde toen een enorm grote Aura Sphere op de stroper af, deze was de grootste en krachtigste die hij ooit had kunnen maken. Een enorme explosie ontstond op de plek waar de jeep stond, de stroper vloog door de lucht en belande op de grond een paar meter van hun verwijderd. Riolu draaide zich om naar Amore, nog steeds gloeide zijn ogen en lichaam, nog steeds had hij totaal geen controle over zichzelf. Hij staarde haar aan, en zei geen woord.

Amore keek toe. Er gebeurde zoveel. Toen, na het gevecht, Riolu haar recht in de ogen keek, hief ze haar wenkbrauwen op. Zijn ogen waren prachtig blauw, en gaven licht. Zijn oortjes leken te vliegen, en ze had net gezien hoeveel kracht hij zo bezat. Ja, dit had met dat aura-achtige ding te maken. Veel wist ze er niet meer van.. Alleen dat hij het niet onder controle had. Snel dacht ze na. ''Riolu?'' Vroeg ze. Er was geen angst van haar gezicht af te lezen.. Helemaal niks. Ze keek hem aan, recht in zijn ogen, met haar steeds donkerder wordende ogen. Ze hief een wenkbrauw op, en bleef hem aankijken. ''Kom weer tot jezelf..'' Zei ze rustig. Ze wist wat ze anders zou doen. Nu ze haar volt onder controle had.. Ja, als hij haar zou aanvallen zou zij zichzelf kunnen beschermen met een donder, dat wist ze. Haar oogjes kleurden even rood, maar daarna weer normaal. Amore wist niet wat ze nu moest doen, en vergat dat haar volt nét een hoogtesprongetje had gemaakt, dus nu zou hij snel weer omhoog gaan: Ze moest eerst tot rust komen vóór haar volt weer echt normaal was. Haar ogen zaten nu tussen rood en donkergroen in, wat er best eng uit zag.

Binnenin zijn lichaam ontstond een strijd. Riolu probeerde uit alle macht de controle weer terug te krijgen. Nee! hij mocht Amore niet aanvallen. Riolu kneep zijn ogen stijf dicht en langzaam, heel langzaam, verdween de blauw gloed van zijn lijfje en vielen zijn oren weer op zijn normale plek. Hij opende zijn ogen weer, ze waren rood, niet meer blauw. 'Amore, ik..' zei hij zachtjes, maar meer kwam er niet uit want hij zakte door zijn pootjes en viel uitgeput op de grond neer.

Amore bleef even kalm wachten, wat hij ook deed. Ze zag hoe hij zijn ogen dichtkneep, en de blauwe gloed verdween. Goed zo.. dacht ze in zichzelf. Toen hij zijn oogjes opende, en zijn oren weer normaal waren, grijnsde ze. Zijn oogjes waren weer normaal rood, wat haar wel geruststelde. Toen hij neerviel, sprong ze geschrokken voor hem. ''R-Riolu?'' Vroeg ze. Ze keek om zich heen. Ja, dat was goed. Ze zag een struik vol met oran bessen. Snel rende ze er naar toe, en pakte er een paar. Ze ging weer naar Riolu toe. ''Hier, eet op,'' zei ze, terwijl ze een bes voor zijn mond hield.

Voorzichtig ging Riolu zitten en dankbaar nam hij één van de oran bessen aan. Met een pijnlijk gezicht wreef hij even over zijn hoofd, hij voelde zich raar duizelig en het pijnlijke gevoel in zijn maag was er ook nog steeds. Die Aura 'trance' putte hem echt helemaal uit. Hij nam een paar happen van de bes en glimlachde zwakje naar Amore. Langzaam begon hij zich wat beter te voelen, en hij keek om zich heen. Hij had er een behoorlijke puinhoop van gemaakt, de jeep was compleet verwoest en hier en daar lagen nog brandende onderdelen. Ook hing er een behoorlijk grijze stofwolk. Maar Amore was veilig en daar ging het om. Twijfelend liet Riolu even zijn blik vallen op de stroper die een aantal meters van hun vandaan, bewegingloos op de grond lag. Riolu wist niet of hij bewusteloos of dood was, maar dat kon hem eerlijk gezegd niet schelen. Dit maakte hem wel een beetje bang, de haat in zijn lichaam was sterk, heel sterk, en liet hem gekke dingen denken en doen. Vroeg of laat moest hij zichzelf echt leren beheersen, straks gingen er verschrikkelijek dingen gebeuren die hij zou veroorzaken. Riolu draaide zijn koppie weer om naar Amore 'Gaat het met jou?' vroeg hij zachtjes, haar ogen hadden de kleur tussen groen en rood in. Dit zag er best griezelig uit en Riolu vroeg zich af of Amore zich wel goed voelde...

''Met mij gaat het goed,'' zei Amore rustig. Er kwamen kleine schokjes uit haar wangen; maar zo ging haar volt langzaamaan weer naar beneden. ''Met jou?'' Vroeg ze rustig. Ze keek hem aan. Hij had er hier wel een puinhoop van gemaakt, ja. Maar, dat kon haar niks schelen. Ze bleef hem aankijken. Ze wilde nog steeds het gebied uit. Ze móest een non-stop training doen.. Vooral nu Riolu zijn aura-trance had gehad, wíst ze dat hij die onder controle moest zien te krijgen, en dan terug naar Aureon moest gaan. Amore zuchtte, en pakte zijn handjes beet. ''Riolu, ik ga. Ik moet een non-stop training volgen. Het is hard, maar ik heb er wel wat aan. Jij moet je aura onder controle krijgen, en dan zo snel mogelijk naar Aureon gaan. Oke?'' Ze keek hem doordringend aan. Het was nu belangrijk voor haar geworden dat hij terug zou gaan.. Waarom wist ze niet helemaal.

'Gaat wel..' zei Riolu een beetje afwezig, zijn gedachtes waren continu bij wat er allemaal was gebeurd. Toen zijn handjes werden vastgepakt keek hij op, hij luisterde geduldig naar Amore en nadat ze was uitgesproken was hij een tijdje stil. 'Maar... Wat nou als het me niet lukt? En wat nou als Aureon is verwoest? Ik bedoel; de stropers zijn het gelukt om binnen te dringen en mij te stelen, wat nou als mij ouders zijn gedood? Dan wil ik terug naar jou..' Hij zweeg, hij besefte dat hij dat laatse niet goed had gezegd 'ik bedoel; ik wil niet eens bij je weg! Ik wil bij jou blijven, Amore, jij was bent de allereerste pokemon geweest die om me gaf en me heeft geholpen, jij bent de allereerste die ik in mijn hart heb kunnen sluiten...' weer zweeg Riolu en hij keek haar diep in haar ogen aan.

Amore zuchtte, ''Riolu. Je moet het gewoon proberen. Blijven proberen. Zodra het je is gelukt, moet je zelf beslissen of je in Aureon blijft of niet. Ik wil gewoon niet dat.. Dat je hier blijft, omdat..'' Ze zuchtte, ''Door mij.'' Zei ze toen. ''Bovendien wil ik die training graag. Non-stop. Hard, pijnlijk, maar met een groot succes,'' zei ze rustig. ''Ik kom terug wanneer dat nodig is. Beloof me dat je tot dan in ieder geval próbeert om naar Aureon te komen, oke?'' Vroeg ze toen. Ze bleef hem doordringend aankijken; ondertussen verdween de rode gloed uit haar ogen, en was opnieuw goed zichtbaar dat ze nu wel érg donkergroen waren..

Een diepe zucht verliet zijn mond en hij wende zijn blik naar de grond 'oke, als dat echt is wat je wilt...' zei hij zachtjes. Even kneep hij zijn ogen dicht maar opende ze al snel weer en hij wende zijn blik weer naar Amore 'als je maar gelukkig bent, dat is voor mij het belangrijkste'. Riolu legde de bes naast zich neer en stond op. Even draaide de wereld misselijkmakend om hem heen maar na een tijdje verdween dit. Hij hield nog steeds Amore's handjes vast 'Ik beloof het, als jij me beloofd niet voor eeuwig weg te blijven, oke?' dit laatste probeerde hij te zeggen met een kleine glimlach, en langzaam, heel langzaam, liet hij haar los.

Toen Amore's handjes los werden gelaten, sloeg ze zonder er bij na te denken haar armen om zijn nek. ''Ik blijf niet weg. Ik moet alleen trainen. Alleen dat. Ik ben zo snel mogelijk terug..'' Zei ze tegen hem. Ze liet hem los, en zuchtte. Hij wist vast niet waarom ze zó nodig wilde trainen. Zij wist dat ook niet. Ze wist alleen dat ze haar kracht groter wilde maken; haar volt nóg sterker. Ze grijnsde naar hem, en zuchtte weer eventjes. Ze was om de een of andere reden bang dat.. Dat hij haar niet meer wilde, als ze weg zou gaan. Misschien nog als vriend.. Maar, niet meer als partner. Ze beet op haar lip, en stond op. ''Dag,'' zei ze kalm. Ze draaide zich om. Ze balde haar vuist, en liep de andere kant op. ''Niet omdraaien.. Niet omdraaien.. Niet omdraaien..'' Zei ze tegen zichzelf.

[Nog niet topic uit ;3]

'oke, veel succes, Amore' zei hij en ook hij sloeg zijn armen om haar heen. Toen ze hem los liet bleef hij een beetje als versteend op de grond staan 'Dag..' zei hij zacht, alsof hij dit eigenlijk niet wou zeggen. Hij bleef naar haar kijken, ook toen ze zich had omgedraaid en langzaam weg liep. Even bleef hij zo staan maar opeens kwam hij in beweging en rende naar haar toe. Met zijn handje pakte hij haar schouder vast, hij draaide haar zachtjes om en toen zonder ook maar iets gezegd te hebben, gaf hij haar een kus.

Amore grijnsde licht, totdat ze ineens bij haar schouder gepakt werd, en een kus kreeg van Riolu. Ze schrok even, maar grijnsde daarna weer. Opnieuw sloeg ze haar armpjes even om hem heen. ''Kzie je wel weer,'' zei ze rustig. Ze draaide zich om, en zuchtte. Nu écht niet meer omdraaien! Riep ze tegen zichzelf in haar gedachten. Ze keek toch nog één keer om, maar sprintte toen weg. Op vier poten, met een witte straal achter haar aan, wat betekende dat ze een snelle aanval gebruikte. Zo rende ze PokéRPG uit, om vervolgens haar training te beginnen..

Ook op Riolu's snoet verscheen een glimlach, niet omdat hij het leuk vond dat ze weg ging, nee, omdat hij er nu vrede mee had. Hij wilde dat Amore gelukkig was en ze had hem beloofd weer terug te komen. 'Vaarwel, Amore' zei hij toen ze nog één keer om keek. Hij keek haar na, net zolang totdat ze nog maar een kleline stip was tussen de bomen, net zolang totdat ze echt voorgoed uit het zicht was verdwenen.
Een diepe zucht verdween uit zijn mond, daarna draaide hij zich om en liep hij weg. Weg van de jeep en weg van de waarschijnlijk dode stroper. Hij had Amore iets beloofd en moest zich daaraan houden, langzaam verdween ook hij tussen de bomen.