Riolu zat op zijn favoriete plekje, een omgevallen boomstam dicht bij een klein beekje. Hij staarde naar de grond maar had een afwezige blik. Zijn gedachtes waren heel ergens anders. Hij miste Amore vreselijk en bovendien ging het steeds slechter met pokeRPG vanwege de vele legendarische pokemon die waren gevangen genomen door de stropers. Weer een verschrikkelijke en angstaanjagende haat vulde zijn lichaam, Riolu raakte er helemaal van in de war. Hij ging in een kleermakerszit zitten en sloot zijn ogen, mediteren maakte hem altijd rustiger. Hij ademde diep in en diep uit, hij focusde zich helemaal op zijn ademhaling. Langzaam werd hij weer wat kalmer, en zonder het te merken begon zijn lichaampje blauw te gloeien. Zijn gedachtes dwaalde weer af naar Amore, en een klein traantje gleed over zijn wang. Toen, zomaar uit het niets, begonnen zijn zwarte oren te zweven en snel opende hij zijn ogen. Deze begonnen blauw te stralen, en hij voelde een enorme kracht in zich op komen. Normaal had hij geen controle over zijn aura, normaal veranderde hij dan in een monster, vond hij. Maar dit keer had het niks met controle te maken, dit keer kreeg hij een visioen. Verscheidene beelden flitsen hem voorbij, Amore, de stropers, zijn vrienden, Dustfire... Het waren er teveel om op te noemen. Zijn hele lijfje begon te trillen, het zag er angstaanjagend eng uit. Toen stopte het, de blauwe gloed verdween, zijn oortjes vielen weer op zijn plek, en zijn ogen kleurden weer rood. Uitgeput keek Riolu om zich heen, was was er zojuist gebeurd? Wat betekende het visioen? Het zweet droop van zijn hoofdje af en zijn hele lichaam trilde nog een beetje. De wereld draaide misselijkmakend om zich heen en hij verlangde meer dan ooit naar Amore. Zij was er altijd voor hem, en hielp hem zo goed ze kon. Maar nu was ze er niet...
Opeens hoorde Riolu een brekende tak en met een ruk draaide hij zich om. 'Wie is daar?' vroeg hij geschrokken, op dit moment was hij te uitgeput om via zijn aura te kijken wie het was, laat staan zich te verdedigen. Hij hoopte dat het geen trainer of stroper was...

Toto was rustig door et bos aan het waggelen en keek naar de bomen en planten om hem heen. Het was veel rustigeren grauwer een paar Butterfree hadden zich verstopt in de bossen en Toto zag een ege val staan. Hij liep een beetje zeuwachtig en angstig verder en probeerde rustig tot zichzelf te komen en zei: "Er is niks aan de hand Toto niks aan de hand Toto helemaal niks aan de hand" Hij liep nog wat verder en zag hoe een Altaria de jagers weg probeerde te jagen. Toto hoopte een vertrouwend gezicht tegen te komen en keek trilerig in het rond. Hij zag toen Riolu staan langzaam probeerde hij dichter bij te komen maar liet met zijn rechter poot een takje raen Eenpaar grijzige wolken wamen dicterbij en een paar bladeren vielen van de bomen. Snel deinse Toto achteruit en zei angstig "Doe me niks asjeblieft ik ben nog zo jong." En krimpte snikkend in me kaar

Mayumi liep door het bos, om eten te verzamelen. Naast sappige bessen kon je hier in de herfst ook heerlijke zaden en noten vinden. Mayumi zag aan een tak hazelnoten hangen. Ze sprong in de lucht en hakte de tak met de grootste en rijpste hazelnoten eraf, en at ze op. Toen hoorde ze ineens een raar geluid. Langzaam liep ze richting Riolu, die toen blauwe ogen had, en zijn oren stonden naar boven. Wat was hier aan de hand? na een tijdje werdt de Riolu weer normaal, en nu stapte Mayumi dichterbij. Riolu zweette. ''Gaat het? wat is er aan de hand?'' vroeg mayumi met een verbaaste toon in haar stem.

Opeens verscheen er een totodile die angstig in elkaar kroop, hij leek heel erg bang 'Rustig.. ik doe je niks' zei Riolu zo vriendelijk mogelijk. Niet veel later verscheen er ook een absol. Zo te zien, leek ze vriendelijk. 'Ja het gaat wel' zei hij een beetje afwezig 'ehm.. ik weet niet of ik dat zo makelijk kan uitleggen aangezien ik het zelf niet zo goed weet'. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht 'wie zijn jullie? Ik ben Riolu' zei hij vriendelijk. Zijn buikje ging nog steeds zwaar hijgend op en neer, maar verder leek hij alweer wat bij te trekken.

(Het is verbetert hoor allang )

"Ehh eh" Toto deinsde nog verder achteruit. Die Absol kende hij ergens van of niet? Jij deinse verder achteruit tot hij tegen een boom liep. Hij zweette en trilde en zijn hart bonkte als een trommel. Hij ging op zijn buik liggen en hield zijn pootjes voor zijn ogen en keek door een klein spleetje. Hij deed zijn ogen verdicht en spande zich alsof hij verwachtte dat hij zu worden geraakt door een pijnlijke aanval.

Inmiddels duizelde er allemaal gedachtes door zijn hoofd: Zijn die twee goed of slecht? Kan ik ze vertrouwen ja of nee? Kan ik mezelf vertrouwen ja of nee? Ben ik in gevaar ja of nee? Is wat ik nu doe goed of slecht? Moetik vluchtte of niet? Moet ik normaal rustig doen?...

Mayumi glimlachtte naar Riolu. Hij wist het zelf niet eens.. Ze grinnikte. ''Oke dan.. iniedergeval.. ben je nu weer normaal...'' Zei ze. ''Ik ben Mayumi. aangenaam, Riolu'' Zei ze daarna. Ze had toto nog niet opgemerkt, maar omdat Riolu zei ''wie zijn jullie?'' wist ze dat er nog iemand bij stond. Ze keek naar achteren. Daar stond Toto tegen een boom. Doodsbang. Mayumi trok een wenkbrouw op. ''Wat is er? heb je een mug gezien?'' vroeg ze droogjes aan hem, en wachtte op een antwoord van de kleine totodile.

Riolu moest grinniken om de opdracht van Mayumi maar keek daarna weer serieus 'je hoeft echt niet bang te zijn, we doen je niks' zei hij weer. Hij sprong van de boomstam af en had even moeite niet door zijn pootjes te zakken. Toen hij eenmaal weer in balans was keek hij Mayumi grijnzend aan 'af en toe raak ik in een soort van Aura trance, dit is heel gevaarlijk en ik moet het leren beheersen. Dit keer kreeg ik een visioen, het ging over stropers, Dustfire en nog veel meer, teveel om op te noemen.. Het punt is; ik weet niet wat het betekend' Riolu wist niet waarom hij dit aan Mayumi vertelde, maar hij deed het toch.

Totodile begon te merken dat ze niet slecht waren en rekte zich uit. Hij wreef het zweet weg en zei zo kalm mogelijk: "Nou met die stropers hier zo is het een stuk gevaarlijker en weet je niet bij de eerste aanblik of je voor het goede of het slechte staat." Hij blies even uit en ging tegen een boom aanleunen. "Het is nu veel zwarter een iller in dit gebied" Toto keek omhoog en zag een paar grijze wolken over steken en zag iets zwarts over vliegen. Snel schudden hij zijn hoofd en keek naar een van de noten boven hem. Hij klom in de boom en reikte vanaf een tak naar het nootje en brak hem op de boom ta en at de inhoud op. Hij probeerde werer bij een nootje te geraken

Mayumi grijnzde nog even naar toto, maar die antwoordde niet op haar onserieuze vraag. logish. Daarna keek ze naar Riolu. ''Een aura trance? klinkt als tovenarij.. maar ik geloof je.. ik heb net gezien hoe je eruit zag.. best eng eigelijk'' Zei mayumi en liet weer een klein glimlachje zien, en keek toen weer naar Toto. ''Stropers.. ze verpesten de gebieden.. ze verpesten pokerpg. ik hoop dat er snel wat aan gedaan word, al weet ik niet hoe of door wie.. '' zei ze, en nadat toto had gezegt dat het veel zwarter werd in het gebied keek ze ook omhoog, naar de zwarte wolken. Ze slikte. Het gebied zou toch niet vergaan? Mayumi voelde spatjes op haar vacht neerkomen. De zwarte wolken waren regenwolken. ''Fijn..'' zei Mayumi geirriteert, terwijl het steeds harder begon te regenen. Ze schudde haar vacht uit en ging daarna onder een boom staan, om minder nat te worden.

Totodile zuchtte, hij was dan wel een water pokemon maar een sonbere bui vond hij niet leuk. "Tja als we de stropers weg willen zullen we toch echt zelf de handen uit de mouwen moeten steken." zei hij. Ze hebben het gemunt op legendarische pokemon en sterke en zeldzame dus als die allemaal gevangen zijn zullen de pokemon die die belachelijke stropers minder vinden aan de beurt zijn zoals Totodile zoals ik of pidgey's en dat soort pokemon. Weer probeerde Toto een nootje te paken maar vielvoorover in de modder waar hij een bleef liggen. In de verte was een donder en het gekrijs van een Skarmory te horen.

(Ik ben even weg.

Riolu keek een beetje sip naar de grond, mayumi's woorden bevestigde zijn gedachtes... Ook hij wende zijn blik naar de lucht en al snel viel er een regendruppel op zijn snuit. Niet veel later begon het flink te hozen en met een beetje een zuur gezicht wende hij zijn blik weer naar Mayumi en Toto. 'We moeten er inderdaad iets aan doen!' langzaam werd Riolu's visioen helderder 'ik bedoel, nu meteen! Straks zijn de legendarische voorgoed weg en is heel pokeRPG aan zijn lot overgelaten'. Riolu wist niet hoe, maar hij wist zeker dat ze er nu iets aan moesten doen voordat het dus voorgoed was afgelopen met hen. 'Toen ik op het strand was, heb ik gezien in welke richting het schip vloog. De marble mountains, misschien moeten we daar eens een kijkje gaan nemen...'. Zijn woorden kwamen misschien wat plotseling voor Mayumi, maar hij moest het toch aan iemand vertellen...?

(oke, ik moet ook gaan =(, bye!)

[Gaan we morgenavond verder? ]

Mayumi keek met een sip gezicht naar de regendruppels die langzaam, heel langzaam van de bladeren afvielen. Zowel Toto als Riolu vonden dat ze het moesten gaan oplossen. Ze hadden gelijk. Als niemand iets deed, zou het toch ook niet opgelost kunnen worden? Mayumi dacht na. De marble mountains. Vroeger woonde ze in de bergen, en ook een tijd in de marble mountains. Laatst was ze er ook. Ze had de basis wel niet gezien, maar wel andere gevaarlijke dingen. ze slikte. Ze moest het zeggen. Ze keek weer naar Riolu en Toto. ''In de marble mountains is het op dit moment erg gevaarlijk... en niet eens door de mensen.. De legendarische pokemon die over zijn, en niet wouden schuilen, doen er alles aan om de bergen onbereikbaar te maken.. Onderweg naar de bergen, of door de bergen heen zullen er dus veel vallen zijn.. Gloeiend hete lava door de vulkaanpokemon.. of scheuren in de aardkorst... of buien die zo gevaarlijk zijn dat je elk moment geraakt kunt worden door bliksem, waarschijnlijk door de Thunder pokemon.. Die twee zijn de legendarische honden. Ze zijn erg kwaad omdat de derde hond, Suicune, gevangen is. Ze schuilen niet, maar doen er dus alles aan om de mensen tegen te houden, of te doden.. alleen de basis kunnen ze niet laten verdwijnen, want daar zitten de legi's natuurlijk in.. zelfs hun kunnen er niet alles tegen doen. Zei mayumi, en nam een hap adem.

(tuurlijk! )

Riolu luisterde naar de woorden van Mayumi zonder haar ook maar één keer te onderbreken. Ze had gelijk. maar ze konden toch ook niet niks doen? 'Ik heb misschien wel een idee, als wij Raikou en Entei kunnen bereiken kunnen ze ons misschien helpen. En misschien weten zij ook waar de basis is!' Riolu wist dat dit bijna een onmogelijk doel was, maar ze moesten het gewoon proberen. Anders was pokeRPG verdoemd om te sterven. Met zijn rode oogjes keek hij Mayumi aan 'Wil je me alsjeblieft helpen? Ik weet dat het bijna onmogelijk is, maar we moeten toch iets doen?!' '

Toto keek op en veegde de vuile modder uit zijn gezicht. Hij besefte wat Riolu zei het was erg gevaarlijk maar misschien de enige oplossing Toto begon tegen een boom aan te leunene en begon te denken. Misschien was het het beste om ook te ijken of hij zijn steentje bij kon dragen. "Ehem Riolu ik weet dat ik niet sterk ben en niet zeer slim maar zouik mee moegen doen en zo ook mij een handje of hopelijk twee laten helpen?" Toto keek wat zenuwachtig. Hij zou het terecht accepteren als er nee werd gezegt. Want ja wat moet je tussen twee legendarische waar een elektriche tussen zit als je een klein onbenullig slap Totodiletje bent? Toto kreeg rillingen toen hij aan elektrich dacht.

Opeens verschenen twee blauwe ogen in een struik. Ze leken steeds dichterbij te komen. Niet heel lang daarna verscheen de kop van een Houndoom, Danger. Hij keek een keer naar Riolu, Mayumi en Toto. Riolu en Mayumi had hij al eerder gezien, maar Toto nog niet. Danger glimlachte, ook al was het bijna niet zichtbaar. "Hallo.." mompelde hij, terwijl hij uit de struik stapte. Danger liet zijn blik kort over de drie glijden. Waar zouden ze het over hebben? Over de trainers in Pokerpg, misschien? Danger besloot om niks te zeggen, en ging in plaats daarvan zitten. Hij keek een keer omhoog, naar een Fearow, die zo snel mogelijk een richting opvloog. Waarom zou hij dat doen? Vlug keek Danger weer naar de drie, zonder nog iets gezegd te hebben, op de begroeting na.

Riolu wende zijn blik naar Toto en lachte vriendelijk 'natuurlijk kan je helpen! Graag zelfs, we kunnen alle hulp gebruiken.'. Kort nadat hij dit gezegd had verscheen er een houndoom. Riolu keek naar de vriendelijke blauwe ogen en glimlachte, het was Danger. 'Hooi, Danger' zei hij met zijn zachte stem. Een Fearow vloog luid krassend boven hen en even wende Riolu zijn blik omhoog. De pokemon was weer net zo snel verdwenen als dat het was gekomen en Riolu vroeg zich af waarom. Maar echt druk maakte hij zich er niet om en hij draaide zijn koppie weer naar Danger, Toto en Mayumi.

Mayumi knikte naar Riolu. ''Ja, ik weet dat we iets moeten doen.. en al klinkt je plan gevaarlijk, we moeten het proberen..'' Zei Mayumi, en keek even naar Danger die kwam aanlopen, en ging zitten. Ze keek weer naar Riolu en Toto. ''Ik hoop dat de legendarische honden meewerken..'' Zei ze. ''Het moet haast wel, want dan kunnen we gelijk suicune en de anderen redden..'' zei Mayumi. Ze keek naar Toto. ''Tuurlijk mag je mee'' zei ze, ookal was die vraag eigelijk voor Riolu bedoeld.

Toto knikte en glimlachte. Hij mocht mee de pokemon redden hij ging zitten en keek naar een paar rond trippelende pokemon. Hij keek omhoog en zag de wolken langzaam maar zeker een beetje weg trekken. Toto zijn grote spijt was in de verte de volgende bui al weer te zien. Weer hoorde hij schreeuw en een krijsende Pidgeot vloog met volle vaart oer gevolgd door een paar kanon schoten en weer een krijs. Toto zuchte en keek naar wat vluchtende gewonde noctowl.

Riolu knikte naar Mayumi 'ik weet anders ook geen andere oplossing' zuchte hij. Hij wende zijn blik weer naar Danger 'Danger, wat ik je nu ga vragen is misschien iets te veel voor je maar... Zou je misschien ook mee willen? We willen de legendarische pokemon, onder andere Dustfire en Silverbreeze, van de stropers gaan bevrijden...' Even stopte Riolu zijn zin, hij wilde dolgraag dat Danger meeging, het was zijn vriend en bovendien was hij erg slim en sterk. 'We zouden je hulp goed kunnen gebruiken' zei hij uiteindellijk, en een zwak glimlachje verscheen op zijn gezicht.

Toto keek goed naar Danger. Wow die zag er duidelijk sterker uit dan hij. Hij kende het gebied vast beter. Hij droomde even weg over zijn oude plek...

Een paar Hoppip drijvend over de wind een paar Bellosom dansed in het mooie zonnetje. Troepen pidgey en pidgeotto die overvliegen en vrolijk kwetteren, Een groep Totodile die aan het spelen is op een wip en een zelf gemaakt schommeltje... Maar dan een trainer met een Charizard die de speeltuin in de fik steekt en de pokemon weg jaagt ofvangt als slaaf om te vechten...

Totodile schud zijn hoofd en zegt "Jongens maar eh wanneer gaan we vertrekken? Hoe eerder we er zijn. Hoe eerder we dustfire, suicuine, darkrai en de andere kunnen redden" Een bliksem flits sloeg in op een boom verder op die krakend omvalt. Een paar jonge Caterpie vluchtte weg, Langzaam valt er weer een druppel meer en er begint een geluid omp te komen van spetterende regen op de bladeren van de sombere bomen

Danger leek te luisteren. Ze hadden het duidelijk over de stropers en wat ze gevangen hadden. Hij zuchtte in zichzelf, en schrok op toen hij ergens een schot hoorde. Hij keek rond. Dat was vast een stroper, maar Danger wou niet weten wat hij gevangen had. Weer hoorde Danger een schot, maar schrok dit keer niet. Hij stond op, en keek naar de lucht, waar een luid krassende Pidgeot, gevolgd door wat Noctowl, vlogen. Danger wist bijna zeker waarvoor ze vluchtten. Hij keek naar Riolu, toen deze iets vroeg aan Danger. Hij vroeg of hij meewou, de legendarische Pokémon van de stropers proberen te bevrijden. Danger knikte. "Tuurlijk.." zei hij, en glimlachte weer amper zichtbaar. De glimlach verdween snel, toen een druppel op hem viel. Hij snoof geïrriteerd. Moest die regen nu persé komen? Danger deed zijn Sunny Day, die gelukkig niet mislukte. Al snel stopte het met regenen.

"Maar jongens voor ze zijn uitgestorven." Toto klom in een boom met veel moeite liep hij over de dunne takken en daar zag hij het vier zoete berry's. Misschien de laatste berry's in de buurt. Totodile pakte de vier berry's en maakteze schoon met zijn waterpistool en keek of ze rot waren. Nee nergens was een zwart, bruin of groen plekje te bekennen. Hij sprong naar beneden en liep rond. Hij gaf een berry aan danger een aan Riolu en eenaan Mayumi. Zelf nam hij een iets kleiner besje en trok het takje eraf en likte aan het besje. Hmm lekker zoet zoiets had hij in tijden al niet in zijn keel gekregen. Hij sneed het besje door en likte het sap op en stopte het besjes vrolijk in z'n mond. Eindelijk een moment om even de stropers te vergeten.

Riolu luisterde naar Toto en knikte, hij had gelijk ze moesten zo snel mogelijk de legendarische pokemon zien te bevrijden. Als dit hen überhaupt ging lukken.. Riolu was diep in gedachten verzonken, hij was degene die met dit idee kwam, maar hij wist nog helemaal niet hoe ze dit konden gaan aanpakken. Tenminste, hij had wel een idee, een hele gevaarlijke maar waarschijnlijke de enige. Riolu besloot deze nog maar even voor zich te houden. Hij keek op waarneer Danger begon te spreken en glimlachte, hij was blij dat zijn vriend meeging. Ook merkte hij dat Toto een beetje ongeduldig begon te worden, dit was ook wel logisch. Het weer begon aardig slecht te worden, eigenlijk te slecht om je straks in de bergen te vertonen. Danger's Sunny day zou niet de hele dag kunnen werken. Maar ze hadden geen andere keus. 'Oke, laten we gaan' zei Riolu uiteindelijk.,

Totodile keek op en knikte. Hij zuchtte zenuwachtig en rekte zich uit. Pakte nog enkele nootjes en zei: "Daar gaan we dan op hoopvan zegen." En hij keek achterom naar Danger en Mayumi en begon te dagdromen:

Een grote Raikou en Entei staan voor hun ze wijze met hun poot naar een grot waaruit gekrijs is te horen ze gaan naar binnen sluipen langs debewaking en bevrijden ze. De Pokemon vliegen weer rustig rond. De planten bloeien het zonnetje schijnt

Toto schudt zijn hoofd en denk: " Niet dagdromen maar doen" Hij eet een nootje op en kijkt naar het gebied achter zich wat er eenzaam en verlaten bij licht.

Mayumi stapte snel en stevig door, en ze had ondertussen Totodile en Riolu ingehaald. Ze keek achteruit en glimlachtte. ''De marble mountains dus... '' zei ze, en keek weer voor zich uit. Ze hoopte echt dat het goed zou komen, want het water vervuilde omdat suicune er niet was, en de zee was woest nadat lugia er weg was. Het bos was onbeschermd nu celebi wegwas. Mayumi begon te trillen. Wat als het fout zou gaan? dan zou iedereen... doodgaan.. Mayumi slikte, en stapte nog verder, tot ze bij de marble mountains waren.

[nieuw topic bij marble mountains? ]