Mr. Mime was gisteremorgen vrijgelaten door zijn trainer,een vriendelijk jongetje van 10 dat altijd goed voor hem zorgde.Het jongetje had Mime verteld dat hij op zoek moest gaan naar een zogezegde "Pokérpg".Volgens hem was dat een paradijs voor pokémon.Mr. Mime begreep niet wat hij precies bedoelde maar ging toch maar op pad.Het jongetje had Mr. Mime immers beloofd dat ze elkaar ooit nog zouden ontmoeten dus dat was een hele geruststelling.
En zo kwam Mr. Mime hier in dit kleine dorpje terrecht,al wist hij niet zeker of dit de pokérpg was?Mime stapte dan maar gewoon door en zag dan wel wat hem te wachten stond.

Aleera liep toevallig in Pokémon City omdat ze Mayumi nodig had om het goed te maken.
De Mime pokémon keek zoekend om zich heen. ''Zeg, het is hier geen circus!'' zei Aleera woedend toen de pokémon tegen haar op botste.
''Ga naar het Timerise Forest ofzo, doe iets nuttigs in plaats van onschuldige pokémon lastig te vallen!'' zei ze hardop waar andere pokémon bij waren. Geïrriteerd keek ze naar Mr. Mime in de hoop dat de pokémon z'n excuses aanboodt.

"Euhm...euhm...euhm" Mr. Mime wist niet wat zeggen en keek de poochyena verontschuldigend aan en zei: "Euhm sorry mememevrouw,ik ben net nieuw hier en ben nogal verstrooid ziet u?" Mr. Mime wachtte bedeesd een antwoord af.

Aleera, die geirriteerd keek, begon snel te veranderen van stemming en binnen de kortste keren kwam er een grijns op haar gezicht.
''Zo, dus jij bent nieuw?'' grijnsde ze ondertussen vals. Ze liep rustig en kalm rondjes om Mr. Mime heen en bekeek hem ondertussen.
''Wat kom je hier doen, ben je achtergelaten in dit stuk schrootgebied omdat je niet meer bij de barbie-collectie pastte?'' schreeuwde ze gemeen omdat er een massa pokémon aangelopen was om te kijken. De pokémon lachtten en Aleera's plan was gelukt.
Mr. Mime's kop begon te betrekken.

"Hey ik,ik,ik wi-wil geen ruzie!" Mr.Mime zette een stap achteruit en keek Aleera met een bijna huilend gezicht aan.

Aleera barstte in lachen uit toen ze de kop zag van Mr. Mime.
''Wat is je naam? Foute pink-a-look? Ja, dat zal je naam wel wezen.. En toen hadden ze je bij 't afval neergegooit omdat je geluid kapot was!'' zei ze onschuldig met een schuine kop alsof ze medelijden had.
''Je zou haast denken dat je mens je hier gedumpt heeft omdat die roze en blauwe kleur niet bij elkaar passen!''
Toen de helft van de stoet pokémon weg liep veranderde ze van onderwerp.
''Zeg, hee.. doe eens een stukje Mime voor, dan hebben we wat te lachen!'' riep ze vals in de hoop dat de pokémon tenslotte terug kwamen.

(Kan je misschien langere posts schrijven, je moet minimaal 2 regels hebben en het is zo irritant.)

MrMime kon niet tegen de keiharde kritiek en barstte in de tranen uit.Hij ging op de grond zitten huilen en zoog op zijn duim. "Ik wil terug naar mijn trainer" riep hij en huilde door.
De menigte kwam terug en zag hoe Mime huilde en op zijn duim zoog."Whahahahahaaa".Alle pokémon lachtte zich dood.Mr. Mime hoopte terwijl hij zat te hulen op de grond dat er een goede pokémon hem zou helpen,maar daar rekende hij maar niet te veel op.

Achter de menigte lachende pokemon stond Feathers, de enige pokemon die de Mr. Mime niet uitlachtte. Ze was stil. Doodstil. Ze staarde naar de Mr. Mime die aan het huilen was, en stapte naar voren. Ze liep naar de Mr. mime toe en keek die met een rare blik aan. ''Waarom huil je?'' vroeg Feathers droogjes. Ze wou de Mr. Mime helpen, ookal hield ze totaal niet van zijn uiterlijk xD

Aleera zag hoe Mr. Mime op de grond ging zitten en zat te huilen en hoe de menigte pokemon hem uitlachtten. Maar ze kon er zelf niet tegen, zo gemeen was ze ook weer niet.
Aleera was dan wel fan van de duistere kant maar ze had ook wel iets goeds in zich.
Dat had ze tenslotte van Riolu geleerd. Ze kon het niet aanzien hoe alle pokémon hem uitlachtten en hoe Mr. Mime dan op de grond zat te huilen en zat te smeken om hulp.
Ze wist eigenlijk niet hoe maar ze had de gave om iemands ogen te kunnen lezen.
Zonder dat ze 't wist rende ze boos op de menigte af en joeg ze weg.
''Oke, genoeg geweest. ALLEMAAL WEGWEZEN NU! HET IS AFGELOPEN MET DIE ZOOI!''
Gilde ze boos. Woedend liep ze op Mr. Mime af, maar ze was niet boos op hem maar tenslotte op de pokémon die hem zo erg uitlachtten.
''Sorry, ik had m'n doel nog niet bereikt vandaag en ik was boos op Mayumi dus ik zocht haar. Maar ik kwam jou tegen, het was niet mijn bedoeling om jou zo erg voor schut te zetten.
Ik zal 't niet meer doen, okay?'' zei ze geruststellend. Ze hielp Mr. Mime omhoog en ze veegde met haar ingetrokken klauwen de traantjes weg.

Door zijn tranen heen zag Mr.Mime de arcanine." Ze lachen mij hier allemaal uit en ik ben pas nieuw hier! " Mr. Mime voelde zich zo slecht dat hij in elkaar stortte op de grond en verderhuilde. 'Dit is geen gewoonte voor een Mr. Mime!' dacht hij inzichzelf... "Ik ben gewoon een mislukking, ze hebben gelijk!" Mr. Mime huilde verder...
Maar plots werd Mr.Mime omhooggeholpen door Aleera en ze jaagde de menigte ook weg."Da-da-dankjewel poochyena" Mr. Mime stond op knikkende knieen terug recht.

Feathers had niet gezien dat Aleera dit veroorzaakt had.
Aleera hielp Mr.Mime weer op te staan. Feathers glimlachtte naar haar.
''Fijn dat er altijd pokemon zijn om je te helpen, he?'' Zei Feathers tegen Mr. Mime en keek toen naar Aleera. Ze zuchtte. Ze had niet eens zelf geholpen, en ze was voor de rest ook niet nodig. Langzaam liep ze weg.

Mr. Mime keek om naar de arcanine;"Euhm... a..e..." Mime was erg verlegen. 'Komop, graap al je moed bij mekaar!' zei hij in zichzelf. " Euhm, Meneer Arcanine? " Mr. Mime wachtte tot hij reageerde.

[ben een vrouwtje xD]


Feathers draaide verbaast haar kop om. Meneer Arcanine??? MENEER???!! dacht ze kwaad in zichzelf. Zo mannelijk zag ze er toch niet uit? Ze draaide zich om, naar Mr mime en Aleera toe, en liet haar vacht sierlijk meezwaaien. Langzaam stapte ze op Mr. Mime af. ''Mevrouw Arcanine voor jou'' zei ze geirriteert. ''Wat moet je?'' zei ze hard en bleef vlak voor Mr mime staan, met een dreigende blik in haar ogen. Je kreeg haar niet gemakkelijk boos, maar nu was ze dat dus wel.

"Euhm, sorry mevrouw arcanine!,mijn fout!" Mr. Mime begon tranen in zijn ogen te krijgen."Het was echt niet mijn bedoeling hoor!" Mr. Mime keek vervolgens sip naar de grond.

[maak als het kan nog iets langere posts aub. 2 regels is het minimum,maar hoe langer, hoe beter xD]

Feathers snoof. Ze grijnsde lichtjes. Was de Mr. Mime bang voor haar? Het was opzich haar bedoeling niet om hem af te schrikken, maar op een of andere manier voelde dit goed. Ze wou nog iets doen, maar bedacht zich. Ze zuchtte. ''Het geeft niet..'' zei ze, en ging zitten. ''Zeg.. waar kom jij vandaan?'' vroeg ze aan Mr. Mime. ''Ik heb eerlijk gezegd nog nooit een Mr. Mime gezien, in mijn hele leven niet..'' zei ze, en bestudeerde Mr. mime even.

Mr. Mime zuchtte zachtjes en was opgelucht. "Waar ik vandaan kom?" Mr. Mime begon te vertellen: "Wel, ik was ooit de pokémon van een lief klein jongetje dat goed voor me zorgde, we waren als het ware beste maatjes!" "Maar op een dag had zijn moeder hem aangesproken en zei toen opeens tegen mij dat ik moest gaan, naar de vrije wereld." " Ik was toen wel geschokt en tuurlijk moest ik huilen,maar hij heeft me verteld dat ik en hij beste maattjes blijven en dat ik hem ooit op een dag nog wel zou zien."
Mr. Mime liet een paar traantjes.

Aleera keek vuil naar de ditto die voorbij gleed. De ditto had een volle grijns op d'r gezicht maar dat boeide haar niet veel. Ze had echt lullig tegen Mr. Mime gedaan, maar dat hij nou een potje moest gaan janken om iets onbenulligs vond ze echt zielig. ''Eerlijk gezegt, heb ik ook nog nooit een Mime-pokémon gezien in PokéRPG.'' stemde Aleera toe met de Arcanine.
''Arcanine geval, mag ik je naam weten. Dat vind ik wat beter dan je de hele tijd mevrouw Arcanine te noemen.'' zei ze dom en ze keek vaag naar d'r klauwen die ze per ongeluk uitgestoken had.

Feathers keek vaagjes naar de Mr. Mime. ''Je was van een trainer?'' herhaalde ze op verbaaste toon. ''Púh. Mensen zijn kjud.'' zei ze met een arrogante kop. ''Gevangenschap gaat nooit boven vrijheid..'' Ze keek naar Aleera, die haar naam gevraagd was. ''Mevrouw arcanine is inderdaad vaag. Mijn naam is Feathers'''zei ze met een kleine glimlach.

Aleera zag de glimlach op Feather's gezicht en ze glimlachtte terug.
''Dus je naam is Feathers, mooie naam trouwens!'' zei ze vertrouwelijk.
Zoiets had ze eigenlijk nog nooit gezegt over een pokémon, ze gaf niet zo gauw complimentjes.

(Btw, ik wist dat jij Kim was vanwege je onderschrift.. Enneh, kijk bij Freezing Ruïns. Had nog post voor je gemaakt, om in te schrijven ofzo xD Dus antwoord ff)

Mr. Mime keek hoe Feathers en de poochyena met elkaar aan het praten waren.Terwijl ze in gesprek waren bedacht hij zich dat hij nog helemaal geen vrienden had! Misschien wouden de arcanine en poochyena vrienden met hem worden? Hij vroeg het dan maar: "Euhm Feathers en jij ook,poochyena, zouden jullie miscchien vriend willen worden met mij?" "Ik heb er nog nog geen zien jullie?"Mischien kunnen jullie mij ook kennis laten maken met de andere pokémon in pokérpg?"
Mr. Mime wachtte op antwoord.

Feathers keek nog even droogjes naar de Mr mime. ''Wel voorzichtig doen met die trainer he, lok hem niet hier naartoe, anders worden er straks nog pokemon gevangen'' zei ze bazig. Ze wist nog niet dat er al lang trainers binnen waren gedrongen in het gebied. Daarna keek ze naar Aleera toe. ''Dankjewel!'' zei ze opgewekt, en lachtte even. ''Zeg, hoe heet jij eigenlijk? je bent aardig xD'' zei ze dom, en keek daarna weer terug naar Mr. mime, en luisterde naar wat hij zei.. ''Euhmm... mij best.'' zei ze. Ze mocht de poochyena beter dan de Mr. mime, maar ja, hoe meer vrienden, hoe sterker je staat. alhoewel.. Die Mr. mime leek niet echt sterk. ''Zeg.. heeft die trainer met je getraint of niet? het is in het wild gevaarlijker dan bij mensen hoor.. Geen pokecenters in de buurt, en al helemaal niemand die je te eten voert.. ofzeuw..'' Zei feathers tegen hem.

"WAT GEEN POKéCENTERS???" Mr. Mime schrok eerst van wat Feathers zei."Hmmmh... ik denk dat ik met mijn vrienden wel sterk sta?" Mr. Mime toonde een lieve glimlach. "Of ik sterk ben?" Mr. Mime begon te vertellen: "Zoas ik al zei: Mijn trainer was een kleine jongen van 10,ik amuseerde hem door te miemen en dat uren lang...ik vond het zeer leuk hoor,maar genoeg over dat.Ik ben matig met vechten,ok?Ik zal als een van mijn vrienden in de problemen zit ze altijd proberen te helpen hoor!" Mr. Mime zuchtte.

Aleera zuchtte luidruchtig, moest dit nou echt hem weer overkomen. Dat Feathers een vriendin van hem wou worden, vond hij goed.. Maar moest die Mr. Mime nou ook zo nodig hulp krijgen? Trouwens, wat houd die Mr. Mime nou eigenlijk in? Helemaal niks! Lachtte hij diep van binnen.
''Het zal wel, Mr. Mime. Van mij mag je.'' zei ze kortaf. ''En Feathers, ik heet trouwens Aleera. Maar je mag me ook wel Ale(e)ran noemen hoor.'' grijnsde ze liefdevol.
Toen hij beter keek naar Feathers voelde hij liefde opborrelen.

Feathers keek dom naar Mr. mime. ze zuchtte. ''Oh mij god. jij gaat hier dus echt niet overleven.. wedden dat je over maximaal een week platgereden bent, of opgegeten? '' zei Feathers spottend. ze schrok even vam wat ze zelf gezegd had, maar ze meende het wel. ''Sorry..'' zei ze heel zachtjes. Feathers keek naar Aleera. ''Aleera.. Aleran.. allebij leuk.. maar Aleran klinkt zo stoer'' zei ze vrolijk en een beetje dommig, en keek aleera in de ogen. ''een stoere naam voor een stoere pokemon, toch?'' zei ze met een brede glimlach.

Mr. Mime knikte vriendelijk naar Aleera.
Toen opeens Feathers zei dat hij hier niet zou overleven en binnen de week platgereden zou zijn.
Mr. Mime mompelde zachtjes inzichzelf: "En nu net als je denkt vrienden te hebben..." Hij veegde een traan weg en ging zonder een woord te zeggen met langzame grote passen het dorpje uit.