Een kleine growlithe stond bovenop een helling die een prachtig uitzicht gaf over de Peaceful plains. Haar kleine oogjes straalden, wat was het hier mooi! Zelfs in de herfst was het gras hier lang en groen. Ook de late herfstbloemen roken heerlijk en ze had totaal geen last van de koele wind dankzij haar dikke vacht. Nouki begon spontaan te kwispelen en haar tongetje hing vrolijk uit haar bek. Ze was hier nog maar net aangekomen en ze had het hier nu al helemal naar de zin. Nouki kwam weer in beweging en begon te rennen. Ze versnelde haar vaart, steeds sneller ging ze, zo snel als de wind. Nouki genoot van de wind die met haar vacht speelden en van blijdschap liet ze een lange huil horen.
Na een tijdje te hebben rondgerend stopte ze hijgend bij een klein stromend beekje. Ze liet haar kop zakken totdat haar lippen bijna het water aanraakte en stak haar tong naar buiten om wat slokken water naar binnen te werken. Opeens merkte ze de schaduw die tegenover haar stond. Ze hief haar kop op, kleine druppels water dropen nog van haar bek af. Met haar lichtblauwe ogen keek ze recht in de ogen van een andere pokemon..

Het was Feathers, die hier precies hetzelfde kwam doen. Dinken. Ze keek in Nouki's ogen en nam nog snel een slok water. Daarna hief ze haar kop weer op en keek gefacineerd naar de Growlithe. Een growlithe dus.. Ookal was ze een Arcanine, ze had nog nooit een andere Growlithe of arcanine gezien, omdat ze nooit in een groep had gehoord. Ze had nooit bij iemand gehoord. Ze was altijd alleen geweest in haar soort. Dus het maakte haar blij om een growlithe te zien. ''Hallo'' zei ze luid, maar vriendelijk.

Het was een arcenine, met grote oogjes keek Nouki naar haar. Ze was prachtig, ze had een mooie glansende vacht en een lieve uitstraling. 'Hoi, ik ben Nouki!' zei ze vrolijk 'en wie ben jij?'. Ze bleef maar gefacineerd naar de arcenine staren, na een poosje merkte ze dat dit vast een beetje onbeleefd werd. Met rode wangetjes wende ze haar blik een beetje van de arcenine af 'Sorry, maar ik heb nog nooit een arcenine gezien en je bent echt heel mooi!' Dit laatste zei ze weer met een glimlach op haar gezicht. Haar dikke donzige staart begon spontaan te kwispelen.

De kleine growlithe keek haar aan, en stelde zich voor. Nouki. Feathers glimlachtte. ''Hallo nouki. Leuke naam zeg!..'' zei ze vrolijk. ''Ik ben Feathers '' zei ze er direct na. er kwam een moment van stilte, en na een tijdje merkte Feathers dat de growlithe naar haar aan het staren was. Een dikke grijns kwam op haar gezicht. De growlithe merkte dit vast, want die stopte met staren en wendde haar blik af. 'Sorry, maar ik heb nog nooit een arcenine gezien en je bent echt heel mooi!' zei Nouki, en Feathers glimlachtte nog breder. Nu ze ouder werd werd ze ook steeds ijdeler, en ze hield er erg van als ze een complimentje kreeg over haar uiterlijk. ''Dankjewel!'' zei ze vriendelijk tegen Nouki, en begon net als haar te kwispelen. Haar grote staart bewoog heen en weer door het gras.

De wollige staart van Nouki begon nog harder te kwispelen waarneer de arcenine, Feathers genaamd, haar naam prees. Ook leek Ze erg blij te zijn met haar compliment 'alsjeblieft!' riep Nouki vrolijk. Even wende ze haar blik op de omgeving, maar draaide deze na een tijdje weer terug naar Feathers. 'Woon je hier al lang?' vroeg ze met een brede grijns. Haar helder blauwe ogen straalden helemaal, ze begon het hier echt fijn te vinden. De omgeving was prachtig en de eerste pokemon die ze hier had ontmoet was heel vriendelijk!

(heb de kleur van haar ogen veranderd, let dus maar niet teveel op de edit in mijn eerste bericht, heb alleen donkere in lichtblauwe veranderd x3)

(owkey dan xD)

Een koude herfstbries ging door haar vacht. Wat was ze blij dat ze zon dikke vacht had, want ze moest er echt niet aan denken om te gaan koukleumen, een half jaar lang. Ze keek om zich heen. Het was over een paar uur avond, dus het ging harder waaien. De meeste tijd wiegden de bladeren rustig mee, maar soms kwam er een hardere wind, waarvan de takken en bladeren hevig heen en weer bewogen. Eigelijk kon Feathers niet wachten tot het winter was. Lekker door de sneeuw lopen, en sneeuwgevechten houden.. Ze glimlachtte bij het idee, en kwam er daarna pas achter dat Nouki haar een vraag gesteld had. ''Of ik hier al lang woon?'' feathers dacht even na. ''Nou.. ik kwam hier uit mijn ei, maar daarna ben ik een hele tijd weggeweest. Ik ben eigelijk nog maar een paar dagen terug, maar het bevalt me hier het best!'' zei ze vrolijk. Ze keek met een glimlach naar Nouki. ''En.. waar kom jij vandaan? Ik heb je hier nog nooit gezien'' vroeg ze daarna.

Nouki sloot eventjes genietend haar oogjes toen er een koele herfstbries met haar vacht speelde. Van al dat rennen had ze het behoorlijk warm gekregen. Haar oranje oortjes bewogen alle kanten op om zoveel mogelijk geluiden op te vangen. Waarneer Feather begon te spreken opende Nouki haar blauwe oogjes weer en keek ze de arcenine vriendelijk aan. 'Overal en nergens' antwoorde ze kort en ze was even stil. Eigenlijk wist ze niet echt waar ze vandaan kwam, ze had haar ouders nooit gekend en ze had al die tijd gewoon wat rondgezworven. Dit besloot ze dan ook aan Feathers te vertellen 'mijn ouders heb ik nooit gekend. Ik woonde eigenlijk nooit echt ergens en heb tot nu toe alleen nog maar rondgezworven. Ik ben hier nog maar net aangekomen en mij bevalt het prima' Dit laatste zei ze met een brede grijns.

Mr. Mime kwam eraan. "Hehe, eindelijk een plek waar ik rustig mezelf kan zijn.." Mr. Mime zag de growlithe en Feathers niet. Mr. Mime begon opeens te miemen. Hij maakte een muur,een doos,... Hij was er dol op om zijn bijzondere talent te kunnen uitoefenen. " De andere pokémon vinden me toch maar een rare" zei hij stilletjes in zichzelf. Hij ging door met miemen...

Een beetje een droevige blik kwam in Nouki haar ogen waarneer haar gedachtes naar haar ouders toe dwaalden. Ze realiseerde zich dat ze het eigenlijk helemaal niet leuk vond dat ze zo alleen was. Er was niemand die echt heel veel van haar hield. Een waterige blik kwam in haar ogen maar verdween weer toen ze opeens een stem hoorde. Het was een Mr. Mime die hen zo te zien nog niet had opgemerkt. Hij begon te miemen, dit zag er heel erg grappig uit, zo grappig dat er weer een brede grijns op Nouki haar snoetje verscheen. 'Ik vind je niet raar hoor, ik vind je juist grappig!' zei ze lachend en ze rolde speels op haar ruggetje 'doe dat nog eens? je doet het echt leuk!' en ze stond weer op haar vier pootjes. Haar wollige staart begon weer druk te kwispelen.

Opeens hoorde Mr. Mime een stem. "Huh?" Hij draaide zich om en zag dat het een growlithe was. " Hallo!" Zei Mr. Mime verlegen. " Vind je mijn gemiem grappig? " Mime Glimlachtte en deed grappige trucjes voor de growlithe.

''Overal en nergens'' Zo beantwoordde Nouki haar vraag. Dus de kleine Growlithe zwerfde in haar eentje rond? Nouki was een tijdje stil, en Feathers ook. Dat moest betekenen dat de growlithe haar ouders kwijt was.. of misschien had ze er geen een meer. Feathers had ook nooit ouders gehad, en wist dus hoe het voelde. Maar.. kon ze Nouki niet adopteren? Samen met Aleran? Feathers beeldde haar in hoe het zou zijn. Zijzelf, Aleran en Nouki. Zou dat geen ideaal gezin zijn? Het zou de meeste pokemon niet eens opvallen, omdat Nouki toch een Growlithe was.

Met het schudden van haar kop kwam ze weer uit haar droom vandaan, en keek naar Mr. Mime. Ze gromde kort. Ze mocht Mr. Mime niet. Door zijn uiterlijk... door zijn karakter.. door alles. Ze snoof, en keek weer naar Nouki en zuchtte. Had ze nu al bedacht dat ze een gezinnetje zouden zijn? misschien was ze wel meer verliefd op Aleran dan ze zelf gedacht had. Ze glimlachtte. Het zou wel leuk zijn.. Zou ze het vragen aan nouki, of ze haar konden adopteren? Ze hoorde Mr. Mime achter haar praten. Goed. Maar dan moesten ze eerst even alleen zijn. Ze schraapte haar keel. ''Nouki..'' begon ze vriendelijk. ''Zou je even met me mee willen komen? naar een rustige plek? ik wil even iets persoonlijks aan je vragen'' Zei ze. Nouki zou het wel begrijpen.

Nouki grijnsde om de Mr. Mime maar draaide haar koppie weer naar Feathers waarneer deze begon te spreken. 'Ja is goed hoor!' riep ze vrolijk. Ze dribbelde naar Feathers toe waarbij ze door het beekje door moest lopen. Haar kleine pootjes plensde ze vrolijk door het water en toen ze naast Feather stond schudde ze haar vachtje uit. Met stralende blauwe oogjes keek ze de arcenine aan, 'waar gaan we naar toe?' zei haar vrolijke stemmetje. Haar wollige staart was nog steeds druk aan het kwispelen.

Terwijl Mr. Mime Nouki aan het vermaken was,zag Mr. Mime opeens Feathers.Ze gromde tegen Mr. Mime, "Niet jij weer!" zei mr. mime met een soort teleurgesteld gezicht tegen Feathers. Mime keek terug naar Nouki,Hij mocht haar wel.Feathers wou Nouki onder 4 ogen spreken. Mr. Mime vond dit maar eigenaardig,hij keek om zich heen,in de grasvelden zag hij Budews,Butterfrees en combees ronddwarrelen." Echt prachtig is het hier zeg...." ... "WHOAH!" Mr. Mime schudde zijn kop en realiseerde zich opnieuw dat hij nog geen vrienden had. ' Ik moet echt wel met een groepje mee ' Dacht hij en keek naar Feathers en Nouki. 'Dit moet ik gewoon doen....' "Hey Feathers en growhlite!,ik heb nog geen vrienden of niks en ik ben pas nieuw hier,zou ik met jullie meemogen voor een tijdje?" Mr. Mime keek even naar Feathers: " Ik weet dat jij mij niet zo moet, maar alsjeblieft geef mij een kans? " Mime wachtte een antwoord af.

'Ik heet Nouki, zeg mij maar na NOU-KI!' (ook ff afgepakt van Brother bear x3) riep ze vrolijk naar de mr. mime. Ernstig keek ze hem aan ' en neej, je kan niet mee, want Feathers wil me persoonlijk spreken! daar hoor jij niet bij, sorry.' en ze stak speels haar tong uit. Dit was niet lullig bedoeld, ze was gewoon erg blij aangezien ze Feathers zo lief vond (x3). Ze wende dan ook haar blik weer naar haar en ze beet zachtjes in haar vacht om haar aandacht te trekken. 'Waar gaan we nou naartoehoe?' vroeg ze met een super schattig stemmetje.

Feathers keek om naar Mr. mime. Ze wou niet lullig doen, maar die gast kon ze er écht niet bij hebben. Ze zuchtte. ''Sorry, mr mime geval, dat kan inderdaad niet, doordat wat Nouki zegt, en door iets anders. Je moet leren voor jezelf te zorgen. Anders overleef je het hier echt niet'' Zei Feathers. Ze keek weer voor zich uit. Ze zuchtte. Het was hier veels te mooi om te geloven dat je zo aangevallen kon worden. Ging mr. mime maar eens naar de burning tower.. feathers hoorde gisteren dat daar iets aan de hand was.. iets met duistere pokemon.. Ze stapte verder, en nouki vroeg haar waar ze naartoe gingen. ''Kies jij maar een plekje uit'' zei ze, en duwde Nouki naar voren met haar snuit.

Lachend zette ze een paar passen naar voren 'het bos! het bos!' riep ze vrolijk. Ze was er al een keer eerder geweest, en ze vond het daar prachtig. Nog even draaide ze zich om naar de mr. Mime ,'dag dag!' zei ze. Daarna keek ze Feathers weer met een ondeugende blik aan.

(sorry voor de korte post :S)