Dusk kwam aan bij de peacefull plains. "Hier is het dan." Zei Dusk. "Ik weet niet hoe, maar alles zal vernietigd worden.." Dusk grinnikte. "Fling, aan het werk!" Bromde Dusk. Dusk begon te laden voor een mega shadow ball. Fling verschroeide ondertussen wat bloemen en planten. "En afvuren!" Dusk schoot zijn mega shadow ball af. De shadow ball raasde door de bloemen heen. Het werd meteen zwart. Een lange lijn zwart gras was nog over. "En zo doen we dat.." Bromde Dusk. Fling knikte. Na wat planten en bloemen verschroeid te hebben zag de peacefull plains er al een stuk zwarter uit. Ondertussen vuurde Dusk zijn tweede mega shadow ball af. Dusk was moe geworden. "En nu wachten op de anderen.." Zei Dusk.

Een grote, krachtige donder schoot langs. Het verbrandde wat bomen. Grijnzend kwam een Raichu tevoorschijn. Haar ogen waren anders.. Zo vals, gewoon om bang van te worden. Schokken kwamen van haar gehele lichaam, terwijl ze recht in het oog van Dusk keek. Ze bleef rustig staan, haar houding even arrogant als normaal, misschien zelfs nog erger, voor zover dat mogelijk zou zijn. Ze bleef Dusk aankijken, zich niks herinnerend van haar gehele leven vóór de bliksemslag van daarnet..

Sunset rende achter Dusk, fling, en de vliegende Lunaria aan en stopte even om uit te hijgen. Haar korte pootjes waren niet erg geschikt om lange afstanden mee te rennen. Ze keek naar Dusk, die een paar aanvallen afvuurde om het gebied te verwoesten. ''Goed..'' zei ze. ''Die venietigingen trekken vast de aandacht van pokemontjes die het gebied willen redden..'' zei ze, en wachtte af. ''By the way, Peaceful plains klinkt veels te zoet. What about Dreadful plains?'' [de vreselijke velden XD ] vroeg ze aan Dusk. Na een tijdje kwam Tora aangelopen. Ze keek vals en er kwamen schokken van haar lichaam af. Oke dan. Dat zag er dus niet uit als een goede pokemon, die hun zou willen tegenhouden. Sunset wachtte op een reactie van Dusk. Die kende het gebied en de pokemon beter. Misschien kende hij haar.

Een kleine schichtere swinub liep door de velden. Het werd bijna winter, en hij zou de bloemen met hun schoonheid en heerlijke geur echt gaan missen. Verder vond hij niks erg aan de winter, want hij was nou eenmaal een ijs pokemon, dus hij was goed beschermd tegen de kou. Hij rook aan een paar gele bloemen, en glimlachtte. Ineens schoot er een duistere straal voor haar langs, en het gras verdorde en werd zwart. Cloud sprong van scrhrik achteruit, en keek rond. Nu pas zag hij Dusk, Fling, en de andere pokemon die niets goeds van plan waren. Ze waren het gebied aan het vernietigen! Cloud kroop langzaam naar hun toe. ''Hee! wat doen jullie?! ga weg!'' zei hij boos, en met een piepstemmetje.

Dusk draaide zich om. "Humpf.." Dusk keek arrogant naar Tora. "Jij weer.." Dusk hield zijn vuisten gebald. "Wat kom je doen.." Vroeg Dusk geïrriteerd. "Onze plannetjes verzieken? Dat lukt je toch al niet meer.." Lachte Dusk gemeen. Blijkbaar antwoordde Tora niet. "Nou, wat moet je..?" Bromde Dusk. Dusk bleef geïrriteerd naar Tora kijken.

Tora leunde met haar rug tegen een boom, en keek rustig naar de Dusknoir. ''Plannetjes verzieken?'' Tora hief een wenkbrauw op. Een uitdagend grijnsje stond op haar gezicht, terwijl ze hem aan bleef kijken. De schokken kwamen nog steeds van haar lichaam af. Elke pokémon met wat hersens wist dat haar donder-aanvallen nu fataal konden zijn, door haar volt. Ze keek hem aan. In haar ogen was geen teken van herkenning te zien.

"Wat sta je me aan te staren.." Zei Dusk. Dusk begreep het niet. Hij keek raar naar Tora. "Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik zou weggaan of zeggen wat je van me wilt.." Bromde Dusk. Ondertussen werkte Fling verder om de peaceful plains zwart te maken.

''Ik wil niks van jou, Dusknoir,'' sprak Tora kalm. Er was een valse, uitdagende toon in haar stem te horen. ''Wat zou ik van jou nodig hebben?'' Ze hief rustig weer één wenkbrauw op, en vuurde rustig een donder af. Een paar pokémon renden angstig weg, en Tora keek ze grijnzend na, waarna ze haar blik weer liet rusten op Dusk.

Dusk wist niet wat hij moest doen. Was ze nou haar geheugen kwijt? Dacht Dusk. Dusk keek nog eens naar tora. Als dat echt zo is kan ik daar veel mee doen.. Dacht Dusk. Dusk lachte gemeen. "Nee, ik hoef niets van je.." Zei Dusk. "Alhoewel.; wat kom je hier doen?" Vroeg Dusk aan tora.

''Geen idee,'' Tora trok een moeilijk gezicht. ''Ik weet ook niet eigenlijk.. Achja, laat maar,'' ze stopte even met praten. ''Ik weet alleen nog dat het onweerde,'' legde ze rustig uit. ''Een donder was erg krachtig, en raakte mij. Verder weet ik niks meer, behalve mijn eigen naam..'' Haar blik werd nog moeilijker, en ze keek hem aan, en snoof hard. ''Maaarjaaaaa..'' Zei ze toen nogal droog, en ze keek Dusk aan. Misschien had hij informatie voor haar?

Dusk keek grijnzend naar Tora. "Ja, ik weet wel wat.." Zei Dusk op een brommende toon. "Jij bent een slechte raichu, je hoort bij de darkside en je zou ons vandaag helpen dit gebied over te nemen.." Zei Dusk. Dusk hoopte dat het liegen zou lukken.

''Oke..'' Tora keek Dusk aan, en snoof. Achja. Ze besloot maar te knikken. Hij herkende haar in ieder geval, dus dit zou wel de waarheid zijn. Ze ging een eindje verderop staan, en sloot haar ogen. Ze keek naar een donkere wolk, en grijnsde vals. Nog steeds kwamen schokken van haar lichaam af, té veel.. Haar volt was te hoog. De aanval die ze nu ging doen kon fataal zijn, voor haar. Toch deed ze het. Een extreem grote en krachtige donder vloog de donkere wolk in. Even later kwam de donder weer neer. Het roosterde een grote plek op de Peaceful plains. Maar, Tora stond er middenin. Na de donder, die ze dus nu boven op zich had gekregen, schudde ze een beetje haar kop, en snoof hard. Ze keek om zich heen: Planten waren meteen geroosterd door de electriciteit.

Een Noctowl krijste, en landde onrustig in het dode veld. Ze staarde doordringend naar de Raichu en de Dusknoir. Raichu... die had de aanval waarschijnlijk afgevuurd. Ze liet haar blik een tijdje op de Raichu rusten, en keek toen om zich heen. Het leek er niet op dat er veel te doden was... Ze snoof, en rekte haar vleugels uit. Ach, er zou wel een pokémon komen, dacht ze.

''Dusknoir,'' begon ze kalm, en ze liep op de grote Dusknoir af. ''Het is hier wel.. Doods genoeg,'' zei ze kalm. ''Is er ook een soort basis, ofzo? Of ergens anders, waar we nu heen kunnen?'' Ze trok een moeilijk gezicht, en keek Dusk aan. Ze wist nog steeds niks. Hij wist van haar geheugenverlies, en ze dácht dat hij daar geen misbruik van zou maken..

"Dit gebied beschouw ik als veroverd.." Bromde Dusk. Hij knikte naar tora. "Kom, we gaan." Zei Dusk. Dusk zweefde weg, op naar de burning tower. Fling achtervolgde Dusk.


(Srry, de post kon nie langer)

''Oke,'' Tora hief een wenkbrauw op, en keek naar de Sableye, die de Dusknoir achtervolgde. Ze wachtte even, maar liep toen met een erg rustig tempo achter de Dusknoir aan. Ze lette op elke beweging. Elke pokémon die langskwam ging angstig weg. Ze zag hoe een aantal Murkrow naar haar wezen, en snel wegvlogen. Blijkbaar herkenden de Murkrow haar, en had ze hen ooit iets gedaan. Ze grinnikte, en liep verder achter Dusknoir aan.

Uit het niets kwam een Fire Spin. Hij ging niet in de richting van iemand, en miste dus ook. Faiya, een Flareon, stond razend te kijken naar de ravage en de Noctowl. Hij vuurde weer een Fire Spin af, maar deze keer wel gericht. Hij rende dichterbij, zodat hij op een goede gevechtsafstand stond. "Laf!" gromde hij kwaad. "Laf, dat is wat jullie zijn! Onschuldige pokémon aanvallen... Stelletje zielepoten!" Faiya keek vurig naar Lunaria, klaar om aan te vallen.

'Faiya? Waar ben je?' Riep Leaf droog terwijl ze over de mooie Peacefull Plain's rende. Opeens werd het helemaal zwart. Leaf keek geschrokken om zich heen. 'Wat gebeurde er?' Ze keek naar een bruine kleur met ernaast Faiya. 'Daar ben je Faiya!'

Kalm vloog Lunaria op voor de aanval van de Flareon. "Laf?" herhaalde ze rustig. Beledigingen deden haar niks, en die hadden haar ook nooit wat gedaan. ze zwoof even rustig, en landde toen weer. Ze keek Faiya doordringend aan, en vroeg toen: "Wat is je naam?" Ze hield haar kop even scheef, om er onschuldig uit te zien. 'Mijn naam is Lunaria... Dat zal je helaas altijd onthouden." Ze leek bijna te grinniken.

'Pak dit aan!' Er verscheen een grote Shadow Ball die richting Leaf & Faiya schoot. De Shadow Ball raakte Leaf hard en Leaf vloog op de grond. 'En neem dit! Er schoot een grote Thunder naar Leaf.

"Leaf!" riep Faiya geschrokken, en hij keek om naar zijn partner. "Niet dichterbij komen!" zei hij bezorgd, en hij keek vanuit zijn ooghoek even naar de Noctowl, die zich voorstelde als Lunaria. Wat bedoelde ze? Hij ontweek snel de aanval van de Drifloon, en kwam zo dichterbij de Noctowl. 'Mij noemen ze Faiya..." zei Faiya, duidelijk aarzelend.

"Aha." zei Lunaria kalm, die haar veren in haar vleugels even schoonmaakte. Ze keek om naar Stero, en begreep dat hij aan haar kant stond. "Dus... Jij vond de DarkSide... laf?" vroeg ze, alsof ze het over het weer had. Nou ja, kalmer. Alsof ze geen emoties had.

Toen schrok Sunset wakker. Ze was in slaap gevallen toen Tora en Dusk aan het praten waren. Hoe kon ze zo stom zijn? Meteen zag ze het gevecht tussen de Drifloon en de Noctowl, die aan dezelfde kant stonden als Sunset, en de twee evolutions die duidelijk de nieuwe doelwitten waren. Sunset zag de swinub niet meer, daar zou ze later mee afrekenen. Ze stond op, en stapte naar voren, tot ze midden in het gevecht stond. Ze wist niet hoe lang ze al gevochten hadden, maar als de goede pokemon iets zouden flikken, zou ze ook in de aanval overgaan.

"DarkSide?" vroeg Faiya, iets té verbaasd. "Heten ze tegenwoordig zo?" hij had snel zijn toon veranderd, en ging rustig zitten. Hij keek naar Lunaria, maar kreeg kippenvel toen hij in haar ogen keek. Hij slikte, en keek naar de vreemd gekleurde Mareep, als afleiding.

Sunset keek even naar de lucht, en tot haar irritatie zag ze toen ze weer gewoon keek, dat de Flareon naar haar zat te kijken, alsof ze een kermisatttractie was. Vond ze dan.
Ze keek terug naar Faiya en snoof. ''Kan je het zien?'' vroeg ze arrogant. Ze vuurde een donder af, en ze liet die expres net voor Faiya neerkomen. ''Jullie zijn van de goede kant, niet?'' zei ze daarna kort, en zweeg even. Ze bewoog met haar staart heen en weer over de grond. ''Als jullie hier zijn om te dwarsbomen, rot dan maar snel op'' zei ze, en keek even naar de twee Dark-side pokemon.