''Tee-Hee!'' Riep een Marill vrolijk, terwijl ze naar de Wild Rivers rende. Ze was hier niet meer geweest sinds ze een kleine Azurill was. Alhoewel, toen was ze hier ook niet vaak en lang geweest, maar toch. Ze grinnikte. Ze wilde nu nog maar één ding berijken: Ze móest lid worden van het Faith Team. Het beruchte team dat bekend stond als Treasure Hunters. Ja, daar moest ze echt lid van worden. Vooral aangezien ze Lady Donna kende. Ze zuchtte. Haar ogen begonnen te glimmen. Ze had maar één droom, en dat was de leider worden van het Faith Team. Maar, dit zou nooit gebeuren. Iedereen wist dat als Donna weg zou gaan, één van de bèta's het over zou nemen, en zij nog steeds niks te vertellen zou hebben. Nouja. Ze zou eerst maar eens moeten proberen lid te worden, vond ze. Ze besloot er niet meer over na te denken, en sprong het water in.

Aeric was nieuw in het gebied, maar toch vond hij het tot nu toe nog redelijk lijken op gebieden waar hij vroeger altijd verbleef. Zo was er ook een struik, en nog een paar. Hij zette zich af en sprong over de eerste struik, daarna kwamen er nog een paar struiken. De wind suisde langs zijn oren, of was dat water? Hij negeerde en sprong over een laatste struik, zo het water in. Met een humeurige kop kwam hij boven. Moest hij nou echt dwaas door rennen en denken dat het iets anders was? Hij snoof en sprong op de kant, daar schudde hij zich uitgebreid uit. Toen uiteindelijk de irritante waterdruppels tussen zijn vacht weg waren stopte hij en keek hij om zich heen. Nu pas had hij door dat hij al die tijd in het gezelschap was van een Marill. Hij fronste zijn voorhoofd, waarom had hij daar niks van gemerkt? oO

Plons! De Marill schoot naar beneden, en dook de bodem op. Nadat ze van de schrik bekomen was, begon ze te zwemmen. Ze bleef onderwater, zo was zij in het voordeel. Uiteindelijk zag ze een Absol. Wat ouder dan haar. Maar, hij zag er niet gemeen uit. Ze besloot zich te laten zien. Super snel zwom ze naar boven, en sprong de lucht in. ''Hallo!'' Riep ze droog, en ze viel weer in het water, waar ze bleef zwemmen. ''Ik ben Chela, wie ben jij?'' Vroeg ze droog. Ze had niet veel te vrezen voor de pokémon. Zij lag in diep water, veel kon hij haar niet doen als ze naar de bodem zwom. Ze grijnsde, en bleef hem aankijken.

Aeric hield een poot voor zijn snuit toen er een kleine vloedgolf spetters over hem heen kwam. Zijn poot was nu best nat, maar gelukkig was dat het enige.
"Ook hallo" mompelde hij, zijn humeur was nog niet echt verbeterd.
Maar goed, het was zijn eigen schuld dat hij onverwachts een koud bad had genomen. Hij held sowieso niet heel bijzonder veel van water, als het warm was af en toe. Voor de verkoeling.. Maar goed, zijn witte vacht werd niet snel snik heet.
"Aeric" stelde hij zich kort en bondig voor. :]
Normaal stelde hij zich eerder voor, dus hij wilde bijna 'en jij' er achteraan zeggen.
"Geschrokken?" zei hij nonchalant.
Hij ging liggen en bleef veilig droog op de oever, terwijl hij naar haar keek.

''Ja, ik schrok. Maar dat is logisch. Niet elke pokémon neemt zo'n gigantische duik de rivier in, weetje..'' Zei Chela droog, en ze snoof weer, terwijl ze sierlijk de kant op sprong, en haar vachtje uitschudde. Deze was meteen droog. Dat was iets wat fijn was aan haar vacht. Het was nooit lang nat als ze het water in geweest was. Ze keek Aeric aan, en deed een waterpistool de lucht in. Een klein regenboogje ontstond boven haar. Hmmn. Chela keek hierna weer om naar Aeric. ''Hoor jij bij de Goodside, Badside, Team Faith of ben je alleen?'' Ze keek Aeric aan. Als hij zei dat hij bij Team Faith hoorde, zou ze hem meteen horen te vertrouwen, aangezien de leider vast wel wist wie ze kon vertrouwen, dus wie toegelaten werd.

Aeric grijnsde lichtjes, dit was voor even geen verkeerd gezelschap.
"Het was ook niet gepland" terwijl hij dat zei keek hij naar de struik.
Hoe stom kon je wezen om zo het water in te gaan? Zijn blik gleed nu op haar vacht en hij zag dat die al bijna droog was. Zijn snuit werd weer normaal, niet eerlijk. Moest hij een paar uur met een vochtige vacht zitten..
"Ik ben blijkbaar alleen. Omdat ik geen idee hebt waar je het over hebt." hij rolde met zijn ogen.
Hoe kon hij nou alle ditjes en datjes van hier weten, hij was nieuw hier, dáh. :')
"Ok, goodside en badside snap ik. Maar Team Faith..." mompelde hij vooral tegen zichzelf.

''Tee-Hee!'' De Marill, Chela, barstte in lachen uit. Toen ze stopte, veegde ze een traantje weg, en keek Aeric aan. ''Vandaar dat het er zo mongolisch uit zag.. Je viel!'' Ze begon weer te lachen. Het kwam bijna nooit voor dat iemand zo dom was om de rivier in te springen, terwijl het dan zelfs nog perongeluk ging. Ze grijnsde nog steeds, en snoof. ''Oke, alleen, dus,'' mompelde ze. Toen hij zei dat hij het van de GS en DarkSide, wat zij verwarde met BadSide, wel begreep, maar dat van Team Faith niet, snoof ze. ''Team Faith is een groep Treasure hunters,'' zei ze rustig, ''Niet goed, niet slecht, niet neutraal. Een eigen wil, dus,'' zei ze droog.

Aeric maakte boze grommende geluiden en deed een stap naar voren. Ze mocht wel even afkoelen. :'] Ze had pech dat hij nu een gigantisch rot humeur had. xD Hij deed een blizzard, maar niet op zijn volle sterkte. Het was meer een waarschuwing dat ze nu het kookpunt bereikte.
"Een eigen wil.. Mwah, dan kan ik net zo goed alleen blijven" mompelde hij droog.
Hij keek haar met een grote grijns aan, intussen was hij opgestaan. Daarom was zijn witte vacht een beetje vuil, maar dat maakte hem niet uit.
"Afgekoeld trouwens?" zei hij schijnheilig.

Chela gebruikte haar staart. Ze deed een ijzerstaart tegen de grond, en vloog de lucht in. Alleen haar staartbolletje werd hierdoor geraakt, en ze vloog weer op de grond, en zwiepte wat met haar staart heen en weer, zodat deze weer normaal werd. Ze snoof, en keek hem fel aan. ''Dat had je nou net niet moeten doen.'' Ze viel aan met een Water straal. Een aanval die altijd als eerste was, en dus super snel was. Hierna sprong ze weer naar achteren, en landde op de grond. ''Klaar nou,'' bromde ze droog. ''Team Faith wordt geleid door Lady Donna, een Weavile. Ze zijn berucht in vele gebied vanwege het feit dat ze schatten hebben gestolen. Wanneer je in dat team zit, en je komt buiten dit gebied, in bijvoorbeeld het Lightning District.. Ze zullen je voeten kussen,'' Chela grijnsde. Ze wist het maar al te goed. Haar moeder had een hoge rang gehad. Maar, haar moeder was dood.

Aeric was van verbazing blijven staan en had er sowieso niet veel tegen kunnen doen. Hij was achteruit gebeukte maar herstelde zich snel. Zijn ego had een klein barstje opgelopen, maar voor de rest was de schade niet overdreven super erg. :'] Hij gromde weer, maar viel niet aan. Dit keer luisterde hij naar haar, omdat hij niet veel beters te doen had.
"Aha.. maar goed. Ik zie vanzelf wel." hij leek nog niet echt overtuigd door haar.
Maar ok, misschien was het wel wat, maar hij zag niet echt super veel voordelen hier in. Alhoewel, dat voeten kussen.. Mwah, dat was het enige. Hij was nog niet sterk onder de indruk van de Marill, alhoewel haar aanval best hard aankwam.

*Inspiloos..*

''Wat moet dat daar?'' Klonk een rustige, maar zeker felle stem. Langzaam kwam een Weavile aanstappen. De schram over haar oog was voor haar een soort.. Teken geworden. Iedereen herkende haar eraan. Ze snoof zachtjes. ''Chela..'' Zei ze rustig als begroeting tegen Chela, terwijl ze doorliep. Eindelijk aangekomen bij de twee, draaide ze zich om naar de Absol. ''Zozo,'' zei ze rustig. ''En wie mag jij dan wel niet zijn?'' Ze had haar kop hoog, en een arrogante blik in haar ogen. Best logisch gezien het feit dat ze de leider was van de beruchte groep, dat ze zo arrogant was. Ze besloot niet al te veel aandacht te besteden aan de Absol, en eerst de Marill écht te begroeten. ''Hallo, Chela,'' zei ze, ''Lang niet gezien,'' merkte ze kort op, met haar rustige stem, waarna ze weer naar de Absol keek.

Chela's ogen werden groot. Ze herkende de Weavile meteen. Aan haar houding, maar ook aan haar litteken. Ze keek naar de Absol. ''Snel. Dat is Lady Donna, zorg dat je respect toont,'' zuchtte ze, ''Als je geen problemen wilt met Team Faith..'' Mompelde ze er toen achteraan. Gio, Skull en Donna hadden een grote reputatie. Niemand die ruzie zocht. Chela zuchtte, en knikte even respectvol naar Donna. ''My Lady Donna,'' zei ze, waarna ze nog een keer respectvol knikte. ''Inderdaad lang niet gezien, My Lady,'' zei ze toen, en ze grijnsde. Nog steeds keek ze vol respect naar de Weavile, en hoopte dat de Absol hetzelfde zou doen.

Aeric trok een wenkbrauw op, hij volgde het nu niet meer helemaal. Ok, hij verstond Donna en begreep hier uit dat zei dus de leider was. Maar goed, hij had nooit een baas over hem gehad of zo iets dergelijks. Behalve de grote leider uit het gebied, maar daarbij verwachte hij een grote legendarische pokémon ofzo, geen weasel. Hij negeerde het arrogante gedrag van haar en bleef koel. Van binnen kookte hij, maar de Marill had hem toch verteld dat hij niet té ver moest gaan. Een andere pokémon had hij ten minste nog vuil aangekeken.
"Bingo, we hadden het net over je." begon hij droog.
Ze vroeg naar zijn naam, daar was hij al klaar voor dus ze kreeg vrij snel een antwoord. Hij moest tussendoor op zijn tong bijten, maar dit lukte nog wel.
"Aeric, en jij bent dus Donna?" hij trok weer zijn wenkbrauw op, maar dit keer als teken van vraag.
Langzaam liet hij hem uiteindelijk zakken.

De Weavile liet een zachte grom horen. De pokémon wist niet tegen wie hij praatte. ''Donna, De leider van het Faith Team..'' Bromde ze wat chagrijnig naar hem. Ze keek hem fel aan. ''Toon Respect naar pokémon met een hogere rang dan wat jij hebt, oke schat?'' Ze keek hem doordringend aan, waarna ze naar de Marill keek. Deze toonde in ieder geval wel respect, alhoewel Donna gek werd van het geknik. ''Oke, Chela.'' Zei Donna kortaf, en ze keek weer naar de Absol. Geen Darksider, maar waarschijnlijk ook geen Goodsider. Donna zuchtte, en keek naar haar Weavile Fang. Een item dat haar hielp. Ze grijnsde, en keek ook naar haar Juweel. Ook iets wat haar hielp, en haar kracht vergrootte. Allemaal kleine schatjes die ze ooit had gevonden.

Aeric snoof, hij beet niet meer op zijn tong maar hield zich nog in. Hij bleef zo koel mogelijk alhoewel hem dat veel moeite koste. Toen hield hij het niet helemaal meer. :']
"Zolang ik alleen leef zal niemand een hogere rang hebben" hij snoof gehumeurd.
Dat schat er achteraan deed hem het nog. Eerst lekker arrogant doen, en dan nog eindigen met dát. Zelfs al had ze een hoge rang, dan nog mocht haar ego een heel stuk krenken. Maar die gedachte liet hij nog niet merken.

In deze post zal ik zowel Chela als Donna spelen.

Chela grinnikte, en ging op een steen zitten. Als Aeric zo door zou gaan, zou het fout aflopen. Donna had zeker wat ervaring, en Chela wist, waarschijnlijk even als die Aeric, dat als Donna boos werd.. Chela grinnikte weer.
Donna snoof eventjes hard. Ze grijnsde toen. ''Ah.. Wil jij ruzie, mannetje?'' Ze keek hem aan, en hoorde hoe Chela 'Met Team Faith, niet alleen met haar..' Fluisterde. Donna draaide zich om, en keek recht in de ogen van de Marill. Haar blik sprak boekdelen. Rustig draaide ze zich weer om naar de Absol, en sloot haar ogen. ''Toen ik nog zo klein was als jij,'' het klonk best spottend, ''Was ik ook zo. Maar, ik toonde wel respect aan beruchte en beroemde persoontjes, en pokémon met hogere rangen. Ik zou het zeer op prijs stellen als jij dat ook zou doen.'' Ze keek naar Chela. ''Neem een voorbeeld aan Chela,'' zei Donna rustig, en ze grijnsde arrogantjes.

Aeric keek haar nog even droog aan. Hij hoorde het gefluister van Chela wel, maar negeerde het. Nogmaals snoof hij, terwijl hij voor haar ging staan.
"Als ik geen leider heb maakt je rang niks uit dametje" hij grijnsde lichtjes.
Hij was zeker niet sterker, maar als iemand eigenwijs begint te worden deed hij dat toch echt terug. Toen ze het over Chela had keek hij even opzij, waar de Marill stond. Hij fronsde zijn voorhoofd, nou wat een voorbeeld. Als je slijmen wilde leren wel ja. Hij rolde afkeurend met zijn ogen en keek toen weer naar Donna.

Donna grinnikte. Ze rolde met haar ogen. ''Kijk, liefje. Zie je dit?'' Ze wees naar het litteken dat over haar oog liep. ''Ik deed hetzelfde als wat jij deed bij de leider van een andere groep, waar ik niet bij hoorde. Ik was toen net wat jonger dan jij.'' Ze hief één wenkbrauw op, en liet hem toen zakken. Ze snoof. Die leider was een Sandslash geweest. Een kwaadaardige Sandslash. Zijn groep was verleden tijd nadat zij hem later gedood had, maar toch. Ze zuchtte, en keek Aeric weer aan. ''Liefje. Als je naar geen enkel persoon met een hogere rang respect toont, zul je nooit bij een groep kunnen komen. Iets wat je misschien nodig hebt in de bittere tijden,'' ze keek hem grijnzend aan.

Aeric bleef even droog en koel, maar diep van binnen kookte hij. Wilde ze hem nou bij haar groep krijgen? Waarom liet ze hem niet gewoon met rust. Hij keek naar het litteken, maar besloot het risico dan maar te nemen. Hij ontweek dan wel zo goed mogelijk.
"Ik hoef niet bij een groep, ik scharrel zelf alles wel bij elkaar. Dus nee bedankt" mompelde hij binnenmonds, vooral van zijn innerlijke woede. :']
Dat ze zelf ook niet beter wist op jonge leeftijd maakte hem niet uit. Maar wilde ze nu aan hém gaan vertellen wat hij moest doen? Ze had het zelf ja meegemaakt. :')

Donna schudde haar hoofd langzaam heen en weer. ''Dus jij wilt ruzie hebben met de Goodside, Darkside en Team Faith?'' Ze bleef hem doordringend aankijken. ''Als je dat voor elkaar krijgt.. Dus, geen respect tonen naar de hogere rangs persoontjes.. Dan wens ik je succes met je verdere leventje hier..'' Zei Donna. Jammer. Met zijn karakter had ze hem graag bij het team gehad. Maarja. Hij toonde te weinig respect. Hmpf. De leden die niet gevlucht waren, waren te jong, of waren niet hier. Dan zou waarschijnlijk (nog) niemand de plaats in nemen van de moeder van Chela, die ook een hogere rang had. Rechterhand, om precies te zijn. Stond net onder de bèta's. Donna zuchtte weer, en rolde met haar ogen. Achja, ze moest misschien maar eens wat pokémonnetjes gaan zoeken die het in zich hadden een Treasure Hunter te worden, dan..