Rustig zat een Weavile op de velden, met een stokje in haar mond. Ze keek rustig naar de witte wolken die voorbijkwamen, en genoot van de rust. Lady Donna werd ze genoemd. Ze nam ff rust van alles, en dacht niet aan haar ineengestortte Faith Team. De bloemen en de schoonheid boeiden haar niet, het enige wat zij wilde was rust. Een klein grijnsje stond op haar gezicht, terwijl ze genoot van de zon. Plots hoorde ze iets. ''Rai, Rai!'' Geschrokken keek ze om, naar een Raichu. Rode schokken kwamen uit de wangen van de Raichu, die alles en iedereen aanviel. Donna besloot zich er mee te bemoeien. Ze was geen goedzakje. Ze was niet neutraal. Ze was niet slecht. Ze deed wat ze wilde, en nu wilde ze rusten, dus moest die Raichu uit de weg geruimd worden. ''Raichu!'' Riep Donna. De Raichu draaide zich om, en keek in de ogen van Donna. ''Tora..'' Mompelde zij zachtjes. Donna zuchtte. Het vorige gevecht met Tora was voor haar een overwinning geweest. Maar, Tora was nu een Raichu, en zou zeker sterker zijn. Maar, zij was ook sterker geworden. Bovendien wist Donna maar al te goed dat de Raichu nu slomer was door de evolutie, en minder helder na kon denken door het feit dat haar volt niet meer onder controle was. Donna was dus in het voordeel. Donna grijnsde. ''Tijd voor een herkansing..'' Zei Donna grinnikend. Een herkansing voor de Raichu, ja. Zij had per slot van rekening de vorige keer al gewonnen. Ze schrok toen er een rode donder op haar af kwam, en sprong weg. Ja, ze was veel sneller dan de Raichu. Maar, waarom was de donder rood, dat hoorde toch geel te zijn? Donna schudde haar kop. De roodachtige ogen van de Raichu gaven haar het antwoord. Tora's volt was te hoog. Donna snoof. Nu was het haar tijd om eens de held uit te hangen.
Donna vuurde een schaduwbal af. Tora was te sloom, en kon niet op tijd ontwijken, waardoor zij geraakt werd. Donna grinnikte, en deed nog een keer een schaduwbal. Ook deze raakte. Tora gromde, en deze vuurde een krachtige Donder af. Donna ontweek net, en voelde hoe de volt langs haar vloog. Ze grinnikte. ''Je bent sterker geworden, pissebed,'' zei ze grijnzend tegen de Raichu, ''Maar, alsnog zal je nooit van mij winnen!'' Riep Donna toen uit. Ze sprong de lucht in om een volt tackle die de Raichu uitvoerde te ontwijken. Tora stopte, en Donna vloog nu boven Tora. Het geschikte moment voor een aanval, dus. Donna's hand werd wit. Ze deed een focus slag. Ze keerde zich om naar beneden, en begon horizontaal rond te draaien, met haar arm naar beneden gericht, terwijl zij naar beneden viel. Haar hand landde keihard op Tora, die een kreet gaf van de aanval. Donna sprong grijnzend naar achteren, en keek Tora doordringend aan. ''Vandaag komt er een einde aan jouw streken!'' Riep Donna soort van heldhaftig. Vele pokémon verstopten zich en keken naar het gevecht. Ze zagen Donna als hun held. Tora herkende Donna echter niet, maar, niemand die dit merkte. Donna grinnikte. Toen Tora een donder afvuurde, werd ze geraakt. Ze liet een kreet horen. De rode donder bleef maar doorgaan, en doorgaan.. Er leek geen einde aan te komen. Toen het stopte, zakte Donna door haar voeten. Tora's volt was zo hoog.. Deze aanval was fataal geweest. Plots zag ze iets uit de struiken komen. Het landde voor haar voeten. Iemand had een Max Potion gegooid! Vast iemand die haar nu als de held zag. Donna knikte dankbaar naar de struik, en gebruikte het Item meteen. Ja, ze was weer volledig genezen. Ze stond op, en keek Tora vals aan. ''Ik zei toch dat ik altijd win,'' zei ze grinnikend. Ze sprong op Tora af, en viel aan met een Focus Blast, waarna ze naast Tora haar graaf deed. Even later kwam ze er van onder Tora weer uit, en deed haar Blizzard, ook deze raakte. Tora vloog naar achteren, tegen een boom aan. Vele schokken kwamen van haar lichaam af, en ze kleurden langzaam geler. Steeds geler, tot er uiteindelijk geen rood meer te bekennen was. ''Je laatste uren zijn geteld, meissie,'' grijnsde Donna. Plots zag ze iets. De blik van Tora veranderde, er werd een teken van herkenning zichtbaar.. Donna snoof. ''Je gaat er aan..'' Bromde ze. Tora leek geschrokken te zijn, ineens. ''L..Lady Donna!'' Riep ze kwaad. ''Oh, zozo, je herkent me eindelijk,'' bromde Donna. Ze keek Tora doordringend aan, en deze probeerde bang weg te komen. ''Dacht het niet, liefje,'' zei Donna. Ze laadde een hyper beam, en viel aan. Tora werd volop geraakt, en lag bewusteloos op de grond. Donna bleef even staan, rustend van de Hyper Beam, maar draaide zich daarna om. ''Je herkansing heb je verloren. Dit is de tweede keer dat je verslagen bent..'' Zei Donna. Ze merkte niet dat Tora opstond en wegliep. Weg uit PokéRPG, naar het Lightning District. Donna praatte wat, en draaide zich om. Nu pas zag ze het. Ze gromde. ''Alsnog ben je zwak, Raichu..'' Bromde ze, en ze snoof. De Raichu, Tora, was alweer gevlucht. Het was de tweede keer. Maar, Donna zou ooit wraak nemen. Ooit zou ze zelf een einde aan de Raichu maken. Een einde aan de Raichu die haar leven had verpest. De Raichu die ervoor had gezorgd dat haar partner, de broer van die raichu, dood ging. Ze had hem vermoord. Een daad die ze de Raichu nooit zou vergeven, ookal was het haar bloedeigen broer. Ooit zou Team Faith weer groot zijn. Ja, Donna zou haar doelen bereiken. Tora ging eraan, en Team Faith zou weer gaan leven, dat was zeker. Ze draaide zich om, en liep met een stoer grijnsje weg. Weg van de Peaceful Plains, bedenkend hoe ze haar doelen zou kunnen bereiken. Het zou haar echt lukken, dat wist ze zeker. Alleen hóe het haar ging lukken, dat moest ze nog even uitvogelen.
In deze post is Tora dus PokéRPG uitgegaan.
Ja, dit mag, aangezien ik Tora ben.
