Het was ochtend. Op het strand zat een Glaceon. Met haar donkerblauwe ogen keek ze naar de zonsopgang. Dit was prachtig. Ze dacht aan alle pokémon die ze hier kende. Levy, Achi, etcetera. De Glaceon, Frozen, zuchtte diep. Ze was hier niet vaak genoeg. Al haar vriendschappen stierven langzaam weg. Met haar staart zwiepte ze wat heen en weer, terwijl ze keek hoe de zon langzaam verder omhoog kwam, en het gebied verlichtte. Het was ochtend. Vroeg in de ochtend. Ergens hoopte Frozen dat ze hier kon blijven. Dat het weer net zo was als vroeger. Maar, dit kon niet. Dat wist ze maar al te goed. Het was onmogelijk. Ze kon haar roedel niet achterlaten. Maar, eigenlijk wilde ze hier ook niet meer weg. Ze zuchtte nogmaals, en bleef voor zich uitkijken. Ze hoopte dat er iemand kwam. Iemand die haar zou kunnen opvrolijken.

Daar stond Hydruy, een paar meter van Frozen af. Hij wou vrienden worden, want hij had er niet veel. De laatste keer toen hij op reis was ontmoette hij een lieve Vaporeon (Pearl),
Hydruy rende naar Frozen en zag dat ze bedroefd keek en niks van Hydruy merkte. Hydruy bedacht iets waardoor ze kon lachen, hij wist het! Hij ging naast Frozen zitten en deed een poot voor zijn gezicht naar boven en beneden en als hij boven was was hij aan het lachen, en als hij beneden was keek ie boos. Dat deed hij een poos lang wachtend op een antwoord.

De Glaceon keek om, en zette een lichte grijns op. ''Hallo, jonge Poochyena,'' zei ze rustig tegen hem, en ze keek weer voor zich uit. Plots deed de Poochyena iets vreemds. De Glaceon hief haar wenkbrauwen op, en hield haar kop scheef, tot ze merkte dat hij het deed om haar weer vrolijk te krijgen. Ze zette een klein, nep grijnsje op haar gezicht, en keek weer voor zich uit. Ze vond het wel lief wat de Poochyena probeerde, maar, het had geen effect. 'I'll run like the river.. I'll follow the sun.. I'll fly like an eagle.. To where I belong..' Klonk Frozen's stem zachtjes. Ze zuchtte, en ging liggen. Haar kop legde ze op haar voorpoten, terwijl ze voor zich uit keek.

Hydruy probeerde iets anders: Hij deed saltos, draaien op 2 poten, dansen en al. Hij hoorde toen hij viel na het draaien op 2 poten dat ze zachtjes aan het zingen was, en toen zong hij ook wat: Wees niet bang, wel sterk en maakt het uit wat of je kort bent of lang... Ik zal je opvrolijken al is het laatste wat ik doe, maar hoe?

''Kleine Poochyena,'' zei Frozen rustig, en ze sloot haar ogen. ''Je bent erg vrolijk, erg lief.. Maar, jij kan me niet opvrolijken. Het spijt me,'' zei ze kalmpjes tegen hem, en ze keek hem rustig aan. Maar, hierna legde ze haar kop weer op haar voorpoten, en sloot haar ogen. Ze genoot van de rust, negeerde haar gevoelens, en bleef liggen. Het liefste wilde ze nu iemand zien. Achi, Levy, of iemand anders. Ze zou het vandaag nieteens erg vinden als het aapje, Levy, haar rug zowat zou breken. Nee, het zou haar niks kunnen schelen. Ze wilde iedereen gewoon weer zien..

Hydruy wist niet wat hij kon doen, en besloot op zoek te gaan naar een van haar vrienden.
Hij deed zijn superhelden houding en zei ''Wacht hier, ik kom zo terug!'' en hij rende naar het Timerise forest.