Chay liep in haar eentje door het timerise forest. Ze was diep in gedachte verzonken. Ze wilde namelijk alles even op een rijtje hebben en waar kon dat beter dan in een groot, rustig bos. "Akira is in een Umbreon geëvolueert. Nariko is een glaceon. Alleen ik ben nog een eevee. Ik wil ook evolueren, maar waarin. Ik wil ook trainen en niet meer de zwakste zijn. Nariko wil me vast helpen." Zo liep ze verder en verder het bos in. Niet realiserend welke kant ze op ging. "Ik denk dat ik ook het beste Nariko meer informatie over al die evoluaties kan vragen... Zal ik nu naar haar toe gaan? ... Waar is ze eigenlijk?" Chay keek om zich heen. "Waar ben ík eigenlijk?!?" vroeg ze zich ineens af.
Chay besloot zich om te draaien en terug te lopen, ze volgde gewoon haar voetsporen. Dat ging lekker snel en makkelijk. Als dat zo doorging was ze vast snel uit het timerise forest.
Maar plotseling viel er een spetter op haar neus en nog een, op haar rug. Het begon langzaam te regenen. Eerst zachtjes, maar toen steeds harder en harder. Chay begon nu te rennen, maar ze wist niet waar ze heen ging, want de voetsporen werden steeds vager, tot ze uiteindelijk volledig gewist waren. Chay was nu pas echt verdwaald en het regende nog steeds.
Chay besloot ergens te gaan schuilen. Ze vond een paar grote, op elkaar liggende stenen en wilde eronder schuilen. Er was een grote inham en het was er bedekt met bladeren. Dit was de perfecte plek om te schuilen. Chay ging lekker liggen en sloot haar ogen. Ze probeerde alleen naar het getik van de regen te luisteren en verder niet na te denken.

De Poochyena die langskwam zag de Eevee niet, en hij zat daar, in de regen, te trainen om te evolueëren in een Mightyena. Netzoals de Eevee in ?. Hij rende, met een mand vol appels op zijn rug. Hij had het heel erg koud, en pakte met zijn staart 1 appel uit de mand. Hij nam een hap en ging weer verder met rennen. Maar hij was te zwak om verder te gaan. Hij trok de mand mee uit het paadje het bos in. Precies tegenover Chay lag Hydruy. Hydruy gebruikte Dig en in het gat waar hij had gegraven legde hij wat bladeren, hij gebruikte opnieuw Dig en stopte in dat gat de mand, die hij bedekte met takken en bladeren. Hij wou iemand ontmoeten. Maar hij dacht ''Nee, dat kan niet. Niet op dit moment, en niet in deze situatie'' En hij viel rustig in slaap.

Chay rekte zich uit. Ze was net wakker geworden en keek rond. Ze hoorde geen getik meer en de zon scheen. Het was gestopt met regenen en heerlijk weer. "Na regen komt zonneschijn, zeggen ze toch altijd." Ze rekte zich nogmaals flink uit en wilde net verder lopen, toen ze plotseling een Poochyena zag. Hij leek best aardig en Chay besloot te wachten toot hij wakker werd, dan kon ze misschien wel met hem spelen. Chay ging zitten op een steen in de buurt. Vanaf hier kon ze de Poochyena goed in de gaten houden, maar zag hij haar niet zo snel en gemakkelijk.
Het duurde nog best lang en Chay begon zich te vervelen, maar ze wilde niet weggaan en op geven. "Ik moet er toch wel iets voor over hebben?" Ze begon met een nieuw liedje te bedenken.

Poochyena voelde een worm over zijn hoofd heen. Hij werd wakker en de worm schoot van zijn hoofd af want hij ging met een ruk overeind zitten. Hij zag de appels, een voeten?
Hij besloot de appelmand mee te trekken naar de voetjes van iets of iemand. Hij legde een appel bij de voetjes neer. En hij ging naast de appelmand zitten. Hij vond het wel leuk dat hij iemand kan ontmoette. Maar als het iemand slecht is. Hydruy kon het zich niet voorstellen. Hij begon een slaaplied te zingen.

Slaap zacht
met je oogjes dicht
in de nacht
en waar was het licht?
me-et je oogjes di-icht!

Hij wou verder zingen maar hij stopte. Wat als die Pokemon veel ouder was en dit genant vond, een jongen te zien zingen. Wachtend keek hij naar de appel vlakbij de voetjes.

chay schrok, ze zat diep na te denken over een bijpassend woord dat rijmde op wil, toen ze de poochyena aan zag komen met een appel. Ze stond op en en keek hem aan. hij legde de appel voor de rots neer.
Daarna sprong ze in een sierlijke boog van de rots af en pakte de appel. Ze nam een hap, kauwde het en slikte het door. "Lekkere appel..." zei ze. "Waar heb je die vandaan?" Ze keek de Poochyena aan. "Wie ben je?" vroeg ze toen nieuwsgierig.
Ze had hem zachtjes horen zingen. Het klonk mooi en ze vroeg zich af of hij dat liedje zelf had verzonnen, maar ze zei er niets van. Zelf vond ze het ook altijd vervelend als iemand er iets van zij. Ook al was het een compliment. Chay begon dan altijd te blozen, al wist ze niet hoe dat kwam. Zo erg was het toch ook niet, behalve voor oudere pokémon, want die zouden haar misschien uitlachen.

Hydruy kwam uit zijn dagdroom en keek naar de Eevee. ''Die appels heb ik van een appelboom, een stukje verderop'' ''En oja, mijn naam is Hydruy. Tot je dienst!'' zei hij en hij grinnikte toen hij zei: Tot je dienst! ''En wat is jouw naam, kleine Eevee?'' en ondertussen keek hij naar de schattige ogen van Chay. Hydruy stond op en pakte een appel uit de mand beet, en hij rolde hem naar de overkant. Hydruy had een spel bedacht, overrollen noemde hij het. ''Ik weet een spelletje, doe je mee?'' Wachtend op haar antwoord wees hij naar de appel.

"Ik doe graag mee!" zei Chay vrolijk en ze pakte de appel van hem af en rolde hem weg. Ze keek Hydruy aan met een blik van "pak de appel dan..." Ze wachtte vanaf een afstandje en zei:"Kom je appel dan halen!"
Ze rolde de appel weer een stukje verder en keek speels naar hem. Dat deed ze steeds op nieuw, afwachtend tot hij kwam. Appel rollen, om kijken, wachten. Appel rollen omkijken, wachten enz.
Zo ging het nog een tijdje door. Als Hydruy dichterbij kwam zou ze dit tempo ook blijven aanhouden. Totdat die begon te rennen. Dan zou zij ook moeten rennen of de bal moeten werpen.
Chay kwam nu elke keer maar een klein stukje vooruit, zodat er niet een te grote voorsprong zou ontstaan.

Hydruy's tempo ging steeds een klein stukje hoger. Eerst loopte hij de appel achterna, daarna ging hij snelwandelen, daarna ging hij sloom rennen, daarna ging hij gemiddeld rennen, daarna ging hij rennen, het kwam tot sprinten aan en de Poochyena stond dichtbij de appel, hij sprong op de appel..

Chay probeerde de appel weer terug te pakken en begon eraan te trekken. Eerst zachtjes en toen steeds harder. Toch wist ze dat hij uiteindelijk zou winnen. Heel plotseling liet ze de appel los, nadat ze nog een hele harde ruk eraan had gegeven.
Zo zou Hydruy op de grond moeten vallen en was in die ene seconde haar bedoeling die appel te pakken en er als een speer mee weg te rennen. Dan was zij weer in het bezit van de appel!
Maar dat alles zou niet doorgaan als ze: Of niet snel genoeg de appel greep. Of niet hard genoeg aan de appel had getrokken en het ook niet plotseling genoeg had los gelaten, want dan zou Hydruy zijn evenwicht behouden en niet omvallen.

Ze waren aan het trekken aan de appel. ''Grr, ik wil de appel!'' zei Hydruy.
Ze trokken te hard en de appel brak in 2en. ''Hahahahaha!
!Hij pakte de ene helft en nam er een hap van. ''Jam jam!'' ''Weet jij nog een spelletje?'' wachtend op haar antwoord at hij zijn appel op.

Chay at haar stukje appel op. Daarna dacht ze aan het spel dat ze had verzonnen. Ze begon een kuil te graven. Daarna legde ze de rest van zijn appels op een afstandje van de kuil neer. "Het is de bedoeling van dit spel om de appels in de kuil te gooien. Een kwestie van mikken." legde ze Hydruy uit. "Ik maak in mijn appels een kruisje en in de jouwe een rondje. Help je me even mee? Dan kunnen we daarna spelen." Chay begon meteen met het zetten van kruisjes en rondjes op de appels.

Hydruy pakte wat bladeren dat als ze de appels raak gooiden, de appel mag opeten en dus dan niet vies is. Daarna begon hij ook kruisjes en rondjes neer te zetten op de appels met zijn nagel. Hij legde de appels in rijen van Kruisje en Rondje. Hij wou beginnen, dus hij knalde de appel met een vaart de lucht in, die op een tak viel van een boom die weer op een andere tak viel en die tak brak en de appel viel in de kuil! ''Yee-hee jippie!''

Chay lachte. Hij was erg enthousiast en wild. Zou het hem een tweede keer ook lukken?
Nu pakte Chay een appel. Ze keek even naar de afstand en gaf de appel een zacht tikje. Niet té zacht, maar ook niet te hard. Precies genoeg om hem in die kuil te krijgen en het er niet weer uit te laten rollen. "Jij bent weer!" riep ze vrolijk naar Hydruy. "Zou het hem weer lukken? Als dat zo is is hij er erg goed in!... Ik denk dat na een paar keer gooien het wel saai zal worden. Misschien kunnen we wat anders doen, maar wat? Ehm...Ik weet eigenlijk nog maar weinig van hem. Misschien kan ik hem wat vragen stellen?" Chay keek hoe Hydruy dit keer zijn appel gooide...

(Sorry voor late reactie, ik was ziek: knallende koppijn, keelpijn)

Hij pakte een appel met een rondje. Hij keek om zich heen. Hij lette een beetje op de wind, die best wel hard tekeer ging. Hij nam 3 happen van de appel waardoor hij lichter woog en gooide hem de lucht in, de wind liet de appel meevliegen die hem zo net in de kuil liet komen. Maar toen.. De wind ging hard tekeer en de appel rolde de kuil uit. ''Neeeee!'' roepte hij.

Chay zag de appel de kuil uit rolde en hoorde Hydruy roepen:"Neeeeeeee!" Ze vond het een tikkeltje overdreven, bovendien was het maar een spel. Ze vond het wel grappig, die overdreven reactie en lachte eventjes.
Nu moest zij de appel gooien. Ze voelde de wind door haar vacht en langs haar oren ruisen. Ze gaf dit keer een harde tikje dan vorige keer, vanwege tegenwind, maar er kwam ineens een hele harde windhoos, die de appel achter Chay blaaste. Chay keek achterom en moest lachen. Haar appel lag naast die van Hydruy, met het kruisje omhoog.

Hij moest er ook om lachen en vondt Chay speciaal voor hem. Het was de eerste die met hem ging praten, en zelfs eten. Hij moest weer gooien. Hydruy nam de bal omhoog mee in de boom en gooide hem de lucht. Hydruy gebruikte Tackle op de appel die een gat in een gat maakte. ''Jeuj!'' zei hij grappig, toen viel hij uit de bomen en hij kwam niet echt hard terecht op Chay. Hij stond op en keek naar haar.. Er kwamen tranen over zijn wang want wat als ze dood was? Wat als hij haar hart naar de andere kant had gezet.. Of wat als ze vergat dat ze bij de goeie hoorde en slecht was..

Chay krabbelde overeind. Het was een flinke klap, maar op het eerste gezicht leek het alsof er niets aan de hand was. "Au...Ik ben volgens mij door mijn poot gegaan!" Zei ze toen, terwijl ze op drie poten stond, ze draaide hem even rond. Dat hielp een beetje. Dat trucje had ze ooit geleerd, maar ze wist eigenlijk niet eens meer van wie...Het was ook al best lang geleden...Misschien Akira?
Toen ze zag dat Hydruy moest huilen, schrok ze even. "Zou hij zich dan soms erger bezeerd hebben?" Chay keek hem bezorgd aan. "Gaat het?" vroeg ze toen. "Ik denk dat we beter iets anders kunnen gaan doen, iets rustigers..." zei ze toen troostend.
Maar tot overmaat van ramp begon het wéér te regenen! Gelukkig wist Chay nog dat plekje, waar ze eerder al schuilde voor een bui. "Kom mee, ik weet een fijn plekje om te schuilen." Snel liep ze naar het plekje toe. Het was niet ver weg en toen ze er bijna was, keek ze even om. Ze zag Hydruy, die nog geen stap had verzet.

Hij keek naar Chay. ''Ja.. het gaat wel..'' zei hij flink. Hij had een poot aan de voorkant gekneusd.. Hij liep achter Chay aan naar haar schuilplekje. Hij keek rond. ''Wacht!, we vergeten de appels!'' riep hij naar Chay. Hij rende naar de appels, maar hij viel door zijn gekneusde poot..

Chay rende gauw terug naar Hydruy. Ze deed de appels in de mand en pakte daarna een hengsel van de mand in haar bek. Daarna ging ze naar Hydruy, legde daar de mand neer en met haar kopje en behulp van haar pootjes, zorgde ze dat hij met zijn gewonde poot om haar schouders hing. Zo hielp ze hem staan.
Ze sleepte de mand en Hydruy mee naar de beschutte plek en legde Hydruy neer. Daarna legde ze de mand tegen de stenen wand.
Hier was het lekker warm en droog en de wind waaide gelukkig in de goede richting, zodat het niet naar binnen regende. Ze ging naast Hydruy zitten en likte aan zijn poot. zodat zijn gekneusde enkel niet te erg zou worden.
Daarna ging ze nog even naar buiten. In de regen zocht ze naar een bepaald soort kruid. Ze plukte een dun, langwerpig blad en ook wat kleine geurige blaadjes.
Vervolgens ging ze weer terug naar het hol. Daar legde ze de kruidige blaadjes op het grote blad. Ze draaide het grote blad om voorpoot van Hydruy en verbond het zo. Nu kon het nog beter genezen.
Toen al dat werk gedaan was, legde ze wat blaadjes over Hydruy heen, als een lekkere warme deken. En ging zelf ook liggen, naast Hydruy. Al gauw was ze in slaap gevallen en droomde over leuke dingen doen met Hydruy.

Hij voelde de bladeren over zijn lichaam. Daarna keek hij rond. Hij keek en zag Chay. Ze lag te slapen. Hij keek naar buiten en zag dat het regende. Hij ging naar buiten en pakte snel wat droge bladeren, ging weer naar de beschutte plek en legde het over Chay. ''Ik hoop dat dit genoeg is..''

Chay werd ook wakker. "Dank je..." zei ze toen. Ze keek om zich heen. Hoe ze samen zo gezellig onder de stenen zaten en het buiten regende. Hier was het heerlijk warm en knus. Het gaf een heerlijk warm herfst-gevoel.
"Eigenlijk best romantisch zo..." zei Chay, verder niets betekenend. Ze bedoelde het eigenlijk meer als gezellig, idyllisch. Maar toen ze er even over nadacht, was het ook wel romantisch. Ze vroeg zich ineens af of ze misschien ooit partners zouden kunnen worden. Hier had ze eigenlijk nooit eerder over nagedacht...
Zou Hydruy er nu over nadenken, na wat ze eigenlijk per ongeluk had gezegd?

''Graaggedaan'' zei hij met een vrolijke stem. ''Romantisch?... Ik weet niks van romantiek hoor.. Ik weet alleen dat je elkaar bloemen geeft.. Bonbons.. en dat soort dingen..'' zei Hydruy. ''Partners?'' vroeg Hydruy verschrikt.. ''Nou.. ik wil er niet veel over vertellen maar, de laatste keer dat ik een partner had.. Werd ik bijna gedood.. Maar ik vertrouw jou wel.. En tja.. Ik vindt het goed'' zei Hydruy. Hij bloosde.

[Ik heb niets gezegd over partners..., dat was een gedachte! Maar maakt niet uit hoowr =D]


Chay keek hem even raar aan. Wilde ze dat eigenlijk wel. Ze zat kennelijk hardop te denken, want ze wist eigenlijk zelf nog niet of ze dat wel wilde. Maar misschien was het wel het lot om samen te zijn!
"Ik wil je best wat uitleggen over romantiek, hoor...Natuurlijk alleen als jij dat ook wilt." zei ze toen maar. "Het is namelijk niet alleen bloemen en bonbons, meer een gevoel..."
Chay had eigenlijk nooit gedacht dat ze een partner zou krijgen. Het was haar idee om hier vrienden te maken en op nieuw te beginnen, maar aan partners had ze nooit eerder gedacht op deze manier.
Ze keek naar Hydruy en moest ook blozen en lachte even. Ze pakte de appel mand en pakte er een appel uit. "Wil je er ook een?" vroeg ze toen. Daarna nam ze een grote hap uit de appel. "Mmmmmmmmmm, Lekker verfrissend!" zei ze toen.

''Romantiek is voor later.. Want snap je.. met de DarkSiders enzo?'' zei Hydruy. Hydruy wou net een appel pakken toen Chay de appelmand wegtrok. Er kwam een vraag. ''Ja, ik lust wel een appel!'' zei Hydruy vrolijk. Hij nam een hap. Hij keek naar buiten en het was afgelopen met de regen. ''Zin in weer een spelletje?'' vroeg Hydruy dan maar.

"Ik heb eigenlijk even meer zin om te trainen...Je bent per slot van rekening ook nog steeds mijn trainer." zei Chay toen lachend. "Met de DarkSiders enzo...!" zei Chay Hydruy na. "... Dan moeten we wel veel trainen!"
Ze nam nog een hap van de appel en nog een. Na een paar happen was er alleen nog maar een klok huis over. Die gooide ze weg, ergens in de bosjes.
Daarna liep ze naar buiten. Chay ging klaar staan en deed een Tackle tegen een boom aan. Er vielen eerst allemaal blaadjes uit en toen zelfs een tak. Die kon Chay nog maar op het nippertje ontwijken.
Vervolgens deed ze nog een keer een Tackle. Weer raak, het ging al steeds beter! Ze deed nog een paar keer Tackle tegen de boom. Tot uiteindelijk de stam brak. Chay schoot snel weg, voordat de boom haar zou raken.
De boom was op de stenen gevallen en zat nu met zijn bladeren en takken voor de ingang. Hopelijk was Hydruy er al uit... "Nou... die boom heeft wel sterke aanvallen, zeg! Daar kan ik echt niet tegen op..."
Toen liep ze naar de stenen en keek of Hydruy in orde was. Chay haalde de takken weg, ook weer met een Tackle. Nu leken de stenen en de boom al een stuk meer op een echt hol, met een ingang medekt met bladerslingers, zodat het minder opviel.