Evening rende over de bergen heen. Het was normaal al koud, maar hier boven was het nog veel kouder! Evening rilde terwijl hij rende, en hij voelde hoe langzaam zijn pootjes, oortjes, en zijn neus bevroor. ''Ugh... '' Evening hijgde zich de pletter, hij moest zo snel mogelijk van deze berg afkomen. Maar waar was dat paadje ookalweer? Evening rende harder en harder, tot hij in de verte zag dat het pad stopte. Evening rende af, maar dat ging niet snel genoeg. Het pad stopte, omdat de berg daar stopte. Evening tuimelde over het randje en hij keek recht naar beneden. Als hij daar vanaf viel zou het zeker fataal aflopen.. Uit paniek greep Evening in het rond, en wist zich vast te houden aan een stuk steen. Hij zuchtte even opgelucht, maar er begon iets te kraken. Straks brak de steen af! Met zijn ogen gesloten wachtte Evening tot het zou gebeuren.. of misschien kwam iemand hem helpen?

Verderop vloog Diego. Diego had net een rattata gevangen, en was hem aan het opeten. Toen Diego de rattata op had, keek hij rond of er nog wat interessants aan het gebeuren was. Plots zag hij Evening. "Hij valt bijna te pletter.." Diego wachtte geen minuut langer en vloog naar de quilava toe. Diego stak zijn vleugel uit toen hij bij Evening was. "Klim er op, maat.." Bromde Diego.

Er rolden nu kleine steentjes weg. En daarna zou de steen waaraan Evening zichzelf vasthield wegvallen.. Maar ineens hoorde hij harde vleugelslagen. Bang maar verbaast opende hij zijn ogen, en zag dat er een Aerodactyl op hem afvloog. Een Aerodactyl? Die wou hem vast opeten! Evening begon te paniekeren, en keek om zich heen of er nog een manier was om hier weg te komen. Maar tot zijn verbazing bood Diego zijn vleugel aan, zodat Evening er op kon klimmen. Hij zei het brommend, maar het zou hem we redden. Evening gaf een knikje en hield krampachtig de vleugel van Diego vast.

Diego knikte, en vloog omhoog toen de quilava vast genoeg zat. Diego landde op een platte rots bovenaan een berg. "Zo, wat brengt jou hier..midden in de bergen?" Vroeg Diego aan evening. Diego leefde al jaren in de bergen en hij had nog nooit een quilava gezien.

Diego vloog van het gat weg, en landde op een platte rots bovenaan de berg. Evening liet zijn vleugel los en ging op de rots staan. Pfoe, vaste grond. Hij wou de Aerodactyl bedanken, maar dat moest nog even wachtten. Want die vroeg hem wat hem hier bracht. ''Euhm.. niks bijzonders.. ik rende hier door de bergen opzoek naar een pas waar ik doorkan, om bij Pokecity te komen..'' Antwoordde evening. ''Je kan hier niet zomaar van berg naar berg, er zijn overal hindernissen.. gaten, snelle rivieren, allemaal dingen waardoor je weer een ander pad moet zoeken.. eigelijk ben ik hier dus verdwaald..'' zei Evening een beetje schamend. ''By the way.. bedankt dat je me hebt gered..''

"Geen dank.." Zei Diego. "Ik ben trouwens Diego, een aerodactyl. Maar, dat zul je vast al gemerkt hebben dat ik een aerodactyl ben xD" Zei Diego dom. "Maar, je had het over pokécity? dat je daar heen wou?" Diego snoof. "Ik kan je daar heen brengen, als je dat natuurlijk wilt.." Zei Diego. "Ik ben er lang niet geweest.." Zei Diego zacht erachteraan.

Geen dank. Dat zei de Aerodactyl. En hij zei ook nog zijn naam; Diego. ''Ok, Diego. Mijn naam is Evening!'' antwoordde Evening vrolijk tegen hem. Geen idee waarom, maar ontdanks het gevaarlijke uiterlijk en de brommende stem, vertrouwde Evening Diego. "Maar, je had het over pokécity? dat je daar heen wou?" Zei hij daarna. Evening knikte. Diego wou hem er heen brengen, wat een geluk! ''Echt waar?'' zei Evening eerst ongelovig, maar glimlachtte erna. ''Oke dan.. ik wil er naartoe omdat het morgen kerst is.. dus.. als de kerstpokemon dan komen.. wil ik erbij zijn.'' Evening keek even naar Diego. ''Oke, dan!'' zei hij, en sprong op Diego's harde rug.

"Ghehe.." Diego knikte naar evening. "Maak je klaar voor een harde rit.." Diego klapperde zijn vleugels, en sprong van de rots af. Diego dook naar onder, om vaart te maken. Diego deed zijn agility, en ging nu super snel. Diego ging weer hoog in de lucht vliegen, opweg naar pokécity. Daar zou hij de Quilava afzetten voor de kerstsfeer. In de verte zag diego pokécity al..

''Maak je klaar voor een harde rit'' zei Diego tegen Evening. Evening had al een vermoeden van wat hij daarmee bedoelde en hield zich nog beter vast. Ze sprongen van de rots af, en versnelden daarna de hele tijd. Evenings haren waaiden naar achteren toe en door de koude wind kreeg hij waterende ogen, maar dat maakte hem niet uit, want ook hij zag Pokecity voor ze verschijnen. En in het midden van de stad stond een enorme kerstboom..