Een kleine Paarse Nidoran lag in het gras teslapen, hij werd rustig waker en opende zijn oogjes voor het eerst, een week oud was deze kleine Nidoran. En hij keek rustig rond de pokemon speelde plezierig in het groene gras. En het gras was zo hoog dat niemand hem haast kon zien. De Nidoran had nog geen naam. en zijn ouders had hij nooit gezien, hij lag in een struikje heel erg honger tehebben. Zou er iemand voor het kleine willen zorgen of zou hij hier alleen blijven, toen opeens een grote vogel over vloog. Keek hij bang naar de lucht en dee zijn oortjes in zijn nek, hij zag een hoop pokemon. De meeste waren baby's. Hij sloot zijn oogjes weer en begon rustig teslapen.

Mayumi liep op haar dooie gemakje door het gebied heen en keek af en toe rond en zag spelende kleine pokemon. Mayumi gromde geirriteert wanneer er kleine pokemon lachend voor haar poten uit renden. Toen dat nog een keer gebeurde, stapte Mayumi hard door en stampte ze op het staartje van een kleine Poochyena, die daarna van de pijn begon te janken, maar Mayumi liep door. Stomme kinderen. Moesten ze maar opletten.. Mayumi liep nog harder door, want wanneer was ze nou eindelijk bij die oran bessen struik? Ineens struikelde ze over iets hards, en kon zichzelf nog net herstellen voordat ze op de grond viel. Ze draaide zich om en zag daar liggen waar ze op gestapt was. Een kleine Nidoran..

Weer werd Isseki weer rustig wakker. Hij schrok zich een ongeluk toen een raar best met een mes op ze hoofd hem aankeek.'H...h..hallo..!' Zei hij angstig en hij liep bang naar de Absol toe.'Wie jij zijn!' Zei hij. Hij kon niet zo goed Pokemons. Omdat hij nog een baby was. Hij keek de Absol aan. Wachtend op het antwoord.

De kleine roze/paarsige bol werd wakker, en keek Mayumi aan. De pokemon zei stotterend en angstig hallo tegen Mayumi, en Mayumi keek hem raar aan. Owh god.. het was een slappe dweil.. Bang voor alles en iedereen. Mayumi snoof en rolde met haar ogen, voordat ze haar blik weer richtte op de Nidoran. De nidoran vroeg wie ze was, op zon babymanier die haar behoorlijk irriteerde. ''Gaat je geen snars aan, stekelgeval..'' antwoordde Mayumi, en keek even weg, en zag de spelende pokemon in de verte. De Poochyena zat nog steeds huilend op de grond. Ondertussen was zijn moeder, een mightyena bij hem gekomen.

'MAMAAAH!' Riep hij blij. en hij rende toen naar haar toe, Mayumi zou hem nu vast heel raar aankijken!. Maar Zij was de eerste die hem aansprak. Hij keek Mayumi aan,'Ik ben geen stekelgeval!' Zei hij licht beledigd en hij keek haar beetje boos aan.'Ik ben een Konijn!' Zei hij, op een domme toon. De Nidoran ging weer in de bosjes zitten. Kijkend naar de Absol.' Wat ben jij eigelijk?' Zei hij toen erg kalmpjes.

De Nirdoran riep blij dat ze zijn moeder was, en hij rende naar haar toe. Mayumi keek eventjes raar naar de kleine nidoran, maar snoof daarna. ''Ik ben je moeder niet..'' zei ze bot en deed een paar stappen achteruit, en ging op die plek neerzitten. De nidoran reageerde daarna beledigd op haar opmerking, maar zei daarna dat hij een konijn was, en Mayumi moest even lachen. ''Een stekelkonijn dan..'' antwoordde ze met een vrolijke en vermaakte blik op haar gezicht. ''Wat ben jij eigelijk?'' vroeg de Nidoran daarna heel kalm. Mayumi krastte even met haar nagels in de grond voor haar, en vroeg zichzelf af wat voor vorm ze in de grond aan het krassen was, maar keek daarna op. ''Ik ben een Absol..'' antwoorrde ze op een neutrale toon. ''En jij.. bent dus een stekelkonijn oftewel een Nidoran..'' zei ze, terwijl haar gezicht alweer verveeld stond en ze haar rechtervoorpoot begon te likken.