Zo snel als haar oranje poten haar konden dragen, verplaatste Nouki zichzelf door de Marble mountains. Achter haar lichaampje verscheen een wit licht, wat erop duidde dat ze een snelle aanval gebruikte. Ze ging steeds sneller, de wind zuisde door haar pluizige oortjes en deed haar vacht strak naar achteren waaien. Passerende Pokemon zagen haar slechts al een oranje/witte gedaante die voorbij racete.
Voor Nouki verscheen een rots in het zicht, die steeds dichter op haar afkwam. Ze boog haar kop naar voren en zette zich toen stevig af met haar achterhand. Ze sprong naar voren en knalde met volle kracht tegen de rots op. Meteen werd ze door de klap naar achter geduwd en viel ze voor de zoveelste keer op de grond. Met haar tong hijgend uit haar bek, krabbelde Nouki weer overeind. Op haar kop stond een geërgerde blik. De rots had niet eens één schrammetje, niet één! Ze had al vele malen geprobeerd de rots door midden te breken met behulp van haar Snelle aanval, gecombineerd met een Tackel. Maar ze wist het maar niet voor mekaar te krijgen. Chagerijnig zakte ze door haar achterpoten en ging ze zitten. Ondertussen was het haar kop die op barsten stond, niet de rots. Nouki was behoorlijk teleurgesteld in zichzelf. Niet zo lang geleden was ze een confrontatie aangegaan met een Noctowl genaamd Lunaria. De drie diepe krassen die ze eraan had overgehouden zaten nu als littekens op haar rug. Uiteindelijk was het Feathers, haar moeder, die haar uit de problemen had weten te helpen. Nouki vond het erg zwak van zichzelf dat ze het niet zelf had weten op te lossen. Vandaar deze training. Ze wilde graag sterker worden om haar ouders te kunnen laten zien dat ze geen zwakke puppy meer was. Maar zoals het er nu uit zag, ging dit nog lang duren, ze kon niet eens één mieterige rots door midden breken. Een diepe zucht verliet haar bek terwijl ze op de rotsachtige bodem ging liggen. Met een chagerijnige uitdrukking legde ze haar kop op haar voorpoten, ze was zo diep in gedachte verzonken dat ze niet eens meer op de omgeving lette. Wie weet wat nu onopgemerkt bij haar in de buurt kon komen.

Langzaam stapte een blauwe geel en roodgekleurde gedaante door de Marble mountains. Hij moest iemand tegen komen. Hij moest zijn oude leven weer terug oppakken. Pokémon tegen komen die hij al een klein beetje kendde. Hij herrinerde zich de aller eerste keer dat hij iemand tegen kwam. Riolu. Toen werd het land getrerorriseert door mensen. Die waren weg. Alleen had Toto niks kunnen doen! Hij was plots verdwenen. Zonder taal of teken. Niks. Hij herrinderde zich niks meer. Maar hij wist een ding. Hij moest slechts drie dingen doen. Vrienden maken, Trainen, En een goede groep zoeken die tegen het slechte is. Simpel. Alleen. Niemand tezien dus Vrienden maken en een groe zoeken zat er niet in. Nou ja. Trainen kon wel. Toto keek rond. Hij sloot zijn ogen. Verschillende stralen kwamen om zijn staart. "Waterstaart!" riep hij inzichzelf en maakte een salto. de staart ramde een steen en water spatte alle kanten op. In de steen zat een gigantische barst. "En krab!" Hij hield zijn arm naar achteren. ramde de steen en de scheuren werden groter en de steen stortte in. Plots zag Toto een flits voorbij komen. het was oranje en het ramde een steen. Toto zag dat de pokémon. Die een Growlithe bleek te zijn was gaan liggen met een chagarijnige uitrukking. Langzaam stapte Toto een beetje dichterbij. Zou ze slapen? Toto probeerde stil te blijven. Je weet maar nooit.

Nadat Levy de suicune en dustfire bij het crystal lake had gezien was hij aan het denken gegaan. Wat zou zich afspelen? Hoe kon suicune terugkomen uit de dood? Het waren zoveel raadsels..Levy wist niet wat hij moest doen. Levy wou zijn inspiratie hoog in de bergen vinden. Daarom ging hij naar de marble mountains. Opeens zag Levy de totodile die hij bij het crystal lake had gezien. Alweer..? Misschien wist hij er meer van, of had hij er iets mee te maken. Levy besloot het te vragen. Levy rende naar de totodile toe. "Hallo" Zei Levy. Levy tikte op de totodile zijn rug. "Volgens mij heb ik jou eerder gezien.." Zei Levy. Levy keek de totodile aan. Wat zou hij terugzeggen?

Toto was rustig wat aan het rond kijken. Plots hoorde hij wat. Een pokemon. Een pokemon zei hallo. Plots werd er op zijn rug getikt. Toto wist dat het de pokémon was die hij hoorde. Hij draaide zich om en zei: "Hoi," vervolgens zei de Aipom dat hij hem eerder had gezien. Toto dacht na. Tuurlijk bij het Crystal lake met die Flareon, Suicune, en Ho oh en natuurlijk die Aipom. Hij zei grijnzend. "Ehm. Oja bij de Crystal lake he met die Suicune, Ho oh en Flareon. Jep dat was ik." Hehe eindelijk iemand om mee te praten. Dus hij ging verder. "Maar eh. Kende je die pokémon? Die Flareon, Ho oh en Suicune?" Hij wist niks van alle geschiedenis en wist ook niet dat het heel anders lag dan gewoon vier pokémon. Die daar. Samen met hem gewoon wat stonden. En heel soms praatten.

"Ik heb de suicune alleen in legendes gehoord, en ik had begrepen dat hij dood was.." Zei Levy op een rare toon. "De ho-oh haar naam is Dustfire, ik ken haar al sinds eh..heel lang.." Zei Levy omdat hij de correcte tijd niet wist wanneer hij haar ontmoette. Opeens hoorde Levy de totodile wat over een flareon zeggen. Levy had nog nooit een flareon aangesproken of op ten minst gekend. "Sorry, ik ken geen flareons.." Zei Levy. "Weet jij misschien wat er aan de hand is..eh.." Zei Levy nadenkend. Levy wist de naam van de totodile niet en was zijn eigen naam vergeten te zeggen. "Mijn naam is trouwens Levy, wat is de jouwe?" Levy keek naar de totodile.

Toto luisterde geduldig naar de Aipom. Hij vertelde dat hij Suicune alleen in legendes had ehoord en dat ze eienlijk dood was. Toto knikte rustig. Hij kreeg even een rilling want het was nou niet echt een gezellig bericht. Vervolgens vertelde de Aipom dat de Ho oh Dustfire heette en dat hij haar al heel lang kende. "Ik heb hier een tijdje hiervoor nog even hier geweest. Alleen toen raakte ik mijn geheugen kwijt en werd ik naar een andere regio gesmokkeld en nog meer. Maar goed ik herinner me alleen nog Riolu een Riolu uiteraard. Meer niet." Toen vroeg de Aipom wat er aan de hand was. "Geen flauw idee. Dat wil ook zelf weten. Ik wil graag ook iets tegen de slechte doen die mij hebben ontvoerd toen" Toen stelde de Aipom zich voor als Levy. "Ik heet Toto" zei hij en keek naar de liggende Growlithe.

"Natuurlijk, de slechterikken.." Levy keek de richting in waar het darkside gebied lag. Hij kon het een piepklein stukje zien doordat hij op de berg was geklommen. "Wat hebben ze voor doel, ik bedoel waarom doen ze dat.." Zei Levy. "Wat heb je aan slecht zijn? Ben gewoon een normale pokémon, en laat je niet grijpen door de kwade greep van duisternis.." Zei Levy rustig. Levy was aan het denken aan een iemand die hij al een tijd niet had gezien. Opeens stopte Levy met denken. Hij zag een growlithe liggen. "Wie is dat?" Levy keek naar de growlithe en kwam dichterbij. Levy voelde aan de growlithe of die niet dood was. (Klonk heel dom srry. xD)

"Tja dat is een vraag die alleen de slechten kunnen beantwoorden." zei Toto rustig Hij keek naar richting waar Levy op keek. Nietwetend waar hij nou precies naar keek. Levy vroeg wat je aan slecht zijn hebt. "Niks" zei Toto "Helemaal niks." Hij zuchtte "Ik wil vooral bij een goed team komen om zwakkere te helpen en meer te weten te komen van de hele gang van zaken in het gebied. En natuurlijk slechten bedrijven. Dat gevoel van overwinning, iemand helpen, En natuurlijk de steun die je kan krijgen. Het gevel een held te zijn. Allemaal heerlijke gevoelens. Dat is de reden." zei Toto rustig. Hij keek rond. Levy tikte de Growlithe aan. En vroeg wie dat was. "een flauw benul, vergeten dat ik alleen Riolu en inmiddels jou ken? Maar ze leeft nog wel. Denk ik" zei Toto.

[Haloo, krijg ik ook nog ruimte om te antwoorden?! xD]

Langzaam sloot Nouki haar ogen en zakte ze weg van de wereld. Haar pijnlijke kop zorgde ervoor dat er een nare droom zich in haar slaap ontwikkelde. Ze trok een moeilijk gezicht en schokte met haar poten.
Rennen, als maar rennen. In haar droom was de omgeving omhult door een duisternis. Blinde grijze ogen staarde haar aan en een scherpe kreet weergalmde door haar oortjes. Plotseling vormde de duisternis zich tot een gedaante. Een enorme schaduw in de vorm van een uil vloog op Nouki af. Angstig rende de kleine growlithe weg, maar ze leek amper vooruit te komen. De Noctowl kwam steeds dichter op haar af, klaar om met haar scherpe klauwen toe te slaan. Op de achtergrond hoorde je iemand schreeuwen van pijn "Nouki!". De kreet echode door de duisternis en stierf uiteindelijk aprubt weg. Met een enorme schok realiseerde Nouki zich van wie de kreet afkomstig was. "Mam! Mama!" riep ze bang, maar ze was te laat. Feathers was dood, ze had haar moeder niet kunnen redden omdat ze te zwak was.

Met een schok opende Nouki haar ogen toen ze een poot tegen haar lichaam aan voelde. Haar ademhaling ging onregelmatig snel en haar blauwe oogjes schoten angstig heen en weer. Rotsen, bergen.. Met een opgelucht gevoel kwam Nouki erachter dat het allemaal een droom was geweest. Ze was weer terug in de werkelijkheid.
Maar wacht eens! Die poot die ze voelde, die was echt geweest. Met een gemene snauw draaide Nouki haar kop om. Daar stonden een Totodile en een Aipom. Een angstig en hatelijk gevoel omklemde haar hart. Misschien waren deze Pokemon ook wel slecht, net zoals Lunaria. Misschien hoorde zij ook bij de Lustro. Snel sprong ze overeind en begon ze zo heftig te grommen dat haar lichaam ervan trilde. "Ga weg! Laat me met rust!" riep ze kwaad.

(Nee)
Hé, ff aardig zijn. Jij zou het ook niet leuk vinden als twee mensen je topic helemaal vullen en jou de kans niet geven te antwoorden!
Toto keek op en zag de Growlithe met haar oen bewegen en onrustig ademen. "Ehm Levy. Ik wil niet veel zeggen. Maar volgens mij leeft dat ding nog" zei hij droog. Toto schrok toen de Growlithe opsprong en zich meteen snauw omdraaide. Toto state een paar stappen achteruit. Toto slikte. Misschien was het wel een slechte. Toto deinsde wat meer achteruit. Hij zag dat de Growlithe overreind sprong en begon te grommen. En Ga weg! en Laat me met rust riep. "Hé wat denje dat je aan het doen bent. Wij zijn niet slecht wij zijn van Suerte," niet wetend of Levy eigenlijk wel bij Suerte zat. Toto liet zich voorover vallen zodat hij op vier poten liep. "En wie ben jij. Slecht, Goed?" Je wist het maar nooit. Wieweet was het wel een moordende slechterik. Of gewoon een Suerte lid. Of Neutraal. Dat merkte hij wel.

De totodile zijn toon beviel Nouki niet, maar hij zei dat hij niet slecht was. Ze snoof, de Suerte? Dat was toch de groep die de vijand was van de Lustro's? Als dit zo was hoefde ze niet bang te zijn. Maar zeker zijn kon je nooit. Nouki zakte rustig door haar achterpoten en ging zitten. Nog steeds hield ze de Aipom en Totodile nauwlettend in de gaten. "Ik ben Nouki en nee ik ben niet slecht," zei ze, nadat de totodile had gevraagd wie ze was. Even wende ze haar blauwe bik door de omgeving, kijkend of er misschien niet nog meer Pokemon waren. Al snel kwam ze erachter dat zij en de Totodile en Aipom de enige waren, dus keek ze hun richting weer op. "Wat doen jullie hier?" vroeg Nouki, nog steeds zonder gevoel. Ze wist niet zeker wat ze van de Pokemon moest denken. Daarom besloot ze zich maar gewoon neutraal te gedragen, totdat ze erachter was gekomen wat de werkelijke aard van hun was.

Toto zag dat de Growlithe nog een beetje twijfelde en rond keek of er nog iemand was. Totodiles waterstaart stopte en Totodile ging weer echt staan. Hij hoopte dat ze hem geloofde. Maar hij sprak de waarheid. Punt. Totodile zuchtte opgelucht toe hij hoorde dat ij niet met een slechte te maken had. Totodile keek ook rond maar zag ook niemand. Hij hoorde dat de Growlithe vroeg wat hij hier deed. Totodile dacht na. "Ehm, Tja niks. Helemaal niks. D'r is zover ik weet geen oorlog bezig, Ik heb geen opdracht. Er hangt niemand onderste boven aan een tak met allemaal vraatzuchtige Houndoom eronder. Ehm hier valt niks te eten. Dus eigenlijk heb ik hier niks te doen. Wat Levy hier doet? Weet ik niet." Zei hij droog. "Oh ja" zei hij. "Ik heb genoeg bewijs dat ik goed ben vraag maar aan ehm" Hij dacht even na en begon toen op te noemen: "Amore, Riolu, Levy en... Meer pokemon ken ik niet bij naam" zei hij. Hij zuchtte weer en hij keek naar Levy.