Het was een rustige dag. Een Castform zwoof over het water, en enkele Squirtle waren bij het water aan het spelen. Danger liep rustig langs de rivier, maar ook al had hij geen rode ogen, iedereen ging toch aan de kant voor de Houndoom. Deze zuchtte teleurgesteld, maar ook vermoeid toen hij merkte dat iedereen aan de kant ging voor hem. "Stomme Houndoom!" hoorde Danger opeens. Hij keek om, waar hij een Vaporeon zag. Grommend stapte Danger op de Pokémon af. "Je maakt me echt niet bang hoor!" zei de Vaporeon brutaal. Hij snoof, niet doorhebbend dat de ogen van Danger begonnen te gloeien. "Wie zegt dat dat nodig is?" antwoordde Danger geïrriteerd. De Vaporeon slikte toen hij naar Danger's ogen keek. "Niemand," piepte hij. Vlug sprintte de Vaporeon weg het water in, waar hij ook in verdween. Danger snoof, en draaide zich om, waarna hij met gloeiende ogen verder liep. Hij merkte verderop een Pokémon op, maar veel boeide hem dat niet. Tenminste, nu boeide hem dat niet..

(Zie beschrijving x))

Aan de rand van de rivier zat een kleine Pikachu. Haar ogen bevatten een rode gloed, maar waren nog zwart. Haar gele vacht was wat druiperig door de pokémon die haar liepen te irriteren met water. Maar, verder zag ze er doodgewoon uit. 'Stomme Houndoom!' Klonk plots een stem. Amore hield haar ogen gesloten, maar luisterde naar wat er gebeurde. Ze hoorde een pokémon grommen. Waarschijnlijk de Houndoom. 'Je maakt me echt niet bang, hoor!' Riep de andere pokémon. Amore snoof. Domme pokémon. 'Wie zegt dat dat nodig is?' Gromde de pokémon waarvan Amore bijna zeker wist dat het een Houndoom was. 'Niemand,' piepte het andere stemmetje. Amore hoorde hoe de pokémon in het water sprong. Vervolgens hoorde ze de voetstappen van de Houndoom, die steeds dichterbij kwamen. Ze hoorde hoe andere pokémon aan de kant gingen voor dit dreigende wezen. Ze.. Ze wilde weten wie het was. Binnen een korte tijd stond ze voor Danger, haar ogen roodgloeiend. Ze fronste en keek hem kwaad aan. Hij was groter, waarschijnlijk sterker. Maar, haar volt zou haar beschermen. Amore gromde zacht. Ze herkende hem niet zo, met zulke ogen. ''Wat doe je hier?'' Vroeg ze.

Een Pikachu, merkte Danger. Hij grijnsde kort. De ogen van de Pikachu hadden een rode gloed. Maar dat maakte hem niet bang, aangezien hij soms ook rode ogen had. Zijn ogen gloeiden nu, maar ze konden nog altijd rood worden. Amore, de Pikachu, gromde zacht, waarna ze iets vroeg. ''Wat doe je hier?'' was haar vraag. "Hoezo? Is het dan verboden om hier te komen?" antwoordde Danger honend, terwijl hij een glimlach tevoorschijn toverde, die ver van vriendelijk was. "Als dat zo is, dan vraag ik me af waarom die irritante Pokémon er wel zijn," zei hij, met zijn staart naar de Pokémon wijzend. "Amore was het, niet?" vroeg Danger weer aan de Pikachu, hij wachtte niet op een antwoord. "Nou Amore, zal ik dan ook meteen aan jou vragen wat jij hier doet?" vervolgde hij. Zijn gemene glimlach verdween.

'Hoezo, is het dan verboden om hier te komen?' Vroeg de Houndoom aan haar. Nu herkende ze hem. Danger. ''Nee, het is zeker niet verboden,'' begon ze. ''Maar als je hier bent hoor je je te gedragen,'' sprak ze kil. 'Als dat zo is, dan vraag ik me af waarom die irritante Pokémon er wel zijn,' sprak hij. Amore snoof luid. ''Tjah.. Die gedragen zich ook niet. Je hebt gelijk. But I don't care,'' sprak Amore rustig. 'Amore was het, niet?' Vroeg hij. ''Jazeker. Danger was het, toch?'' Grijnsde ze toen droogjes. 'Nou Amore, zal ik dan ook meteen aan jou vragen wat jij hier doet?' Vroeg hij toen. ''Dat kan je best vragen, Danger,'' begon ze rustig. ''Ik was bezig met mijn oren testen voor in een gevecht,'' sprak Amore. Het klonk heel vaag. ''Ik probeer zo weinig mogelijk met mijn ogen te doen,'' grijnsde ze. Dat was handig in een rook- of stofwolk. Dan kon je alles horen als je erop getraind had, en maakte het dus niks uit.

-Flutpost.-

''Nee, het is zeker niet verboden,'' begon Amore als antwoord op Danger's eerste vraag, ''Maar als je hier bent hoor je je te gedragen,'' vervolgde ze. "Gôh.." was Danger's opmerking. Zijn gemene glimlach verscheen weer, in plaats van het grommen wat hij normaal zou doen. Niemand.. niemand zei hem wat hij moest doen. Maar ja, dat was wat hij nu dacht. Hij snoof geïrriteerd. ''Tjah.. Die gedragen zich ook niet. Je hebt gelijk. But I don't care,'' antwoordde Amore op zijn opmerking. Danger reageerde niet. Met zijn blauwe, maar gloeiende, ogen keek hij kort naar het water. Hij zag een aantal Goldeen vlug wegzwemmen. Danger snoof even, maar besloot om geen opmerkingen te maken. Ik moet proberen om normaal te worden, om weer gewoon te doen. Voor zover ik normaal ben, of gewoon doe.. dacht hij. Heel kort verloren zijn ogen de gloed, maar al snel gloeiden ze weer. Danger gromde, deels teleurgesteld.

''Jazeker. Danger was het, toch?''. De stem van Amore zorgde ervoor dat de Houndoom weer naar haar keek. "Dus je weet ook mijn naam? Gefeliciteerd," was Danger's spottende reactie. Het leek alsof hij totaal was vergeten dat hij net even 'normaal' was geweest. ''Dat kan je best vragen, Danger,'' reageerde Amore rustig op zijn laatste vraag. ''Ik was bezig met mijn oren testen voor in een gevecht,'' vervolgde Amore. Danger wou iets vragen, maar vreemd genoeg deed hij het niet. ''Ik probeer zo weinig mogelijk met mijn ogen te doen,'' grijnsde de Pikachu ten slotte. Danger kuchtte. Weer had hij een opmerking, die hij toch niet vertelde. Hij gromde, en liet kort zijn blik over een Pidgey glijden, die vlug wegvloog toen hij merkte dat Danger naar hem keek.

'Dus je weet ook mijn naam? Gefeliciteerd,' sprak de Houndoom, Danger, tegen haar. Amore gromde zacht. ''Doe eens even normaal,'' bromde ze naar hem. ''Als je niks normaals te zeggen hebt dan rot je maar een eind op,'' bromde ze. Amore schudde haar kop. Sinds dat het uit ging met Riolu was haar humeur niet al te best. Ze irriteerde zich aan alles en iedereen. Maar, haar kracht was groter: Bij een emotie nam de kracht van haar electrische aanvallen toe. Nu het woede plus verdriet was wat ze voelde, werd haar kracht dus een stuk groter. Amore snoof hard. De rode gloed in haar ogen werd duidelijker. De rode rand om haar ogen viel hierdoor minder op. Amore legde haar hand op haar borstkas. Haar hart klopte regelmatig. Maar, ze maakte zichzelf iets anders wijs. Boem. Boem. Het zwarte gat pompte het gif door haar lichaam. Maar, in werkelijkheid: Een gewoon hart, en gewoon bloed.

(Grommigheid, denk ik?)
(Wow, vaagheid. Als je het niet snapt, het is niet belangrijk. =3)

''Doe eens even normaal,'' bromde Amore naar Danger, ''Als je niks normaals te zeggen hebt dan rot je maar een eind op,'' bromde ze weer. "Dit.. is normaal," snoof Danger, hij gromde zachtjes. "Tenminste, nu. En ik ga echt niet weg, zeker niet voor jou," vervolgde hij zijn 'zin'. Danger keek weg, weer naar het water. Weer zwommen er een aantal Pokémon weg, bang door de gloed in Danger's ogen. Waarschijnlijk wisten ze dat ze nog altijd rood konden worden. "Kom op," dacht Danger, per ongeluk hardop. Heel langzaam leek de gloed te verdwijnen, tot deze ook echt verdwenen was. Danger zuchtte, en keek weer naar Amore. Net toen hij iets wou zeggen verscheen de gloed weer in zijn ogen. Hij gromde kwaad. Maar niet tegen Amore. Nee, tegen zichzelf. Want hij probeerde de gloed te laten verdwijnen, maar dat lukte steeds niet. Danger kon dus ook niet bewijzen dat hij zichzelf niet was. Hopelijk zou Amore erachter komen dat Danger zichzelf niet was, maar hij dacht van niet..

(Lolzels, ofzo XD)

'Dit.. Is normaal,' sprak de Houndoom. Dit was normaal? Amore hief één van haar twee wenkbrauwen op. ''Dit noem jij normaal?'' Vroeg ze droogjes. 'Tenminste, nu. En ik ga echt niet weg, zeker niet voor jou,' sprak de Houndoom toe. ''Grote Houndoom,'' sprak ze droog. Hah! Hij voelde zich zeker stoer nu hij tegen de leidster van Suerte durfde te zeggen dat hij niet voor háár wegging. Achja, ze gaf er niet om. Plots gebeurde er iets. 'Kom op,' sprak Danger. Zijn blauwe blik veranderde; de gloed verdween. Toen hij haar aankeek zag ze een verandering in zijn blik. Een aangename verandering. Maar, jammer genoeg, verscheen de gloed weer in zijn ogen. Danger liet een grom horen, maar Amore wist niet of het tegen haar was.. Ze keek hem aan, bezorgd maar nieuwsgierig. ''Gaat het wel, Danger..?'' Vroeg ze. Er was iets mis. Ze wist niet wat, hoe en waardoor, maar iets klopte hier in ieder geval niet.

''Gaat het wel, Danger..?'' was Amore's vraag, toen ze zag dat de gloed in Danger's ogen even was verdwenen. "Oh ja, natúúrlijk, het gaat echt prima met me," antwoordde Danger, en hij rolde even met zijn ogen. "Tuurlijk niet! Je kan dat toch wel zien?" vervolgde hij geïrriteerd. Hij trilde bijna onmerkbaar. Weer veranderden zijn ogen. De gloed verdween wel, maar daar bleef het niet bij. Langzaam veranderden zijn ogen van kleur, tot ze felrood waren. Een Fearow vloog krassend over. Kwaad grommend deed Danger zijn Shadow Ball, die hij op de Fearow mikte. Hij merkte dat de Shadow Ball raak was, aangezien het niet lang duurde voor de Fearow met een harde plons in het water viel. Danger snoof even, en liep naar het water toe, waar hij de Fearow uit viste. Hij gooide hem omhoog, waarna hij een Shadow Ball op de Fearow deed. Weer belandde de Pokémon in het water. Alsof het hem helemaal niks uitmaakte wat er gebeurde, keek Danger kort naar de lucht. Toen hij daar niemand zag, keek hij weer naar Amore.

(Omg.)

'Oh ja, natúúrlijk, het gaat echt prima met me,' zei Danger sarcastisch, 'Tuurlijk niet! Je kan dat toch wel zien?' vervolgde hij geïrriteerd. Danger viel een Fearow aan. Hij deed een schaduwbal. De Fearow viel in het water. Danger haalde de Fearow uit het water en deed weer een schaduwbal. ''JEZUS, KLOTEBEEST,'' riep Amore uit, ''ZEG DAN VERDOMME GEWOON WAT ER MET JE IS!'' Riep ze luid en ze greep naar haar hoofd. Ze zag zijn felrode ogen. Oke. Als ze het zo gingen spelen. Amore sloot haar ogen en concentreerde zich op haar volt. .. Er gebeurde niks. ''Verdomme,'' mompelde Amore. Maar, het lukte toch. Met felrode en oplichtende ogen keek ze Danger aan. Rode schokken kwamen van haar gehele lichaam af terwijl ze hem aan bleef kijken. ''Nu doe je effe normaal of ik zorg ervoor dat je niet anders kan!'' Riep Amore. Ze zou hem niks doen. Alleen een Thunderwave. Om hem te verlammen. Misschien zou dat hem kalmeren. Amore wist het niet, maar wel voelde ze zich veel veiliger nu haar volt deze status weer had bereikt.

''JEZUS, KLOTEBEEST,'' riep Amore, ''ZEG DAN VERDOMME GEWOON WAT ER MET JE IS!''. Danger gromde bij het horen van het geschreeuw, maar hij antwoordde niet. Hij keek alleen maar toe hoe Amore haar ogen sloot, maar ze uiteindelijk weer opende. ''Verdomme,'' mompelde de Pikachu. Haar ogen kleurden uiteindelijk ook felrood. Danger snoof even, zijn staart begon wit te gloeien bij het zien van de rode schokken op Amore's lichaam. ''Nu doe je effe normaal of ik zorg ervoor dat je niet anders kan!'' riep ze. Danger grijnsde. Vreemd genoeg zei hij iets, normaal zei hij nooit iets als zijn ogen felrood waren. Het was alleen onverstaanbaar. Zijn witgloeiende staart sloeg tegen een Vaporeon aan, die weer in het water viel. Verontwaardigd keek hij naar de Houndoom, waarna hij zijn Water Gun deed, die nog raak was ook. Vlug keek Danger om naar de Vaporeon, maar deze was al verdwenen. De Houndoom zuchtte, en keek weer naar Amore. Zijn felrode ogen kleurden langzaam weer normaal blauw. Danger zakte in elkaar, en zuchtte weer. "Sorry," zei hij zacht, terwijl hij Amore aankeek.

Amore zag dat Danger met zijn ijzerstaart tegen een Vaporeon aan sloeg. Deze viel hem aan met een waterpistool en vluchtte. Amore hief een wenkbrauw op. Ze snoof hard. Water deed veel tegen vuur. Hierna keek ze weer naar Danger. Zijn felrode ogen werden langzaam weer normaal blauw. Hij zakte in elkaar en slaakte een zucht. 'Sorry,' mompelde hij en hij keek haar aan. Amore's wenkbrauwen stonden op 12 uur terwijl ze Danger aan keek. Sorry? Waar kwam dat ineens vandaan? Amore sloot haar ogen en schudde haar kop. De schokken verdwenen en haar ogen waren weer bijna zwart, maar met nog altijd de rode gloed erin. Ook had ze nog steeds roodomrande ogen van het huilen, maar dat werd al steeds minder zichtbaar. Amore fronste. ''Kan je me nu vertellen wat er allemaal aan de hand is?'' Vroeg ze rustig, hopend op een normaal antwoord.

Amore leek verbaasd toen Danger zich verontschuldigde. maar hij dacht dat dat normaal was, aangezien hij best gemeen had gedaan. Hij keek toe hoe Amore haar ogen even sloot. De rode schokken op haar lichaam verdwenen, en haar ogen werden weer zwart. Danger kon zien dat de Pikachu had gehuild. ''Kan je me nu vertellen wat er allemaal aan de hand is?'' vroeg Amore rustig. Danger knikte, en zweeg heel kort. "Ehm, het is een beetje moeilijk om uit te leggen," begon hij op een twijfelende manier zijn verhaal, "Maar ik wil het wel uitleggen," zei hij ten slotte. Hij gromde zachtjes door de hoofdpijn die hij had. Eigenlijk wou Danger het hele verhaal niet nog eens uitleggen, maar ja, hij had gezegd dat hij het wel wou uitleggen, dus hij moest wel. Hij staarde naar de grond, alsof hij naar goede woorden zocht voor zijn uitleg.

'Ehm, het is een beetje moeilijk om uit te leggen,' begon Danger. Amore fronste. 'Maar ik wil het wel uitleggen,' sprak hij toen. Amore grijnsde en negeerde zijn grom. ''Als het veel is hoef je het niet allemaal te vertellen,'' begon ze rustig. ''Ik wil gewoon weten wat er.. Gebeurt,'' sprak ze. Alleen wat er aan de hand was als zijn ogen gloeiden. En.. Hoe je het kon verhelpen. Dan was alles goed, vond ze. Haar bijna zwarte ogen stonden op Danger gericht terwijl ze nadacht. Wat had hij wel niet gedacht toen ze rode ogen kreeg? Elke electrische pokémon verloor de macht over zichzelf wanneer zijn volt een hoger punt raakte. Dan kreeg je rode ogen en werden je electrische aanvallen veel sterker. Bij haar was het anders. Na al die jaren had ze het onder controle weten te krijgen: nu kon ze het gebruiken.

''Als het veel is hoef je het niet allemaal te vertellen,'' sprak Amore rustig. ''Ik wil gewoon weten wat er.. gebeurt,'' vervolgde ze. "Dus je wil weten hoe en waarom ik in trance raak, en wat er dan gebeurt, enzo?" vroeg Danger, maar hij wachtte niet op een antwoord. "Ehm, als mijn ogen alleen maar gloeien, dan ben ik nog half bij bewustzijn, maar dan ben ik.. ehm.. ongeveer zoiets als de Lustro. Gemeen, geïrriteerd, je weet wel," legde Danger uit. Hij slikte.
"Als mijn ogen rood worden, dan.. ehm," begon Danger. Hij sloot zijn ogen even. "Ik weet niet wat er dan gebeurt, maar van anderen heb ik gehoord dat ik dan andere Pokémon zomaar aanval, of zelfs-" vervolgde hij, en hij opende zijn ogen weer. Hij wou het woord niet uitspreken. "Ehm, laat dat woord maar," zei Danger op een trillende toon. "Ik weet niet hoe het gebeurt, maar volgens mij raak ik uit mijn trance door water. Ik weet het alleen niet zeker," besloot hij. Danger zuchtte, en legde zijn hoofd op de grond.

(Inspiratieloosheid.)

'Ehm, als mijn ogen alleen maar gloeien, dan ben ik nog half bij bewustzijn, maar dan ben ik.. ehm.. ongeveer zoiets als de Lustro. Gemeen, geïrriteerd, je weet wel,' sprak Danger, 'Als mijn ogen rood worden, dan.. ehm.. Ik weet niet wat er dan gebeurt, maar van anderen heb ik gehoord dat ik dan andere Pokémon zomaar aanval, of zelfs-' Danger zweeg, even als Amore. Danger zei iets, en Amore wist welk woord hij bedoelde. Dood. 'Ik weet niet hoe het gebeurt, maar volgens mij raak ik uit mijn trance door water. Ik weet het alleen niet zeker,' sprak hij toen. Amore knikte. ''Ik had dit met mijn volt,'' sprak ze. ''Misschien heb je mijn moeder, Tora, weleens meegemaakt als ze rode ogen had.. Dat is niet leuk,'' sprak Amore. ''Alles draait dan om doden,'' sprak ze. Ze zuchtte even en sloot haar ogen. Toen ze ze opende waren ze bloedrood en gaven ze licht. Opnieuw kwamen rode schokke van haar lichaam af. ''Nu heb ik geleerd om mezelf onder controle te houden,'' grijnsde ze. ''Nu kan ik het gebruiken,'' sprak ze en ze grijnsde. ''Is er bij jou niks aan te doen om het.. Te stoppen?''

Amore knikte nadat ze naar Danger had geluisterd. ''Ik had dit met mijn volt,'' vertelde ze. ''Misschien heb je mijn moeder, Tora, weleens meegemaakt als ze rode ogen had.. Dat is niet leuk,'' sprak Amore. Danger knikte. "Ja, ik ken Tora wel. Maar ik weet niet zeker of ik haar met rode ogen heb gezien.." antwoordde hij. ''Alles draait dan om doden,'' sprak Amore weer. "Volgens mij is dat bij mij ook zo. Ik weet het alleen niet zeker," reageerde Danger. Hij keek naar Amore, die even zuchtte, en vervolgens haar ogen sloot. Even later opende Amore haar ogen weer. Ze waren bloedrood, evenals de schokken op haar lichaam, en gaven licht. Als schrikreactie gromde Danger kort, maar hij herstelde zich.
''Nu heb ik geleerd om mezelf onder controle te houden,'' vertelde Amore, en ze grijnsde. ''Nu kan ik het gebruiken,'' sprak ze weer. Danger knikte even. ''Is er bij jou niks aan te doen om het.. te stoppen?'' vroeg Amore. "Als ik die rode ogen heb, dan denk ik dat water ervoor zorgt dat ik uit mijn trance raak, en dus weer blauwe ogen krijg. Of bedoelde je dat niet?" antwoordde Danger. Hij zuchtte, en keek omhoog. Er vloog helemaal niks meer in de lucht. En als er wat vloog, dan zou de Pokémon vast bang wegvliegen. Danger keek weer naar Amore. "Trouwens, nogmaals sorry voor daarnet," zei hij zachtjes. Je kon horen, maar ook zien dat hij het echt meende.

'Als ik die rode ogen heb, dan denk ik dat water ervoor zorgt dat ik uit mijn trance raak, en dus weer blauwe ogen krijg. Of bedoelde je dat niet?' Vroeg Danger kalm aan haar. ''Nee, dit bedoel ik niet, Danger,'' sprak Amore rustig. ''Ik bedoel.. Permanent. Bij de meeste Pikachu's die gewoon éénmalig een overbelaste volt hebben, moet je hun volt absorberen. Dan is het over,'' sprak ze, als voorbeeld. 'Trouwens, nogmaals sorry voor daarnet,' sprak hij zacht. De oprechtheid was duidelijk in zijn stem te horen, maar je kon het ook aan hem zien. ''Het geeft niet,'' sprak ze rustig. ''Zolang het gebeurt in je 'trance' en jij er niks aan kan doen, kan ik het je niet kwalijk nemen,'' sprak Amore. ''Ikzelf deed hetzelfde als jij. Me verontschuldigen voor alles. Uiteindelijk heb ik zelfs zelfmoord geprobeerd te plegen,'' sprak ze kalm. ''Maar dat alles is nutteloos. Tijdverspilling. Je kan beter zoeken naar een oplossing.''

''Nee, dit bedoel ik niet, Danger,'' sprak Amore rustig. ''Ik bedoel.. permanent. Bij de meeste Pikachu's die gewoon éénmalig een overbelaste volt hebben, moet je hun volt absorberen. Dan is het over,'' zei ze daarna. Danger knikte begrijpend. "Ik denk dat ik weet wat je bedoelt. Het komt door een vloek, en die kan alleen worden opgeheven door een Shiny Haunter, die Helos heet. Hij is diegene die een vloek over mij heeft uitgesproken. Waarom weet ik nog steeds niet," sprak hij rustig. Even wendde hij zijn blik af naar de Fearow, die het voor elkaar had gekregen om uit het water te komen. Hij kraste een keer kwaad naar Danger, maar meer deed hij niet. Danger zuchtte, en keek weer naar Amore.
''Het geeft niet,'' zei deze rustig als reactie op Danger's verontschuldiging, ''Zolang het gebeurt in je 'trance' en jij er niks aan kan doen, kan ik het je niet kwalijk nemen,'' sprak Amore. ''Ikzelf deed hetzelfde als jij. Me verontschuldigen voor alles. Uiteindelijk heb ik zelfs zelfmoord geprobeerd te plegen,'' ging ze kalm verder, ''Maar dat alles is nutteloos. Tijdverspilling. Je kan beter zoeken naar een oplossing.'' zei ze ten slotte. Danger knikte weer, maar zweeg. Hij staarde naar de grond, alsof hij nadacht. Een niet heel lange tijd later keek hij weer naar Amore. "Het zoeken naar een andere oplossing zal moeilijk worden.." was het enige wat hij zei, tot er weer een stilte viel.

(XD)

'Ik denk dat ik weet wat je bedoelt. Het komt door een vloek, en die kan alleen worden opgeheven door een Shiny Haunter, die Helos heet. Hij is diegene die een vloek over mij heeft uitgesproken. Waarom weet ik nog steeds niet,' sprak Danger. Amore fronste. ''Hij heeft je dus vervloekt, maar je weet niet waarom..'' Mompelde ze zachtjes. 'Het zoeken naar een andere oplossing zal moeilijk worden,' sprak Danger. Amore fronste. ''Ik heb er zo ongeveer zes jaar over gedaan,'' sprak Amore. ''Denk je dat het voor my makkelijk was?'' Grijnsde ze. ''Maar, niks is onmogelijk,'' sprak ze rustig. Plots fronste ze. ''Behalve naar de maan zwemmen en die dingen,'' sprak ze vaagjes. ''Dat is écht onmogelijk!'' Riep ze vaagjes uit. ''Maar, je snapt wat ik bedoel..'' Herstelde ze zich weer. Een grijnsje ontstond op haar gele gezichtje. Amore fronste zacht en keek Danger aan. Het zwarte gat binnen in haar was herstellende. Zoals het hoorde. Het viel mee; ze leerde er mee leven. Zij en Riolu hadden iets moois gehad, maar.. Amore fronste en snoof. 'We were always meant to say goodbye,' schoot het, alweer, door haar hoofdje. Ze grijnsde.

''Hij heeft je dus vervloekt, maar je weet niet waarom..'' mompelde Amore zacht. Danger knikte alleen maar. Hij kuchte even, en keek omhoog. Waarom wist hij zelf niet. Toen Amore weer begon te spreken, keek Danger weer naar de Pikachu. ''Ik heb er zo ongeveer zes jaar over gedaan,'' begon ze, ''denk je dat het voor mij makkelijk was?'' ging ze grijnzend verder. ''Maar, niks is onmogelijk,'' zei Amore ten slotte. Opeens fronste ze. ''Behalve naar de maan zwemmen en die dingen,'' sprak ze op een vage manier, ''dat is écht onmogelijk!'' riep ze vaag uit. ''Maar, je snapt wat ik bedoel..'' sprak Amore. Danger glimlachte even, en knikte daarna. "Ja, oke," begon hij. "Misschien is er dan toch wel een andere oplossing. Maar ik weet het niet zeker," ging Danger rustig verder. Hij hoorde dat de Pokémon langzaamaan weer verder gingen met praten en spelen, alsof er niks bijzonders was gebeurd. Of zouden het andere Pokémon zijn? Danger zuchtte, en keek weer naar Amore, misschien zou ze iets zeggen.

'Ja, oke. Misschien is er dan toch wel een andere oplossing. Maar, ik weet het niet zeker,' sprak Danger rustig. Amore fronste. ''Vast wel,'' sprak ze kalmpjes. Ze grijnsde en keek naar de hemel. Ze richtte haar blik op de pokémon die zich langzaamaan weer durfden te bewegen. Ze grijnsde. Danger was niet de enige die soms pokémon bang maakte zonder dat als bedoeling te hebben. Amore krabte aan haar achterhoofd. 'Je bent een moordmachine. Niks aan te doen. Je breekt de harten van de pokémon die je wél liefhebben, daarna weet je dat het leven zo geen zin heeft en krijg je ruzie met de verkeerde personen. Je zal vergiftigd of gedood worden,' had die pokémon haar verteld. Amore balde haar vuist. Plots werd haar blik ongelovig. Wacht eens even. 'Je zal vergiftigd of gedood worden,' had de pokémon gezegd. Dat.. Dat was met haar moeder gebeurd. Amore gromde zacht. Die pokémon had haar moeder dus vergiftigd. Amore schudde haar koppie heen en weer en keek Danger aan. Ze grijnsde licht. Die pokémon zou sterven. ''Ik moet er vandoor, Danger,'' sprak Amore rustig. Plots fronste ze. Hmmn. ''Danger,'' sprak ze. ''Voordat ik ga wil ik je nog iets vragen,'' sprak ze toen. ''Heb jij interesse om bij de Suerte te komen?''

''Vast wel,'' sprak Amore kalmpjes als reactie. Danger glimlachte vaag, waarna hij naar het water keek. De Fearow was inmiddels verdwenen, maar hoe wist Danger niet. Hij zuchtte even, en keek weer naar Amore. Deze was blijkbaar aan het denken, aangezien ze niks zei. Maar misschien keek ze gewoon naar een Pokémon die ze kende. Danger keek om. Maar nee, hij zag niemand die hij kende. Hij hoorde de stem van Amore, een reden waarom hij vlug weer richting de Pikachu keek. ''Ik moet er vandoor, Danger,'' sprak ze rustig, waarna ze fronste. Danger wou iets zeggen, maar al snel zei Amore weer iets. ''Danger,'' begon ze. ''Voordat ik ga wil ik je nog iets vragen,'' ging ze verder. "Ehm, oke," zei Danger, en hij keek naar Amore, wachtend op haar vraag. ''Heb jij interesse om bij de Suerte te komen?'' vroeg ze uiteindelijk. Danger zweeg even. Maar uiteindelijk knikte hij, met een kleine glimlach, die nauwelijks zichtbaar was. "Tuurlijk," besloot Danger te zeggen. Hij wou eigenlijk nog iets vragen, maar besloot om dat toch maar niet te doen. Hij keek naar Amore, niet zeker wetend wat haar reactie zou zijn.

'Tuurlijk,' was Danger's antwoord op haar vraag of hij interesse had in Suerte. Amore grijnsde. Alweer iemand die zíj uitnodigde, in plaats van dat diegene het zelf vroeg. Amore snoof zachtjes. ''Ik heb goede dingen over je gehoord, Danger,'' sprak ze kalm. ''Je hebt toegang tot de kleine vallei,'' grijnsde ze toen. Ze fronste licht. ''Danger. Er zijn verschillende rangen te vinden onder de leden. Luchadors staan bekend om hun kracht, Rueda's om hun snelheid. Zo kan je nog een eeuwigheid doorgaan. Denk je dat jij weet waar jouw kracht ligt?'' Vroeg ze kalm. Ze fronste. ''Misschien.. Ja, Luchador,'' sprak ze. ''Aan jouw.. Kracht te zien als je in trance bent, ben je perfect voor Luchador!'' Riep ze droog uit. Ze keek om zich heen. ''Nouja, nu moet ik écht gaan,'' grijnsde ze. ''Dagdag,'' sprak ze. ''Oh, wacht!'' Riep ze vaag uit. ''Ik moet nog wat vertellen,'' grijnsde ze dom. ''Suerte wordt geleid door mij en Shadow. Achi is de onderleider, en Riolu de Bèta,'' sprak ze. ''Jij zal samen met Levy een gewaardeerd lid zijn. Je dient dus respect te hebben voor de pokémon met hogere rangen,'' sprak ze. Hierna draaide ze zich om en ging nu écht weg.

-Kudpost. Mja, topic uit. Danger is nu Bueno - Luchador.-