(Hoort bij verhaallijn: The Grim Reaper, alleen als je een rol speelt)

Hydruy liep met Daimyo als een blok aan zijn voet over de velden van Peacefull Plains, ze zagen Nakturo al, maar met een gat in de grote poort. Hydruy loopt en loopt maar verder, maar wanneer hij opeens honger krijgt moeten ze wel wat eten gaan maken. Dus Hydruy vertelt Daimyo dat hij honger heeft en hij rent naar een paar tentjes verderop. ''Hallo?! Is iemand thuis?!'' roept hij wanneer hij daar bij de tenten staat.

Daimyo volgde en volgde Hydruy maar, totdat hij zei dat hij wat eten ging klaarmaken, wat hij vaker zei maar hij zegt dan eigenlijk gewoon dat hij het gaat halen. ''Die oude tijd.. Mooie tijd.. Mooie tijd..'' zei hij zacht en misschien onhoorbaar. Het kampvuur was gedooft zo te zien, maar alsnog ging zijn broer kijken. Daimyo ging er ook achter aan en liep een van de tenten in.. ''Oh.. mijn.. god..'' zei hij. Er lag wel voedsel en wat drinken, maar ook een dode Teddiursa met een groot gat in de buik. ''Hydruy! Kom eens kijken!'' riep hij de tent uit. Hij dacht er niet lang over na en liep gewoon naar buiten. De vliegen waren er al op afgegaan dus het zal wel lang geleden zijn geweest.. Dat dacht hij tenminste.

Hydruy liep naar het geschreuw toe van zijn broertje en vondt daar een lijk van een Teddiursa. Hydruy voelde aan het bloed wat eruit was. Het was nog warm.. Hij liep naar Daimyo toe en zei: ''Het is niet lang geleden gebeurt, het bloed is nog warm.'' zei hij. Hij ging in de andere tenten kijken, maar die waren helemaal leeg. Ook zag hij een soort bloedspoor toen hij wat verder liep. Het leek of er.. ''Daimyo, ze zijn nog dichtbij. Het bloed van de Teddiursa heeft gedrupt, kijk naar deze bloedvlekken.'' zei hij en wees naar het gras. Hij volgde de bloedvlekken maar werd moe en besloot het kampvuur te maken onder een boom.

Daimyo achtervolgde Hydruy de heletijd. ''Het is niet lang geleden gebeurt, het bloed is nog warm.'' zei zijn broer. Daimyo wist dat Nakturo dichtbij was maar zijn broer besloot om te gaan rusten, aangezien hij een kampvuur opzette. Daimyo liep ernaartoe en klom de boom in. Hij zag in de verte een persoon. ''Hydruy, kom eens kijken. Ik denk dat hij het is.'' zei hij. Hij klom weer uti de boom en wees met zijn poot naar de boom.

''Hydruy, kom eens kjiken. Ik denk dat hij het is.'' zei Daimyo. Hydruy stond op en liep naar de boom toe waar Daimyo naar wees. Hij klom erin en zag na een paar enkele seconden in de verte een Pokémon. ''Misschien wel, hij is opweg naar Nakturo. Ik weet het wel zeker op een of andere manier.'' antwoordde hij. Hij wou net uit de boom klimmen maar kreeg iets hards op zijn hoofd. Hij wou schelden maar inplaats van te schelden keek hij naar boven en zag appels hangen. ''JACKPOT!'' riep hij en sloeg wat appels naar beneden. Ongeveer 30 appels zaten er nu in. Hydruy sprong uit de boom en landde net naast de berg appels. Hij nam een appel in zijn mond en at hem op. ''Hmm.. zalig..'' zei hij op een grappige manier.