Feathers liep met rustige passen over het Magma Terrain. De laatste tijd was het een van de rustigste gebieden in pokerpg. Misschien had die duistere groep pokemon bezoekers afgeschrokken, want die hadden hier een tijdje gezeten, en de Burning tower tot hun hoofdkwartier gemaakt. Maar veel pokemon wisten al dat ze hier weer weg waren gegaan, en Feathers dus ook. Maar het was dus nog erg rustig hier, en dat kon Feathers wel gebruiken. Al zou ze het helemaal niet zo erg vinden als ze een pokemon tegenkwam, want ze had al heel lang geen beschaafd gesprek meer gevoerd. Als er nou gewoon één pokemon kwam, een beetje een vriendelijke.. Dat zou dan perfect zijn. Feathers zuchtte, en ging tegen een rots aanzitten. Wachtend op een bezoeker van dit gebied, die ze aan kon spreken. Of andersom, natuurlijk.

Ayelinn liep ook over het Magma Terrian. Het was een van de weinige keren dat ze buiten haar gebied in de bergen kwam waar ze een beetje als kluizenaar leefde. Maarja. Ayelinn moest ook eten en dat was niet echt veel te vinden in de bergen dus daalde ze zo af en toe af naar beneden om eten te verzamelen. Andere pokemon meed ze dan meestal. Ayelinn liep in gedachte verzonken verder, niet echt lettend op waar haar poten heen gingen. Ze had de Arcanine die verderop tegen de rots aan zat dan ook bijna niet gezien. Ayelinn keek op toen ze de pokemon hoorde zuchten. Ze besloot dat een gesprek geen kwaad kon. Ze had gezelschap zolang moeten missen dat ze zelfs wel zin had in een normaal gesprek. Daarbij was het een goede manier om uit te zoeken wat er allemaal in de buitenwereld gebeurde sinds zij zich er vanaf gescheiden had. ''Vanwaar de diepe zucht?'' vroeg ze kalm en keek de Arcanine rustig aan. Dit om te tonen dat ze absoluut geen kwaad in de zin had maar enkel uit was op een normaal gesprek tussen twee pokemon. Ayelinns donkergroene ogen bekeken de Arcanine even rustig terwijl ze op antwoord wachtte.

Feathers sloot relaxed haar ogen. Dit gebied was niet erg vredig, met het rotsige kale landschap, waar op sommige plaatsen magma door spleten in de grond sijpelde. Maar toch lukte het Feathers altijd om rustig te worden, waar ze ook was. Het duurde best een tijdje voordat ze iets hoorde, of voelde, maar na een tijdje hoorde ze eindelijk kleine voetstappen. Feathers opende haar ogen, en keek met een kleine glimlach naar de Pikachu die haar richting uit kwam lopen. ''Vanwaar die diepe zucht?'' vroeg de Pikachu, op een kalme manier, en met een stem die Feathers de Pikachu meteen liet vertrouwen. De pikachu wachtte geduldig en rustig op een antwoord, terwijl ze met haar groene ogen naar Feathers keek. ''Ach, Pikachu.. het lijkt hier de laatste tijd nogal stil en saai hier.. er zijn zo weinig pokemon die hier komen, dat het hier nogal uitgestorven is... en ik vraag me af, kan dat niet veranderen? Ontdanks de kaalheid is het hier best interresant..'' antwoordde Feathers met een vriendelijke stem, en richtte haar groene ogen op het gezicht van de Pikachu. Het viel haar nu pas op dat deze Pikachu niet de normale 'pikachu-kleur' had, maar grijs was. Hmm.. leuk, een beetje variatie. Dacht Feathers met een glimlach. ''En vertel mij eens, hoe heet je? Het is moeilijk om een goed gesprek met iemand te voeren als je diens naam niet weet...'' zei Feathers tegen haar.

Ayelinn knikte op de woorden van de Arcanine. ''Tja, je zou andere pokemon moeten laten zien dat dit ook een best interesante plek is dunkt me. Hen meer laten zien dan verder dan hun neus lang is. Eigenlijk is het gek om dit uit mijn eigen mond te horen omdat ik al jarenlang in ballingschap leef. Maar daar heb ik zelf voor gekozen'' zei ze. Haar laatste zin klonk zachter dan de rest. Ze wende haar blik ook even kort af om de droeve blik in haar ogen te verbergen. Met een hernieuwde glimlach keek Ayelinn daarna weer naar de Arcanine. Ze moest eerlijk bekennen dat ze een goed gesprek wel gemist had. ''Mijn kent mij onder de naam Ayelinn'' stelde ze zichzelf daarna kalm voor aan de Arcanine. ''En zou ik jouw naam dan misschien ook mogen weten?'' vroeg Ayelinn daarna.

De Pikachu knikte instemmend. ''Tja, je zou andere pokemon moeten laten zien dat dit ook een best interesante plek is dunkt me. Hen meer laten zien dan verder dan hun neus lang is.''zei de pikachu. Ja, natuurlijk was het mooi om andere pokemon dit gebied te laten zien, maar ze was toch geen toeristenbegeleider? Die pokemon moesten zelf maar uitzoeken wat vor mooi gebied dit was. ''Eigenlijk is het gek om dit uit mijn eigen mond te horen omdat ik al jarenlang in ballingschap leef. Maar daar heb ik zelf voor gekozen'' Zei de Pikachu daarna. Feathers moest even nadenken, maar begreep het daarna. De Pikachu leefde in haar eentje, afgezonderd van anderen. Feathers had de laatste tijd ook vaak gereisd, met als resultaat dat ze bijna niemand hier kende. Maar dat wou ze niet. Ze wou nu hier blijven, pokemon ontmoetten en leren kennen. En dit was een goede start. De Pikachu stelde zichzelf voor als Ayelinn. Feathers knikte even. ''Natuurlijk mag je mijn naam ook weten.. Mijn naam is Feathers..'' sprak ze rustig, en glimlachtte even naar de Pikachu. Ze bewoog haar oortjes, en trok toen een wenkbrauw op. ''Maar als je zolang afgezonderd hebt geleefd, wat brengt je dan hier in pokerpg? en dan ook nog in het magma terrain, waar bijna niemand wil komen door de lava, behalve vuurpokemon?'' vroeg Feathers licht verbaast.