Een Pikachu keek verbaasd op toen hij een meer tegenkwam. Hij verminderde vlug vaart en keek aandachtig naar het heldere water. Waren er twee meren in dit gebied, of was dit het meer waar hij was aangekomen? Er was maar één manier om daar achter te komen.. Hij moest het water in. Rustig stapte hij - op 2 poten - naar het water toe. Eerst voelde hij met zijn staart. Hij voelde geen schok, wat hij wel gevoeld had bij het andere meer. Het was dus toch een ander meer. Ach, het water was best lekker. Comet liet zich rustig gin het water glijden toen hij zich iets bedacht. De vorige keer dat hij een meer in was gegaan had hij Amore ontmoet. Ze hadden toen vrolijk in het water gespeeld. Hij vroeg zich af of hij haar nu ook zou tegenkomen. Ach, wat maakte het uit. Misschien ontmoette hij nu wel iemand anders.. Rustig genoot hij van het water. Hij was tussen een paar kristallen in gaan zitten. Natuurlijk, anders zou hij last krijgen van zijn achterwerk. Zijn gedachten gingen al snel naar zijn vriend, Shiny. Hij had hem bèta van Lustro gemaakt, wat een grote eer was natuurlijk. Ergens vroeg hij zich af wat het precies inhield. Dat je om de zoveel tijd iemand moest doden..? Nah, hij hoopte van niet. Natuurlijk moesten ze irritante wezens uit de weg ruimen. Maar toch niet heel veel? Alleen als ze irritant waren, toch? En dan nog.. Er waren vast genoeg andere leden die ook wel eens iets moesten doen. Nee, voor nu zag Comet's leventje er rustig uit. Hij hoorde de struiken achter zich bewegen en spitste zijn oren, maar liet verder nergens uit blijken dat hij wist dat er iemand was.

~ Alleen met toestemming.

''Awh, noes,'' sprak een kleine Pikachu; Amore. Ze zat op een grote steen en had haar ogen gesloten. Ze had haar handen horizontaal naar buiten staan. Ze haalde diep adem. Oke, deze keer moest het haar lukken. Een laag volt begon om haar lichaam te ontstaan. Op gegeven moment zat er een hele voltlaag om haar kleine lichaampje heen. Ze opende haar ogen; ze waren rood. De volt laag kleurde rood en ze deed een ontlading. De gigantische lading met volt vloog alle kanten op, en liet een aantal pokémon tegen bomen aanknallen. Amore knikte. Handige move. Spijtig voor de pokémon, maar dat boeide niet. Plots hoorde ze iets. Verdomme. De Zigzagoon die de bosjes in was gevlogen had natuurlijk geluid veroorzaakt. Amore keek om zich heen. Ze klom via een boomstam naar boven, en sprong van tak naar tak om zo bij de boom te komen die het dichtste bij het meer stond. Ze keek naar beneden. Comet! Haar ogen kleurden weer normaal en ze sprong sierlijk naar beneden, waarbij ze het water in viel, net voor Comet. Ze bleef even onderwater, maar kwam evenlater weer vrolijk boven. ''Comet!'' Riep ze vrolijk. Ze keek hem met een brede grijns aan. ''Wat toevallig dat ik jou hier tegenkom,'' sprak ze rustig.

Plots viel er voor Comet een Pikachu in het water. Er kwamen wat spetters in zijn gezicht, waardoor hij zijn ogen even dicht deed. Een bekende stem zei zijn naam. Terwijl hij zijn ogen weer open deed zei ze nog iets. Hij glimlachte bij het zien van Amore. Toevallig, alsof hij haar alleen maar bij een meer tegen kon komen.. "Hallo," grinnikte hij vrolijk. Het water dat in zijn gezicht gespetterd was was hij al vergeten. "Toeval bestaat niet." Hij bekeek Amore eens goed. Ze leek niks veranderd sinds hun laatste ontmoeting. Breed grijnzend stond hij op uit zijn plekje. Hij deed één klein stapje naar voren en merkte dat het snel dieper werd. Ach, dan zouden ze weer gezellig samen kunnen zwemmen. De vorige keer had Comet erg veel plezier gehad, zelfs al hield hij eigenlijk niet zo heel veel van zwemmen. Hij kon het niet laten om spetters naar Amore te gooien en grinnikend weg te proberen te komen, zelfs al wist hij dat Amore hem wel zou inhalen. Zo snel hij kon zwom hij naar het midden van het Crystal Lake.

'Hallo,' antwoordde de Pikachu. 'Toeval bestaat niet,' sprak hij. Amore grijnsde, en wilde iets zeggen. Plots kreeg ze spetters in haar gezicht. ''Oh..!'' Riep ze beledigd uit. Ze grijnsde breed. Ze sloot haar ogen en snoof zachtjes. Oke, ze zou hem inhalen. Ze zette zich met een flinke zet af tegen een kristal, en schoot richting Comet. Toen ze eindelijk bij hem was, pakte ze zijn staart beet, en sleurde hem naar zich toe. Hierna keek ze hem grijnzend aan. Opnieuw legde ze haar handjes voorzichtig op zijn hoofd. Als je alleen dit moment zou zien, zou je denken dat het iets romantisch was. Maar, nee. Ze zette kracht en probeerde hem onderwater te duwen, zoals ze eerder had gedaan. ''Die kreeg je nog terug,'' mompelde ze vaag. ''Ik weet niet waarom, maar je kreeg hem nog terug, vind ik,'' sprak ze toen droogjes. Ze haalde diep adem. Wacht.. Amore ademde uit. Hierna haalde ze nog dieper adem en ging ze onderwater. Ze liet haar ogen rood oplichten. De vispokémon die nog niet gevlucht waren gingen nu weg. Nu maakte het niet meer uit als ze wat deed wat hun allemaal zou vermoorden, zoals ze vaker perongeluk deed. Amore kwam hierna weer boven en grijnsde dommetjes.

Comet voelde opeens iets aan zijn staart trekken. Hij stribbelde tegen, maar kon er niet tegen op. Al snel zag hij dat het Amore was. Ze legde haar handjes op zijn hoofd. Eventjes dacht hij dat ze iets romantisch ging doen. Tot zijn opluchting deed ze dat niet en probeerde ze hem alleen maar onder water te duwen. Opnieuw stribbelde hij tegen zonder succes. Hij kwam vlug weer boven, maar zag Amore nergens. Blijkbaar was zij net onder water gegaan. Hij haalde diep adem om onder te gaan toen Amore alweer boven kwam. Ze grijnsde, net als hij. "Nu zijn we alweer in het water aan het spelen," grinnikte Comet droog. Hij zwom naar Amore toe en begon rondjes om haar heen te zwemmen, wat nogal dommig en nutteloos leek. Waarom hij dat deed wist hij niet. Een deel van hem vroeg zich af of ze bij een groep zat, zoals Lustro. Of misschien Suerte, de vijanden van de Lustro.. Een ander deel van hem zei dat het helemaal niks uitmaakte. Zelfs als ze van Suerte was bewees dit maar dat Suerte & Lustro best vrienden konden zijn.

'Nu zijn we alweer in het water aan het spelen,' sprak Comet. Amore grijnsde. ''Tjah.. Leuk, toch?'' vroeg ze droog. ''Het water bevalt me wel,'' sprak ze rustig. Plots begon hij rondjes om haar heen te zwemmen. Amore hief een wenkbrauw op. ''Dit heeft geen nut, my dear,'' sprak ze netjes. Plots zette ze zich weer af en stopte voor Comet. Ze deed haar handjes naar voren en liet hem zo stoppen met zwemmen. Ze keek hem grijnzend aan. Hmmn.. Zwijmel. Amore hief een wenkbrauw op. Stilte. Ze hield niet van stiltes. Toch wilde ze nog niks zeggen. Daarom bleef ze hem aankijken, recht in zijn zwarte ogen. Nog meer zwijmel. Plots voelde Amore dat haar hart anders ging. Ze beet op haar lip. Oh nee, toch? Dit kon niet. Als dat zo was.. Misschien zou het dan hetzelfde aflopen als met Riolu. Maar.. 'My heart can't possibly break when it isn't even whole to start with,' schoot het door haar hoofd. Tjah. Erg anders zou ze zich niet kunnen gaan voelen. Maar, wat zou ze moeten doen dan? Hem een dikke knuffel geven? Achja, proberen kon geen kwaad. Dus, gaf ze hem een dikke knuffel. Nog veel meer zwijmel.

Amore liet Comet stoppen met rondjes zwemmen. Ach, het had toch geen nut. Hij keek haar vaagjes grijnzend aan. iets groenigs viel hem op in haar ogen. Hij vroeg zich af waar dat door kwam. Het bleef een tijdje stil, tot Amore hem opeens een knuffel gaf. Oh gawd. Wat moest hij doen? Terug knuffelen? Maar was dat wel iets voor een Lustro lid? van alles wat hij gehoord had waren Lustro leden bloeddorstig enzo. Maar.. Comet was nooit zo geweest, voor zover hij wist. Je mocht ook wel vrienden hebben en aardig doen tegen sommigen. Hij besloot dus maar terug te knuffelen, maar vergat daarbij dat hij nog in het water lag. Langzaam zakte hij naar beneden tot hij een hap water binnen kreeg. Hoestend en proestend kwam hij weer naar boven. Een soort gevoel van schaamte kwam in hem naar boven. Maar waarom? Hij had zich eerder ook niet gegeneerd voor Amore. Hij grijnsde vreemd naar Amore terwijl hij nog steeds hoestte om het water uit zijn longen te krijgen.

Amore voelde dat hij onrustig werd toen zij hem een knuffel gaf. Foute zet, schoot het door haar hoofd. Plots voelde ze toch zijn armen. Maar, toen kwamen ze er jammer genoeg beiden achter dat ze in het water lagen. Amore kon net op tijd naar boven gaan, maar Comet ging onderwater en kwam hoestend en proestend boven. Amore grinnikte. Ze zag dat hij niks durfde te zeggen. Ze begon te lachen. ''Moet je jouw gezicht zien!'' Riep ze vrolijk uit. Amore stopte na een tijdje met lachen en keek Comet aan. ''Ehm.. Sorry voor mijn actie, denk ik,'' sprak ze vaagjes. ''Ik kon het niet laten,'' sprak ze droog. Amore fronste diep. Wat zou ze nu moeten zeggen? 'Comet. Je bent mijn persoonlijke komeet,' zou klef en irriterend klinken. Amore dacht diep na. Hmmn. ''Gaat het?'' vroeg ze toen plotseling droog. ''Je zag er net een beetje uit alsof ze een hartaanval kreeg, ofzoiets,'' sprak ze droog. Ze kleurde een beetje rood. ''Is het dan toch echt zó erg om een knuffel te krijgen van zo'n sukkel als ik?'' grijnsde ze toen dommetjes.

Comet keek Amore vaag aan toen ze begon te spreken. Ze lachte hem gewoon vierkant uit terwijl hij bijna verdronk! Ach, het zag er vast heel grappig uit. Hij kon het niet laten om zelf ook zacht te grinniken. Ze verontschuldigde zich. Comet keek haar zo mogelijk nog vreemder aan. "Het geeft niks," zei hij droogjes. Hierna vroeg ze plots hoe het ging, gevolgd door een uitleg over hoe hij er uit zag. Hij maakt een geluidje dat iets weg had van een snuif en een grinnik. "Nee, dat is het niet," sprak hij daarna. Maar, wat moest hij verder nog zeggen? Hij fronste diep over wat hij gezegd had. "Ik ben zelf gewoon een nog grotere sukkel," besloot hij, waarna hij naar Amore glimlachte. Hij haalde diep adem en liet zich onder water zakken. Eigenlijk wilde hij kijken naar de Pokémon, maar die waren weg. Verbaasd knipperde Comet met zijn ogen. Hij zwom snel weer naar boven waar hij weer adem haalde. "De Pokémon zijn weg.." zei hij vaagjes, met een fronsende blik op Amore. Zou zij er meer van weten?

'Het geeft niks,' sprak Comet rustig. Amore grijnsde dommetjes. 'Nee, dat is het niet,' zei hij, als antwoord op haar laatste reactie. 'Ik ben zelf gewoon een nog grotere sukkel,' vervolgde hij. Amore fronste. Hij? Een sukkel? Waarom? Plots zag ze dat hij onder water ging. Maar, al gauw kwam hij weer boven. 'De Pokémon zijn weg..' sprak hij. Amore knikte. Ze sloot haar ogen. Toen ze ze opende waren ze felrood en gaven ze licht. ''Ik denk dat ze ergens bang voor waren,'' zei ze. Ze glimlachte, waarbij haar witte tandjes zichtbaar waren. Zo zag ze er zeker niet lief uit. Amore sloot haar ogen weer. Toen ze ze weer opende hadden ze de normale kleur terug. Amore keek Comet aan. Amore had nooit gedacht zo snel weer voor een pokémon te vallen. Het was pas net over met Riolu, en ze kende Comet maar net. Maar, achja.. Ze gaf ook niet iedereen knuffels. Amore grinnikte weer. Ze pakte hem bij zijn handje beet en sleurde hem mee naar het ondiepere. Hier keek ze hem vaag aan. ''Nu moet het toch echt lukken,'' sprak ze droog. Ze gaf hem nogmaals een knuffel, dit keer proberend hem niet te laten verdrinken.

Comet keek vaag naar Amore toen haar ogen rood werden. Het glimlachen erbij was angstaanjagend. Hij ging een klein beetje naar achteren, al wist hij dat hij niet bang hoefde te zijn voor Amore. Ze sloot haar ogen weer, die toen ze ze open deed weer normaal waren. Zwart met een groenig iets.. Comet slikte even. Amore keek hem weer aan en hij keek haar aan. na een tijdje kijken pakte ze zijn handje beet. Normaal zou hij tegenstribbelen als iemand hem meesleepte, maar op een of andere manier kon hij dat niet bij Amore. Hij grinnikte droogjes zonder te weten waarom. Hij merkte dat ze in ondieper water waren. Amore zei iets maar Comet luisterde niet echt. Hij had het gevoel dat ze hem weer een knuffel ging geven. Dat werd al snel bevestigd door de kleine gele armpjes die hem een seconde daarna omhelsden. Comet was stukken meer relaxed dan zonet en deed gewoon mee. Hij sloot zijn eigen armen meteen om Amore heen. Ergens genoot hij veel meer van dit moment dan hij wilde. Hij wilde wel loslaten, maar kon het niet. Iets in hem zei dat hij pas moest loslaten als Amore losliet. Rustig sloot Comet zijn ogen, terwijl hij zich concentreerde op de rustige ademhaling van Amore.

Amore voelde dat hij deze keer niet van plan was een hartverzakking te krijgen. ''Hmmn,'' sprak ze droog. Ze voelde hoe hij zijn armen om haar heen sloot en haalde diep adem. Nee, geen hartverzakking. Goed zo. Zwijmel. Amore hief een wenkbrauw op en haalde diep adem. Ze had verwacht dat hij wel los zou laten. Maar, dit was hij blijkbaar niet van plan. Hmmn. Na een tijdje besloot ze hem toch maar los te laten en deed ze een klein stapje naar achteren. Met een klein grijnsje keek ze hem aan. ''Deze keer verdrink je niet én je krijgt geen hartaanval,'' sprak ze droog. ''Het gaat al goed, zo,'' grijnsde ze toen. Ze keek hem rustig aan. Hij had iets.. Iets.. Ondeugends. Of, iets in die trend. Je zag het in zijn ogen. Hij was absoluut geen goedzakje. Zij ook niet. Ze was neutraal. Ze moordde niet zomaar, maar deed het wel wanneer het nodig was. Amore pakte opnieuw Comet's hand beet, en sleurde hem vrolijk mee naar de rand van het water. Hier plonste ze neer en leunde ze tegen de kant aan. ''Hmmn..'' Zuchtte ze luid.

-Flutpost x_x-

Comet voelde dat Amore hem los liet. Ze deed een stap naar achteren en keek hem aan. Comet grinnikte om haar opmerking. Hij wilde reageren, maar had geen idee wat hij moest zeggen. Hij kon alleen glimlachen. En haar aankijken. totaal onverwachts greep Amore hem weer vast om hem vervolgens weer mee te sleuren. Hij had niet eens de tijd om tegen te stribbelen. Hij bleef met zijn rechter voet achter een kristal haken en viel met zijn gezicht plat op het water. Bah, stond hij weer voor schut voor Amore.. Grommend kwam hij weer overeind. Zonder Amore aan te kijken klom hij op de kant, waar hij zich uitschudde. Opeens had hij geen zin meer in zwemmen, al wilde hij best bij Amore blijven. Zijn vacht was niet meer doorweekt, maar nog wel vochtig. Hij stapte naar Amore toe en ging op het stuk grond achter haar liggen. Hij besefte maar al te goed dat als er zand bij de rand lag dat nu aan zijn lichaam zou kleven. Ach.. Dan had hij zo misschien een reden om Amore het water in de slepen..

Plons. Amore keek vaag om. Wat gebeurde er? Ze zag Comet met zijn gezicht in het water vallen. Ze grinnikte zacht. Ze zag dat hij grommend overeind kwam en op de kant klom. Hij leek echter geen zin te hebben om weer in het water te komen. Amore snoof zacht en zette zich af. Met een sierlijke beweging landde ze op vier poten op de kant. Grijnzend schudde ze haar vacht uit, waardoor Comet kans had weer nat te worden. Amore zuchtte even en ging naast Comet liggen, op haar buikje. Grijnzend keek ze hem aan. Hierna legde ze haar armpjes voor haar op de grond en legde haar kin hier op. Ze sloot haar ogen en liet een diepe zucht horen. Wat zou ze nu tegen Comet moeten zeggen? Ze hield niet van stiltes, ookal was het rustgevend. Ze haalde nog eens diep adem, waarna ze opnieuw een diepe zucht liet horen. Wat.. Wat kon ze in godsnaam zeggen tegen Comet? Amore opende haar ogen en liet de zijkant van haar hoofd rusten op haar armen. Ze keek Comet aan, wachtend op iets.

Comet merkte dat Amore uit het water sprong. Ze schudde zich uit, waardoor er spetters op Comet kwamen. Hij gromde zachtjes en schudde zich heel even uit, zonder de moeite te nemen op te staan. Hij merkte dat ze naast hem ging liggen. Hij keek met één oog in haar richting, en zag hoe ze lag. Best sexy, eigenlijk. Vlug zette hij die gedachte uit zijn kop. Waarom had hij dat gedacht? Hij sloot zijn ogen en legde zijn kop op zijn voorpoten. Even deed hij zijn ogen een beetje open. Hij keek recht in de groenige ogen van Amore. Iets in hem zei dat hij de stilte moest verbreken. Maar hoe? wat moest hij zeggen? Het gevoel dat er een monstertje in zijn maag ontwaakte liet hem zwijgen. Het monstertje was niet boos. In tegendeel, hij leek heel blij en kalm. Het monstertje dwong Comet om dichter bij Amore te liggen, en Comet ging er niet tegenin. Hij hield zijn ogen gesloten terwijl hij zichzelf rustig in haar richting schoof, wat er debiel uit zag. Hij voelde iets tegen zijn kop en deed zijn ogen een klein beetje open. Hij schrok een beetje toen hij zag dat hij tegen Amore op was gebotst, al gromde het monstertje tevreden. Comet keek haar opnieuw even aan, voor hij zijn ogen sloot en zijn kop op zijn poten legde, vlak bij Amore.

- Monstertje gejat van Harry Potter. D= -

Amore onderdrukte een grinnik toen hij zijn ogen licht opende. Hij sloot zijn ogen weer. Amore haalde diep adem. Plots zag ze dat hij heel rustig naar haar toe schoof. Het zag er echt niet uit. Ze grinnikte zacht toen hij tegen haar aan botste. Ze rolde met haar ogen en grijnsde. ''Gaat het allemaal goed daar binnen?'' vroeg ze droog aan Comet. Ze rolde zich op haar zij, waardoor ze met haar buik naar Comet toe lag. Met haar elleboog leunde ze op de grond, met haar hoofd steunend op haar hand. Hierdoor zat er alsnog maar een erg kleine ruimte tussen haar en Comet. Ze grinnikte, en liet zich toch maar weer op haar buikje vallen. Ze nam weer dezelfde stand aan als eerder en keek Comet rustig aan. Wat zou hij doen? Zou hij iets zeggen? Of moest zij iets zeggen? Amore fronste. Wat moest ze dan zeggen? Amore onderdrukte een zachte grom toen ze niks meer wist om te kunnen zeggen. Ze had niet vaak het gevoel dat ze niks meer kon zeggen. Nu wel. Niet fijn. Amore keek Comet weer even aan, recht in zijn ogen. Zwijmel.

-Flutpost D=-

Comet glimlachte naar Amore. Nee, niet alles ging goed hierbinnen. Het monster gromde dat hij het verprutst had, en dat hij niet zo dichtbij had moeten gaan liggen. Maar helaas.. Amore rolde zich opeens op haar zij. Ze ging heel sexy liggen, wat Comet verwarde. Wat moest hij nu doen of zeggen? Gelukkig ging ze al snel gewoon liggen, al was het tot het ongenoegen van het monstertje in zijn buik. Allerlei zinnen vlogen door zijn gedachten. It starts happening when you are cheek to cheek. Hmmn.. "Take a look, beyond the moon you see the stars," zei Comet zachtjes. Dit wilde hij zeggen, niet denken. Hij sloot zijn ogen en probeerde door de tekstjes heen nog goed te denken. het monstertje werd kalmer nu ook hij kalmer werd. Hij verdreef de vele tekstjes en toen hij er helemaal uit was deed hij zijn ogen weer open. "And the stars seem right tonight." Hij keek Amore diep in haar ogen aan. Haar bijzondere groenige ogen. Oh Gawsh..

- Mijne is fluttiger! D= -

Amore merkte dat Comet even.. Raar deed. Alsof er iets was. Amore hield haar koppie scheef, en zag hoe hij haar aankeek. Hmmn. Ze schudde haar koppie heen en weer en ging toen normaal zitten. Met nog steeds haar koppie een tikkeltje scheef keek ze Comet aan. Hmmn. ''Comet,'' begon ze te spreken. Ze grijnsde licht en haalde diep adem. ''Je bent..'' Even viel ze stil. Hoe moest ze dit nou weer verwoorden? Ze dacht aan toen met Riolu. Ah! Het Komeet-Verhaal. Hoe toepasselijk, trouwens. ''Je bent een soort.. Komeet,'' sprak ze droog. Ze keek naar boven en begon een beetje heen en weer te gaan. ''Voor mij was alles zwart,'' sprak ze. ''Maar, jij niet,'' sprak ze toen vaagjes. ''Jij wist me weer terug te brengen naar de realiteit,'' sprak ze rustig. Ze deed haar knietjes omhoog en vouwde haar armpjes eromheen. ''Comet..'' Sprak ze toen. Ze keek naar de grond, maar durfde niks te zeggen.

-Deze is het ergste..-

"Comet," zei Amore. Comet draaide zijn kop in haar richting. Wat wilde ze zeggen? "Je bent.." begon ze, maar verder ging ze niet. Comet hield zijn kop scheef. Was praten nu opeens zo moeilijk? Gelukkig sprak ze alweer snel verder. ''Je bent een soort.. Komeet,'' sprak ze. Comet grinnikte droogjes en glimlachte naar haar. Hmmn.. Wat zou ze nu zeggen? Dat hij een Pikachu was? Maar nee, ze bleef door gaan met het Komeet verhaal. Zwijgend luisterde hij naar de woorden van Amore. Wat betekenden ze..? het klonk mooi, en zelfs romantisch, eigenlijk. Opnieuw zei Amore zijn naam. Ze zat heel schattig.. Comet ging uit zijn lig houding. Hij ging voor Amore zitten. Het liefst wilde hij haar handjes vastpakken, maar dat zou vast overhaast zijn. "Amore," zei hij. Oh gawd, hoe moest hij nu verder? Iets te laat besefte hij dat hij eerst had moeten nadenken voor hij begon te praten. Ach, hij kon er wel iets van maken.. "Een komeet kan niets verlichten zonder hemel," sprak hij. Hij keek haar aan op een manier zoals hij nog nooit naar iemand had durven kijken. Verder wist hij niks te zeggen, en dus hoopte hij maar dat Amore het begreep..

Amore zag hoe ook hij ging zitten en grijnsde licht. 'Amore,' sprak hij. Ze keek omhoog, recht in zijn ogen. 'Een komeet kan niets verlichten zonder hemel,' sprak hij droogjes. Amore grijnsde. Dat was toch best wel een beetje heel erg lief. Ze zag zijn blik veranderen en zuchtte diep. Wat moest ze nu doen? Hem omhelsen? Zijn hand pakken? Wat? Oh Gawsh. Dit had ze vast van haar moeder. Emotioneel was ze sterk, maar als het op zoiets aan kwam vielen ze beiden stil. Amore dacht na. Nee, hem omhelsen was zinloos. Dat had ze al twee keer gedaan. 'It’s not like love at first sight, really. It’s more like… gravity moves. When you see him, suddenly it’s not the earth holding you here anymore. He does. And nothing matters more than him. And you would do anything for him, be anything for him… You become whatever he needs you to be, whether that’s a protector, or a lover, or a friend, or a sister.' Schoot het door haar hoofd. Heh? Hoe kwam ze daar nou ineens op? Achja, zal wel. Amore haalde opnieuw diep adem. Nou. Wat moest ze doen? Amore keek hem aan. De enige drie woorden waar ze op kon komen kon ze niet hardop zeggen. 'Iloveyou,' was te klef. Nee, wacht. Het komeet verhaal was veel kleffer dan dat, bedacht ze ineens. Amore zuchtte, maar kon geen woord over haar lippen krijgen.

Comet bleef Amore aankijken. Hij moest wel.. Ze bleef stil. het was duidelijk dat ze nadacht. Misschien over wat ze ging zeggen. Maar, het bleef stil. En de stilte werd steeds pijnlijker. Vooral na de mooie woorden van zonet. "Amore," zei Comet uiteindelijk zachtjes. Zijn handjes reikten naar de hare. Teder pakte hij ze vast. Zijn blik was op haar ogen gericht. Haar prachtige ogen.. Maar hij wist nog steeds niet wat hij moest zeggen. Misschien, misschien moest hij het vragen. Misschien.. Maar wat als het te vroeg was, en Amore hem voor gek verklaarde? Hij nam het voordeel van de twijfel. Hij schoof een stukje dichterbij, zodat hij er beter bij kon, en gaf Amore een liefdevolle knuffel zoals hij nog nooit gegeven had. De woorden kreeg hij er nog niet uit. Maar, dat zou snel komen. Als Amore hem nu maar begreep.. Hij haalde diep adem, en kreeg het toen eindelijk voor elkaar de woorden uit te spreken. "I'm in love," fluisterde hij in Amore's oor, "with you.." Hij sloot zijn ogen, wachtend op haar reactie.

'Amore,' sprak de Pikachu die tegenover haar zat zachtjes. Amore zuchtte diep. Ze voelde hoe zijn handjes de hare beetpakten. Ze zag hoe hij dichterbij schoof. Ze voelde hoe haar hart opnieuw een slag oversloeg. Ja.. Het was duidelijk. Hij schaadde haar gezondheid. Amore grijnsde licht, maar bleef hem aankijken. Plots voelde ze hoe hij haar een knuffel gaf. Ze sloot haar armpjes om zijn gele lichaampje en liet opnieuw een zucht klinken. Niet negatief. Nee, positief. Ze legde haar kop tegen hem aan en hoorde zijn hart kloppen. Een gevoel dat ze voor eeuwig vast wilde houden; in zijn armen, rustig, terwijl ze het regelmatige geklop van zijn hart kon horen. 'I'm in love,' fluisterde hij plots in zijn oor. Amore kleurde. 'With you,' vervolgde hij. Amore haalde haar kop van hem af om hem aan te kunnen kijken. Owh Gawsh. Ze had het gevoel dat als ze nu zou praten dat ze nogal een felle piepstem zou hebben. Daarom haalde ze heel even diep adem. ''Ik denk dat je in deze korte tijd meer voor mij bent gaan betekenen dan ieder ander,'' sprak ze rustig. Ze haalde diep adem en legde haar kop weer tegen hem aan. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem. Hmmn..

--Wow... fluttigheid! D=--

Amore had haar kop tegen Comet aan gelegd. Het voelde zo rustgevend.. Ze haalde hem er af nadat hij zijn woorden had uitgesproken. Hij keek haar aan met een klein grijnsje. ze moest hem begrijpen.. Nu begon Amore te spreken, nadat ze diep adem gehaald had. Comet glimlachte breed bij die woorden. Ze vond hem in ieder geval niet gek, of zoiets. Opnieuw legde Amore haar kop tegen hem aan. Comet genoot er echt van.. Ook hij sloot zijn ogen. Hmmn.. Hij moest het vragen. "Amore?" vroeg hij zachtjes. Hij wachtte niet op een reactie, maar ging gewoon verder. "Zou je.. partners..?" vroeg hij vaagjes. Hij had geen idee hoe hij het moest vragen. Dan maar hopen dat ze het begreep, of.. opnieuw beginnen. Hij haalde diep adem. "Sorry, ik begin overnieuw." Opnieuw haalde hij diep adem. Ja, hij moest het vragen. "Lieve Amore, zou je mijn partner willen worden?" Hij had het gevoel dat zijn hart stopte met kloppen. Hij hoopte zo dat ze ja zei..

'Amore?' klonk zijn zachte stem. Amore haalde diep adem, vergetend dat hij misschien zou wachten op een reactie. 'Zou je.. Partners..?' Amore opende haar ogen en haalde haar kopje weer van hem af en keek hem verbaasd aan. 'Sorry, ik begin overnieuw,' sprak hij. Amore hief een wenkbrauw op. Ze had hem begrepen, maar.. Ze vond het niet erg als hij het overnieuw zou zeggen. Eigenlijk had ze dan meer tijd om na te denken. 'Lieve Amore, zou je mijn partner willen worden?' vroeg hij rustig. Amore haalde diep adem. ''..'' Ze fronste. Godver. Ze slikte een paar keer, totdat de brok uit haar keel verdwenen leek te zijn. ''Natuurlijk wil ik dat, Komeet,'' sprak ze. Ze grijnsde licht en legde voor een derde keer haar hoofd op zijn schouder. Hmmn.. Heerlijk. Zou het deze keer weer zo aflopen als het afliep met Riolu? Amore fronste. Nee. Dat zou niet gebeuren. Zij zou dezelfde fout niet nog eens maken, en hij leek het type daarvoor niet. Amore sloot haar ogen en haalde diep adem, genietend van het ritme van zijn hart.

Comet haalde opgelucht adem. Amore wilde zijn partner zijn.. Hij glimlachte lief naar haar. Opnieuw legde Amore haar hoofd op zijn schouder. Dat maakte Comet niet uit; hij vond het geweldig. Nog nooit had hij iemand zoals Amore ontmoet. Het was geweldig.. Bij Amore voelde hij zich fijner. Zelfs fijner dan bij Shiny, zijn goede vriend. En dat zei heel wat.. Nu hij toch aan Shiny dacht bedacht hij zich ook dat hij binnenkort misschien maar eens iets voor de groep moest doen. Hij had zijn hoge rang niet voor niks gekregen. Maar, waarom dacht hij aan de groep nu hij bij Amore was? Misschien moest hij zijn gedachten maar uitbannen zodat hij nog meer van dit moment kon genieten. Amore.. Amore was nu zijn partner.. Het voelde onmogelijk.. Maar geweldig. Zonder dat hij er bij nadacht gaf hij Amore een teder likje over haar wang.

- Ik wist niks. D= -