De Slide Waterfalls hadden Shadow altijd al aangetrokken. Het was een prachtige plek met vele mysteries die ontrafeld konden worden. Maar, het was ook een geweldige plek om even na te denken en uit te razen of zo. Ook om nare gedachtes uit te bannen en tot rust te komen. Dat was de reden dat Shadow regelmatig kwam kijken bij het vallende water. Maar, deze keer was anders. Tranen stroomden over haar wangen en ze liep traag en droef. Het kon niet waar zijn; Dustfire, dood! Shadow begreep het niet. Dustfire was altijd zo groot en sterk.. en nu verloor ze van een (Shiny) Umbreon! Ergens zei iets in Shadow dat Shiny vals had gespeeld. Maar zij kon het niet bewijzen. Nee, Shiny zou het zelf moeten toegeven.. Shadow zuchtte diep. Meestal stond ze bovenaan de waterval, net als nu. Als ze zat van het leven was sprong ze. Dat had ze één keer gedaan, en toen was ze gered door haar ex. Ze stapte zo dicht mogelijk naar de rand toe en ging daar even zitten. Guardian, zo werden de Legends wel eens genoemd.. Dat deed Shadow aan een liedje denken. Guardian Angel. Zou Dustfire nu ook een Angel zijn, een Guardian Angel? Zou ze nog steeds het gebied beschermen, zelfs al was ze dood? ''When you feel like giving up, just look how far you've come,'' zong Shadow zachtjes. Het deed haar sterk denken aan haar zelfmoord-neigingen. Zij gaf toen al op. Maar, gelukkig waren haar pogingen niet gelukt. Gelukkig was ze er nog. Nu leidde ze de beweging tegen de Lustro, al had ze daar niet heel erg het gevoel van. ''Cause when you take that first step, you know you've already won,'' zong ze zachtjes verder. That first step, dat sloeg voor haar waarschijnlijk op het feit dat ze Suerte had opgericht, samen met Amore. ''You are so close, you can almost hold it in your hands..'' Haar tranen waren even gestopt, maar nu liep er weer eentje over haar wang naar beneden. ''May your faith be your Guardian Angel,'' zong Shadow nu keihard. Dat was waarschijnlijk wat Dustfire gewild had. Iedereen moest zijn of haar lot volgen nu zij er niet meer was.
''You'll fight and you'll break
You'll get down on your knees and pray
In the dark you'll find the light,
It will be worth the sacrifice
Somehow, someway, someday
You're gonna spread your wings and fly.''
Shadow zong gewoon, zonder door te hebben hoe hard. Het maakte ook niet uit of iemand het zou horen. Ergens hoopte ze dat Dustfire het hoorde. Maar, dat kon niet. Dustfire was dood.. Shadow eindigde met de woorden: ''Your Guardian Angel,'' en een traan die over haar wang liep, naar haar kin, om vervolgens de diepte in te vallen en te verdwijnen in het woeste water onder de waterval. Even dacht Shadow een Squrtle te zien in het water, die geluisterd had naar haar gezang. Ook deze liet een traantje over zijn wang glijden. Tja, het was triest.. Shadow mrekte dat er nog iemand was komen luisteren. Deze iemand stond achter haar, bovenaan de waterval. Ze wachtte geduldig tot degene iets zei of deed, zodat Shadow hem of haar kon herkennen. Ze slaakte een diepe zucht, en bleef met gesloten ogen staan.

Alles leek niet meer zoals het was... De lucht leek de laatste tijd zo grauw... alsof het hele land over iets treurde. Opeens galmde er een geluid langs het water. Het geluid was van een poot die op een rots neerplofte. Blitzy balanceerde op een rots als evenwichttraining. 'Relax... concentreer...' mompelde Blitzy. Een harde windvlaag duwde Blitzy van de rots af. 'Huh? Hmpf..' Hij lag met gesloten ogen op de grond, terwijl hij probeerde te luisteren van het geluid van het kabbelende water. Het klonk zoals normaal... totdat een stem over het water galmde. Het leek alsof het water die stem meevoerde. "When you feel like giving up, just look how far you've come" klonk er. Blitzy stond recht. Ja... dit moest gezang zijn. En die stem... die stem kwam hem bekend voor. ''Cause when you take that first step, you know you've already won!" Blitzy ging op het geluid af. Van boomstronk naar boomstronk, van tak naar tak en van steen naar steen. Zo ging het een tijdje door. "Somehow, someway, someday
You're gonna spread your wings and fly.'' Dat gezang galmde diep in zijn oren nog na. Hij moest weten wie dat zong. Toen hij aan de top van een grote waterval stond, keek hij naast zich, waar het water iets verderop naar beneden ging. Blitzy richtte zijn aandacht op een grijs ding dat iets verderop stond. "Your Guardian Angel" zong ze. Blitzy verscherde zijn blik. Toen zag hij het. Het was een grijze Raichu. Blitzy wist dat er maar één grijze Raichu in dit gebied leefde; 'Shadow..?' riep Blitzy. Als dat gezang van Shadow was... moest er iets aan de hand zijn.. haar stem had een trieste toon. 'Is er iets..?' zei hij. Hij sprintte naar Shadow toe. Toen hij voor haar stond zag hij dat... ze huilde. 'Shadow..?' zei Blitzy. 'Wat is er gebeurd..?'

''Shadow..?'' hoorde Shadow opeens. Blitzy, aha. Ze reageerde niet meteen. Pas toen hij dichtbij stond en vroeg of er iets was gebeurd keek ze op. ''Oh, hallo, Blitzy,'' zei ze droogjes. Ze sloot haar ogen en zuchtte. ''het is Lustro gelukt.'' Shadow wist niet of Blitzy haar begreep. Hij had vast wel gehoord over het gevecht van Shiny en Dustfire. Het verbaasde haar dat hij het nog niet wist. Alle Pokémon die achter haar stonde hadden het inmiddels wel moeten weten.. Shadow schudde haar kop, waardoor er een traan van haar wang losliet en voor Blitzy op de grond viel. ''Hope is always on your side. There'll be days when it is harder to find,'' zong Shadow zachtjes. ''En voor mij is dit zo'n dag. Misschien wel een week, of nog langer.. Ik weet dat ik moet door leven en niet moet blijven hangen in zulke gebeurtenissen, maar.. ik kan niet anders..'' Shadow's stem was bijzonder kalm voor iemand die huilde. Het klonk alsof ze een soort toespraak hield bij een begrafenis of crematie. Iets in haar vroeg zich nu af of het lichaam van Dustfire er nog lag. Misschien had Silverbreeze haar begraven. Shadow wist het niet, en wilde het ook niet vragen. Als Evening stierf wilde ze eerst ook niet dat iedereen er over ging vragen. Ze zuchtte diep, wachtend op Blitzy's reactie.

'Oh, hallo Blitzy.' zei Shadow. Ze klonk heel wat vriendelijker dan de laatste keer dat ze elkaar ontmoet hadden. Shadow zuchte. 'Het is de Lustro gelukt.' 'Wat gelukt?' zei Blitzy die een koud gevoel over zijn lichaam voelde. De Lustro had iets gedaan. 'Ze hebben toch niemand vermoord..?' zei hij. '''Hope is always on your side. There'll be days when it is harder to find zong ze. Het moest vreselijk zijn wat de Lustro gedaan had... '''En voor mij is dit zo'n dag. Misschien wel een week, of nog langer.. Ik weet dat ik moet door leven en niet moet blijven hangen in zulke gebeurtenissen, maar.. ik kan niet anders..' Blitzy voelde de koude in zijn lichaam iets kouder worden. 'Shadow..?' zei Blitzy met een trillende stem. 'Wie-wie hebben ze ge-gedood?' Blitzy voelde een vlaag van misselijkheid. Stel dat de Lustro het Suerte gebied had binnengedrongen en-... Nee, Amore was te sterk en te snel.. dus zij kon allesinds niet dood zijn.

[Poeppost]

Shadow hield haar ogen gesloten. Blitzy had het dus echt nog niet gehoord. Opnieuw zuchtte ze, waarna ze haar ogen opende en Blitzy recht in zijn ogen aankeek. Ze wist niet of ze het over haar lippen kon krijgen. Daarom haalde ze eerst diep adem, voor ze de naam van de Ho-oh fluisterde: ''Dustfire.'' Ondanks het feit dat Shadow het al wist voelde ze een vlaag van ongenoegen door haar lichaam trekken, alsof ze het nog niet eerder gehoord had. Ze sloot haar ogen en wendde haar hoofd af. Ze wilde Blitzy's uitdrukking niet zien, dat zou ze niet aan kunnen. Ze voelde een vlaag van spijt voor wat ze bij hun ontmoeting in de woestijn gedaan had. Natuurlijk was ze nog boos, maar.. vergeven en vergeten, toch..? ''Het spijt me,'' fluisterde ze zachtjes. Het geluid van de waterval was misschien zo hard dat Blitzy het niet kon horen. Dan zou Shadow het zo harder zeggen, als ze weer op een normaal volume kon praten. En als Blitzy het hoorde zou hij misschien iets anders kunnen denken. Want, als een dierbare was overleden werd er ook nog wel eens sorry gezegd. Dat had Shadow nooit begrepen, aangezien degene die het zei nooit de overledene gedood had. Achja, er waren wel meer dingen die ze niet begreep. Misschien moest ze eerst maar afwachten of Blitzy het begreep, en of hij reageerde.

Shadow keek recht in zijn ogen. Toen fluisterde ze: 'Dustfire!' De koude leek zijn hele lichaam te verstijven. 'Nee... nee.. NEEE!' riep Blitzy. Dustfire dood... dat kon gewoon niet. Hij voelde de tranen in zijn ogen. Shadow wendde zijn hoofd van hem af. Blitzy's benen trilden. dit kon gewoon niet... 'Het spijt me,' fluisterde Shadow. Blitzy antwoorde niet. Zijn onderlip trilde en tranen gleden voorbij zijn mond. 'H-het is v-vergeven..' zei hij met een merkwaardige hoge stem. Blitzy keek naar de lucht. Waarom? Waarom juist Dustfire? Blitzy had vanaf nu geen hekel meer aan de Lustro; Het was vanaf nu pure haat. herinnerde Blitzy iets. Toen hij werd bevrijd... Had hij niet iets gehoord over een een tegen een gevecht..? Blitzy beet zo hard op zijn lip dat die begon te bloedden. Hij kon geen reden meer bedenken waarom hij nu nog zou kunnen verderleven. De enige die wie hij ooit had liefgehad... dood. Blitzy keek naar de waterval. 'Spring eraf!' zei een stem in zijn hoofd. Het was alsof dat ding zijn hele lichaam leek te overheersen; Blitzy liep naar de oever. Ieder stuk lichaam van hem protesteerde. Juist op het moment dat hij wou springen, werd de omgeving vaag. Toen alles verdwenen was, lag hij in een totaal andere omgeving.

Het was avond boven de Crystal Lakes. Vele Pokémon zochtten hun slaapplaats. Alles leek rustig totdat de Legendarische Ho-oh op het meer landde. Ze had een Monferno op haar rug.

Blitzy keek naar de Pokémon... dat waren Dustfire en hemzelf! Dit moest een soort van flashback zijn. Hij herinnerde zich die avond nog zo goed... De warme zomerlucht... alles leek toen nog zo vredig. 'Waarom heb je ons verlaten?' zei hij tegen de herinnering-Dustfire. Zoals verwacht antwoordde ze niet. Blitzy liep naar haar toe maar iets leek hem tegen te houden... Alles werd opnieuw wazig.

Blitzy lag terug aan de rand van de waterval, met zijn neus een paar centimeter van het water. 'Aaah!' riep hij terwijl hij snel terugkroop, weg van het water. 'Een flashback..' zei hij triest.

Shadow hoorde de zachte voetstappen van Blitzy. Ze opende haar ogen en zag dat hij naar de rand toe liep. ''Blitzy..'' zei ze. Ze klonk zwak en hopeloos, maar toch ergens ook weer streng. ''Nee..'' Hij bleef bij de rand stilstaan, een tijdje lang. ''Alles goed..?'' vroeg Shadow voorzichtig. Ze kroop een beetje naar hem toe, en net toen ze op zijn schouder wilde tikken kroop hij achteruit met een luide kreet. Shadow zuchtte opgelucht. ''Goddank,'' mompelde ze onverstaanbaar. ''Een flachback..'' zei Blitzy triest. Shadow sloot haar ogen weer. Ze begreep het helemaal dat Blitzy flashbacks kreeg. Zijzelf had Dustfire eigenlijk altijd gezien op serieuse momenten, voor zover ze zich herinnerde. Eén keer was ze ook nog bij haar huisje langs geweest. Shadow's huisje, die nu verwoest was.. Net als Dustfire.. Shadow gromde in zichzelf, en schudde haar kop. Haar periode van ongeloof was nu over. Ze voelde nu een branderig gevoel van haat, en een voorliefde voor wraak. Degene die dit gedaan had zou boeten. Shiny.. Zelfs zijn naam verachtte ze nu. Zo suf en simpel.. Hoe kon hij zo machtig zijn. Kleine zwarte vonken kwamen uit Shadow's wangen. Ze beet krachtig op haar lip, om tegne haar gevoel in te gaan. Nee, dacht ze vurig, nee, ik moet mijn krachten sparen. Ze haalde diep adem, wat bijzonder kalmerend was. De vonken verdwenen. Shadow opende haar ogen weer en keek vurig naar Blitzy. haar ogen waren nog rood van het huilen, maar ze was er in ieder geval mee gestopt.

Blitzy keek naar Shadow. Ze sloot haar ogen. Blijkbaar was ze ook woest op de Lustro. Blitzy stond recht en liep terug naar de rand. Niet om te springen deze keer, Het zicht leek hem nieuwe moed in te pompen. Het zicht leek zo anders... het was niet meer het vredige landje van vroeger meer, Nu was er oorlog en leek alles anders... 'Ooit neem ik wraak op de Lustro!' zei Blitzy vol kille haat en woede. 'Ik zweer het!' Blitzy gromde, hij had zich nog nooit zo boos en triest tegelijk gevoeld. De Lustro werd sterker... gevaarlijk sterk. Als ze zo door zouden gaan dan..- En klonk geknetter achte Blitzy. Razendsnel draaide Blitzy zich om en zag dat Shadow volt loste. De vonken verdwenen en daarna keek ze weer naar hem. Blitzy keek terug naar de horizon. 'Ze is weg..' zei Blitzy snikkend. 'Maar ze leeft voort... diep in ons..' Blitzy legde zijn hand op zijn borst. Hij voelde de zure haat door zijn lichaam heen gaan, alsof het bloed in zijn aderen veranderd was in bijtend zuur. Blitzy knarstande. Al zou de Suerte deze oorlog winnen, het leven zou nooit meer zijn zoals vroeger, zonder Dustfire...

Opnieuw stapte Blitzy naar de rand. Deze keer was zijn houding anders, en wist Shadow dat hij niet ging springen. ''Ooit neem ik wraak op de Lustro!'' zei hij, met duidelijke kille haat. Shadow snoof. De woorden die hij daarna sprak luisterde ze niet echt naar. ''Daarom hebben Amore en ik Suerte opgericht, lieverd,'' zei ze droogjes. Dat was waar; ze hadden Suerte opgericht om de Lustro te verslaan. Zij waren tegen de vernietiging die zij veroorzaakten, maar moesten daar wel oorlogen voor voeren. Maar.. Zo was de natuur, toch? Na even stilte begon Blitzy weer te praten. ''Ze is weg,'' zei hij snikkend, ''maar de leeft voort.. diep in ons..'' Shadow grijnsde begrijpend. Het deed Blitzy meer dan ze verwacht had. Maarja.. Je kon ook niet iedereen goed kennen.. ''Mooi gesproken,'' zei Shadow, nog steeds grijnzend. Ze zuchtte voor de zoveelste keer al leek dat onbewust te gaan. ''Sad but true, it will be a very different world without her.'' Shadow sloot haar ogen opnieuw, om beter na te kunnen denken. Dat werkte niet echt, helaas.. Al kalmeerde het haar wel, samen met het geluid van het vallende water. Heerlijk, daarom vond ze deze plek zo mooi.. Ze liet zich plots op haar rug vallen, zodat ze beter kon genieten van de rust.

'Daarom hebben Amore en ik de Suerte opgericht.' sprak Shadow. 'Mooi gesproken' zei Shadow opeens. Blitzy kreeg een klein grijnsje op z'n gezicht. 'Dankje..' antwoorde hij ''Sad but true, it will be a very different world without her' zong Shadow opnieuw. Blitzy zuchtte en stapte daarna weg van de rand. Toen kreeg hij een vreselijke gedachte; Dustfire... hoe zou haar lichaam eruit zien? Zwak en weerloos op de grond, overal bloed, haar veren verbrand en doorelkaar, haar vleugels gespreid, en haar poten in de lucht. Blitzy probeerde die vreselijke gadachte uit zijn kop te bannen. Hij wou nooit meer aan dat beeld denken. Hij liet zichzelf met een harde plof op de grond vallen en zuchtte.

Vaag weerklonk het geluid van kleine zachte voetstapjes over het zachte gras dat naast de rivieren en dus ook naast de watervallen groeide. Het was Evening. Hij was de laatste tijd wel vaker bij de rivieren of in een gebied er dicht bij. Op een of andere manier maakte het ruisende geluid van het stromende water hem rustig en liet hem alles vergeten zodat hij zijn hoofd leeg kon maken. Evening glimlachte breed toen hij Shadow ook bij de watervallen zag, en begon de tempo van zijn passen een beetje te versnellen. Niet lang erna zag hij ook de voor hem nog onbekende Monferno, die zuchtend op de grond lag. Hmm.. wat was er met hem aan de hand? Dacht Evening vaagjes terwijl hij er nieuwsgierig naar keek. Wacht eens even... Hij keerde zijn hoofd naar Shadow. Die zag er naar zijn mening ook niet al te vrolijk uit. Toen hij dichter bij haar kwam zag hij een spoor over haar gezicht lopen. Het spoor dat liet zien dat er tranen over haar gezicht hadden gestroomd. ''Shadow?... is er iets gebeurd?'' vroeg Evening voorzichtig, toen hij zeker wist dat hij op hoorbare afstand van Shadow was.

Blitzy liet zich ook in het gras vallen. Het gras dat ondanks de gebeurtenis nog zacht en groen was. Alles leek nog gewoon, en toch was er overal een droevige sfeer. De zachte voetstappen waren door Shadow wel opgemerkt, al liet ze dat niet merken. Pas toen er een bekende stem klonk opende ze haar ogen. Evening.. precies wat ze nodig had, wat liefde. Ze stond langzaam op en omhelsde Evening liefdevol. Even vergat ze dat Blitzy er ook was. Pas toen ze haar partner had losgelaten en achter zich keek zag ze Blitzy weer. Ze wist niet of de twee elkaar al kenden, en besloot ze dus aan elkaar voor te stellen. ''Blitzy, dit is mijn partner, Evening,'' zei ze rustig. Ze pakte een voorpoot van Evening vast. ''Evening, dit is dus Blitzy..'' Shadow keek haar partner even recht in zijn prachtige rode ogen aan en kreeg heel erg de neiging om op zijn schouder uit te huilen. Toch wist ze zich sterk te houden. Ze sprak weliswaar stukken zachter en rustiger dan normaal, maar barstte tenminste niet meer vreselijk in tranen uit. De vraag van Evening liet ze rusten. Het was al vreselijk om het één keer te zeggen, dus laat staan twee keer. Ze zuchtte diep, en sloot haar ogen, genietend van de warme voorpoot van Evening.

Blitzy hoorde nog voetstappen. 'Shadow! Is er iets gebeurd?' riep een stem die hij nooit gehoord had. Een Quilava. Shadow leek die Quilava te kennen want ze omhelsde hem. Even later liet ze hem weer los en zei ze: 'Blitzy, dit is mijn partner, Evening,' Bij het woord partner voelde hij een gigantische pijnsteek in zijn borst. Twee seconden flitste er een verbeelding van Dustfire door zijn hoofd.. Blitzy kneep zijn ogen toe. 'Evening, dit is dus Blitzy..' vervolgde Shadow, ahoewel klonk haar stem ver weg. Blitzy opende zijn ogen en kreeg het gevoel alsof hij kilometers had gelopen; hij lag languit op de grond en zijn gezicht was nat van het zweet. Blitzy voelde tranen in zijn ogen komen, maar ze kwamen er niet uit. Hij voelde een vreselijke pijn door zijn hart, alsof er iemand met een ijskoud mes door zijn hart heeft gesneden. Na wat een eeuwigheid duurde, stond Blitzy recht. 'N-niets aan de hand..' zei hij met een trillende stem.

[inspiloos ]

''N-niets aan de hand,'' zei Blitzy opeens met trillende stem, alsof iemand hem iets gevraagd had. Shadow keek hem vreemd aan. Hij zag er niet heel gezond uit. Was het dan echt zo'n schok dat Dustfire er niet was? Shadow fronste diep. Voor zover zij wist waren ze gewoon vrienden geweest. Hmpf, zalwel. Ze draaide zich naar Evening en gaf hem een strelend likje over zijn wang. Misschien was het nu tijd om zijn vraag te beantwoorden. ''Evening..'' zei ze zachtjes. het vallende water overstemde haar bijna. ''Je weet nog dat ik naar Mt. Solare moest..?'' vroeg ze voorzichtig. Ze voelde opnieuw de drang om hard op zijn schouder uit te huilen, maar liet dat. Ze moest het eerst zeggen, en ze moest niet over komen als een zielig persoontje. Ze was immers leider van Suerte, wat betekende dat ze niet zielig moest zijn. Nee, ze moest sterk zijn. Laten zien dat zij de baas was..

Shadow stond op en omhelsde Evening liefdevol. Evening glimlachte, en drukte Shadow dicht tegen zich aan. Shadow liet hem daarna weer los, en keek naar de Monferno die hier zuchtend op de grond lag. Evening keek heel eventjes raar, maar wist toen zeker dat er iets niet goed was. De Monferno zag er niet erg goed uit. Wat was er toch aan de hand, en waarom zei Shadow niks? Shadow stelde hem aan de Monferno voor en ook andersom. Hij heette Blitzy, blijkbaar. Evening knikte even uit beleefdheid naar Blitzy, en zag toen dat Shadow in zijn ogen keek. Het zag er schatiig uit, maar het voelde niet goed. Haar ogen stonden droevig, en niet vrolijk en speels zoals bij andere keren. Daarna zuchtte ze diep. Oh Shadow.. wat was er nou? Evening schudde zijn kop eventjes. Hij keek daarna weer naar de Monferno. Die er nu echt niet goed uitzag. Hij staarde maar voor zich uit, alsof hij versteend was. En na een tijd viel hij zwetend neer op de grond. Evening keek er met open mond naar, en wou er naar toe springen, maar op dat Moment stond de Monferno weer op en zei met een trillende stem dat er niets aan de hand was. Onzin natuurlijk, dat kon iedereen wel bedenken. Maar Evening liet hem maar, want als hij zei dat het goed ging wou hij vast niet geholpen worden, en bijkomen. Shadow gaf een strelend likje over zijn wang, wat zijn aandacht weer op haar liet focussen. ''Evening'' zei ze zachtjes, en hij moest erg zijn best doen om het te horen, maar hij verstond haar wel. ''Je weet nog dat ik naar Mt. Solare moest..?'' vroeg ze daarna, en weer zag Evening iets droevigs in haar ogen. Evening slikte, en knikte voorzichtig. Naar Mt. Solare. Samen met de Ho-Oh, de Lugia en twee andere Suerte leden. Evening was trots geweest dat ze mee was gegaan. Maar blijkbaar was er iets niet goed gegaan. ''Is er iets gebeurd daar, Shadow?..'' vroeg hij voorzichtig, terwijl hij onder haar ogen de laatste natte plekjes droog wreef.

'Evening..' zei Shadow. 'Je weet nog wel die keer dat ik naar Mt. Solare moest..?' Blitzy's blik flitste naar Shadow. Mt. Solare? Zou dat de plaats zijn waar Dustfire gestorven was? Hij keek naar de hemel. Zou ze daar nu ergens leven..? Hoe zou dat zijn, het leven na het leven? 'Is er iets gebeurd daar?' piepte Evenings stem. Mt. Solare... 'Wie heeft haar gedood?' zei Blitzy's stem opeens vastberaden. Hij zou wraak nemen op de Lustro. Al was dat het laatste wat hij zou doen. Al was het zijn eigen dood... Blitzy balde zijn vuisen. Even ontstond er stoom uit zijn neusgaten. Dat verdween snel weer. De koude luhct inademen leek moeilijker te worden..

[inspi]

''Is er iets gebeurd daar, Shadow..?'' vroeg Evening. Hij deed duidelijk voorzichtig. Shadow knikte. Ja, er was zeker iets gebeurd. En zij had niet de kans gekregen het te verhelpen. Zij was Curador-Maestro, zij kon zoveel wonden genezen! Hmpf. ''Wie heeft haar gedood?'' vroeg Blitzy, voor Shadow de kracht had gevonden om de woorden te spreken. Ze keek op. ''Ik.. ik weet het niet,'' gaf ze toe. In gedachten gromde ze luid tegen zichzelf. ''Ik verwacht dat het Shiny was, aangezien hij met haar vocht. Al heb ik het gevoel dat die achterbakse gladjanus vals heeft gespeeld.'' Nu gromde ze luid. het was zeer waarschijnlijk dat Shiny niet eerlijk gewonnen had. Hij was immers voor de 'slechte' kant. Ze wilden PokéRPG overnemen en deden alles om dat te doen. Suerte was er dan om hen te stoppen. Maar, lukte dat wel? Dustfire was er nu niet meer, en de Lustro werd steeds sterker. Natuurlijk hadden zij nog Silverbreeze en een heleboel Suerte leden, maar.. was dat wel genoeg? Suerte groeide nog, maar de Lustro ook. En toch wist Shadow dat zij niet zouden opgeven voor de Lustro dat deed. ''Eve,'' sprak Shadow opeens. Ze had de moed gevonden om het luid te zeggen. ''Dustfire is vermoord.'' Net zoals toen ze het tegen Blitzy zei kwam het harder aan dan verwacht. Haar ingewanden leken even in elkaar te krimpen, maar ontspanden zich vlug al. Ze moest een klein traantje wegpinken en keek toen vastberaden naar haar partner.

Shadow was niet de eerste die iets zei, en antwoordde op Evening's vraag, omdat Blitzy eerst sprak. ''Wie heeft haar gedood?'' klonk zijn vraag. Evening verstijfde even en keek geschokt naar de Monferno. Gedood? Dus er was iemand vermoord daar boven op die berg. Hij keek weer terug naar Shadow. ''Ik.. ik weet het niet,'' antwoordde Shadow op Blitzy's vraag. Dus ze was meegegaan, maar ze had niet gezien wie wie gedood had? Ze zei dat ze verwachtte dat het Shiny was. Evening dacht even na, maar het duurde niet lang voor hij begreep wie ze bedoelde. Natuurlijk, Shiny de Umbreon. Als leider van de Lustro was hij de enige die misschien een heel klein kansje had gemaakt tegen de Suerte pokemon. Ook zei ze dat ze het gevoel had dat hij vals had gespeeld. Evening knikte. Een Lustro-lid zou in een moeilijke situatie alle regels breken en valsspelen voor zijn overwinning. Dat deden slechterikken altijd. Zwak, vond Evening. Te zwak om zelf te winnen. ''Eve,'' klonk er ineens, en Evening schudde zijn kop. Hij keek Shadow geïnteresseerd aan. Zou ze nou eindelijk zeggen wat er aan de hand was? Wat er boven op die stomme berg gebeurd was? ''Dustfire is vermoord.'' zei Shadow daarna. Ze pinkte een traan weg en keek toen Evening aan. Evening keek neutraal. Hij wist niet wat hij ervan moest denken. Dustfire, hij wist niet eens wie het was. Het moest een van de legendarische pokemon zijn. Dustfire.. dat hoorde eerder bij een vuur-type dan een water-type. Het was dus die Ho-Oh die vermoord was. Evening voelde zich even misselijk, maar probeerde dat gevoel te negeren. Hij had het gevoel dat hij haar gekend had, maar zeker wist hij het niet. Hij liet zijn oortjes zakken, en keek Shadow aan. ''Wat erg...'' kon hij alleen maar zeggen, en omhelsde Shadow.

Shiny... Die vuile... Hij had nooit gedacht dat Shiny op zo'n korte tijd zo sterk geworden zou zijn. 'Dustfire is vermoord!' zei Shadow. Die woorden bleven in zijn oren vastzitten. Hij voelde een zwart gat in zijn hart. Briesend van woede draaide. Shiny had vals gespeeld! Dat moest! Blitzy had Dustfire eerder in actie gezien. Ze was gewoon veel té sterk om gedood te worden door één zo'n... zielige Umbreon. Blitzy's hele lichaam leek in brand te staan. Hij had het koud en warm tegelijk. Blitzy keek richting het Suerte gebied, waar het Lustro gebied misschien ook ergens moest liggen. 'Lafaards..' zei hij zacht.'

''Wat erg..'' zei Evening, waarna hij haar omhelsde. Ze genoot ervan, tot Blitzy iets zei. ''Lafaards..'' was het woord dat hij sprak. Shadow snoof en liet haar partner los. ''Je kan ze nu gaan uitschelden, maar dat heeft geen enkel nut,'' sprak ze streng. ''Ze zullen heus niet bang worden voor woorden die ze niet eens horen.'' Ze sloot haar ogen en vouwde haar armen over elkaar. Zo zag ze er vrij streng uit. Ze begreep Blitzy's woede, natuurlijk. Ze wilde ook zeker wraak nemen, maar als leider ging ze niet zomaar vervloekingen roepen. Nee, ze moest een strategisch plan opzetten samen met Amore. Helaas wist Shadow nu even niks te verzinnen. Daarom opende ze haar ogen weer en deed ze haar armen weer gewoon. Ze keek even naar Evening, met een schuldige blik. Soms had ze het gevoel dat ze te serieus was. Misschien was dat omdat ze vaak als de wijze leider moest optreden, of gewoon geen zin had om onserieus te zijn of te doen. Ze was nou eenmaal niet zo'n debiel meer als vroeger. Vroeger.. iedereen had totaal een verkeerd beeld van haar gekregen door vroeger. Nouja, Evening niet. Hij wist niet hoe ze toen was. Het was alleen maar gestuiter en grapjes maken, dom doen en domme dingen zeggen. Ze snoof afkeurend bij die herinneringen. Gelukkig was ze veranderd, gelukkig was ze nu was verantwoordelijker. Iets minder debiel was stukken beter.

''Lafaards'' hoorde Evening zachtjes. Hij wendde zijn kop naar Blitzy. Shadow snoof en reageerde op Blitzy's woorden. ''Je kan ze nu gaan uitschelden, maar dat heeft geen enkel nut. Ze zullen heus niet bang worden voor woorden die ze niet eens horen.'' zei ze hard en streng. Evening knikte. Dat was zo. Het sloeg nergens op om dat soort dingen te zeggen, ook al begreep hij Blitzy wel. Hij moest gewoon zijn boosheid kwijt, en sommigen deden dat door middel van schelden, of keihard schreeuwen. Anderen deden het stil en in hun eentje. Shadow keek daarna schuldig naar Evening, maar hij keek trots terug. Omdat hijzelf ook wel serieus was, maar hij was niet goed in streng optreden. Hij was altijd maar stil en zwijgzaam. Iets was hij haatte aan zichzelf. Hij moest meer gaan praten. en ook verantwoordelijkheid voor dingen nemen, want hij zou nu moeten vechten voor de Suerte. Evening dacht even na, waarna er een glimlach op zijn gezicht verscheen. ''Je bent nog mooier als je streng bent'' zei hij, en lachtte even. Hij zag dat Shadow diep in gedachten was, en ze snoof afkeurend. Waarvan wist hij niet, maar hij hoopte dat het niet van zijn opmerking was. Nou ja, vast niet. Zijn glimlach verdween even, want hoe kon hij nou vrolijk doen? De sfeer hier was nog niet echt goed, door de dood van die grote rode vogel.

Shadow wist dat Evening iets gezegd had, maar wist niet meer wat. Ze was immers aan het denken geweest. Ze keek hem opnieuw aan, en keek vervolgens naar Blitzy. Ze vroeg zich opeens af of hij een partner had. Of dat hij verliefd was ofzo.. Ze schudde haar kop, en zuchtte diep. Er gebeurde niet veel hier, behalve dat Shadow half doof werd door het lawaai van de waterval. Shadow keek opnieuw naar Evening. Ze ging wat dichterbij staan. Angst kroop in haar omhoog. Waarom wist ze niet. Dustfire was dood.. De dood leek opeens zo dichtbij. Net als toen haar pleegdochter stierf. Natuurlijk was Shadow sterk, maar Dustfire ook. ''Evening..'' zie Shadow, bijna smekend, ''Jij gaat nog lang niet dood.. toch..?'' Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem zo lang mogelijk vast, genietend van zijn rustige hartslag. Ze was zo blij dat ze hem had als partner.. Ze voelde veel meer voor hem da ze ooit voor karai gevoeld had. Karai.. Hij had vast allang een nieuwe partner, ergens in een ander gebied. Hmpf.. Ach, zolang hij maar gelukkig was. Shadow was nou niet bepaald gelukkig bij hem. Bij Evening was ze dat zeker wel.. Ze gaf hem opnieuw een likje over zijn wang, hopend dat ze nog lang bij elkaar bleven..

- Slijmslijm xD -

'Je kan ze nu gaan uitschelden, maar dat heeft geen enkel nut,' sprak ze streng. 'Ze zullen heus niet bang worden voor woorden die ze niet eens horen.' Iets leek plotseling te knappen in Blitzy's lichaam. Zijn kop fliste naar Shadow. 'Hoe.. zou jij- verd..- reageren- als je ex- partner- vermoord zou zijn?' zei hij terwijl iedere lettergreep trilde van woede, angst en verdriet. Het was alsof alles leek te veranderen in hem. 'Je bent nog mooier als je streng bent.' zei Evening tot zijn eigen afschuw. En daarna lachte hij. Hij kon gewoon niet meer geloven dat er nog gelachen kon worden. 'Evening.' zei Shadow plots. 'Je gaat nog lang niet dood, toch.' Blitzy begon zware hoofdpijn te krijgen. Die woorden begonnen te tollen door zijn hoofd. 'Dood.. Dustfire.. partner..' klonk het. Opeens maakte Blitzy een scherpe beweging naar een rots en mompelde iets onverstaanbaars. Meteen sprong hij achter die rots en ging zitten, waar er meteen een nieuwe bui tranen over zijn wangen stroomde. Hij had het al zo moeilijk met Dustfire, dat het zien van een koppel het hem nog lastiger maakte. Het was alsof zijn hele hart gebroken was.

het duurde even voor de woorden van Blitzy tot Shadow doordrongen. ''Wut?'' riep ze, en ze draaide zich fronsend om naar Blitzy. ''Ex-partner?'' Blitzy en Dustfire, waren zij partners geweest? Dat had Shadow helemaal niet geweten.. Ze moest haar lachen inhouden, maar gelukkig was dat niet moeilijk. Die twee.. Dat combineerde toch niet? Shadow snoof, en moest opeens aan Karai denken. Het was een fout geweest om verliefd te worden op hem. Ze was net als ieder vrouwtje dat van zijn zang hield. Ze werd verliefd op de muziek, maar die verloor zijn magie toen ze met hem kreeg.. Opnieuw snoof Shadow, deze keer heel luid. Ze voelde het snot in haar neusgaten bewegen. Gelukkig kwam het er nog net niet uit. Opnieuw richtte ze haar blik op Evening. Ze kreeg plots een idee, alsof hij haar inspireerde. ''laten we iets doen waar we vrolijk van worden,'' zei ze, licht grommend. Dit droevige en boze gedoe beviel haar niet.

- Flutheid, maar het topic moet op gang blijven xD -

''Evening..'' zei Shadow met een stem waar Evening verdrietig van werd. Evening keek haar aandachtig aan. ''Jij gaat nog lang niet dood.. toch..?'' Evening nam een kleine hap lucht om te antwoorden, maar dat werd snel weer uit zijn longen gedrukt toen Shadow hem een omhelzing gaf. ''Oemph..'' klonk het geluid dat uit Evenings mond kwam. Shadow gaf hem een likje over zijn wang, terwijl Evening inmiddels weer genoeg adem had. Of hij nog lang niet dood ging? Eigelijk wist hij het niet. Hij was van de gevaren uit zijn vorige gebied ontsnapt, maar nu hij hier in de Suerte zat had hij weer nieuwe vijanden die hem waarschijnlijk wel zouden proberen te doden als hij actief in de groep werd. ''Ik hoop het niet, Shadow...'' antwoordde hij maar, want hij vond dat hij zo eerlijk mogelijk moest zijn tegen haar. Hij slikte even, maar dacht daarna aan wat er zou gebeuren als hij niet gedood werd, maar als ze de Darkside zouden verslaan. Zij aan zij met Shadow.. Dat was nu het ultieme doel. Evening glimlachtte gerust en gaf Shadow een liefdevolle lik terug. Blitzy had gereageerd op de opmerking van Shadow. 'Hoe.. zou jij- verd..- reageren- als je ex- partner- vermoord zou zijn?' Evening keek hem even raar aan. Ex-partner? Waar had hij het nou weer over? Shadow snoof, en daarna nog een keer luider. Daarna richtte ze haar blik op Evening. Ze stelde met een licht grommende stem voor om iets te gaan doen waar ze vrolijk van zouden worden. Evening knikte. Hij hield er ook niet van om in een grafstemming te zijn. Eventjes keek hij nog om naar Blitzy, maar hij zag hem niet meer, hij zat achter de rots. Wel hoorde hij snikkende geluiden. Hij wendde zijn blik weer even naar Shadow. Was ze misschien iets te hard geweest voor Blitzy? Evening zuchtte, en wandelde richting de rots, keek er achter en trof daar de droevige Monferno aan. ''Blitzy...'' begon Evening voorzichtig. ''Ik weet dat je het moeilijk hebt, maar ...'' Evening snoof, en dacht even na. Wat zou hij kunnen zeggen om Blitzy op te laten met wenen, maar zonder hem te kwetsen. ''Ik denk dat je ex-partner zou willen dat je doorging..'' Evening sloot zijn ogen even, en keerde zich daarna om. Hij stapte weer bij de rots weg, en keek met een klene glimlach naar Shadow.