Het waaide een beetje en de rustgevende golven van de zee deinsde op en neer. Bij het strand zag je een mooie Buizel zitten: Aimeka. Ze stond op en liep het water in. Dat was een heerlijke afkoeling, want het was best warm. De band om haar nek blaaste zich op en zo dobberde ze rustig door de zee. Ze liet de band weer leeglopen, want ze wou zwemmen. De band was helemaal leeg en ze duikte onder. Het was prachtig. Overal water pokemon, en op de bodem allemaal krabby's. Naast een van de krabby's zag ze een mooi schelp... Nee, het was een Clampert. Anders had ze hem meegenomen. Een tijdje bleef ze zo onderwater zwemmen, totdat... Een gevoel kwam in haar op. Het gevoel van geen lucht. Snel zwom ze naar boven, met haar staart als aandrijving. Eenmaal boven was ze opeens bij een heel ander stuk strand. Hoe ver had ze wel niet gezwommen? Het was er verlaten. Ze kwam aan land, wachtend op een tekentje leven dat haar kon vertellen hoe je hier wegkwam...

Chiara trippelde zachtjes over het zand. Het strand had een mooi uitzicht over het hele gebied en af en toe kwam er een zacht briesje opwaaien dat heerlijk koel was hierbij. Genietend ging ze even zitten in het zand, kijkend naar de zee die zachtjes op en neer denderde.
Chiara inhaleerde diep. De geur van het water was zo fris om te ruiken. Alleen vond ze het een beetje vreemd dat er verder niemand was. Geen pokémon te bekennen, laat staan ook maar één teken van leven. Zoekend keek de eevee om zich heen, maar vond geen spoor. Ze stond op en liep naar het water, maar daar was ook bijna niks te zien. Een beetje teleurgesteld liep ze terug. Het was een mooie lentedag en toch had niemand zich de moeite gedaan om naar het strand te komen.
De Eevee draaide haar rug naar het strand toe en wilde weglopen, maar deed het niet. Koppig draaide ze haar hoofd terug, in een laatste poging toch nog iemand te zien. Chiara schrok op toen ze een Buizel uit het water zag lopen. Zelfverzekerd liep ze erop af, terwijl ze een glimlach op haar snuitje zette.