Met haar helder blauwe ogen keek Nouki om zich heen. Het was mooi weer, de zon scheen niet al te warm op haar vachtje en de wind was kalm. Haar blik bleef hangen op een wat natter gedeelte. Pretlichtjes verschenen in haar ogen terwijl ze een beetje door haar voorpoten zakte en haar kont in de lucht stak. Wat nou als ze.. Ze zette zich af en begon met een hoge vaart te rennen. Vlak voordat haar voorpoten het laagje water zouden raken, zette Nouki zich voor een tweede keer af en sprong ze omhoog. "Woehoe!" riep ze vrolijk terwijl ze weer op haar poten lande en over de natte bodem gleed. Waterspetters en losgeraakt gras vlogen omhoog vanwege de enorme vaart die ze maakte. Met een brede grijns gleed ze van een heuvel af en hield ze onderaan halt. De waterdruppels die zich aan haar vacht hadden genesteld wist ze van zich af te schudden. Haar lange dikke vacht vloog alle kanten op en zat dan ook flink in de war toen ze eenmal weer gestopt was met bewegingen. Haar tong hing hijgend uit haar grijnzende bek. Dat was een leuk spelletje. Vrolijk rende ze de heuvel weer op, om het allemaal nog een keer te doen.

Nouki sprong omhoog en lande weer op de gladde bodem. Maar, haar pootjes wisten geen grip te krijgen en, terwijl ze met een enorme vaart vooruit gleed, viel ze op haar buik. Dit keer gleed Nouki niet van de heuvel af, maar vloog ze er overheen. Ze duikelde voorover en maakte zeker eerst 3 koprollen voordat ze uiteindelijk tot stilstand kwam. Rustig opende ze haar ogen. Haar blik viel op de blauwe hemel en de zon, ver boven haar. Ze was beland op haar rug. Een schaterend lachje ontsnapte uit haar bek, dat was leuk! Nouki probeerde zich om te draaien, zodat ze omhoog kon krabbelen, maar iets hield haar achterpoot tegen. Verbaasd trok Nouki haar kop omhoog en keek ze naar haar poot. Deze was vast komen te zitten in een wortel van een boom, hoe had ze dat nou weer voor mekaar gekregen? "Fijn.." mompelde Nouki terwijl ze haar hoofd weer in het gras liet vallen, "Heb ìk weer." Ze keek om zich heen, wat vrij moeilijk ging aangezien ze alles op zijn kop zag, maar er was geen Pokemon te bekennen. Dan moest ze het zelf maar proberen. Eerst zette Nouki haar vrije achterpoot tegen de wortel en begon ze vervolgens te duwen. Dit leidde echter alleen tot pijn. Vervolgens probeerde ze zichzelf te bevrijden door met haar bovenlichaam overeind te komen en met haar voorpoten aan haar geknelde poot te trekken. Ook dit werkte niet. Een geïrriteerde zucht ontsnapte uit haar bek terwijl ze zich weer in het gras liet vallen, hoe kon ze hier ooit uit komen? Nouki haalde diep adem en liet toen een luide kreet horen; "Help! Kan iemand me helpen!" weergalmde het over de Peaceful plains.

Vrolijk kwam een buizel die de naam Aimeka droeg aangelopen. Zachtjes fluitte ze een deuntje, terwijl ze genoot van het warme weer en de schoonheid van de Peacefull plains. "Help! Kan iemand me helpen!" Weergalmde het opeens. Aimeka maakte een sprongetje van schrik. Snel rende ze naar de plaats waar het vandaan kwam, en zag in de verte al iets wat Oranje was. Het zat ergens aan vast. Toen ze nog dichterbijer kwam, merkte ze op dat het een Growlithe was die vast zat aan de wortel van een boom. ''Arm ding...'' Fluisterde ze. Met een Fury swipes sneed ze de wortel in stukken, zodat de Growlithe weer kon bewegen. ''Ik ben Aimeka. Gaat het wel?'' Vroeg ze bezorgd.

Voetstapen weerklonken in haar pluizige oranje oortjes. Nouki draaide haar kop in een ongemakkelijke houding om te kunnen zien wie het was. Het was een Buizel. Eentje met een vriendelijke blik in haar ogen. Ze was naar Nouki toegerend en had vervolgend de wortel in stukken gesneden met een Fury Swipes. Opgelucht voelde Nouki hoe haar poot van de last werd bevrijd en ze deze weer vrij kon bewegen. Ze rolde zich weer terug op haar buik en krabbelde vervolgens omhoog. "Dankje, dankje, dankje, dankje!" riep Nouki dolenthiousiast terwijl ze naar voren sprong, de buizel op de grond duwde en haar een lik over haar kop gaf. Plotseling realiseerde ze zich dat ze nog kleddernat was, met gevolge dat de Buizel hier nu ook last van zou hebben. Snel sprong ze naar achter. Haar oortjes begonnen zielig naar beneden te hangen en met twinkelende oogjes en een voorzichtig heen en weer zwiepende staart, keek ze Aimeka aan. "Sorry," verontschuldigde Nouki zich met een zacht stemmetje. Ze deed een paar passen naar achter en schudde toen het water uit haar vacht. Dit keer lette ze goed op dat ze Aimeka niet nogmaals nat maakte. "Mijn naam is Nouki," zei ze even later, toen ze weer naar haar toe was gelopen. "Nogmaals bedankt dat je me hebt losgemaakt." Haar oortjes gingen weer rechtop staan en haar staart begon vrolijk heen en weer te zwaaien. Wat was ze blij dat ze niet meer vast zat.

De Growlithe krabbelde overeind en Aimeka glimlachte vriendelijk naar de Growlithe. "Dankje, dankje, dankje, dankje!" Riep de Growlithe dolenthiousiast. Ze sprong naar Aimeka, waardoor Aimeka naar beneden viel, en Aimeka kreeg een lik over haar kop. Ze lachtte, omdat ze door de Growlithe nat was geworden. Dat vond Aimeka leuk omdat ze zelf een waterpokemon was. De Growlithe sprong opeens naar achter, en liet haar oortjes hangen. "Sorry," Zei de Growlithe. ''Is niet erg, hoor.'' Zei Aimeka vriendelijk terug naar de jonge Growlithe. De Growlithe deed een paar passen naar achter en schudde zich uit. "Mijn naam is Nouki," Zei Nouki toen ze weer naar haar was gelopen. "Nogmaals bedankt dat je me hebt losgemaakt." Nouki's oren gingen weer overeind staan en ze kwispelde. Aimeka lachte. ''Aangenaam, Nouki! Geen dank hoor. Het was toch het minst wat ik voor je had kunnen doen, toch?''

Aimeka scheen inderdaad erg vriendelijk te zijn. 'Aangenaam, Nouki! Geen dank hoor. Het was toch het minst wat ik voor je had kunnen doen, toch?' sprak ze. Nouki glimlachte vaagjes. "Nee hoor," zei ze, terwijl haar blik de vlucht van een voorbij vliegende Butterfree volgde, "Er zijn Pokemon die helemaal niks voor andere doen. Slechte Pokemon." Ze richtte haar blauwe ogen weer richting Aimeka. Haar glimlach vormde zich tot een brede grijns, "Maar, gelukkig zijn jij en ik niet zo." Nouki was blij dat ze niet tot de slechte Pokemon behoorde. Dit zou betekenen dat je in de Lustro zat, tenminste, dat was wat Nouki van Akira had begrepen. En in een groep zitten betekende geen vrijheid, vond ze. Bevelen opvolgen van je leider, ruzie maken en vechten met andere Pokemon, regels opvolgen. Ze schudde met haar kop. Nee, zo'n leventje wou ze absoluut niet. Nouki hield van haar vrijheid. De enige Pokemon naar wie ze luisterde waren haar vrienden en haar ouders. Zij waren namelijk degene die het goed bedoelde. Die niet naar macht, maar naar liefde en vriendschap verlangde. Met grote oogjes liet Nouki haar blik onderzoekend over Aimeka glijden. "Woon je hier al lang?" vroeg ze nieuwschierig. Ze had de buizel hier niet eerder gezien. Dit zou betekenen dat of Aimeka gewoon onbekend was voor Nouki of dat ze hier nieuw was en ergens anders vandaan kwam.

Nouki glimlachte vaagjes. "Nee hoor, Er zijn Pokemon die helemaal niks voor andere doen. Slechte Pokemon.'' Nouki's glimlach werd een brede grijns. ''Maar, gelukkig zijn jij en ik niet zo." Aimeka glimlache. ''Ja, er is heel veel slechtheid in de wereld. Zoals pokemon jagers... Oh, die zijn er niet in pokerpg hoor. Alleen in andere plaatsen zoals Sinnoh, of Hoenn, enzovoort...'' Een van die jagers had haar ouders meegenomen. Dat zal ze nooit vergeten. Nouki liet haar blik onderzoekend over haar glijden. "Woon je hier al lang?" Vroeg Nouki daarna. Aimeka grijnsde. ''Ik woon hier nog maar een paar maandjes. Ik heb nog geen Pokemon ontmoet, tot nu.''

Pokemon jagers? Nouki hield vragend haar kop scheef. Wat zouden dat zijn? Aan Aimeka te horen waren het slechte wezens. Zo slecht zelfs dat ze Nouki gerust probeerde te stellen. Zou het dan dom zijn dat ze niet wist wat pokemon jagers waren? Nouki besloot het maar niet te vragen. Als ze toch niet in pokeRPG waren, was het ook niet echt belangrijk, toch? Aimeka gaf antwoord op haar vraag. 'Ik woon hier nog maar een paar maandjes. Ik heb nog geen Pokemon ontmoet, tot nu.' sprak ze. Nouki begon te kwispelen. "Nou, je gaat het hier vast leuk vinden! Er zijn een heeeleboel aardige Pokemon hier. Ook slechte, zoals ik al zei. Maar, gelukkig is er ook een groep Pokemon die die deze slechte Pokemon verdrijft," zei ze, "De groep heet Suerte en de slechte groep heet de Lustro. Mij lijkt het niet leuk om in een groep te zitten. Naar mijn idee heb je dan niet echt vrijheid. Vooral in de slechte groep niet. Maar, ik ben wel blij dat er een goede groep is die ons beschermt," ratelde ze maar door.. "Oeps.." Nouki sloot haar mond. Ze realiseerde zich dat ze teveel had verteld in korte tijd. Aimeka zou het misschien niet meer kunnen volgen. Een schijnheilige blik verscheen in haar ogen. "Ik ben irritant he, sorry, dit hoor ik wel vaker. Er was zelfs een keer dat een Pokemon me snert noemde. Eerst wist ik niet wat het betekende maar nu-" ze hield op met spreken. Daar ging ze weer. Ze moest het echt een afleren, zoveel te ratelen. Een grinnik verliet haar bek. "Sorry," zei ze verontschuldigend, "Ik doe echt me best om braaf te zijn. Maar, altijd als ik iet doe, gaat het verkeerd." Ze zakte door haar poten en rolde op haar rug. Met haar heldere blauwe ogen, die nu een beetje sip stonden, keek ze Aimeka aan. "Waarom gaat alles altijd fout?" mompelde ze bijna onhoorbaar.

"Nou, je gaat het hier vast leuk vinden! Er zijn een heeeleboel aardige Pokemon hier. Ook slechte, zoals ik al zei. Maar, gelukkig is er ook een groep Pokemon die die deze slechte Pokemon verdrijft, De groep heet Suerte en de slechte groep heet de Lustro. Mij lijkt het niet leuk om in een groep te zitten. Naar mijn idee heb je dan niet echt vrijheid. Vooral in de slechte groep niet. Maar, ik ben wel blij dat er een goede groep is die ons beschermt," Nouki sprak snel, maar Aimeka kon het wel bijhouden. "Oeps.." Zei Nouki opeens. Waavoor zou Nouki dat zeggen? Vroeg Aimeka zich af. "Ik ben irritant he, sorry, dit hoor ik wel vaker. Er was zelfs een keer dat een Pokemon me snert noemde. Eerst wist ik niet wat het betekende maar nu-" Ze heild op met spreken. ''Het is gemeen om een jonge pokemon snert te noemen. Ik was vroeger ook een hyper geval.'' Opeens verontschuldigde Nouki haar weer. "Sorry, Ik doe echt me best om braaf te zijn. Maar, altijd als ik iets doe, gaat het verkeerd." Aimeka knikte. Nouki zakte door haar poten en ging op haar rug liggen. Ze keek erg sip. ''Ach, het geeft niet hoor. Fouten maakt iedereen.'' Zei Aimeka meelevend en aardig.

De woorden van Aimeka vrolijkte haar op. Ze vond het helemaal niet erg en begreep het zelfs. Een brede grijns verscheen op Nouki's snoet. "Ik vind jou wel aardig," zei ze, dit keer een stuk vrolijker. Haar dikke pluizige staart zwiepte heen en weer door het gras. Verscheidene stofjes van bloemen en graspolletjes vlogen omhoog en zweefde rustig met de wind mee. Een aantal lande op haar zwarte snuit. Het kriebelde en Nouki moest met haar poot over haar snuit wrijven om de kriebel te laten verdwijnen. Met een plof liet ze zich op haar buik rollen. Weer vlogen er polletjes omhoog, dit keer in grotere aantal. Ze grinnikte, het was volop lente. Dit kon je duidelijk zien, vooral op de Peaceful plains. Overal waren bomen in volle bloei, reikte het steeds langer wordende gras richting de zon en staken hier en daar aardig wat bloemen uit de grond. Het zag er prachtig uit, vooral op momenten dat Butterfree's, Beautifly's, Dustox en andere insectPokemon hun stuifmeel over de natuur lieten vallen. Er zat altijd een bepaalde glinstering in die Nouki prachtig vond. Een nies verliet haar snuit, vast nog van die kriebel kort geleden. Een zacht gegrinnik verliet haar bek terwijl ze haar blik richting Aimeka wende. "Ben ik echt de eerste Pokemon die je hier hebt ontmoet?" vroeg ze bewonderend.