Near draaide zich om en wou antwoord geven toen inplaats van de buizel ineens een Flareon voor de groep stond. Near gromde zachtjes naar de flareon die net aanwkam, er was ineens een stijging in de lichaamstemperatuur van deze...Heat. Hij keek naar Tadashi en vervolgens snel naar Roora, Akira? Waar had die flareon het nu weer over. "Ik heet Near, wat zijn je bedoelingen?" Hij keek vrij boos naar Heat.
Near zetten zijn voeten stevig neer en hield zijn blik op Heat. ~Als ze aanvalt, tackle ik haar meteen~

Geschrokken door de reactie van Heat ging Roora achter Tadashi staan. Maar die deed teken naar me dat ik niet bang hoefde te zijn, dat hij en Near me zouden beschermen als dat nodig zou zijn. Vertrouwend op Tadashi en Near, kwam Roora dan toch maar weer te voorschijn. 'A..ki..ra..?' 'Ik.. heet..Ro..ora... Wat...wil...je van me? ik ken helemaal geen Akira.' Roora deed toch maar een stapje achteruit. Ze had best wel schrik voor deze flareon, gelukkig waren Near en Tadashi er anders had ze het al lang op een lopen gezet. Ze keek van Tadashi naar Near en van Near weer naar Tadashi en beide hielden ze die Heat goed in de gaten. Wat moest ze toch zonder die twee?

Na de woorden van Roora begon Heat vriendelijk te kwispelen. "Oke, dan is alles goed. Het spijt me als ik je bang heb gemaakt. In pokerpg zijn er twee groepen, Lustro en Suerte. Suerte is het goede team dat pokerpg beschermt, en Lustro wil pokerpg overnemen. Lustro word geleid door twee Umbreons, Shiny en Akira. Je moet oppassen voor die twee. Nogmaals, het spijt me..." Ze hoopte dat niet iedereen achterdochtig tegen haar zal worden. Heat richtte haar blik weer op Tadashi, waar Roora achter was gekropen. "Je mag wel hierheen komen hoor, ik bijt niet!" Grinnikte Heat.

[WOW, veel ex-eevee's xD]

Zijn poten lieten zich door de stilte leiden die in de gehele fabriek rond zwierf. Zijn neus was al een tijd geprikkelt door geuren buiten het ijzere gebouw. Het waren duidelijk pokémon. Zijn donkere ogen wendde af naar de uitgang wat eruit zag als een gat, weggesneden uit de muur in een rare vorm. Het was iniedergavel niet de deur, die vast zat met verschillende ijzere kettingen. Pokémons zouder er niet eens moeite voor doen de deur open te blazen als er vlak naast een gat zat. Of je moet leveloos, dan zou het kunnen. Kenta keerde zich naar de trap die naar benede ging. Hij bovond zich nu dan ook op de eerste verdieping. Daar stonk het niet zo verschikkelijk erg naar olie. Dit was op begaande grond wel het geval. Zijn staart krulde zich hoog de lucht in als hij stap voor stap de trap af stapt. In een rustig tempo naderde hij vaste grond. Daar aangekomen, keek hij opnieuw naar het gat wachtend op andere pokémon. Zijn warme blik liet zich rusten op de opening waarbij hij ging zitten en zuchtte.

Heat ving trillingen op die uit de fabriek kwamen. "Wachten jullie hier even? Ik ga kijken wie er is." Ze rende de fabriek in, en ging zoeken. Trappetje op, trappetje af. Olievat omstoten, olievat overeind zetten. Zo bleef ze maar doorgaan tot ze iets Blauws zag. Ze liep ernaartoe, en zag dat het een Vaporeon was. Ze liep ernaartoe, en verbrak de stilte door een simpele: "Ik ben Heat, wie ben jij?" Vriendelijk keek ze naar de Vaporeon. Die zo te zien een mannetje was. Dat kon je gewoon zien aan zijn ogen.

In zijn ooghoeken zag hij de Flareon aankomen lopen. Ze zag er vriendelijk uit, en was in zijn ogen geen bedreiging. Toch bleef hij op zijn hoede. Ze zal de eerste pokémon zijn die hij hier in pokérpg tegen kwam. In zijn zit houding hief hij zijn hoofd iets op zodat hij haar beter kon zien. Ja, het was inderdaad een 'zij'. Aan haar stem bleek dat in een seconde. Hij begroette haar met een knikje waarbij hij haar naam in zich opsloeg. Heat, heat, heat, herhaalde hij een aantal keer in gedachte. Hierna wist hij een kleine glimlach op zijn snoet te toveren. Ook maar met moeite, meestal deed hij dit niet. Maar, hij had zich voor genomen tegen haar -omdat ze de eerste was-, vriendelijk te doen.
"Kenta", stelde hij zich voor zonder meerdere woorden te gebruiken. Dit deed hij altijd. Meer informatie was volgens hem niet nodig. Kenta liet bij het voorstellen, zijn vinnen, die diende als oren iets naar achteren zakken. Zo zag hij er niet zo hard uit. Met dezelfde warme kijk, bleef hij haar recht in de ogen aanturen.

Heat knikte. "Oke, Kenta. Zal ik onthouden. Waarom zit je hierbinnen? Ik heb je gehoord door de geluidstrillingen die je maakte. Ik was met wat andere Pokemon buiten de fabriek." Kenta zag er aardig uit. In de fabriek rook het sterk naar olie. Heat deed haar poten voor haar neus. De olie rook smerig, en ookal deed ze haar poten voor haar neus, ze rook het toch. De smerige geur van een kleverig spul dat idiote machines laat werken. Zoals zogenaamde auto's! Je kon toch veel beter zelf lopen? Ja, mensen zijn idiote wezens. Kunnen niet eens zelf lopen.

Kenta knikte opnieuw waarbij zijn oren mee zwaaide. Dit gebeurde zo'n beetje automatisch wat Kenta deed irriteren. Hij keek verveeld, schuin naar één van de oren die heen en weer bungelde. Daarna keek hij lachend terug naar Heat die haar poten voor haar neus deed. Hij zach er grappig uit waardoor Kenta zijn lach niet kon inhouden. Ze vertelde dat ze met meerder pokémon buiten was, was dit een hint? Moest hij mee naar buiten? Kenta zelf hielt niet van drukte. Hoogwaarschijnlijk kwamen de pokémon dalijk vanzelf wel naar binnen. Kenta keek kort naar de uitgang waar ook Heat hoogwaarschijnlijk naar binnen was gekomen.
Nu was hij weer op Heat gericht. Hij was niet goed in het beginnen van een gesprak. Daarom ontstond er weer een stilte tussen beide pokémon.

Na de woorden van Heat keek Tadashi Roora en Near even kort aan, knikte en vertrok ook naar buiten, kijken wat voor Pokémon het was.
Eenmaal buiten zag Tadashi dat Heat met een Vaporeon aan het praten was, Tadashi gromde even kort, niet een gemene grom, meer een grom van fijn nog meer zielen.
"Oi, Heat was het toch? Wie is dit?" vroeg Tadashi een beetje achterdochtig, weer een waterpokémon, hier zal Near niet blij mee zijn aangezien hij waterpokémon vindt stinken. Tadashi bekeek de Vapereon even van top tot teen en knikte toen ietwat vriendelijk zijn richting in, "Goedendag" zei hij droogjes. Terwijl hij op een antwoord terug wachtte keek hij even terug naar binnen, in de hoop dat Near een beetje normaal tegen Roora zal doen.

Toen Tadashi Heat volgde, wou Roora er zo snel mogelijk achterlopen. Niet dat ze Near niet vertrouwde. Maar zonder Tadashi was er een vreemde, irriterende leegte die zo snel mogelijk opgevuld moest worden, dus besloot Roora om er toch maar achter te gaan huppelen. Ze draaide zich even om en zag dat Near ook volgde. Met een gerust gevoel liep ze verder tot ze bij Tadashi was. Toen merkte ze de vreemde pokemon op die recht tegenover Tadashi stond. Tadashi had geen aanvallende positie aangenomen en daardoor ging Roora haar vrolijk voorstellen. 'Haai, mijn naam is Roora. Hoe heet jij?'

Het vele gezelschap maakte Kenta van binnen verveeld. Aan de buitenkant liet hij dit absoluut niet zien. Nee! Hij wilde geen vijanden maken op zijn eerste dag. Teminste, dat was hij niet van plan. De Jolteon en Umbreon die zich hadden aangesloten bij het tweetal, keek hij dan ook vriendelijk aan. Met een kleine lach op zijn snoet luisterde hij naar beide stemmen. De Umbreon stelde zich netjes voor. De Jolteon niet, dat irriteerd Kenta meteen al.
"Kenta", stelde hij zich voor de tweede keer voor. De naam van de Umbreon, Roora, sloeg hij diep in zich op. Ook deze naam wilde hij niet vergeten. Het is altijd leuk om bevriend te zijn met ex-eevee's. Dan kon je het een beetje over elkaar hebben. Vooral over het verleden, over hoe je je evaluatie bent geworden.

Heat zag Tadashi, Roora, en Near aankomen. Roora stelde haar voor en Kenta stelde zich voor de tweede keer voor. Maar toch had Heat het gevoel dat Kenta de drukte niet leuk vond, maar dat hij het niet wou laten zien... Heat zag een stukje metaal liggen. Eigenlijk zou er ook een Metaal evee evolutie moeten zijn... En eentje van het type aarde. Dan had Evee negen evoluaties. Heat ging tegen een machine aanleunen. Ze gaapte even, ze vond het lang duren. Ze hoopte dat Kenta mee zou gaan op reis. Als hij het niet wou, was het ook goed. Ze zou hem vast nog eens ontmoeten.

De water pokémon stond op waarna hij de twee vrouwelijke pokémon even aankeek. Daarna liep hij weg, richting de uitgang. Daar kwamen de andere pokémon immers vandaan. Zouden ze ergens heen gaan? Kenta vroeg zich af waarheen. Als ze ergens heen zouden gaan, zal hij dan meegaan? Meestal was hij niet van het gezelschap. Maar dan toch weer, een aantal vrienden kon hij wel gebruiken. En beter dan dit kon hij dan ook niet treffen. Zoveel pokémon bij elkaar, waarvan meerendeels vriendelijk. De Jolteon zal voor Kenta nog even wennen zijn. Zijn karakter staarde hem niet aan. Niet dat het verder uitmaakte. Kenta zou zich verder gewoon niet met de pokémon bemoeien.

Near liep rustig achter Roora aan, en snoof toen hij de Vaporeon zag.
~Yep, dat is een waterpokemon. Stinkende dingen, de een nog meer dan de ander~
"Hoi" Hij liep langs de Vaporeon richting Roora en Tadashi.
"Wie is dat?" Hij keek richting Tadashi en vervolgens naar Kenta "Die waterpokemon?"
Near wreef over zijn neus zodat misschien die geur weg zou gaan, als alle waterpokemon zo ruiken gaat dit misschien nog een lange dag worden

"Wat veel pokémon!" riep er opeens een wat kleinere Espeon achter de vapereon, "Ik ben Rimi! Wie zijn jullie? Oh zo geweldig, zo uitermate GEWELDIG! Zoveel pokémon heb ik nog nooit gezien! Ik ben Rimi, Rimi!" Rimi sprong een paar keer de lucht in, elke keer als ze haar eigen naam zei, "Ik ben een espeon, espeon! En ik ben nieuw hier, zullen we vrienden worden? Vrienden!" Ditmaal sprong Rimi richting de vapereon, "Jij bent vast heel aardig, aardig! Ik ben Rimi! Jij bent van mijn soort he? Ook een Eevee evo, evo! Ik durf te wedden dat wij hele goede vriendjes kunnen worden, worden! En als je vindt dat ik teveel praat mag je het altijd zeggen, zeggen! Ik ben Rimi!" Ze kon niet meer ophouden met het springen.

Bij de eerste keer dat ze iets herhaalde, voelde hij irritatie opkomen. Irritatie die steeds erger werd. Vervelend rotbeest! Als ze bijna tegen hem aanspringt deinst hij naar achteren. Zijn achterpoten in elkaar gezakt, hielden hem gelukkig in evenwicht. Hij keek hij geïrriteerd aan waarbij hij diep gesnuif liet horen. Met zijn vinnen/oren naar achteren krulde zijn lippen op. Had hij haren, dan stonden deze nu recht overeind. Bij het springen volgen zijn ogen haar, op en neer, op en neer. Deed ze dit expres, wilde ze hem boos maken? Zo ja, dan was dat gelukt! Met een oorverdovende grom die nog half door de fabriek heen galmde, sprong hij bovenop haar. Met zijn voorpoten duwde hij haar tegen de grond waardoor Rimi nie ondersteboven lach. Met zijn scherpe tanden ontbloot keek hij haar doordringend aan.
"JAH, je praat inderdaad TE veel", riep hij pissed-off uit! En beter dat hij nu duidelijk was, anders had ze een groot probleem.

Rimi keek de vapereon met grote ogen aan, "Het..Het..." ze begon heel erg had te huilen, ze wou helemaal geen vijanden, ze wou helemaal niet meer alleen zijn, dit zei ze dan ook: "Ik wil geen vijanden, ik wil niet alleen zijn! Ik wil mijn papa en mijn mama maar ik moest van hun ervaring op te doen en ik dacht dat we goede vrienden konden worden omdat jij ook een Eevee evo was, het spijt me het spijt me het spijt me!' bij elke spijt me haalde ze haar neus op, niet van kapsonens maar van de tranen, "Vergeef me alsjeblieft, ik zal niet meer zoveel lawaai maken," ze boog haar hoofd, niet alleen naar de vapereon, maar ook naar de andere pokémon die er allemaal maar een beetje droog bij stonden, "Ik zal mij zo braaf mogelijk gedragen," zei ze heel zachtjes, "Vermoord mij alsjeblieft niet, meneer"

Weer begon ze aan één stuk te praten. Ditmaal herhaalde ze alles teminste op, dit wal al een hele verbetering. Vandaar dat Kenta's tanden verdwenen en plaats maakte voor een neutrale blik. Hij stapte van de Espeon af waarna hij ging zitten.
"Dat is beter", sprak hij tevreden uit waarbij hij zijn ogen kort dicht deed. Hij likte één van zijn poten af waarvan de nagels zich 'inklapte'. Deze had hij immers ook naar buiten geschroven toen hij op de Espeon sprong. Nee, toen hij op Rimi sprong. Hij keek kort op naar het roze gedaante was zat de huilen. Hij draaide hierop met zijn ogen. Wat een huil baby, dacht hij verveeld.
"T'is goed, geen tranen nou, stil zijn, en praat A-U-B normaal", sprak hij haar streng toe. Hij moest niks hebben van zielig gedoe. Of je deed normaal, of je ging weg. Ze mocht er dan ook best zijn, maar asjebleift niet zo hyper. Daar kan Kenta niet tegen, en zijn wil is wet!

Roora moest eerlijk toegeven dat die Rimi op het eerste zicht best irriterend was, maar toen Kenta de kleine Espeon aanviel, had ze toch een hoop medelijden met die kleine pokemon. Het was misschien haar moeder instinct of iets dat gewoon in haar aard lag, maar moest Kenta niet gekalmeerd zijn was ze waarschijnlijk tussen beide gekomen ook al was ze eigenlijk best bang. Gelukkig was Kenta tot bedaren gekomen en hoefde Roora niet meer bang te zijn. 'Gaat het wat met je Rimi? Je bent waarschijnlijk wel verschoten van Kenta.'

Rimi stond op en boog nog een keer naar de vapereon, "Ik zal een goed persoon zijn," zei ze braaf, haar tranen hadden plaatsgemaakt voor een glimlach. Ze keek even naar iedereen, "Wat zijn hier veel Eevee evo's, behalve de quilava dan," ze keek naar de quilava en knikte een keer kort, "Ik ben zoals ik net al snotterde, nieuw hier en ik hoop vrienden te kunnen worden met 1 van jullie, of natuurlijk met allemaal," ze keek naar de vapereon, "Het spijt me trouwens dat ik zoveel praat, ik zal er op proberen te letten...Maar dat is moeilijk voor mij omdat mijn ouders altijd veel tegen mij praatte," ze knikte even kort naar de flareon en de umbreon, zo te zien de enige meisjes, misschien dat ze toch nog een vriendinnengroepje kon vormen!

Kenta knikte terug.
"Mijn naam is Kenta....derde keer", mompelde hij er achter aan. Ze vinnen gingen weer naar voren en op zijn snoet, verscheen ook bij hem een kleine glimlach. Rimi had niks kwaads in de zin, en als ze niet zo raar praatte, was ze best wel oké. Hij zou het ook echt niet erg vinden met haar op te trekken. Ook zei ze dat ze hier was om ervaring op te doen, nou, das één ervaring reiker. Kenta keek even naar Roora die tegen Rimi sprak. Of ze geschrokken was, tuurlijk was ze dat! Je krijgt niet elke dat een beest met een bek vol flijn scherpe tanden bovenop je. Hij keek grijnzend terug naar Rimi.
"Ik wil best wel een vriend van je zijn hoor", zei hij om het een beetje goed te maken. Hij keek na zijn woorden naar de andere.
"En ik denk zij ook wel", sprak hij met een warme toon en knikte.

Nadat Kenta van Rimi afgegaan was, liep Heat ernaartoe. Ze keek vriendelijk naar de huilende Espeon. "Alles is goed." Het was niet Heat die dat zei, maar haar moederinstinct dat sprak. Ze wierp een kwade blik op Kenta. Hoe durfde hij wel, een weerloos iemand aanvallen! Heat vond Rimi helemaal niet irritant. Juist schattig. "Heeft hij je pijn gedaan?" Vroeg ze bezorgd. Mischien kon ze nog naar buiten rennen om een Oran berry te pakken. Daar knap je van op. Roora had niets gedaan, had zij geen medelijden met de Espeon? Of vond ze het allemaal wel prima?

"Oh, ik dacht dat je zomaar een naam roepte omdat je boos op mij was, maar Kenta, dat is een mooie naam," Rimi kneep haar ogen dicht en glimlachte even lief naar Kenta, "En dank je wel, umbreon! Maar het gaat wel weer, geen zorg!" Rimi liep rustig naar de jolteon, "Wat ben jij stil zeg, is er iets?" "Nee, gaat je niets aan, je praat aardig veel weet je dat, maar je hebt je lesje wel geleerd neem ik aan, ik ben Tadashi trouwesn," zei de jolteon terug. Rimi keek hem even aan, "Wat een mooie naam zeg! Allemaal zulke mooie namen, ik heet eigenlijk Frimizen, maar dat is zo lang, dus noemt iedereen mij Rimi," "Nou, ik heet eigenlijk alleen Tadashi," zei Tadashi droog.
"Oh, maar dat is toch ook een geweldige naam, en hoe heet jij?" wilde Rimi weten van de umbreon die ook een meisje was dus helemaal geweldig voor Rimi.
Ze draaide zich even om naar de flareon, "Nee, alles is goed!" lachte ze lief.

'Roora aangenaam.' antwoorde Roora die nog wat geschrokken was van Kenta's aanval. Ze zal er binnenkort wel bovenop komen maar ze hield niet zo van geweld. Zelf zou ze het enkel in een noodgeval gebruiken. Daarom was ze ook zo blij dat Tadashi er was om haar te beschermen. ''Het spijt me dat ik daarnet niet tussen beide ben gekomen Rimi. Ik werd zelf nogal bang.' Om zich wat veiliger te voelen en om het schrikgevoel wat sneller te doen verdwijnen, kroop Roora dichter tegen Tadashi aan. Door het ritme van zijn ademhaling werd ze al snel weer rustig. 'Dank je.' zei ze richting Tadashi die haar vervolgens niet begrijpend aankeek maar dat zag ze niet omdat ze met gesloten ogen haar hoofd tegen zijn buik had gelegd.