GW zweefde door Muddy Swamp. Hij stopte even mompelde iets in een vreemde taal, en ging toen weer verder. Toen zag hij een Pidgey die vast zat in de modder. "hmmmm....." hij keek de Pidgey aan en de Pidgey keek hem aan met bange oogjes waar je duidelijk in kon aflezen dat ie hulp nodig had. "nou komt er nog wat van?" vroeg GW ongeduldig aan de Pidgey. De Pidgey keek 'm nog steeds bang aan. "je bent er zelf ingekomen, dus kom je er ook zelf weer uit..." De Pidgey keek nietsbegrijpend en bang naar 'm "als ik je nu zou helpen, dan zou je de volgende keer dat je in de modder zit weer denken dat er iemand langs komt om je te helpen..." GW stopte even, toen ging hij op dreigende toon verder, "maar als er dan niemand langs komt, en ik bedoel ook echt helemaal niemand, wat zou je dan doen...zou je wachten totdat je dood gaat van de honger.....of zou je wachten op tot een hongerige Houndoom je op komt eten hm?". De Pidgey schudde nee. "probeer er dan zelf uit te komen, of je zult nooit meer evolueren..." De Pidgey kinkte ja en probeerde het met al z'n kracht, en toen was deze eruit. "goed zo...." mompelde GW en zweefde toen weer verder. Toen zag hij een vaag licht achter zich. Hij keek om en zag dat de Pidgey geëvolueert was in een Pidgeotto, deze maakte een buiging voor GW, als teken van dank en vloog toen weg. "hmpf.." zei GW en zweefde toen weer verder. Hij kwam aan bij een open plek waar alleen maar opgedroogde modder was, in het licht van de volle maan. "aaahhh...perfect plekje om te mediteren..." zei GW en ging in meditatiehouding zitten, en mompelde iets in een vreemde taal.

Bij elke stap die ze zette, tilde Houndoom haar poten zo hoog mogelijk de lucht in. “Bah, wat een rotmodder…” mompelde ze. Ze sjokte naar een redelijk grote boom toe, en klauterde op een van zin grote wortels. Dat was tenminste beter dan door de modder te moeten waden… Behendig sprong ze van boomstronk tot boomstronk, vurig hopend dat ze niet opnieuw in de modder terecht zou komen. Niet dat ze normaal ze ijdel was. Nee, dat was zeker had probleem niet. Het probleem was dat ze alles haatte dat met water te maken had. En modder was daar natuurlijk ook een onderdeel van… Ze stond op het punt om opnieuw een sprong te maken, toen een Gengar vlak voor haar opdoemde. Shade? Nee, het was overduidelijk een andere Gengar. En aan zijn houding te zien was hij aan het mediteren. Of iets wat er op leek in ieder geval. “Gegroet,” zei ze droog. Ze hield haar kop scheef, nieuwsgierig luisterend naar de vreemde woorden die hij mompelde.

GW ging door met z'n meditatiesessie, niet opmerkend wat de pokemon tegen 'm zei. GW was nu op z'n hoogtepunt, en je kon een blauwe cirkel om 'n heen zien. De woorden werden steeds harder en heftiger, en je kon zien dat het wat donkerder werd, totdat...GW voelde dat er een andere pokemon aankwam, maar ging door met z'n meditatiesessie, in de hoop dat deze 'm niet zou opmerken, want hij werd niet graag gestoord in z'n meditatiesessies. hij voelde dat deze pokemon dichterbij kwam, en hoorde toen "gegroet". GW ging door, maar toen de pokemon bleef staan zei hij: "gegroet Houndoom...ik voelde al dat je eraan kwam..." GW deed z'n ogen open en ging voor de Houndoom staan. "jij...bent lid van Lustro hm?"

Kenta had zich in de hoge bomen gewerkt die boven de vieze modeer uitgroeide. Hun wortels zaten diep verwerkt in de diepe drap. Kenta vroeg zich af hoe diep ze daadwerkelijk stonden, niet dat hij erin zou duiken. Echt niet! De stinkende modder was niet veel beter als de olie in de fabriek. Hij snoof diep waarbij zijn kop omhoog hief. Zwijgend bleef hij de bruine smeerboel nog kort aankijken. Dan keerde zijn kop weg naar onbekende geuren. Ze kwamen van pokémon, dat was al meteen duidelijk. Over de smalle tak liep hij behendig verder. Hij sprong voorzichtig naar de volgende. Deze was nog dunner als de vorige, maar met zijn gewicht, hielt deze het makkelijk. Pootje voor pootje ging hij voorzichtig verder. Hij wist niet waarom hij op de geuren af ging. Misschien omdat hij zo nieuwschierig van aard is? Ja, dat zal het zijn. Hij keek opnieuw op of hij ze al kon zijn. Maar hij zat hoog, en de bladerdeken van de bomen verborg alles wat daar onder bevond. Hij besloot dan ook naar beneden te dalen. Dit deed hij door in de dezelfde boom steeds om een lagere tak te springen. Dan word duidelijk dat hij dichtbij het tweetal zit. Hij ziet een Houndoom en een....een...en een...een Gengar, schoot hem te binnen. Deze pokémon was hij nog nooit tegen gekomen. Vervreemd keek hij op.

"Gegroet Houndoom... ik voelde al dat je eraan kwam..." antwoordde de Gengar. Hij was blijkbaar gestopt met mediteren, en was voor haar komen staan. "Jij... bent lid van Lustro, hm?" vroeg hij. Houndoom snoof lichtjes, en hief haar kop lichtjes de lucht in. Hoe had deze Gengar dat kunnen weten? Haar mondhoeken krulden omhoog, en vormden zich tot een zachte glimlach. “Dat klopt,” antwoordde ze. “En stiekem begin ik daar steeds trotser op te worden,” Ze keek de Gengar strak aan, alsof ze hem uitdaagde om haar aan te vallen voor dat feit. Zou hij dom genoeg zijn om zoiets te doen? Ze gokte van niet, aangezien hij zogenaamd had voorspelde dat ze hem zou ontmoeten. “Maar waarom zou dat iets uitmaken?” vroeg ze. Haar stem had een zowel nieuwsgierige als dwingende ondertoon. Haar glimlach veranderde, en er kwam een lichtelijk minachtende toon bij. Vaagjes vroeg ze zich af waarom ze de Gengar minachtte. Hij was gewoon een pokémon net als haar, juist? Ze kende hem niet eens… Met enige moeite liet ze de minachting weer uit haar glimlach verdwijnen. Een scherpe geur drong tot Houndoom door. Ze hief haar neus verder de lucht in, de plek waar hij het sterkst was. “Een water pokémon?” mompelde ze met een geïrriteerde grom. Nog meer water, leuk… Ze richtte haar blik weer op de Gengar terwijl probeerde de geur te negeren, wat nog redelijk goed lukte.

Een Vaporeon sloop kalmpjes door het moeras. Ze was hier niet graag, maar ja, vaak was het een goede plek om even uit te rusten zonder dat je gestoord werd door een vreemde Pokémon, omdat ze niet de enige was die hier niet vaak kwam. Ze zuchtte kort, en omdat ze niks te doen had, keek ze naar de passen die ze maakte in de modder. Haar poten zakten een beetje in de modder, maar heel erg was dit niet echt. Tenzij het drijfzand was.
Opeens merkte de Vaporeon, Vira, een paar geluiden op. Voorzichtig stapte ze door de modder, proberend zo min mogelijk geluid te maken. Ze sloop een struikje in, waar ze zich langzaam in liet zakken. Hmm. Een Houndoom en een Gengar. Ze draaide haar kop in een traag tempo, wat ervoor zorgde dat ze ook een andere Vaporeon zag. Vira wou grijnzen, maar deed het niet. Misschien zou ze dan zichzelf verraden. Ze liet haar blik weer over de Houndoom en Gengar glijden, afwachtend wat zij zouden doen. Zouden ze doorhebben dat ze niet alleen waren?

Ook Kenta liet zijn blik over de Houndoom en Gengar glijden. Ze hadden hem zo door. Hij was ook niet zijn bedoeling verscholen te blijven. Om de dikke tak waar hij nu op zat, ging hij kalm liggen. Hij liet zijn kop op zijn voorpoten rustte en zuchte. Zijn grote oren/vinnen verschoven zich bij het horen van gekraak in de bosjes. Het was bijna onhoorbaar, toch had hij de zachte geluiden opgepikt. Hij keek in de richting van het stuikje niet ver van hen vandaan. Daarin verschool iets blauws. Zijn neus deed het verdere werk. Het rook naar...naar zichzelf. Dit deed hem grijnzen. Het was een Vaporeon, een vrouwjte, dat was het enige verschil. Van bovenaf kon hij haar redelijk goed zien. Ze zat laag, verstopt in de struik. Waarschijnlijk hadden de andere pokémon haar ook al opgepikt, daarom vroeg hij zich af wat ze nog in de bosjes deed. Hij hielt lachend zijn schouders op waarna hij zich weer richtte op de Houndoom en Gengar.

GW had al en hele tijd niets meer gezegd, totdat de Houndoom zei: "een water pokemon?" GW keek rond "hmmm...." toen zag hij iets blauws tussen de bladeren "daar...." zei GW en keek ernaar "hmmm...." hij deed z'n ogen dicht en toen weer open, en er was een blauwe gloed in z'n ogen te zien, hij kon hierdoor warmte, waardoor hij de Vapreon zag zitten, en toen zag hij opeens nog een Vaporeon. "hmmm....2 Vaporeons" zei GW en deed z'n warmtezicht weer uit, toen vuurde hij een Shadowball af op Kenta, want GW hield er niet van als hij bespeid werd

"Daar..." had de Gengar gezegd, en hij keek naar een plek waar Houndoom alleen bladeren zag. Ook daar was een duidelijk geur vandaan gekomen. Wat zou ze toch moeten zonder haar reukvermogen… "Hmmm....2 Vaporeons,"zei de Gengar vervolgens, en niet veel later vuurde hij zijn Shadow Ball af in de lucht, waar blijkbaar de tweede Vaporeon zat. Houndoom trok haar wenkbrauwen lichtjes op. Ze haatte water pokémon, maar dat was voor haar nog geen reden om ze zomaar aan te vallen. Zij vielen haar niet aan, en vormden in haar ogen daarom geen bedreiging. En zolang ze geen bedreiging waren, liet ze hen gewoon voor wat ze waren. Het waren tenslotte ook pokémon… Of het moest natuurlijk een opdracht zijn geweest van Shiny of Akira om de pokémon aan te vallen. Nee, ook dat was niet het geval. Haar staart zwiepte ongeduldig heen en weer, en sloeg daarbij klodders modder weg. Houndoom keek weer naar de Gengar, lichtelijk geïrriteerd omdat hij haar vraag niet had beantwoord. “Zoals ik net al vroeg, waarom zou het uitmaken of ik bij Lustro zit?” herhaalde ze haar vraag. Ze hield haar kop wat scheef, en knipperde verwachtingsvol met haar ogen.