Regen kletterde op de grond, steeds harder, het leek wel een storm. De meeste pokémon vluchtte weg in hun kleine holletjes of iets anders waar ze leefde.
Een Growlithe rende stug door, op zoek naar een schuilplaats. Tot nu toe had ze geen geluk gehad. Ze volgde een klein paadje dat naar en plekje leek te lopen waar ze kon schuilen. Vlug ging ze naar binnen en schudde het water van zich af. Vervolgens zocht ze een plekje op waar het droog was en ging er liggen. Afwachtend luisterde ze naar wat er buiten gebeurde, naar de regen die niet langzamer bleek te gaan. Tik, tik, tik, hoorde ze als ze aandachtig luisterde. Dat had een rustgevend geluid, de regen.
Na een tijdje zo gelegen te hebben begon ze zich te vervelen. De regen was niet van plan op te houden en dus begon Sora door de grot te lopen. Pas toen merkte ze dat die verder liep, en begon ze steeds verder te lopen door de grot. Af en toe schoot ze een Ember af om te zien hoe ver het nog was, maar de grot leek niet op te houden.
Opeens kwam ze uit op een plek waarbij ze linksaf moest en niet meer rechtdoor kon. Dit deed ze ook, maar dat was geen succes. Op een gegeven moment was ze verdwaald. Alle gangen liepen opeens door elkaar en ze kon ze niet meer onderscheiden. ''Oeps,'' mompelde ze in zichzelf en ging toen met een diepe zucht zitten.

GW was ook in een grot, deze was hier als het niet nacht was, omdat hij niet goed tegen licht kon, het verdeed z'n tijd hier meestal met mediteren en met geesten praten, toen hoorde hij wat getik en gedruppel. "hmmm....regen...." en toen ging hij weer verder mat vreemde talen te prevelen. Toen ging er een Zubat op 'm zitten. GW negeerde deze. Toen kwam er nog 1 en nog 1....totdat GW er genoeg van had en zonder geluid deze met schaduwballen te bekogellen, totdat ze weer weg waren. "hmpf...." zei GW en ging weer in meditatiehouding zitten en deed z'n ogen dicht. Toen weer hetzelfde gebeurde als hieboven beschreven werd, zei GW "ik denk dat ik maar 'ns een andere grot opga zoeken....eentje die....dieper is" en toen zweefde hij door de grotten, hij kende deze grotten uit z'n hoofd, aangezien hij al heel vaak hier was geweest, en was toen aangekomen bij een 8 voudige splitsing van gangen "hmmm...." GW keek, dacht na en nam toen de 2de van links. Niet veel later kwam hij uit bij een 2de splitsing, en zag toen een Growlthe liggen. "hmmm...." zei GW en deed z'n armen over elkaar, dacht na en toen verscheen er een grijns op z'n gezicht. Hij verscheen voor de Growlithe, met z'n licht gevende blauwe ogen, waardoor hij nog angstaanjaagender was dan eerst. "hehehehehe..." zei GW met een enge lach

Sora keek nog eens rond, om te kijken of ze het uit kon vogelen, maar nee hoor, het lukte niet. Sora schrok een beetje toen ze een Gengar voor zich zag verschijnen. Deze liet zijn ogen blauw oplichten en lachte met een gemene lach. De growlithe begon dom mee te lachen en zei:''Denk je nou echt dat ik bang ben...haha.. ik heb engere wezens mee gemaakt.'' Ze stopte met lachen en keek toen de andere kant op. ''Wat moet je eigenlijk van me? Of dacht je me alleen bang te maken?'' vroeg ze en ging toen staan. Als hij antwoordt had gegeven zou ze weglopen, al had ze geen idee waarnaartoe. Sora keek hem schijnheilig aan, toen opeens een Zubat aan haar oor begon te trekken. ''Hé! Kappen, ja,'' riep ze verontwaardigd. De Zubat vloog bang weg. ''Hmpf,'' snoof ze en begon opnieuw met staren naar de Gengar.

''Denk je nou echt dat ik bang ben...haha.. ik heb engere wezens mee gemaakt.'' zei de Growlithe. "hmmm..." GW dacht na. deze taktiek had nog nooit gefaald om indringers te verjagen, maar deze growlithe bleef gewoon lachen! GW was beledigd. hij mompelde ietws in een vreemde taal. "zo....een kleine Growlithe, helemaal alleen in een donkere grot...." terwijl hij dit zei, zweefde hij naar boven, "wat doet zo'n kleine Growlithe als jij?...." GW zweefde naar beneden naar de Growlithe toe "hier?" zei GW met een grijns en keek verwachtingsvol naar de Growlithe ''Wat moet je eigenlijk van me? Of dacht je me alleen bang te maken?'' "jouw alleen maar bang maken...zo zonde zijn van mijn tijd..." zei GW en zweefde dichterbij de Growlithe. "je ziet er...verdwaald uit....fufufu" zei GW met een grijns

De Gengar leek na te denken en mompelde iets in een rare taal. "Zo....een kleine Growlithe, helemaal alleen in een donkere grot...." zei hij, nu in het Nederlands. Vervolgens zweefde hij naar boven. "wat doet zo'n kleine Growlithe als jij?...." Sora keek hem droog aan. Maakt hij zijn zinnen niet af? "hier?" zei hij uiteindelijk met een grijns en hij leek haar verwachtingsvol aan te kijken. ''Wat moet je eigenlijk van me? Of dacht je me alleen bang te maken?'' weerde Sora zich af, maar de Gengar had meteen weer een antwoord:"Jouw alleen maar bang maken...zo zonde zijn van mijn tijd..." Sora voelde zich beledigd. Deze Gengar begon haar steeds meer te irriteren. Ze schrok even toen hij dichterbij kwam. "je ziet er...verdwaald uit....fufufu," zei hij toen met een grijns.
Sora verstijfde een moment. Die lach, die verschrikkelijke lach. Die lach deed haar denken aan Humano en wat hij haar had geflikt. De Growlithe schudde haar kop. ''Ja, en wat dan nog?'' vroeg ze een beetje geïrriteerd. ''Wil je me zeggen dat je me hieruit wil halen dan?'' vroeg ze opnieuw. Ditmaal wendde ze haar hoofd weg, om zo te wachten op een antwoord.

De Growlithe schudde haar kop. ''Ja, en wat dan nog?'' vroeg ze een beetje geïrriteerd. ''Wil je me zeggen dat je me hieruit wil halen dan?'' vroeg ze opnieuw. "fufufuHAHAHAHAHAHA!!! natuurlijk..." zei GW "maar...wie zegt dat ik dat wil? wie zegt....dat ik goed ben?...ik kan net zo goed iemand van Lustro zijn die je wilt vermoorden....." "en ik voel aan je dat je bang bent voor een bepaald iets van me....is het iets....engs? fufu..." zei GW en ging bij elke woord steeds dichterbij de Growlithe. "maar dat zou wel helemaal niets met mij te maken hebben..." zei GW terwijl hij weer weg zweefde, maar nog steeds oog hield op de Growlithe. "als je hulp nodig hebt ben je bij het goede adres..." loog GW zo goed, dat je het niet kon horen. "ik kan je hieruit helpen...want ik sta aan jouw kant...." in werkelijkheid wou GW Sora nog dieper de grotten in leiden en dan verdwijnen en later terugkomen, om te zien of ze nog levend was. "dus....vertrouw je me....of niet?...fufufu..."

"fufufuHAHAHAHAHAHA!!! natuurlijk..." antwoordde de Gengar. "maar...wie zegt dat ik dat wil? wie zegt....dat ik goed ben?...ik kan net zo goed iemand van Lustro zijn die je wilt vermoorden..... en ik voel aan je dat je bang bent voor een bepaald iets van me....is het iets....engs? fufu..." ging hij verder. Sora slikte terwijl hij steeds korterbij kwam. "maar dat zou wel helemaal niets met mij te maken hebben..." en zweefde weer weg. De Growlithe verstijfde, hoe wist hij dat? "als je hulp nodig hebt ben je bij het goede adres..." Ze keek op toen ze dit hoorde. "ik kan je hieruit helpen...want ik sta aan jouw kant...."
Sora wist wel dat hij dat niet was. ''Jaja, zal vast.'' Verontwaardigd sloeg ze haar kop neer. ''Denk je nou echt dat ik dom ben?'' vroeg ze op dezelfde toon. Opeens sloot ze haar ogen en ademde diep in via haar neus. Helaas rook ze niks, dus ze was niet eens in de buurt van buiten. Zou het eigenlijk nog regenen?

"jaja dat zal vast denk je nou echt dat ik so stom ben" zei de Growlithe verontwaardigt. GW was alweer onder de indruk van de Growlithe "ik ben echt te vertrouwen hoor...ik kan je hieruit leiden, terug naar de buitenwereld....die mooie....lichte buitenwereld...."zei GW met een grijns. "je bent hier namelijk heel ver van de buitenwereld..." zei GW en zweefde naar boven en toen terwijl hij met grote snelheid op de Growlithe naar benden ging zei hij: "heeeeeeel ver..." toen stopte hij net voor de Growlithe. Toen hoorde hij een spookachtig gekreun door de grot heen "aaaahhh....meditatietijd..." zei GW en ging in meditatie houding zitten, en prevelde worden in een vreemde taal, toen verscheen er een blauwe cirkel om 'm heen en werd de grot verlicht.

"ik ben echt te vertrouwen hoor...ik kan je hieruit leiden, terug naar de buitenwereld....die mooie....lichte buitenwereld...." zei de Gengar tegen haar. "je bent hier namelijk heel ver van de buitenwereld..." ging hij verder. Sora snoof, dat wist ze ook wel. De Gengar zweefde weer naar boven en kwam toen met een enorme snelheid op Sora af. Ze bleef gewoon stil zitten, ze deed helemaal niets. "heeeeeeel ver..." hij stopte vlak voor Sora.
Opeens klonk er een eng gekreun door de grot. Sora keek die kant op waarvan ze dacht dat het vandaan kwam. "aaaahhh....meditatietijd..." Met een ruk draaide ze zich weer om. De Gengar was in een meditatie-houding gaan zitten en zei woorden in een vreemde taal. Daarna verscheen er een blauwe cirkel om hem heen en werd de hele grot verlicht.
Doodstil bleef de Growlithe zitten, ze wilde hem niet lastigvallen, want ze wist dat mediteren belangrijk was voor spook en psychische pokémon. Zelf sloot ze ook haar ogen en ademde diep in en uit. De woorden van de Gengar drongen tot haar door, ookal wist ze niet wat ze betekenden. Zo bleef ze rustig zitten, wachtend tot iets gebeurde.

na een paar uur was GW klaar metmediteren en wendde zich weer tot Sora "zoooo...dat was heerlijk..." mompelde GW "ik voel aan je dat je luisterde naar de woorden die ik zei...mooie woorden he?...doode talen....de taal van de spookpokemons...." zei GW met een grijns. Hij schatte de Growlithe in, voor het geval dit in een gevecht zou uiteindigen hmmm.....dit lijkt me een zwakke pokemon...maar ze deinst nergens voor terug...en ze is niet bang vorr me...hmm.... GW dacht na. "maar goed..." hij zweefde weer naar boven "of je blijft voor de rest van je leven door deze grotten dwalen, of je vertrouwt me en volgt me naar de weg naar buiten." GW wachtte op een reactie

Een paar uurtjes waren voorbij toen GW opstond, blijkbaar was hij klaar met mediteren. Sora opende haar ogen en ging staan. "zoooo...dat was heerlijk..." mompelde de Gengar. "ik voel aan je dat je luisterde naar de woorden die ik zei...mooie woorden he?...doode talen....de taal van de spookpokemons...." ging hij verder. Hij leek haar in te schatten voor iets, maar Sora gebierde daar niet naar. Als hij wilde vechten had hij pech, daar had ze geen zin in. "maar goed..." Sora keek hem dom na toen hij weer naar boven zweefde. "of je blijft voor de rest van je leven door deze grotten dwalen, of je vertrouwt me en volgt me naar de weg naar buiten." Sora dacht na. ''Als ik met jou mee ga, dan verdwaal ik zeker. Ik denk niet dat je me doodleuk naar buiten brengt en dan vervolgens weggaat. Maargoed, ik loop wel met je mee. Om eerlijk te zijn ben ik nieuwsgierig waar je me heen brengt.'' Ze liep verder en stopte bij de splitsing. Toen draaide ze zich naar de Gengar. ''Kom je nog, of hoe zit dat?''

''Als ik met jou mee ga, dan verdwaal ik zeker. Ik denk niet dat je me doodleuk naar buiten brengt en dan vervolgens weggaat. Maargoed, ik loop wel met je mee. Om eerlijk te zijn ben ik nieuwsgierig waar je me heen brengt.'' GW grijnste. de Growlihte liep verder en stopte bij de splitsing. Toen draaide ze zich naar GW. ''Kom je nog, of hoe zit dat?'' "maar natuurlijk..."zei GW en ging voor de Growlithe uit zweven. fufufufu....dit gaat goed... dacht GW met een grijns en ging verder zweven. hij ging bij een zesvoudige splitsing de middelste in, en ging toen bij een negenvoudige spiltsing de 4de van rechts in, ging toen naar links en naar rechts...en zo ging het even door. fufufu....we zijn er bijna... dacht GW terwijl hij het al aardig warm begon te vinden. fufufufu..... GW grijnsde nog even...en dan zijn we zo diep, dat je niet meer naar buiten kunt... toen zag hij licht. prefect... dacht GW en zei toen: "hier is de uitgang naar buiten Growlithe, veel succes verder..." en toen verdween hij in de muur, maar in werkelijkheid was hij onzichtbaar en kon je 'm echt niet zien. wabt eigelijk was dat licht niet van de zon, maar van de lava.

"maar natuurlijk..." had de Gengar geantwoord. Ze liepen zo een tijdje door, nou ja, de Gengar zwoof zo een tijdje door. Sora liep. Het begon steeds warmer te worden, tot het moment dat er licht verscheen. "hier is de uitgang naar buiten Growlithe, veel succes verder..." zei de Gengar en verdween. ''Tss, ik dacht al dat je zoiets zou doen.'' Sora liep nog een klein beetje verder en zag dat het niet de uitgang was, maar lava. ''Hmpf, ik wist het,'' zei ze droog en liep toen terug. Wat de Gengar niet wist, was dat Sora een spoor had achtergelaten. Bij elke splitsing die ze tegenkwamen had ze in de muur gekrast met haar nagels. Natuurlijk was ze niet zo dom om achteloos achter de Gengar aan te lopen en dan in paniek te raken. Met een grijns op haar gezicht liep ze naar de eerste splitsing. ''Ghehe, effe kijken,'' zei ze terwijl ze zocht naar haar teken.

GW hield de Growlithe in de gaten, maar kreeg al snel door dat ze niet zo dom was als hij had gedacht. hij had namelijk niet gezien dat ze krassen in de muur had gemaakt. "hmmm...ik had het kunnen weten..." zei GW "ik heb d'r onderschat...maar ze moet mij ook niet onderschatten..." zei GW en zocht ook naar tekens, als hij er 1 had gevonden, liet hij deze wegvagen. "eens kijken of ze nu nog de weg terug kan vinden....fufufu..." zei GW toen hij alle tekens had weggevaagd. Toen verscheen hij naar de Growlihte en verscheen voor deze "fufufufu....ik zei toch dat ik niet te vertrouwen was..." zei GW terwijl hij om Sora heen zweefde

Sora kwam bij de volgende splitsing, maar zag nergens haar ''tekening''. Ze had nog wel een ander trucje achter de hand, maar deze was niet zo betrouwbaar, namenlijk haar neus, alhoewel ze niet erop kan vertrouwen de geur van buiten te kunnen ruiken. Ze schrok zich bijna dood toen de Gengar opnieuw voor haar verscheen. "fufufufu....ik zei toch dat ik niet te vertrouwen was..." zei hij terwijl hij rondjes om haar zwoof. ''Jij zeker? Jij hebt die tekens laten verdwijnen. Ik wist ook wel dat je niet te vertrouwen was, waarom denk je anders dat ik de muren had bekrast?'' Ze keek de Gengar vaag aan. ''Wat probeer je hiermee te bereiken, ik ben een zielige Growlithe. Dat vind jij toch ook?'' Opnieuw keek ze de Gengar vragend aan. Ze verwachtte niet echt een antwoord en wilde eigenlijk doorlopen. Helaas rook ze nog niks dat haar naar buiten kon leiden.