Het was lente. Beautyfly's vlogen dartelend om elkaar heen, Buneary's huppelde naast elkaar door het gras. Treecko's zaten hand in hand in een boom. Als een standbeeld stond Swift met ingeklapte vleugels ernaar te kijken. Liefde... Zou ze ooit een partner krijgen? Ze schudde met haar kop. Vast niet. Ze zag er niet bepaald uit als een 'Diva', of iets dergelijks. Suerte was er ookal niet meer. Waarom hield het op, alleen omdat Suerte een oorlog verloor? Waarom kon het gewoon niet verdergaan? Ze gromde, een stuurde een hyper beam naar boven. Waarom, waarom kon Suerte niet doorgaan? Amore had gezegd dat Suerte zal terugkeren... Maar wanneer? En zou zij daar lid van worden? Kon dat wel? Vragen, maar geen antwoord. Zo zal het altijd gaan... Ze sprijdde haar vleugels, maar had geen zin om te vliegen. Ze zuchtte.

Het geluid van zacht gezoem van de insect-Pokémon stopte abrupt toen een groot gedaante boven de Peacefull plains vloog. Luid vleugelgeklapper overstemde alle andere geluiden in het gebied, en liet het gras en de planten wild heen en weer waaien. Een Dustox hield zich krampachtig vast aan een grote rode bloem, en een Wurmple die net in een boom was geklommen, kon niet genoeg grip houden en viel van de boom af. Silverbreeze had niet door wat er beneden hem allemaal gebeurde door zijn vleugelgeklapper. Dit was de reden waarom Lugia's het land hadden verlaten, en zich teruggetrokken hadden in de zee. Ze hadden teveel kracht, en ze sloopten alles om hun heen, zonder dat ze er zelf enger in hadden. Ook Miracle, de zoon van Dustfire en Silverbreeze, had zijn thuis gevonden in de oneindige zeeën. Silverbreeze zuchtte zachtjes. Als die wist wat er allemaal was gebeurd... Maar hij had Miracle niet kunnen vinden, en hem dus niet kunnen vertellen over zijn moeder. Ach, misschien was het zo wel beter. Elk een eigen leven. Silverbreeze was een van de enige, of misschien de enige Lugia die niet de hele tijd in de zee zat. Al zijn vrienden leefden op het land, en daarbij moest hij nu Dustfire haar taak niet kon doen, haar taak overnemen, het in de gaten houden van PokéRPG. De Lustro kon zo oprukken. Of niet natuurlijk. Hij had sinds hij Shiny had ontmoet niks meer gehoord van de Lustro en diens leden. Silverbreeze snoof tevreden. Goed zo. Misschien hadden ze zich teruggetrokken in die stinkende grotten van ze.. Dan bleven ze tenminste van Dustfire af. Aan de andere kant was het wel verdacht. Misschien hadden ze haar al, en waren ze haar nu aan het gebruiken voor hun klusjes. Silverbreeze fronste. Nee, hij moest maar hopen op dat eerste. Hij keek naar beneden. De troep die hij achtergelaten had kon hij net niet zien. En alle scheldende Pokémon waren net te ver weg om ze te horen. Ach, Wat niet weet, wat niet deert. Toen zag Silverbreeze een Dragonite staan. Die zag je niet zo vaak in het gebied. Langzaam ging hij steeds ietsje lager vliegen, totdat hij uiteindelijk op de grond voor Swift landde. Hij vouwde zijn vleugels in, en keek de Dragonite onderzoekend aan. Hmm.. Hij had al een hele tijd geen Dragonite gezien. Al minstens een jaar niet meer. Hij herkende ook niet dat het Swift was, want hij herinnerde haar als Dragonair. ''Hallo... Welkom in Pokerpg...'' zei hij, en glimlachte vriendelijk. Geleerd van Dustfire: Altijd vriendelijk zijn. Later kon je nog altijd aanvallen, als dat nodig was. Hij wachtte op antwoord.

Een luid vleugelgeklapper galmde over de peacefull plains. Ook Swift hoorde het, die een gedaante in het luchtruim zat. De vleugels leken wel op handen... Het was Silverbreeze! Pokemons hielden zich vast, en sommige vielen van bomen of vielen abdrupt om. Silverbreeze zag de ravage blijkbaar niet, want overstoorbaar zwoof hij boven de Peacefull plains. Swift hoorde een scheldende Beautyfly: ''Hey, vetzak! Ga lekker ergens anders vliegen!'' En een Wurmple begon ook te schelden: ''Ja bolle! Ga liever zwemmen!'' Je hoorde nog veel meer Pokemon roepen. Wisten ze dan niet dat Silverbreeze de beschermer was van pokerpg? Silverbreeze merkte Swift op, en ging lager vliegen tot hij uiteindelijk voor haar stond. Een windvlaag ging over haar heen, door het vleugelgeklapper van daarnet dat pas nu haar berreikte. Silverbreeze vouwde zijn vleugels in, en keek onderzoekend naar haar. Vreemd. ''Hallo... Welkom in Pokerpg...'' Zei hij, en hij glimlachte vriendelijk. Dit was al helemaal raar. ''Silverbreeze, leid je opeens aan anmesia? Ik ben Swift. Errr... Bedankt dan maar, maar ik ben hier al een tijdje.'' Fronsend keek ze naar de grote Pokemon.

De Dragonite fronste. ''Silverbreeze, leid je opeens aan anmesia? Ik ben Swift. Errr... Bedankt dan maar, maar ik ben hier al een tijdje.'' Silverbreeze trok een wenkbrauw op. Hij zweeg even, maar daarna kwam er een grijns op zijn gezicht. ''Haha, ik had je niet herkend als Dragonite..'' zei hij beschamend. Nou ja, waar moest hij zich voor schamen? Wist hij veel dat ze was geëvolueerd.. Silverbreeze zijn grijns verdween weer van zijn gezicht, en met een serieuze blik keek hij Swift aan. ''Je ziet er goed uit, Swift.'' zei hij gemeend, en keek haar even onderzoekend aan. Hij wist niet veel van het evolutieproces van een Dratini naar een Dragonite, maar een ding wist hij wel, Draak-Pokémon deden er heel lang over om naar een hoger level te komen. En dus was een Dragonite altijd ongelooflijk sterk. Silverbreeze knikte. ''Leuk dat je geëvolueerd bent. Je zal je nu goed kunnen verdedigen tegen Pokémon zoals de Lustro-leden...'' Hij schraapte zijn keel, en er flitsten beelden door zijn hoofd. Beelden van een kleine Dustfire omringd door Lustro-leden.. Een vermoordde Dustfire.. Een bange Dustfire die opgesloten zat in een donkere grot van de Lustro. Silverbreeze pruilde lichtjes, en schudde zijn kop. Daarna keek hij Swift aan in haar ogen. ''Swift... weet je nog die laatste keer dat we elkaar ontmoetten?...'' hij zweeg weer even, terwijl hij naar de helderblauwe lentelucht keek. ''Dustfire is dus waarschijnlijk terug... En ik wil je dus vragen.. Als je haar vind, wil je het me dan laten weten? Jou vertrouw ik...'' Silverbreeze glimlachte een klein beetje. Hij wist zeker dat als Swift haar vind, dat ze Dustfire dan zou beschermen.

Silverbreeze trok een wenkbrauw op, maar daarna grijnsde hij. ''Haha, ik had je niet herkend als Dragonite..'' zei hij beschamend. Swift knikte. ''Oh, dan spijt het me. Ik ben er nog niet zo aan gewend... Jij had het niet kunnen weten.'' Silverbreeze ging serieus naar haar kijken. ''Je ziet er goed uit, Swift.'' En zoals daarvoor keek hij haar weer onderzoekend aan. Swift grijnsde. ''Bedankt! Ik lijk nu eindelijk echt op een draak-Pokemon, en niet op een slangachtig ding.'' Silverbreeze knikte. ''Leuk dat je geëvolueerd bent. Je zal je nu goed kunnen verdedigen tegen Pokémon zoals de Lustro-leden...'' Hij schraapte zijn keel. Silverbreeze schudde zijn kop. Waar dacht hij aan? Swift keek hem nu eens onderzoekend aan, alsof ze zo kon weten wat hij dacht. Daarna grijnsde ze weer. ''Swift... weet je nog die laatste keer dat we elkaar ontmoetten?...'' Swift knikte. ''Ja, dat weet ik nog.'' Silverbreeze ging weer verder. ''Dustfire is dus waarschijnlijk terug... En ik wil je dus vragen.. Als je haar vind, wil je het me dan laten weten? Jou vertrouw ik...'' Silverbreeze glimlachte een klein beetje. Vertrouwde Silverbreeze haar? Betekende dat dat ze een vriend had? Ze had nooit vrienden of vriendinnen gehad. Vaak was ze alleen... ''Natuurlijk zou ik het tegen je zeggen! Het zou me een eer zijn je te helpen.'' Ze grijnsde vrolijk.

''Natuurlijk zou ik het tegen je zeggen! Het zou me een eer zijn je te helpen.'' antwoordde de Dragonite met een vrolijke grijns. Silverbreeze boog lichtjes met zijn kop. ''Bedankt, Swift..'' zei hij dankbaar. Hmm.. Het leek er echt op of ie er een nieuwe vriendin bij had. De laatste tijd wanneer hij zich meer liet zien, maakte hij veel nieuwe vrienden, terwijl hij juist had verwacht dat hij moeilijk vrienden zou maken, doordat Pokémon bang voor hem zouden zijn. Maar dat viel uiteindelijk wel mee. Tevredengesteld keek hij om zich heen, en zag toen al die insect Pokemon die hij omgewaaid had. Ze kropen verwaaid rond, of probeerden opnieuw op te staan, omdat ze omgevallen waren. Silverbreeze trok verbaasd een van zijn wenkbrauwen op. ''Wat is daar nou weer gebeurd?'' sprak hij op verbaasde toon uit. De Pokemon leken wel verwaaid, maar gelukkig niet verwond. Hij wendde zijn kop weer naar Swift. ''Euhm..'' zei hij inspiratieloos. Hij sloot zijn ogen, en dacht na. Hij had zin om nog iets te zeggen, maar wat? ''Hoe gaat het verder eigenlijk met je, Swift?'' zei hij met een warme vriendelijke stem, toen hij zijn ogen weer opende. ''Heb je het een beetje naar je zin hier?''

''Bedankt, Swift...'' zei Silverbreeze dankbaar. Daarna bleef het stil, en het leek erop dat Silverbreeze ergens aan zat te denken. Daarna keek hij tevreden om zich heen. Hij zag eindelijk al de ravage die hij had aangebracht, en fronste. ''Wat is daar nou weer gebeurd?'' sprak hij op verbaasde toon. Swift grinnikte. ''Dat heb je zelf aangericht! Je vleugelgeklap veroorzaakt windstoten van windkracht tien!'' Weer grinnikte ze. Mischien moest hij zijn excuses aanbieden aan alle Pokemon. Dat zou een hoop dingen goedmaken. Silverbreeze keek weer naar haar. ''Euhm..'' zei hij. Hij sloot zijn ogen, en opende ze daarna weer. ''Hoe gaat het verder eigenlijk met je, Swift?'' zei hij met een warme vriendelijke stem. ''Heb je het een beetje naar je zin hier?'' Ze had het goed hier in pokerpg. Alleen jammer dat ze zo weinig contacten had. ''Ik leid een heel goed leventje hier!'' Ze zuchtte. ''Alleen jammer dat ik zo weinig contacten hier heb... Ik ken jou alleen, Shadow, en Amore. Maar Shadow en Amore heb ik de laatste tijd niet meer gesproken, sinds Suerte is gestopt.''

''Dat heb je zelf aangericht! Je vleugelgeklap veroorzaakt windstoten van windkracht tien!'' Silverbreeze opende dom verbaasd zijn mond. Dat was waar ook, zijn vleugelgeklapper veroorzaakte verwoesting als hij te laag overvloog. Wat was hij weer eens dom geweest. Hij sloeg beschamend zijn vleugel voor zijn kop. Hij draaide zich vervolgens naar de gevallen Pokémon toe. ''Sorry!'' riep hij hard uit, maar aan zijn stem was te horen dat hij het ergens toch wel komisch vond. Daarna draaide hij zich weer normaal, richting Swift. . ''Ik leid een heel goed leventje hier!'' antwoordde de Dragonite op zijn vraag. Silverbreeze slaakte een zucht van opluchting. Dat betekende dat de Pokémon niet veel last hadden van de Lustro. Mooi dus. ''Dat is geweldig..'' zei Silverbreeze blij met een grote glimlach op zijn drakenbek. ''Alleen jammer dat ik zo weinig contacten hier heb... Ik ken jou alleen, Shadow, en Amore. Maar Shadow en Amore heb ik de laatste tijd niet meer gesproken, sinds Suerte is gestopt.'' Silverbreeze zijn glimlach verdween een klein beetje. Hij dacht duidelijk na. ''Humm. Da's waar. Ik heb ook niet erg veel contacten hier, en daarom ben ik blij dat ik jou ontmoet heb, Swift.'' zei hij vriendelijk tegen haar. Daarna keek hij om zich heen. Bijna alle Pokémon hadden zich al weer hersteld en vlogen weer boven de bloemen om nectar te verzamelen. ''Maar ik zal m'n best doen om meer vrienden te krijgen. Het is makkelijker om PokéRPG te beschermen als je ook de inwoners goed kent..'' Weer keek hij om zich heen, en deze keer zag hij een nieuwe Pokémon aanlopen. Hij kende deze Pokémon niet, een goede situatie om een nieuwe Pokémon te leren kennen. ''Hallo daar?..'' riep Silverbreeze naar de Pokémon, en hoopte dat hij antwoord zou krijgen.

Silverbreeze draaide zich om naar de warrige boel Pokemon. ''Sorry!'' riep Silverbreeze hard uit, maar het leek wel of hij het grappig vond. Daarna keek hij weer naar Swift. ''Dat is geweldig..'' Antwoordde Silverbreeze blij met een grote glimlach op zijn bek. Daarna antwoordde hij op wat ze daarna zei. ''Humm. Da's waar. Ik heb ook niet erg veel contacten hier, en daarom ben ik blij dat ik jou ontmoet heb, Swift.'' zei hij vriendelijk tegen haar. ''Maar ik zal m'n best doen om meer vrienden te krijgen. Het is makkelijker om PokéRPG te beschermen als je ook de inwoners goed kent..'' Silverbreeze zag opeens iets. ''Hallo daar?..'' Riep hij, waarbij Swift fronsend naar hem keek. ''Wat zie je?'' Vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze om haar heen keek of ze de Pokemon zag. Wie zou het zijn? Een nieuweling?

Met een chagrijnige blik kwam er een kleine Evee aanlopen. Broken. Bij elke stap die ze zette, gromde ze zachtjes. Overal waren verliefde Pokemon. Al die Pokemon hier wisten niet dat ze in andere regio's een groot moordenaar was, en zagen haar als een schattige kleine Evee. ''Hallo daar?..'' Klonk het opeens. Zei iemand dat tegen haar? Ze keek om haar heen, en zag een mannelijke Lugia, waarnaast een vrouwelijke Dragonair stond, die wel heel klein leek vergeleken de Lugia. Een kwaadaardige grijns verscheen op de Evee haar gezicht. Overal waren verliefde paartjes Pokemon, dus... Die pokemon zouden ook een stel zijn. perfect om ze eens te gaan treiteren. Hard begon ze te lachen. ''Hey, tortelduifjes! Gaan jullie elkaar zometeen ook nog zoenen?'' Ze begon harder te lachen. De Dragonair keek kwaad naar haar, maar dat interesseerde haar niet.

''Wat zie je?'' vroeg de Dragonite nieuwsgierig. Silverbreeze kneep daarna zijn ogen tot kleine spleetjes, want de zon scheen fel in zijn ogen en zorgde ervoor dat hij het niet goed kon zien. Maar toen de Eevee dichterbij kwam, kon Silverbreeze naar beneden kijken, waardoor zijn ogen weer in de schaduw kwamen, en hij kon zien wat voor Pokémon er aan kwam lopen. Hij moest zijn kop ook wel buigen, want het was vergeleken met hem een zeer kleine Pokémon. De Eevee liep grommend richting de twee, en leek dus helemaal niet blij. Een verbaasde blik kwam op Silverbreeze zijn kop terwijl hij naar de Eevee keek. De Eevee keek op toen hij haar had begroet. Op haar gezicht stond nu een kwaadaardige grijns, waarvan Silverbreeze zacht om moest proesten. Als er iets niet bij een kleine schattige Eevee paste, dan was dat wel een duivelse blik. Maar hij stopte snel weer, want hij besloot maar beleefd te blijven. Daarbij kon hij niet kinderachtig gaan doen, want dat zou niet echt een goed voorbeeld zijn. Ineens begon ze hard te lachen. Silverbreeze bewoog zijn kop dom achteruit, alsof dat gelach zijn kop achteruit blies. ''Hey, tortelduifjes! Gaan jullie elkaar zometeen ook nog zoenen?'' zei de Eevee, en begon nog harder te lachen. Silverbreeze zijn gezicht werd rood. Maar of dat kwam door een blos op zijn wangen, of de woede, dat wist hij niet. Hij voelde zich zwaar beledigd. Zomaar over partners gaan beginnen. Terwijl de zijnde ergens rondliep, en hij kon haar niet vinden. Daarbij zouden ze vast nooit meer partners kunnen worden, omdat Dustfire hem niet meer herinnerde. En daarbij was het leeftijdsverschil gewoon echt te groot. Silverbreeze zuchtte, en kalmeerde daardoor weer ietsje. Daarna richtte hij zijn blik fel naar de Eevee. ''Ik zou maar stoppen met dat kinderachtige gedoe als ik jou was..'' zei hij rustig, maar afkeurend. Tss.. vast weer zo'n type die dacht dat ze superslecht en kwaadaardig was. Ha. Hij had dat al zo vaak meegemaakt. ''Je doet wel zo stoer, maar één hap en je bent weg..'' waarschuwde Silverbreeze. Hij was technisch wel een carnivoor, al at hij net als andere Pokémon bijna altijd bessen. Vlees eten kon hij wel, maar uit respect voor de bewoners van PokéRPG at hij ze niet op. Maar als iemand zo brutaal deed, kon hij wel een uitzondering maken. Op zijn gezicht verscheen een grijns, en hij keerde zijn kop naar Swift. ''Een hapje Vossenvlees.. klinkt goed, vind je niet?'' zei hij met een grote tevreden glimlach op zijn gezicht.