Regen viel uit de lucht. De vacht van een kleine Pikachu was heel zwaar en donker geworden door de regen. Maar hij moest niet stoppen. Dikke bliksem wolken hingen aan de lucht. Een een Tornado draaide heen en weer. Sommige Pokémon konden de Tornado stoppen. Door bijvoorbeeld een Hydro Cannon te doen, in het oog. maar raar genoeg kwamen er steeds nieuwen. Wind trok de Kleine Pikachu naar achteren. Hij probeerde zich nog vast te houden an het gras. Maar werd de lucht in getrokken. In de Tornado. Er verscheen een rode gloed om hem heen. Stomme Tornado. Er schoot een Donder de lucht in. Enkele seconde later schoot er een Donder straal. Twee keer zo groot als die van Force was. Uit de lucht op de Tornado. De Tornado brak uit een. Force ademde diep in en uit. Hij keek om zich heen. Zoals verwacht vormde zich een nieuwe Tornado. Wat was dit? Was dit werk van een Pokémon? Force wist dat Raikou de baas was over de bliksem wolken. En hij kon ook bliksem tornado's maken. Een Lugia zou een normale Tornado kunnen maken. Maar waarom zouden de Legends dat doen? Waren ze boos ofzo, dat ze PokéRPG aanvielen. Force had een legend het zien doen. Maar dat was een andere legend. Kyorge. Hij had de zee laten overstromen. Force stond hoog genoeg om het te kunnen overleven. Maar als het zo door ging. Zou hij ook dood gaan. Net als hinderde Pokémon die hij al had gezien.

De nieuwe Tornado kwam weer Force de kant op. Force begon weer met rennen, nee. Waarom moest PokéRPG het doel zijn van de Legends? Waarom waren ze boos op PokéRPG? Tranen schoten in de ogen van Force. Hij wou niet dood, niet nu. De Tornado trok hem er weer in. De ogen van de Pikachu kleurde felrood. Daarna verscheen er een hele grote volt laag om de Pikachu. Een Thunder zorgde ervoor de de Tornado brak. Force viel van de hele hoogte, naar de grond toe. Hij lande met een doffe klap. Hij sloot zijn ogen eventjes. Het leek alsof hij niet kon bewegen. Hij bleef knipperen. Hij zag een schaduw. De Schaduw verdween al snel, en raar genoeg verdwenen de Bliksem Wolken ook. Enkele seconde later stopte het ook met regenen, en waren er geen Tornado's meer. Dus het was toch Raikou. Anders zouden de bliksem wolken niet weg gaan toch? En de tornado. Dat moest Silverbreeze zijn werk zijn. Op zijn zwakke, kleine pootjes stond Force op. Hij keek om zich heen. Overal zag je bloedvlekken en doden lijken. Waren ze.. dood? Force liep naar een dichtstbijzijnde bellossom. Hij porde even in de Pokémon. Maar deze reageerde niet. Ze waren echt dood..

''Hmpf..'' mompelde Force. Hij moest zijn eigen wonden kunnen genzen, en dan zou hij uitzoeken waarom de legends het deden. Hij strompelde naar een klein struikje. Eerst zaten er vele oran berry's in. Nu waren het bijna alleen taken. Je had geluk als je er eentje zag. En dat had Force dan ook. Hij plukte de Oran Berry voorzichtig. Hij nam er een hap uit. Daarna nog een hap. Hij dacht even aan de Suerte tijd. Hij had iemand eens iets anders zien doen met een Oran Berry. Force kon niet meer bedenken wat of hoe de Pokémon deed. Die manier zou zeker veel makkelijker gaan. Hij nam een paar extra happen. Tot de Oran Berry helemaal op was. Het lukte hem nu wel om op te staan. Hij liep rustig naar voren. Hij ging weer op 4 poten staan en schudde zich uit. Hij had hulp nodig. Hij zou niet alleen kunnen ontdekken waarom de Legends dit deden. En al deed hij dit wel. Dan zou hij niet naar de Legends kunnen gaan. Ze zouden hem gewoon uitlachen en vermoorden. Force knikte in zichzelf. Hij had een sterk iemand nodig om hem te helpen. En misschien naar Silverbreeze te gaan. Misschien waren er wel meer Lugia's. En Silverbreeze leek hem aardig. Tenminste, in de verhalen die hij had gehoord.

'Help! Help!' hoorde hij iemand opeens roepen. Snel keek hij de richting van de noodkreet op. Iemand had hulp nodig. Er verscheen een witte straal achter hem. En zo snel mogelijk rende hij naar de plek toe waar de noodkreet vandaan kwam. Op de grond lag een Leafeon. Deze had 2 Baby's. De Leafeon lag onder een boom. 'Alsjeblieft, help me,' sprak de Leafeon. Force knikte kort. Zijn staart werd wit en hij sloeg aan 2 kanten de boom kapot zodat hij de andere deel er weg kon rollen. Tijdens het rollen schreeuwde de Leafeon het uit van pijn. Maar hij kon haar moeilijk daar achter laten. Het zou slimmer zijn om in een keer pijn te voelen dan later. ''Gaat het?'' sprak Force eenmaal klaar. De Leafeon stond rustig op. ''Laten we gaan, Vee, Eev'' De 2 Eevee's knikte en ging achter de moeder aan. Ze zouden uit PokeRPG gaan. ''Ik kom wel even mee,'' sprak Force rustig. Hij ging op 4 poten achter de pokemon aan. Eenmaal aangekomen bij de rand, geloogd hi zijn ogen niet. Draaikolken waren ontstaan rond PokeRPG. Niemand zou weg kunnen. 'kut..''mompelde de Leafeon. Force keek haar droog aan. Opeens viel er een rots naar beneden. Force sloot snel zijn ogen, de Leafeon en de 2 eevee's lagen er dood onder. ''Ow..'' sprak Force rustig. Dit had hij niet verwacht. ''Wat moet ik doen,'' praatte Force tegen zichzelf. Zonder te denken aan de Leafeon en Eevee's liep hij weg. Hij kon nu toch niks meer voor hen doen. Hij vond het zielig voor hen, maar meer kon hij niet doen.

Eenmaal aangekomen op de Peacfull plains keek Force rustig heen en weer. Vroeger zag het er mooi uit. Nu was ook deze plek vol met bloed en doden. Rustig ging Force op een kleine bosjes struiken die nog niet verwoest was zitten. Wie zouden hem kunnen helpen? Wie zouden nog niet dood zijn. Pokémon zoals zijn moeder gingen niet makkelijk dood. Tenminste, als je tegen Volt explosies en Lustro op kwam. Ging je niet dood aan zulke dingen als Tornado's. Maar het zou ook kunnen, dat de Legends het slim hadden gespeeld, en ze stiekem hadden vermoord zodat ze niks konden doen. Bang sprong Force van het bosje af. Hij keek bang om zich heen. Wat moest hij doen? De vraag bleef door zijn hoofd zweven. Hij deed zijn pootjes bij zijn hoofd en sloot zijn ogen. *krr..* Je hoorde een takje kapot gaan. Force keek snel naar de plek waar het vandaan kwam. ''Laat je zien,'' sprak hij. Je hoorde de angst in zijn stem...

[Alleen voor mensen met toest.]

Na een lange tijd kwam Levy weer tevoorschijn. Hij was lang niet gesignaleerd in pokérpg. Het leek of hij van de aardbodem was verdwenen, maar dat was hij niet. Levy was de hele tijd in zijn huis, gewoon lui zijn. Het was een domme reden om zich daardoor niet te laten zien, maar het was precies wat Levy zou doen. Nu Levy zijn huisje was getroffen door de storm moest hij ergens heen. Er waren overal rampen, en Levy wist geen raad meer. Levy dwaalde maar rond door pokérpg, in de hoop om niet gesneuveld te worden door een of andere rampentoestand. Het was eigenlijk net als de overstroming van shadow lugia. Maar deze keer waren er veel meer rampen.. Het was onnatuurlijk vond Levy. Levy had onderweg een legende gezien. Tenminste..dat dacht hij. Waarom zouden de legendes boos op pokérpg zijn vroeg Levy zich af.

Na vele dingen van de rampen te hebben meegemaakt kwam Levy aan in het gebied waar force ook was geweest. Levy zag rotsblokken vallen van de bergen, aardschokken door het gebied palmen, een rivier die overstroomde, heftige bliksem en grote tornado's. Het was hier niet prettig zo te zien. Levy verschool zich in een rotsspleet. Hij wou niet geraakt worden. Opeens begon de zon heel fel te schijnen. Dit gebeurde alleen als iemand een sunny day deed of als groudon dichtbij was. Levy vreesde voor het ergste. Groudon. Om aan de droogte te ontsnappen stapte Levy vermoeid uit de rotsspleet, richting een rotsblok. Levy ging er tegen aan liggen. Levy zag iets. Er lag iets naast hem. Het was een hoofd van een leafeon. Levy sprong op en keek naar het dode hoofd. Hij slikte bij het zien van het dooie hoofd. Het zag er bloederig en zielig uit. Naast de leafeon lagen stukken van 2 eevee's. Het waren zo te zien nog 2 baby's. Levy keek droevig naar de pokémon. "Ik moet hier weg.." Zei Levy. Levy sprong over het rotsblok en keek boos om zich heen. "LAAT JE ZIEN DAN!" Riep Levy kwaad. Een donder schoot tegen Levy aan. Levy vloog weg door de donder. Levy schoof verder op de grond richting de peacefull plains. "Urgh..gg." Zei Levy. Levy stond met haast geen kracht meer op. Levy zat helemaal onder het roet. "Het had ook mijn dood kunnen zijn.." Zei Levy zachtjes. Levy viel weer om. Hij was bewusteloos. Wat Levy niet wist, dat was dat hij heel dicht bij focret lag.

'Het had ook mijn dood kunnen zijn..' zei de gedaante zagjes, daarna viel de gedaante om. Hij viel op de grond en bewoog niet meer. Was hij ook al dood? Op 4 poten liep Force naar het gedaante. Hoe meer dichtbij hij kwam hoe duidelijker het werd dat het een Aipom was. Maar hij zag pas dat het Levy was toen hij recht voor Levy stond. Rustig zette Force zijn hand op de hoofd van de Aipom. Hij sloot zijn ogen rustig, al snel opende hij ze weer. De Aipom was niet dood, alleen bewusteloos. Force bleef de Aipom aan kijken, wachtend tot de Aipom zou bewegen. De Aipom was sterk toch? Anders zou hij nooit lid worden van Suerte. Of gepromoveerd worden tot Bèta. Een glimlach verscheen op de gezicht van Force, de eerste keer dat hij Levy had gezien speelde Force hem de baas. Levy was namelijk nog nieuw in Suerte, en Force was een gewaardeerde lid. Hij was gewoon de baas over een 10 jarige Pokémon. Maar dat waren vroegere tijden. Nu was Suerte al weer uit elkaar. Allemaal door 1 persoon. Achi. Als Achi had gezegd dat het om Suerte ging zou iedereen meer zijn best doen. Of hij kon wachten tot Amore en Shadow er waren. Maar Achi had ook zijn leven gered. Dus hij wist niet meer, moest hij boos zijn. Of blij. Nu was Achi al lang al dood, dus dat boeide hem niet veel. En aangezien Force en Tear de enige waren die er van witste, zou niemand van de buiten wereld het weten. Niet zijn vrienden, en niet zijn ouders, als hij die had. Maar daar moest hij nu niet over nadenken. Hij moest na denken over de legends. Waarom ze boos waren. Misschien kon hij samen met Levy er achter komen. Een klein groepje was beter dan een groot groepje, want met zijn tweeën konden ze makkelijker rond sluipen. ''Wakker worden,'' sprak Force maar rustige. Hij bekeek de Aipom even. ''Ik zei wakker worden,'' herhaalde hij. Hij ging bij zijn hoofd staan en gaf er een trap aan. Dat zou hem wel wakker maken.

Nadat Levy door de donder geraakt was, was het maar geluk dat hij nog in leven was. Levy lag daar nu in de peaceful plains. Gewond en onder het roet. Levy kon niks meer horen of zien, hij was bewusteloos. Opeens kwam er een pikachu dichter bij. Het was force. Levy kende hem, maar kon hem niet zien, of zijn aanwezigheid voelen. Levy was nu aan het dromen. Hij droomde over een groot grasland. Levy zat er midden in. Het was leeg, en kaal. De vlakte was ook geluidsloos. Opeens begon de grond te trillen. Een kudde taurossen renden over de vlakte heen. Levy werd helemaal vertrappelt door de taurossen in zijn droom. Levy keek vaag op. Er was niks. De taurossen waren weer verdwenen. Een grote aardbeving ontstond, zomaar. Gewoon uit het niets. Er kwam een diepe kloof en Levy viel er in. Huizen en andere dingen vielen er ook in. Levy keek naar zijn verbeelding. Hoe kwamen die huizen hier?! Levy zag ineens een zwarte schim. Het was alleen zwart, Levy kon niks zien. Daarna zag hij het lustro gebied in zijn verbeelding. Het sloeg allemaal nergens op. Langs hem zweefden 2 andere schimmen. Ze waren nu weer weg. Levy zijn droom werd onderhand een nachtmerrie. Alles werd zwart en het licht verdween. Levy viel in een groot zwart gat, in zijn droom. Opeens schrok Levy wakker. Levy keek naar de pikachu die bij hem stond. "H-hallo..?" Levy keek beteuterd naar de pikachu. Levy probeerde op te staan. "Ik moet verder.." Kreunde Levy. Levy keek voor zich uit. Levy moest en zou gaan onderzoeken.

Force bekeek de Aipom rustig. Moest hij soms nog een keer schoppen? Hij trapte nog een keer op de hoofd van de Aipom. Als hij niet wou wakker worden door zijn stem. Dan zou hij hem maar zo wakker maken. Force trapte nog een keer hard tegen de hoofd aan toen Levy opeens begon te bewegen. Hij keek Force rustig aan. 'H.Hallo..?' De Aipom keek hem even aan. Daarna probeerde de Aipom op te staan. 'Ik moet verder..' kreunde Levy. Force keek hem even droog aan. ''Je mag wel jonger dan mij zijn maar dan hoef je neit gelijk stoer te doen, wacht gewoon tot je genezen bent en ga dan praten met Silverbreeze ofzo,''sprak hij rustig. Force wist zelf dat Levy het over de rampen had. Anders zou hij ook niet gewond zijn. Toch? ''Ik ga zelf ook naar Silverbreeze toe, ik moet nog klagen aan hem. '' sprak Force daarna. Er verscheen een glimlach op zijn hoofd. Nu was Levy tenminste wakker. Nu hoefde ze nog alleen naar Silberbreeze te gaan en te klagen. Of tenminste te vragen waarom ze zo boos waren en deden. ''Weet je wat, ik pak wel een Oran Berry,'' sprak hij toen blij. Hij liep naar een bosje toe. Daar trok hij een Oran Berry uit. Daarna kwam hij weer terug en overhandigde deze aan Levy. ''Eet hem op ofzo,'' sprak Force droog. Levy stond ook bekend als een van de vrienden van Achi. Toch? Tenminste. Hij had wel gehoord dat ze vrienden waren. Net als Shadow vroeger bevriend was met Houndoom. Nu Houndoom de leidster van Lustro was gokte Force dat het minder was. ''Als je het nog niet weet, Achi is dood ofzo,'' sprak hij toen maar. Het was beter om aan iemand te vertellen dan om het geheim te houden.

Levy keek vaag naar force. Hij werd wakker geschopt of zo iets. Levy kreunde en keek naar force die weg ging. "Waar ga je heen.." Zei levy die maar amper wist wat hij aan het doen was. Force kwam meteen weer terug met een oran berry en gaf het aan Levy. Voordat force de berry aan levy had gegeven had hij het over silverbreeze en iets over stoer doen. Levy kreunde en probeerde overeind te komen. Hij had de oran berry bijna op. Opeens begon force te vertellen over achi. Achi was dood. Levy slikte de oran berry in, waar hij bijna in stikte. "Dude.." Levy keek met grote ogen naar force. "Hoezo is achi dood?!" Levy keek paniekerig naar force. Levy was nu weer helemaal levend en wel. Nu hij gehoord had dat achi dood was wist hij ook niet meer wat er nu te doen was. Achi..zijn vriend.. Levy keek treurig op. "Ik heb hem zo lang niet meer gesproken..en nu is hij..dood..?" Levy keek triest naar de grond. Waarom moest achi dit nou overkomen? Achi en Levy hadden vroeger zoveel meegemaakt, en nu was het allemaal weg. Levy wist nu dat achi dood was, maar niet wie het gedaan had. Levy keek weer naar force. "Wie hebben het gedaan?" Levy keek serieus rondom zich heen. "Een ramp? De lustro? Of zelfmoord?" Zei levy. Levy wist dat het het laatste vast neit zou zijn, maar hij moest het zeker weten. Levy balde zijn vuisten en knakte zijn knokkels. "Ik heb al een vermoeden.." bromde Levy arrogant. Levy keek in de richting van een gebied. Het gebied van de lustro. Je kon het vanaf hier niet zien, maar Levy wist wel dat het die richting in was.

Force keek even richting Levy. Eerst leek hij niet te luisteren naar wat Force zei. Dat irriteerde Force eigenlijk best wel. Hij keek even naar de grond. Na het zeggen dat Achi dood was werd Levy raag genoeg 'wakker'. 'Hoezo is Achi dood?' vroeg Levy hem nog. Force grinnikte. Was het zo moeilijk te begrijpen als iemand dood was. 'Wie hebben het gedaan?' Force wou net antwoorden toen Levy weer begon met praten. 'Een ramp? De lustro? Of zelfmoord?' Force keek even raar op bij het horen van Levy zijn laatste gedachte. Daarna wende Levy zich af naar de richting waar het Lustro Gebied ongeveer zat. Hij had goed geraden. Zo moeilijk was het dan ook niet om te raden, Achi zou niet dood gaan aan een ramp en zelfmoord klonk dom. ''Shiny en Akira,'' sprak Force rustig. ''We zaten in een gebied die Lustro had overgenomen, en toen vielen Shiny en Akira mij en Tear, een baby Cyndaquil ,aan,'' sprak Force rustig. ''En toen kwam Achi, hij zei dat we moesten gaan, we wouden nog blijven om hem te helpen maar hij wist dat we niet allemaal gered konden worden,'' sprak Force daarna. Hij haalde even diep adem. ''En toen hebben Shiny en Akira hem doodgemaakt, volgens mij,'' sprak Force rustig. ''Maar, kom je nu mee om naar Silverbreeze te gaan om te kijken wat er aan de hand is?'' sprak hij toen weer. Kyle vond het best grappig. Hij zei net aan iemand dat iemand dood was. En nu ging hji vrolijk door. Maar ze konden niets anders doen. Het zou juist beter zijn om het zo snel mogelijk te vergeten.

Levy keek nog eens naar het lustro gebied. "Op een dag, dan is dit allemaal voorbij. De oorlog tussen de lustro en pokérpg zal eindigen, en alles word weer vredig." Zei levy. Levy keek nu weer naar force. "Silverbreeze, hé?" Levy dacht evan na. "God dan." Zei levy toen. Levy sloeg een arm om force. "Jij word de nieuwe achi." Zei Levy. Levy probeerde niet meer te denken aan de echte achi, die dood was. Het was tragisch, vond Levy. Levy had het liefst dat achi zich eigen niet op geofferd had, maar hij kon er niks aan veranderen. Levy moest nieuwe vrienden maken, waar hij bij terecht kon met een of ander avontuur of idee. "Wanneer vertrekken we?" Vroeg Levy. Levy was ondertussen weer helemaal fit geworden van de oran berry en toen force vertelde dat achi dood was, was hij dus helemaal wakker. "Silverbreeze leeft toch bij de zee? Of ergens anders?" Levy keek vragend naar force. Levy wachtte op antwoord van force terwijl hij wachtte. De rampen waren nog steeds bezig, en ze zouden moeten opschieten. Als force ergens heen zou gaan, zou Levy hem nu automatisch volgen.

Na alles gehoord te hebben lied Levy een brul horen naar Silverbreeze. Levy hoopte dat silverbreeze er aan zou komen.

'Jij word de nieuwe Achi.' Levy had zijn arm op de schouder van Force gedaan. Force had hem weggeslagen en vies aangekeken. ''Ik word helemaal niks,'' sprak Force wat brutaal. Daarna begon hij weer normaal te praten. Levy pikte het nogal goed op. Maarja. 'Wanneer vertrekken we?' had Levy daarna gezegd. Force was maar stil gebleven. Silverbreeze leefde inderdaad in de zee. Maarja. Wat konden ze doen. Het zou toch slimmer zijn op Silverbreeze hierheen te roepen? Het kon zijn dan de Zee opeens zou overstromen en hen zou opslokken. Dat zou niet goed zijn. En Silverbreeze zou sowieso ook niet in de zee zijn. Misschien vloog hij gewoon rond. Als hij bij Dustfire was was hij toch ook niet in de zee. Dus was er een grote kans dat hij nu niet in de zee was. Tenminste, dat verwachte Force. Force schraapte even zijn keel die nu heel droog was geworden van het lang niet gepraat te hebben. ''Het is slimmer om SilVerbreeze te roepen zodat we niet opgeslokt worden,'' sprak Force wijs. ''En daarbij, er is ook een kans dat Silverbreeze niet in de zee is, dan gaan we daar voor niks,'' sprak Force daarna. Hij kuchte weer even. Hij zou nu naar hem brullen. Tenminste, als hij dat kon. misschien was het slimmer als Levy het deed. Deze kende Silverbreeze beter. Eigenlijk had Force Silverbreeze nog nooit ontmoet. Maar hij had honderden verhalen gehoord. Zodat hij de pokemon in bijna heel PokeRPG kende.

Silverbreeze was gewond, en hij had veel pijn. Hij wou eindelijk gaan liggen, om uit te rusten of te slapen, zodat hij zijn wonden niet meer voelde prikken. Silverbreeze lag ietwat krampachtig op de grond, en liet zijn kop op het gras zakken. Hij was naar de Peacefull plains gekomen, in de hoop dat het hier vredig en veilig was. Maar dat had hij mis. Er waren hier ook rampen aan de gang, maar het leek erop dat hij net op een goed moment op de juiste plek was gaan liggen, want hij had in dit gebied nog niks meegemaakt. Hmm.. Ja, nu lekker slapen, en daarna als hij wakker werd en wat opgewekter zou zijn, zijn wonden verzorgen zodat ze niet zouden ontsteken. Maar uiteindelijk kwam hij helemaal niet aan slapen toe, want hij hoorde tot twee keer aan toe zijn naam geroepen. Hij opende zijn ogen langzaam en geïrriteerd. Hij werd de laatste tijd zo weinig geroepen. Waarom juist op dit moment, nu hij een keer zijn slaap echt nodig had? Hij had de neiging om niet op te gaan staan, om gewoon te blijven liggen. Maar daar zou hij schuld van krijgen, dat wist hij nu al. En dus stond hij op om vervolgens laag boven de grond te vliegen om Force en Levy te bereiken. Want zijn gebroken staart sleepte over de grond terwijl hij liep, en dan was het echt niet te doen. Na een tijd vliegen, dat ook al erg vermoeiend voor hem was, landde hij hijgend voor de twee Pokémon. Hij wist dat ze iets wouden zeggen, maar hij hield zijn vleugel op als teken dat ze even moesten wachten. Toen hij uitgehijgd was liet hij zijn vleugel zakken, en keek de twee een voor een aan. ''Wat is er, jongens?'' Hij keek nog eens, deze keer bestuderend. De Pikachu kende hij niet, nooit gezien. De Aipom natuurlijk wel, dat was een oude bekende. Levy. Silverbreeze glimlachte kort wanneer hij zijn blik op de Aipom had gevestigd, maar hield voor zich dat het geen situatie was om in te lachen. Zijn glimlach verdween weer en hij wachtte op antwoord.

Levy had kort gebruld. Force knikte, het zou nu wel even duren voordat Silverbreeze aan kwam. Force liet zich vallen op zijn kont. Wachtend op Silverbreeze. Opeens verscheen er een schaduw, de schaduw bedekte voor enkele seconde de zon. Maar de Pokémon bleef door vliegen. Een grote Lugia landde hijgend voor de twee Pokémon. Silverbreeze leek gewond. Rustig keek Force naar de staart. Of iemand had hem aangevallen terwijl hij een ramp veroorzaakt, of hij had zelf last van de rampen. 'Wat is er, jongens?' Force grijnsde blij, het leek alsof Silverbreeze kort naar hem keek. Daarna keek hij naar de Aipom. ''Ik zal me maar als eerst voorstellen,'' sprak Force blij. ''Ik ben Force,'' sprak hij daarna kort. ''Ik ben de zoon van Amore,'' sprak Force daarna. Dat was goed genoeg. Toch? ''En verder hebben we een paar vragen aan je,'' sprak Force daarna. Hij sloot even zijn ogen, daarna opende daarna weer. Dus dit was de grote Silverbreeze waar hij zo vaak van had gehoord. Hij leek inderdaad kewl. Maar uiterlijk kon bedriegen. Helemaal als een Pokémon die rampen had veroorzaakt. Rustig snoof Force bij de gedachte. Zou Force het moeten vragen of was het slimmer dat Levy het zou vragen? Force bleef even kijken. Nee, hij zou het vragen nu hij toch al aan het woord was. ''Weet jij iets van de rampen? Verschillende Pokémon hebben verschillende rampen gezien gemaakt door verschillende legendarische Pokémon. Volgens mij hebben sommige Pokémon zelfs een Lugia gezien. '' sprak Force kort. ''En verder kan niemand meer in en uit PokeRPG door de draaikolken rond om PokeRPG,'' sprak Force daarna weer. Als het goed was was een Lugia de baas over de zee. Dus hij kon ook draaikolken aanmaken. Toch?

na een heel tijd gewacht te hebben zag Levy silverbreeze aan komen en hij keek hem aan. "Hallo" Zei levy tegen silverbreeze. Levy keek nu naar force die allemaal dingen tegen silverbreeze aan het zeggen was. Het was over de rampen. Levy wist dat eigenlijk al maar goe. Levy ging zitten op een steen, luisterend naar het gesprek dat force naar silverbreeze voerde. Aandachtig wende levy zijn blik naar silverbreeze. Hij had hem lang niet gezien en hij zat helemaal onder de wonden. Hij kek nog een keer naar silverbreeze.

Force keek kort naar Silverbreeze. Force was al een tijdje klaar geweest met het praten. Maar Silverbreeze had nog niet geantwoord. ''Kom er nog een antwoord?'' vroeg Force ongeduldig. Hij vouwde zijn armpjes over elkaar heen, het leek wel een eeuwigheid te duurden. Rustig keek Force naar Levy. Deze was ondertussen op een steen gaan zitten en aandachtig naar de twee zitten kijken. Al snel richtte Force zijn blik weer op de lugia. Dit keer bekeek Force hem helemaal. Was de Lugia gewond?Het viel Force raar genoeg nu pas op. Zou hij vragen wat er gebeurd was? Misschien had een pokemon hem aangevallen terwijl hij een van de rampen creëerde. Maar het zou ook kunnen zijn dat Sivlerbreeze degene was die een ramp probeerde te stoppen. Of het kwam door een ramp zelf, net als de meeste doden die nu op de peacfull plains lagen. Tenminste, als je het nog vredig wou noemen. Na al deze rampen, was het niet meer vredig. Nee, de pokemon leefde in angst. Terwijl andere pokemon de oorzaak probeerde te vinden. Maar de meeste dachten niet eens aan de oorzaak. Ze dachten dat het gewoon was. Maar iedereen met een normaal brein zou toch kunnen weten dat dit niet normaal is? Dat er iemand of iets achter dit zou zitten. Er zou een heel kleine kans zijn dat het normaal was. Bijna onmogelijk.

[Ik heb een dejavu gevoel maar ik wou posten ='d ]

''Ik zal me maar als eerst voorstellen,'' Sprak de nog onbekende Pikachu vrolijk. Silverbreeze keek hem wat raar aan. Waarom was hij zo vrolijk, als er overal natuurrampen waren, met vele gewonden en doden als gevolg? Silverbreeze keek rond. Ja, de velden waren ook niet meer zoals ze geweest zijn. Gelukkig was er nog genoeg veld intact voor de Pokémon om van te leven. ''Ik ben Force,Ik ben de zoon van Amore,'' Sprak hij alsof dat feit hem ineens beter maakte. Dat hij de zoon van Amore was betekende niks voor Silverbreeze. Hij had gehoord dat een andere kind van Amore het slechte pad op was gegaan en de Suerte had aangevallen, maar aan de andere kant was Levy erbij, en leek Force als een maat te beschouwen, dus het zou wel goed zijn. ''En verder hebben we een paar vragen aan je,'' Hij sloot zijn ogen en opende ze daarna weer. Silverbreeze keek hem aan of hij in een verhoor zat. Wat moesten ze aan hem vragen? Het bleef een tijdje stil, maar Silverbreeze zag dat Force diep aan het nadenken was, en dus hield hij zijn mond en wachtte hij op de vraag die Force wou stellen. ''Weet jij iets van de rampen? Verschillende Pokémon hebben verschillende rampen gezien gemaakt door verschillende legendarische Pokémon. Volgens mij hebben sommige Pokémon zelfs een Lugia gezien. '' sprak Force kort. Silverbreeze snoof zacht. Verschillende legendarische Pokémon? Nee, dat kon niet, dat hadden ze verkeerd gezien. Silverbreeze en de andere Legendarische Pokémon waren er juist om PokéRPG en zijn inwoners te beschermen, niet om het te verwoesten met hun enorme krachten. ''En verder kan niemand meer in en uit PokeRPG door de draaikolken rond om PokeRPG,'' Silverbreeze dacht even na, en rustige blik verdween en maakte plaats voor een geschokte uitdrukking. Silverbreeze wendde zijn kop en keek Force geconcentreerd aan. ''Wacht...'' zei hij ietsjes schor. ''Je... je denkt toch niet dat ík dat gedaan heb?!'' zei hij met verheven stem tegen Force en Levy, terwijl zijn stemgeluid steeds harder werd. Een grom ontsnapte uit zijn bek. Op de manier dat Force had gesproken, leek het alsof hij Silverbreeze en de andere legi's beschuldigde van alles wat hen nu overkwam. ''Dwaas, Ik ben een Guardian... Ik ben hier om het gebied te beschermen en ik zou het nooit verwoesten!..'' Fel keek hij hem aan, en daarna keek hij naar Levy. Zou hij hem vertrouwen en geloven als oude vriend, of dacht hij ook dat Silverbreeze een van de daders was?

'Je... je denkt toch niet dat ík dat gedaan heb?!' zei Silverbreeze met verheven stem tegen beide Force en Levy. Een grom ontsnapte uit zijn bek. 'Dwaas, Ik ben een Guardian... Ik ben hier om het gebied te beschermen en ik zou het nooit verwoesten!..' Force had al verwacht op een boze reactie. Het klonk inderdaad niet leuk als je de dader genoemd werd van natuurrampen, helemaal als je er niks mee te maken had. ''Ik heb nooit gezegd dat jij het verwoeste,'' sprak Force kalm. Het had lang geduurd voordat Silverbreeze op zijn antwoord had geantwoord. Maar beter laad dan nooit. Force kuchte even weer. ''Denkt je dat je er een verklaring voor hebt? Of dat we er iets aan kunnen doen? Want als we er niks aan kunnen doen. Gaat het zo door, totdat iedereen dood is,'' sprak Force daarna. Force zuchtte even, wat een gedoe. Waarom bemoeide hij zich er eigenlijk mee? Dit waren niet zijn zaken. Maar ja, hij kon ook niet blijven zitten en kijken tot iedereen dood ging, dan zou hij natuurlijk zelf ook dood gaan, en daar had hij geen zin in. Force ging er bij zitten, nu leek hij nog kleiner vergelijke de grote Lugia. Nu hij er over na dacht, dit was de eerste legend die hij had ontmoet. En hij gedaagde zich gelijk zo, zonder respect, tegen Silverbreeze.

''Ik heb nooit gezegd dat jij het verwoeste,'' zei Force ongelooflijk kalm, terwijl de meeste andere Pokémon bang zouden zijn weggekropen door het geschreeuw van Silverbreeze. De Pikachu deed alsof het hem niet veel kon schelen, alsof hij niet voor een legendarische Pokémon stond, maar voor een doodnormale Pokémon. ''Je hebt het niet gezegd, maar je bedoelde het duidelijk wel zo..'' antwoordde Silverbreeze daar geïrriteerd op, terwijl hij hem in de ogen keek. Hij leek wel op Amore, maar Amore had tenminste respect voor de Guardians van PokéRPG. Soms had Silverbreeze er wel ergen in dat het allemaal zulke goedzakken waren, en nooit een Pokémon pijn zouden doen wanneer ze geen respect toonden. Maar Silverbreeze had het idee dat ze daar strenger mee om moesten gaan. Straks werden ze als normaal beschouwd door de goede Pokémon, en als een makkelijke uitdaging voor de slechte. Nee, dat mocht niet gebeuren. De Guardians hadden zo hun trots door de daden die ze al honderden jaren deden. En dat mochten ze niet schaadden. ''Denkt je dat je er een verklaring voor hebt? Of dat we er iets aan kunnen doen? Want als we er niks aan kunnen doen. Gaat het zo door, totdat iedereen dood is,'' Silverbreeze liet weer een grom uit zijn mondhoek horen, deze keer een zachtere dan de eerste. Hij irriteerde zich eraan dat hij ondervraagt werd door iemand die hij niet eens kende, die nooit had meegedaan aan een missie. Alsof hij de belangrijkste van allen was, en Silverbreeze slechts een of andere informeerder. Toch zou hij rustig blijven, en antwoord geven. De Pokémon op de hoogte brengen van wat er aan de hand was was ook een van hun taken. ''Nee, een verklaring heb ik niet. En daarom heb ik ook niks wat we er aan kunnen doen. We weten niet wie of wat het veroorzaakt. De Legi's zijn gezien, maar ik weet 100 procent zeker dat zij het niet zijn.. De enige manier om er achter te komen is de zaak onderzoeken. We hebben een team nodig die hun leven op het spel willen zetten voor de veiligheid van anderen. Dichtbij de natuurrampen komen en zo proberen de oorzaak op te sporen.'' Silverbreeze flitste met zijn ogen heen en weer over Force en Levy. Als ze bij een net beginnende natuurramp kwamen, konden ze de bron vinden. Maar wat als het wel zijn vrienden waren, de Legi's? Misschien moest er een team naar de rampen, en moest hijzelf naar de Legi's toe, gewoon om er zeker van te weten dat zij het niet waren.

Een zwarte schaduw verplaatse zich razendsnel door het woud. Enkel zijn voetstappen waren hoorbaar en heel af en toe het geritsel van gebladerte. Met het blote oog was het moeilijk hem te zien. Hij bleef nooit langer dan een seconde op een tak staan, misschien zelfs korter.
Op het eerste gezicht zou je zeggen dat hij op de vlucht sloeg, maar dit deed hij niet. Integendeel, hij ging recht op het gevaar af. Bezorgd wende Riolu zijn blik naar de donkere lucht. Er was een storm op komst, een hevige. Eentje die normaal nooit zo plotseling kwam opzetten. 'Natuurrampen. Ze zijn ineens overal, in zowat elk gebied, en ik weet niet waar ze vandaan komen.' Silverbreeze had bezorgd geklonken en meteen had Riolu geweten dat het ernstig was. Deze natuurrampen waren niet natuurlijk, iets of iemand was er de oorzaak van. En als diegene niet snel gestopt werd was pokeRPG ten dode opgeschreven...

Riolu lande op de grond en versnelde zijn pas. Een flits verhelderde voor enkele seconden het zicht. Dit maakte het bos alleen maar angstaanjagender. De groene bomen stonden sterk afgetekend tegen de donkere lucht. Een harde klap volgde. Riolu kneep even zijn ogen dicht, hij moest snel zijn.

"Nee.." De gemaskerde Pokémon hield halt en keek met grote angstige ogen naar de lucht die zich tot een enorme draaiende bundel vormde. Een enorm gedrocht in de vorm van een reuzachtige tornado. Bomen werden ontworteld, bodem raakte los en Pokémon werden de lucht ingetild alsof het speeltjes waren. Riolu bleef even verstijfd staan, niet wetend wat te doen. Toen zette hij het weer op een rennen, weg van de tornado. Zijn zwarte flaporen wapperde naar achter door de zuigende kracht, en ondanks dat hij er een flink aantal meters van was verwijdert moest hij behoorlijk veel kracht zetten om maar niet achterover te vallen. Meerdere tornado's volgde. Riolu moest even vergeten wat zijn werkelijke doel hier was en probeerde met alle macht te ontkomen. Hij verplaatste zich door de bomen en moest opletten dat hij niet uitgleed over de natte takken of dergelijk opvliegend materiaal tegen zich op kreeg. Rennen, alsmaar rennen. Zijn longen brandde en zijn net pas genezen arm begon te steken, maar hij moest door blijven rennen. Plots leek alles te verdwijnen. De donkere wolken dreven weg, de regen stopte en Riolu voelde dat de zuigende kracht van de wind was verdwenen. Verbaasd hield hij halt. Het was over, de natuurrampen waren opgehouden. Tijdelijk..

Er ontstond een misselijk gevoel in zijn buik bij het zien van de vele dode Pokemon. Wiens hart was nou zo versteend dat het hele gebieden en complete groepen Pokémon kon uitmoorden? Wie deed nou ziets? Alsof zijn vraag werd beantwoord verscheen er een donkere schaduw, hoog boven op een heuvel. Riolu staarde recht in twee lege ogen en verstijfde. De schaduw sprong op en verdween..

Zo snel als hij kon was Riolu de heuvel opgerend, maar alles wat restte was een beetje omgewoelde aarde van degene die er zojuist had gestaan. Kwaad sloeg hij zijn vuist in de grond, "Laat je zien!" Geen antwoord.. De schaduw was verdwenen, zelfs met zijn aura kon Riolu hem niet vinden. Met een boze uitdrukking op zijn gezicht stond hij op. Zijn blauwe oren bewogen bij het horen van stemmen, bekende stemmen en de boze uitdrukkig verdween.

Force, Levy en Silverbreeze bevonden zich achter de heuvel. Ze hadden hem nog niet opgemerkt vanwege het struikgewas en de wind die Riolu's kant op voer. Dus konden ze ook de gedaante niet hebben opgemerkt.. ging er door zijn kop. Hij deed enkele passen naar voren, maar hield halt toen hij de woorden van Sliverbreeze opving. 'Dwaas, Ik ben een Guardian... Ik ben hier om het gebied te beschermen en ik zou het nooit verwoesten!..' Verbaasd keek Riolu naar Force. Beschuldigde hij Silverbreeze van de natuurrampen? Dat was onmogelijk! 'Ik heb nooit gezegd dat jij het verwoeste.' Riolu snoof. Mooi zo. Toch werd duidelijk dat Silverbreeze hier anders over dacht. 'Je hebt het niet gezegd, maar je bedoelde het duidelijk wel zo..' Riolu besloot zich te laten zien en voegde zich bij de groep. "Silverbreeze kan het niet gedaan hebben, daar geloof ik volledig in," begon hij kalm, maar nog nahijgend van het vele rennen, "Bovendien, hij is zelf ook in een tornado terechtgekomen." Voor Riolu was dit niet de reden om hem te geloven. Silverbreeze had een enorm goed hart en hij zo nooit zoiets doen, dit wist hij gewoon. Maar misschien kon hij Force er zo van overtuigen dat Silverbreeze die de natuurrampen zou hebben gecreeërd, één grote leugen was. Riolu's rode ogen gingen even naar de Lugia en zijn mondhoeken krulde zich op tot een vriendelijke, maar bezorgde glimlach. Hij maakte een knikkende beweging, zijn gebruikelijke gebaar als begroeting.

'Nee, een verklaring heb ik niet. En daarom heb ik ook niks wat we er aan kunnen doen. We weten niet wie of wat het veroorzaakt. De Legi's zijn gezien, maar ik weet 100 procent zeker dat zij het niet zijn.. De enige manier om er achter te komen is de zaak onderzoeken. We hebben een team nodig die hun leven op het spel willen zetten voor de veiligheid van anderen. Dichtbij de natuurrampen komen en zo proberen de oorzaak op te sporen.' Force knikte, een team hé. Misschien zou dat wel kunnen werken. 'Silverbreeze kan het niet gedaan hebben, daar geloof ik volledig in,' sprak iemand kalm. Force keek naar de Riolu die er bij kwam staan. 'Bovendien, hij is zelf ook in een tornado terechtgekomen.' Riolu had een punt. Waarom zou iemand een ramp veroorzaken om er vervolgens zelf in te komen. Weer knikte Force.''Zou ik in het Team mogen komen?'' sprak Force rustig. Hij keek naar de Lugia. ''Als hij word gemaakt dan,'' sprak force daarna rustig.

- Sorry voor kortheid. -

Net toen Silverbreeze zijn bek weer open deed om nog een laatste opmerking te maken, klonken er snelle kleine voetstappen. Silverbreeze liet zijn mond dichtvallen, het was toch niet erg belangrijk wat hij wou gaan zeggen. ''Silverbreeze kan het niet gedaan hebben, daar geloof ik volledig in," zei hij als eerste, hijgend van zijn inspanningen die hij gemaakt had om hier te komen. Blijkbaar had hij ze een beetje afgeluisterd, maar Silverbreeze was blij dat het Riolu was, en niet een of andere kakkerlak van de Lustro. Dit wees hem er wel op om zachter te praten, want ze vielen natuurlijk op. En als ie iets niet wou was dat dat de Lustro hen vond. Nogmaals, hij wou Dustfire niet voor de tweede keer kwijt, en zou er alles aan doen om dat dus te voorkomen. "Bovendien, hij is zelf ook in een tornado terechtgekomen." Silverbreeze keek om naar Riolu, die ook naar hem keek, en zijn mondhoeken naar boven krulde. Dat was waar. Waarom zou hij zichzelf gewond laten raken? Aan de andere kant zou het wel een goede manier zijn om de Pokémon te misleiden, áls hij de veroorzaker was. Zelf gewond raken zodat hij niet verdacht zou worden. Maar gelukkig was dat niet zo. Riolu knikte ook, wat hij vaak deed als begroeting. Silvebreeze glimlachte zwakjes terug, en knikte terug naar hem. Hij kon niet meer volop glimlachen. De zorgen die hij had hielden hem tegen om dat te doen. Silverbreeze knipperde wat verward met zijn ogen, totdat de Pikachu weer begon te spreken. ''Zou ik in het Team mogen komen?'' zei hij terwijl hij naar Silverbreeze keek. ''Als hij word gemaakt dan,'' Silverbreeze zweeg eerst. De Pikachu was ontzettend brutaal maar Silverbreeze voelde dat hij een goed hart had. toch? Hij wendde zijn blik naar Force. ''Goed dan.'' zei hij tegen hem. ''Maar alleen als je voortaan respect toont. Niet alleen tegen mij, maar ook tegen de andere Pokémon die mee zullen doen met de missie en zelfs onze tegenstander, áls die er is. Het lijkt moeilijk en dat is het ook, maar respectloos met zo'n krachtige tegenstander omgaan kan destructieve gevolgen hebben.'' Na die zin ietwat streng en hard gesproken te hebben was hij weer even stil, waarna hij weer begon te spreken, dit keer onzekerder en zachter. Hij verwachtte dat Riolu ook mee wou, en ook een paar andere Pokémon die goede strijders waren. Maar als ze allemaal weg waren, wie zorgde er dan voor Dustfire, en beschermde haar tegen de harde buitenwereld vol met Pokémon die haar wouden gebruiken voor andere doeleinden? ''Dustfire..'' mompelde hij zacht, en lichtelijk onverstaanbaar. ''Iemand moet voor haar zorgen, maar wie?.'' deze zin zei hij duidelijker en gericht op de Pokémon die om hem heen stonden. Silverbreeze zelf was in tweestrijd. Hij wou erg graag mee met de missie, omdat hij nu tijdelijk als de hoofdGuardian aangewezen was, nu Dustfire haar plicht niet meer kon vervullen. Hij moest Pokerpg beschermen, en dus de natuurrampen laten verdwijnen. Maar aan de andere kant kon hij het niet over zijn hart verkrijgen om Dustfire te laten gaan. Twijfelend keek hij de Pokémon aan, hopend dat ze begrepen wat er nu in hem om ging.

[Eigenlijk wachtte ik op Levy, maar hij lijkt niet te posten. Dan gaan we maar door =o]

Force zweeg even. hij sloot zijn ogen en vouwde zijn korte armpjes over elkaar. Al snel opende hij weer zijn ogen. Hij keek nu naar de Lugia die iets wou vertellen. Force knikte voordat de Lugia begon te praten. 'Als hij word gemaakt dan.' Als de enige manier om de rampen te stoppen was een team te vormen, waarom zei hij dan nog ALS het gemaakt werd? 'Goed dan,' zei Silverbreeze tegen hem. 'Maar alleen als je voortaan respect toont. Niet alleen tegen mij, maar ook tegen de andere Pokémon die mee zullen doen met de missie en zelfs onze tegenstander, áls die er is. Het lijkt moeilijk en dat is het ook, maar respectloos met zo'n krachtige tegenstander omgaan kan destructieve gevolgen hebben.' Force knikte rustig. ''Sorry daarvoor,'' sprak hij kalm. Hij keek weer naar Silver. ''Ik kon er niet tegen dat er zo veel pokemon dood gingen, en dat reageerde ik een beetje op jou af, '' sprak hij daarna. 'Dustfire..' mompelde Silverbreeze zacht, en lichtelijk onverstaanbaar. 'Iemand moet voor haar zorgen, maar wie?.' Force keek Silverbreeze weer aan, hij kende Dustfire nog niet zo goed. Wel wist hij dat Dustfire de Ho-oh was. Die dood was gegaan in een gevecht met Lustro, nu ook wel bekend als Guerra, maar toen werd herboren omdat ze een feniks was. ''Wie zorgt er nu voor Dustfire?'' Silverbeeze alvast niet, die stond bij hun. De persoon die op het moment voor Dustfire zorgde, zou het toch gewoon door kunnen gaan?

Levy keek na een lange tijd de 3 pokémon aan. Hij had veel gemist zoals hij altijd deed. Na een paar minuten aandachtig geluisterd te hebben stak Levy zijn hand op. "Ik wil wel helpen om dit te stoppen!" Zei Levy. Levy keek force aan. Want Force wou namelijk ook helpen, Dat was een goed idee. Levy keek rond en wachtte. Waarom zaten we hier nog? Volgens Levy zouden ze nu meteen actie moeten ondernemen. Maarja, de andere pokémon waren waarschijnlijk veel slimmer dan levy, en gingen het op een slimmere manier aanpakken. Levy stelde zijn gedachten toch maar voor. "Ik stel voor om er meteen op af te gaan. Het word alsmaar erger, en er komen steeds meer doden. Heel Pokérpg word straks verwoest als het zo doorgaat.." Zei Levy. Levy slikte en wachtte op een antwoord van de anderen.

-Wilt niet dat de topic dood gaat. -

'Ik wil wel helpen om dit te stoppen!' zei Levy. Force keek even naar de Aipom en grijnsde. 'Ik stel voor om er meteen op af te gaan. Het word alsmaar erger, en er komen steeds meer doden. Heel Pokérpg word straks verwoest als het zo doorgaat..' Force knikte kort. Levy had wel een punt. In de tijd dat ze nu praatte gebeurde er allemaal erge dingen. Dus ze moesten hun Team snel maken en gelijk beginnen. ''Maar de vraag is : Waar moeten ze beginnen? We kunnen niet zomaar een kant op rennen en hopen iemand tegen te komen. We hebben een plan nodig, en daarbij meer Pokémon die ons helpen in het team. '' Riolu, Levy en Silverbreeze leken hem wel sterk. Maar Force zelf stelde eigenlijk niks voor vergelijke hun. Je kon zeggen dat het door de leeftijd kwam. Hun waren namelijk vele malen ouder dan hem. Maar als je keek naar Force zijn leeftijdgenoten. Dan was hij weer heel erg sterk. Wat zou een slim idee zijn om de tegenstander te vinden? Mensen uithoren of ze iemand hadden gezien? Naar de plek van de ramp gaan en kijken of er een legend was. Als er een was dan zouden ze de legend gevangen nemen en vragen stellen? Het was al bekend dat er legends gezien waren. Dus misschien was het een Ditto die in hun veranderde? Of natuurlijk een mew. Die kon dat ook. Maar dat was heel onwaarschijnlijk.

Silverbreeze zuchtte luid, en leek in gedachten verzonken. Hij wou wel meteen weg gaan, hij wou wel hetgene uitschakelen wat deze natuurrampen veroorzaakte, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om Dustfire alleen te laten. Misschien begrepen deze twee Pokémon hem niet, maar dat maakte hem niks uit. Als hij iets in zijn hoofd had, dan wou hij dat dat gebeurde, en niet anders. Dustfire was gestorven, omdat hij te laat geweest was. Maar deze keer wou hij niet te laat zijn, als de Lustro weer opdook om iets uit te vreten met Dustfire. Maar hij wou echt mee met de missie. Als het wel een hele krachtige of misschien wel een legendarische Pokémon was, dan moest er ook een legendarische Pokémon aan hun kant mee. Je wist maar nooit hoe het uit kon pakken. "Ik stel voor om er meteen op af te gaan. Het word alsmaar erger, en er komen steeds meer doden. Heel Pokérpg word straks verwoest als het zo doorgaat.." zei de Aipom tot Silverbreeze zijn ergernis. Hij gromde zachtjes, en keek hem aan. ''Luisteren jullie dan niet? We moeten ons goed voorbereiden voordat we gaan. Als we dat niet doen, en het pakt toch fout uit, dan zijn we er geweest!'' Daarna begon Force te praten, en Silverbreeze draaide stijfjes zijn kop naar hem om. ''Maar de vraag is : Waar moeten we beginnen? We kunnen niet zomaar een kant op rennen en hopen iemand tegen te komen. We hebben een plan nodig, en daarbij meer Pokémon die ons helpen in het team. '' Silverbreeze liet een wolkje rook uit zijn bek ontsnappen en keek nu Force aan. ''Ik heb al overleg gepleegd met andere Pokémon. Riolu en Blitzy zijn Pokémon die met mij en jullie meegaan...'' snoof Silverbreeze ongeduldig. En Evening dan, kon hij niet passen op Dustfire? Nee, hij moest al zorgen voor zijn gewonde partner. Maar.. vragen kon nooit kwaad. Met deze prikkelende gedachte in zijn achterhoofd keek hij de twee aan.

Riolu bleef een lange tijd zwijgen, luisterend naar hetgene wat de andere te zeggen hadden. Er was eerst een lichte complicatie tussen Force en Silverbreeze, maar gelukkig bood de pikachu met groene ogen al snel zijn excuses aan. Ook maakte Silverbreeze zich zorgen om Dustfire, wie moest voor haar zorgen als zij op de missie waren? Ze konden het niet riskeren haar alleen te laten. Pijzend vouwde Riolu zijn armpjes over mekaar. Shadow was gewond, Amore was weg, Evening moest voor Shadow zorgen en hij, Blitzy, Force, Levy en Silverbreeze hielden zich bezig met de natuurrampen. Hmm... De plots geïrriteerde stem van Silverbreeze deed hem opkijken. 'Luisteren jullie dan niet? We moeten ons goed voorbereiden voordat we gaan. Als we dat niet doen, en het pakt toch fout uit, dan zijn we er geweest!!' Riolu keek hem aan. "Silverbreeze, rustig," sprak hij hem zacht toe. "We moeten inderdaad iets verzinnen voor Dustfire, desnoods zorg ik voor haar als er ècht geen andere oplossing is." Een zachte zucht verliet zijn mond. "Een plan is er zeker nodig. Degene die de natuurrampen veroorzaakt is erg krachtig en misschien niet alleen," vervolgde hij, "We weten niet met wie we te maken hebben of wat zijn/haar bedoelingen zijn. Daarom is het belangrijk dat we eerst naar aanwijzingen zoeken. Aanwijzingen die ons kunnen helpen. Sporen bijvoorbeeld. Of.. informatie van Pokémon, Pokémon die hier misschien meer vanaf weten." Er verscheen een frons op zijn gelaat, dit kon nog wel eens lastig worden...

'Ik heb al overleg gepleegd met andere Pokémon. Riolu en Blitzy zijn Pokémon die met mij en jullie meegaan...' Force knikte rustig. Het was best grappig dat hij zij 'Riolu en Blitzy gaan met mij en jullie mee.' terwijl Riolu bij hun stond. Een groep van 5 dus. Blitzy, Riolu, hij, Levy en Silverbreeze. Met een kleine groep konden ze makkelijker voor bewegen dan met een overdreven grote groep. 'Een plan is er zeker nodig. Degene die de natuurrampen veroorzaakt is erg krachtig en misschien niet alleen, we weten niet met wie we te maken hebben of wat zijn/haar bedoelingen zijn. Daarom is het belangrijk dat we eerst naar aanwijzingen zoeken. Aanwijzingen die ons kunnen helpen. Sporen bijvoorbeeld. Of.. informatie van Pokémon, Pokémon die hier misschien meer vanaf weten.' Riolu had gelijk. Ze moesten eerst aanwijzingen zoeken voordat ze begonnen. Zonder te weten wat de Pokémon kon hadden ze een grote kans om te verliezen. ''Misschien kunnen we opsplitsen, en als we iets meer weten dat we contact met elkaar opzoeken,'' sprak Force kort. Als ze zouden opsplitsen hadden ze een grotere kans om aanwijzingen te vinden dan als ze met zijn vijven zochten.