Met zijn tong likte de Luxio langzaam zijn lippen af. Luxor had best wel trek gekregen nadat hij was geëvolueerd. Hij wierp een blik omhoog, maar zag tot zijn ergernis geen vogelsoort die hij kon vangen. In plaats daarvan merkte hij wat wolken op, maar daar besteedde hij niet veel aandacht aan. Waarom zou je ook? Het weer kon altijd nog veranderen.
Een stukje verderop zag Luxor iets bewegen in de struik. Nieuwsgierig schoof hij wat blaadjes aan de kant en zag een jonge Shinx van zijn maaltijd genieten. De Luxio toverde een kleine grijns op zijn gezicht. Het deed hem een beetje aan zichzelf denken. Een vertrouwd gevoel kwam in hem naar boven, maar verdween weer evensnel. Zijn herrineringen aan vroeger waren niet te beste, hier had hij het veel fijner, maar toch zou hij zijn vader nooit vergeten. Hij keek op naar de Luxray die hem had opgevoed en tevens de leider van de groep was. Daarom besloot Luxor erop uit te trekken en te evolueren, net als zijn vader, om een eigen groep te starten.
Luxor schrok op uit zijn gedachten toen er ineens een harde windvlaag opkwam rukken. Hij zag dat de shinx er nog steeds zat, om de laatste restjes van zijn prooi nog op te eten. Opeens begon het hard te regenen en verscheen er een lichtflits. De Luxio draaide zich met een ruk om, was er een storm op komst? Maar het was midden in de lente. Wat een rare wisseling van het weer. Verbaasd trok hij een wenkbrauw op toen hij hierover nadacht. Hij werd echter uit zijn gedachten gehaald door de harde donder die volgde. Geschrokken sprong de kleine Shinx op en keek Luxor aan met waterige ogen. Wat wilde hij nou? Dat Luxor hem in veiligheid bracht? Waren zijn ouders niet verantwoordelijk voor hem? Nu Luxor erover nadacht, waar waren zijn ouders? Luxor zuchtte. ''Blijkbaar kan ik niks anders doen dan helpen...''
Hij greep het kleine wezentje bij zijn nekvel en slingerde hem de lucht in. Vervolgens ving hij hem op met zijn rug. ''Hoe je goed vast,'' mompelde hij tegen het kleintje. Niet te geloven dat ik dit doe.... dacht Luxor. Normaal gesproken zou hij niet gauw iemand helpen, maarja.
Hijgend rende de Luxio langs de vele bomen die hem in de weg stonden. Luxor kon zich de training met Levy nog vaag herrineren. Daar ging het om snelheid, maar de race eindigde in gelijkspel. sindsdien heeft hij de Aipom niet meer gezien. Waar was hij ookal weer naartoe gelopen? Dat stukje kon hij zich niet meer herrineren, maar dat maakte nu ook niet veel uit. Het was beter om een schuilplek te bedenken, dan zoiets onnozels. Helaas ging het steeds harder regenen en waaien. Hoe verder Luxor rende hoe korter hij bij het onweer kwam. Was dit nou een goed teken of...?
''Ga hierin liggen, en kom er ook niet uit,'' sprak Luxor streng tegen de Shinx. Deze knikte bang. De Luxio snoof. Waar sloeg dit op? In een keer een storm, onverwacht. Hij had echter geen zin om het uit te zoeken, dat zouden anderen waarschijnlijk wel doen. Hij zal wel wachtten tot het voorbij was en daarna doen alsof er niks gebeurd was.