Nariko liep door de bossen van het Timerise Forest. Het was stil... Te stil... Te stil voor woorden. Normaal als het rustig was dan hoorde je nog wel een Murkrow of een Pidgeotto fluiten of krijsen, om de dag vrolijk door te komen. Meestal werd Nariko daar ook weer blij van als ze een rothad had gehad of als het juist de laatste dagen erg druk voor haar was geweest. De laatste dagen had ze niet zoveel Pokémon meer gezien, of juist Pokémon die gewond waren. Het was zo heet vandaag, het leek wel alsof het 40 graden was. Misschien was dat wel vanwege de weersomstandigheden de laatste tijd. Ze had van andere Pokémon gehoord dat er sinds kort natuurrampen opeens waren verschenen. En dat er een aantal Legend waren opgemerkt in de buurt van waar de natuurrampen begonnen. Nariko keek rond met haar kop omhoog om te kijken of er misschien toevallig toch wel Vogel-types in de buurt waren. Helaas kon ze ze bijna niet zien, vanwege de bladeren die bijna alles van de blauwe lucht bedekten. En waarschijnlijk waren ze er ook niet, anders had ze ze wel gehoord. Steeds langzamer begon de Glaceon te lopen, vanwege de hitte. Dat was voor haar helemaal lastig om zij natuurlijk een IJs-Pokémon was. Het zweet kwam op haar voorhoofd te staan. Een druppel gleed naar beneden vanaf haar kop naar de grond. Het voelde voor haar alsof ze als een ijsje aan het smelten was, dat was natuurlijk ook logisch. Haar oortjes hingen naar beneden, als teken dat ze de hoop verloren had. Er zou waarschijnlijk toch niemand meer in de buurt zijn die haar zou kunnen helpen. Ze had ook niet het gevoel dat iemand haar volgde, totaal niet. Heel langzaam strompelde ze verder, op zoek naar wat eten. Na al dat ronddwalen had ze wel stevige trek gekregen. Iets verderop van haar stonden lage bosjes met bessen, die erg onbekend voor haar leken. Het had een paarse kleur. Ze pikte er eentje van een bosje af met haar kleine tandjes. Het had een zoete smaak wat haar verleidde, de smaak was niet ver van de Oran Berry's af. Voordat ze het wist vielen haar ogen dicht en viel ze met een harde klap op de grond, wat een pijnlijke steek in haar poot veroorzaakte.
Het duurde niet lang en Nariko werd wakker. Het zweet stond op haar voorhoofd, maar erger dan eerst. Haar oogleden openden rustig. Haar groen-blauwe ogen waren duidelijk te zien. Haar ogen stonden wijd open van schrik. Het bos... Het stond in vuur en vlam. Hoe kon dat? Had een Vuur-Pokémon dit veroorzaakt? Of was dit een droom, zat ze in een droom? Ze hoopte het zo erg want dit zou een ramp voor haar zijn. Voorzichtig beet ze in haar linkervoorpootje, maar het deed alleen maar zeer. Dit was geen droom. En dit was waarschijnlijk ook niet veroorzaakt door een Vuur-type. Het was de hitte, die het vuur had aangemaakt met plezier. Dit zou de dood voor haar kunnen zijn als ze niet snel gered werd. Ze lag midden op een open plek en ze was omringd door brandende bomen en kleine bosjes. Haar ogen waren gericht op het bosje waar de paarse bessen heel langzaam vanaf brandden. De bessen... Ze hadden haar vast in slaap gebracht. Ooh, had ze nou maar niet zoveel trek gehad... Dan had ze nu waarschijnlijk veilig, of misschien wel niet, in het Crystal Lake of in de Freezing Ruďns kunnen liggen.
