Na vele jaren ontwaakte Hammett in een uitgedoofde vulkaan. Hammett bevond zich tenmidden van diamanten en gefossiliseerde pokemon. Door alle dagen, maanden en jaren vast te zitten naast het vuur, waren al zijn herinneringen weggesmolten. Vandaar dat er op zijn achterkant geen mooi patroon meer te zien is; het blad is weg en de achterkant is een egaal vlak geworden.
Alle herinneringen die zijn weggevaagd zijn in de loop der tijd verspreid door het uibarsten van de nu gedoofde vulkaan. De metalen druppels liggen her en der uitgestrooid over de wereld. Hier en daar zijn stukken verplaatst. Enkele stukken zijn in schatten terecht gekomen, enkelen in wateren en enkelen in grotten.
Hammett is niet alleen zijn herinneringen kwijt; hij is namelijk ook emotieloos geworden. Niks kan hem nog schelen; geen haat, liefde, blijdschap; alleen onverschilligheid. Hij weet het nog niet, maar zodra hij een deel van zichzelf hervindt, zal hij zich begeven op een pad naar zijn veleden en misschien naar het verleden van de wereld en de tijd voordat de natuur ontstemd werd.