'Iedereen eruit,we zijn geloof ik al klaar' riep Douza's stem. Blitzy sprong met een behendige sprong tegen de wand van de geul, en zette zijn voet af om uit de geul te springen. Zijn voeten belandden recht in het natte gras, wat een prikkelend gevoel gaf, zijn voeten waren één van de weinige plaatsen die niet beschermd waren door zijn vacht. 'Vlug!' riep Douza. Opeens riep Melodie iets 'Force, Douza, Blitzy!' Blitzy draaide zijn kop in de richting van de stem. Daarna voelde hij een sprankje hoop door zijn aders stromen; Melodie had een grot gevonden. Blitzy sprintte naar de grot. Bij iedere voet die hij op de grond zette, voelde hij een onaangenaam prikkelend gevoel op zijn huid. Nog een bliksemschicht flitste door de lucht. Mar ze waren onnatuurlijk groot. Uiteindelijk stond hij met zijn poten op de droge grond. Een klein waterstraaltje begon al in de geul te lopen. Als ze één minuut langer in die geul hadden gestaan, zou iedereen meegesleurd worden met het water. De wind werd ook sterker. Het leek alsof de wind het water bestuurde. Rillend schudde Blitzy zijn vacht terwijl hij probeerde zijn vlam op de normale grootte te krijgen. Door de regen en de koude zou de vlam van iedere Monferno iets kleiner worden, als ze het weer warmer kregen, zou de vlam opnieuw de normale grootte krijgen.

Douza was nog steeds in de grot en zag Blitzy binnen komen. Zijn vlam was klein door de regen die er buiten heerstte. Hij bedacht zich een aanval dat Vuur Pokemons konden wardoor hun aanvallen beter werden maar kon Blitzy dat wel. "Hey,Blitzy"zei hij en liep naar hem toe en ging toen liggen naast hem. "Misschien moet je Sunny Day doen maar dan aan de opening van de rand ,want dan stopt de regen en dan wordt je vlam weer groter"adviseerdde hij maar het was Blitzy eigen keuze of hij het zou doen. Hij keek nogmaals naar zijn vlam die dezelfde grootte had behouden. Hij keek toen weer naar Blitzy en zweeg. Hij bedacht zich iets over alle pokemons hier. Ze kenden elkaar meestal goed en hij was pas nieuw en zo'n ongeluk gaf een betere band met alle pokemon's die hielpen zoals Force,Melodie,Blitzy en hij zelf. Een glimlach verscheen uiteindelijk op zijn gezicht. Hij rustte weer zijn kop op zijn poten maar enkel doordat hij moe was en niets anders.

Douza rende gauw naar haar toe en ging in de grot liggen. Melodie stapte ook naar binnen en keek naar de lucht. Druppels water vielen naar beneden, steeds harder en steeds meer. Force en Blitzy renden ook naar de schuilplaats. Bezorgd keek ze naar de Monferno die rilde van het water dat hem had geraakt. "Misschien moet je Sunny Day doen, maar dan aan de opening van de rand, want dan stopt de regen en dan wordt je vlam weer groter." Stelde Douza voor, maar Melodie schudde haar hoofd. “Ik denk niet dat dat nut heeft. Deze storm lijkt me niet natuurlijk.” Zei ze. Buiten roffelde de druppels steeds harder op de grond. Met een vastbesloten blik liep ze de grot uit, tot ze tussen de grot en de geul in stond. Ze hief haar handen en een witte, fel verlichte bol verscheen tussen haar blauwe armen. De bol groeide en met een gooiende beweging sloeg ze haar armen uit. Een witte Hyperbeam schoot op de dam af en sloeg het laatste stuk grond weg. Met woeste golven sloeg het water de geul in. Het regende nu écht hard, ze voelde het water op haar lichaam roffelen en de rivier groeide. Het trad een beetje buiten zijn oever, maar het grootste deel werd afgevoerd naar het grasveld. Melodie grijnsde breed en keek op. Toen zag ze een gedaante aan de overkant van de rivier. Hij was in schaduwen gehuld, maar achter zijn hoofd lag een soort cape, zijn staart was een duidelijke bliksemschicht met aan het eind een ster en zijn slagtanden glommen in de regen. Met gloeiend, rode ogen keek de raikou haar aan en richtte zijn blik toen op de schuilplaats. Melodie stond verstijfd, voelde hoe ze langzaam doorweekt raakte, maar ze kon de woedende blik van de Raikou niet van zich afschudden. Toen draaide de legendarisch pokémon zich om en sprong hij weg. In een flits was hij verdwenen. Het duurde even voordat Melodie het gevoel terug had in haar benen, maar zo gauw dat er was rende ze terug naar de grot. Daar viel ze op haar knieën neer en schudde ze de druppels van haar hoofd. “Zagen jullie dat?” hijgde ze, vol verbazing over de gebeurtenissen.

OOC: De Raikou hadden Force en ik bedacht xD

'Ik denk niet dat dat nut heeft. Deze storm lijkt me niet natuurlijk.' Force knikte. Melodie had weer gelijk. Iemand had ervoor gezorgd dat deze storm kwam. Zo iets ergs kon niet natuurlijk zijn. Melodie hief haar handen en een witte, fel verlichte bol verscheen tussen haar blauwe armen. De bol groeide en met een gooiende beweging sloeg ze haar armen uit. Een witte Hyperbeam schoot op de dam af en sloeg het laatste stuk grond weg. Forece knikte rustig. Dat had ze goed gedaan. Force keek weer naar het water. De woeste golven kwamen in de geul. De geul leek de water goed te kunnen houden. het begon weer harder te regenen. ''Melodie, je kunt nu naar binnen,'' sprak Force rustig. Force stak zijn hoofd uit de grot om te kijken wat Melodie nu deed. Maar wat hij zag was iets anders. Een pokemon in shaduw gehuld Door bliksemslagen kon je de gezicht van de pokemon even zien. Het was Raikou.. Was dat Raikou? Force zijn grote groene ogen keken naar de Raikou. De Raikou sprong weg en verdween in een flits. 'Zagen jullie dat?' hijgde melodie. ''Ja..'' mompelde force. Het onweer begon een beetje minder erg te worden. ''Was dat niet.. Raikou?'' Force wist het zeker. Het was Raikou. Dus de legendarische pokemon zaten er toch wel achter. Of het was een mew/ditto..

(Ik had eigenlijk ook de Raikou bedacht,ergens in mijn posts aan de 1ste pagina van de topic zei Douza dat Raikou in de buurt was )
Toen Melodie verteldde dat hij Blitzy niet Sunny Day kon doen keek hij haar verward aan. Maar vervolgens bleek het dat het een Raikou was. "Ik wist het!"riep hij gelijk uit en gromdde zacht maar hield zich in. Maar de Raikou verdween maar d grom van hem niet. "Raikou had zeker al die stormen hier veroorzaakt"zei hij en keek iedereen die aanwezig was aan. Dit was ernstig. Hoe konden ze een legendarische Pokemon tegen houden. Pratend of vechtend?. Hij dacht ook aan de blik van de Raikou die woedend leek te kijken. Hij was kwaad maar op wie en waarom. "Weten jullie waarom Raikou kwaad is en op wie?"vroeg hij in het algemeen maar hij zou zeker geen antwoord krijgen. Maar wel zeer spoedig.

'Hey Blitzy.' klonk Douza's stem. Blitzy knikte als teken dat hij luisterde. 'Misschien moet je Sunny Day doen, maar dan aan de opening van de rand, want dan stopt de regen en dan wordt je vlam weer groter.' stelde Douza voor, . 'Ik denk niet dat dat nut heeft. Deze storm lijkt me niet natuurlijk.' zei Melodie. "Ze heeft gelijk," zei Blitzy. "En ik kan niet eens Sunny Day.." Opeens lichtte er een bol op in de handen van Melodie. een Hyper Beam schoot uit haar handen naar de geul. Blitzy werd bijna tegen de muur van de grot geddrukt. Het stukje dam explodeerde en het water stroomde de geul binnen. "Waw, mooie Hyper Beam." grijnsde Blitzy. Daarna leken zowel Melodie als Roce in een soort trance. Een hondachtige gedaante stond aan de oever van de rivier. Hij bleef even staan, maar daarna verdween ze sneller dan de bliksem uit het zicht. 'Zagen jullie dat?' zei Melodie. Ze klonk uitgeput 'Ja..' antwoordde Force 'Was dat niet.. Raikou?' "Ik denk het..." antwoordde Blitzy. 'Waarom en op wie is hij zo boos?' zei Douza. "Ik denk dat hij die storm veroorzaakt heeft." ging hij verder. "Waarom liet hij het zo onweren?"

'Waarom en op wie is hij zo boos?' zei Douza. 'Ik denk dat hij die storm veroorzaakt heeft,' zei Blitzy gelijk daarna. 'Waarom liet hij het zo onweren?' Een zucht verliet Force zijn mond. ''Hebben jullie dat dan nog niet gehoord?'' sprak Force rustig. ''Er zijn overal rampen over heel PokeRPG, en iedereen beweert een legend te hebben gezien die het deed.'' Force stopte even op adem te halen. ''Maar de echte legendarische Pokémon zeggen van niks af te weten, dus deze legendarische Pokémon zijn nep,'' sprak Force daarna. Zeggen dat de legendarische Pokémon nep waren klonk raar. Maar dat was de enige verklaring ervoor. De weer begon weer kalmer te worden. En de zon begon weer te schijnen alsof er niks gebeurd was. Force liep uit de kleine grot. Nu Raikou weg was, was het onweren gestopt. Dat was wel logisch. Toch? ''En..'' sprak Force. Hij keek naar de grond die nog nat was van het regen. Daarna keek Force naar de geul die het zo te zien gehouden had. ''We zijn denk ik klaar,'' mompelde Force. ''Ik denk dat ik dus maar weer ga,'' sprak hij snel daarna. ''Tot een volgende keer!'' Hij liep op een rustig tempo weg en was al snel in een ander gebied.