Nadat Levy de rampen had doorstaan wou Levy gaan schuilen. Levy wist niet waar hij heen moest, totdat hij de oude Abandoned factories zag. Wat kan daar voor ramp zijn? Levy wankelde naar binnen. Kreunend sprong Levy op een tafel. Hij ging zitten en keek naar boven. Boven hem was het dak helemaal verpulverd. Levy wist niet waarom, maar de fabriek was half verwoest. Levy slikte. "Wie of wat zou dat gedaan kunnen hebben..?" Zei levy zachtjes. Levy sprong van de tafel af en liep stilletjes een gang in. Afgebroken machines, kapotte lampen en gesprongen glas was het enige wat Levy zag. Opeens hoorde Levy voetstappen. Levy ging achter een kapotte machine staan. Hij zag een schaduw aan het eind van de gang. Levy sloop richting een open ruimte. Gelukkig, het was weg. Levy keek om zich heen en hoorde het geluid weer. De voetstappen kwamen steeds dichterbij. Levy keek gefocust naar de gang waar het vandaan kwam.

Steken van pijn schoten door Houndoom’s borstkas heen. Alweer. De steken waren in de loop van de dagen inmiddels wat minder geworden, dat wel. Ze bleven haar irriteren. Bij elke beweging voelde ze haar borstkas klagen. Hoe lang zou het nog moeten duren voordat ze eindelijk weer normaal kon bewegen? Gefrustreerd gaf Houndoom een trap met haar achterpoot tegen een van de tafels die rond haar stonden. Met een hard gekletter viel de veel te dure apparatuur op de grond. Een huivering ging door haar heen. Zelfs een trap geven voelde al onaangenaam. Ze klemde haar kaken op elkaar. Sinds wanneer was ze een watje geworden die haar eigen pijn niet kon verdragen? Ze likte het zweet rond haar lippen af. Natuurlijk kon ze nog gewoon lopen. Ze stelde zich aan, meer niet. Misschien was de pijn in haar borstkas wel een straf. Een straf voor de onnozele keuzes die ze had gemaakt. Een straf die haar hopelijk zou behoeden voor het maken van onverantwoordelijke beslissingen. Haar mondhoeken krulden lichtjes omhoog, en vormden een spottende glimlach. Als ze niet op tijd weer fatsoenlijk kon bewegen zonder pijn te hebben, was ze afgeschreven. Niet dat ook maar iemand dat zou interesseren…

Langzaam nam Houndoom de omgeving in zich op. Een groot deel van de ruimte waar ze zich in verschool, was verwoest. Een groot deel van het dak was ingestort, en je kon er nauwelijks lopen zonder je te schaven aan de scherven die er lagen. Vreemd genoeg was het niet eens Houndoom’s schuld dat de ruimte er zo gehavend uitzag. Dit was al zo geweest toen ze binnenkwam. Het enige wat zij had veroorzaakt, was de tafel die ze zojuist in had laten storten. En natuurlijk de brandplekken, niet te vergeten. Vuurspuwen kon ze nog normaal, net zoals haar Shadow Ball. Alleen fysieke aanvallen gingen nog moeizaam. Een lichte frons verscheen op haar gezicht. Ze zou dus niet-fysieke aanvallen moeten gebruiken, als ze een gevecht wilde overleven. Een zacht gegrinnik ontsnapte haar. Als ze al zou worden aangevallen, ja. Sinds ze bij de Lustro zat, had ze slechts een gevecht meegemaakt. En daar had ze niet eens volop in mee kunnen doen. Dat vond ze zonde, aangezien ze zich grotendeels bij de Lustro had aangesloten in de hoop op meer actie. Zodat ze zich niet meer zou vervelen. Jammer genoeg was er daar nog weinig van gekomen…

Een scherpe geur drong Houndoom’s neus binnen. Alhoewel ze de geur al een tijdje niet meer had geroken, herkende ze hem met gemak. Haar mondhoeken trokken omlaag. Toch niet nu…? Ze sloeg haar ogen neer, en langzaam maar zeker werden er ook voetstappen hoorbaar. “Verdomme…” siste Houndoom. Zo goed als ze dat maar kon, draafde ze weg van de plek waar ze stond. Ze was daar veel te goed zichtbaar. Ze hoorde een zacht gemompel van achter zich, wat voor haar duidelijk maakte dat de pokémon had gebouw binnen was gegaan. Haastig vluchtte Houndoom een nieuwe ruimte in. Er lagen daar slechts een paar vellen papier op de grond. Geen plek om zich te kunnen verschuilen, dus. De geur werd sterker, wat betekende dat de pokémon haar kant op kwam. Houndoom draafde weer verder. Vluchtig keek ze achterom, om daarbij nog net een schim te kunnen zien staan in de deuropening. Hij was snel… té snel.

Haar ogen schoten heen en weer, opzoek naar een uitweg. Ze wilde hem niet tegemoet komen. Niet nú. Haastig remde Houndoom af. De gang liep dood. Ze klemde haar kaken op elkaar, opzoek naar een oplossing. Wat kon ze het beste doen? Moest ze hem tegemoet komen? Of een van de gesloten deuren proberen in te rammen? Nou ja, inrammen… Met anderhalve hoor ging dat niet zo soepel als normaal, wel? Houndoom draaide zich om. Haar ogen zochten naar de dichtstbijzijnde deur. Eindelijk, daar was er een. Rechts van haar was een witte deur zichtbaar. Deze kant op dan maar. Ze kon zich beter in een kamer verdedigen, dan in een veel te krappe gang. Houndoom opende haar bek, en vrijwel meteen schoot er een donker rode vlam uit haar bek. De deur kraakte, en Houndoom stopte met haar vlammenwerper. Dat zou wel genoeg moeten zijn. Ze gaf een zacht duwtje met haar kop, en duwde de nu zwart gekleurde deur omver. Precies goed. Vluchtig wierp Houndoom een blik naar het niet-doodlopende deel van de gang. Zou hij achter haar aan komen? Zonder verder na te denken, ging Houndoom de ruimte binnen. Haar blik gleed rond, opzoek naar een zo goed mogelijke schuilplaats. Haar blik bleef hangen op een ijzeren aanrecht. Op de plek waar de wasbak zou moeten zitten was een plaat geschoven, zodat het onmogelijk zou zijn om erin te vallen. Perfect. Voorzichtig sprong Houndoom op het aanrecht. Ze wilde zo hoog mogelijk staan, om zo’n goed mogelijk zicht te hebben. Ze sloeg haar ogen neer, en sprak van geluk dat de donkere ruimte haar trillende lichaam verhulde. Opnieuw opende ze haar ogen, haar blik strak gericht op de deuropening.

Levy keek bibberend naar het geluid dat er aan kwam. Opeens was het weg. Levy zuchtte opgelucht. "Wat het ook was..ik ben veilig.." Zei Levy. Opeens begon een muur af te brokkelen. Levy keek geschokt naar de muur. Levy sprong snel opzij, voordat de muur hem kon raken. Langzaamaan begon de hele ruimte in elkaar te storten. De muur was blijkbaar een heel belangrijk evenwichtspunt. Levy rende zo snel als het kon de ruimte uit, naar de gang toe waar hij uit gekomen was. Stenen vielen naar beneden van het stuk dak dat nog over was. Levy lag bijna onder de stenen. "Dit had m'n dood kunnen betekenen.." Zei levy. Levy slikte en probeerde zich te kalmeren. Hij was nu weer in de gang. Hij zag dat er een deur opengetrapt was. Levy wou er niet in gaan, maar hij kon niet anders. De brokstukken waren voor de andere uitweg gevallen. Levy liep langzaam de ruimte in. Hij zag bekende voetstappen, maar herinnerde zich niet meer van wie die waren. Levy besloot verder te lopen. Nog een opengetrapte deur. Zou die pokémon dat gedaan hebben? Levy besloot verder te gaan. Uiteindelijk hoorde hij iets in de volgende ruimte. Levy gluurde langs de muur. Hij zag nog niets. Langzaamaan stapte Levy de ruimte binnen. Nietsvermoedend dat houndoom dicht in de buurt was.

Een luidgerommel klonk niet al te ver van Houndoom op elkaar. Wat zou er zijn gebeurd? Het was geen woede aanval geweest van de pokémon, dat wist ze. Misschien was het gebouw ingestort. Dat zou evengoed kunnen. Het pand was al zo oud, dat ze zich er over verbaasde dat het nog overeind stond. Vaagjes vroeg ze zich af wat er met het plafond was gebeurd. Misschien was er een gigantische Staraptor neergestort, die het hele plafond met zich mee had genomen. Of een Voltorb was ontploft, en had daardoor het plafond kapot gemaakt. Dat zou ook verklaren waarom er zoveel andere dingen kapot waren. Houndoom haalde diep adem, en dwong haar ademhaling om langzamer te gaan. Langzamer en zachter. Ze moest kalmeren, en stoppen met trillen. Een schaduw was zichtbaar in de deur opening. Houndoom’s gezicht vertrok.

Alhoewel ze haar reukzin volop vertrouwde, had ze gehoopt dat hij het niet was. Jammer dat hij voor deze ene keer niet faalde. Een spottende grijns verscheen op Houndoom’s gezicht. Als Levy zijn eigen reukzin had gebruikt, had hij haar misschien al kunnen herkennen. Het kon natuurlijk ook dat zijn neus niet zo goed was als die van haar… Dat zou het natuurlijk kunnen verklaren. Haar poten jeukten om van het aanrecht af te springen. Ze wilde Levy in zijn ogen kijken, om zijn gezicht te kunnen zien. Daarbij zou ze natuurlijk ook de blik in zijn ogen zien, waarvan ze verwachtte dat die vol afschuw zou zitten. Natuurljik niet vol angst. Nee, ze gokte dat dat een van de weinige dingen zou zin die ze er niet in zou zien. Hij zou natuurlijk schrikken omdat zij het was, maar meer verwachtte ze ook niet. Misschien zou het juist wel goed zijn om op hem af te gaan. Met een beetje geluk kreeg hij dan het idee dat ze een val voor hem had opgezet, terwijl zij juist degene was die in de val zat.

Houndoom klemde haar kaken op elkaar, en zette zich van het aanrecht af. De bekende steken in haar borst deden hun werk weer, en zorgden ervoor dat Houndoom niet al te ver kon springen. Op een kleine meter voor Levy landde ze op de grond. Langzaam stapte ze het licht in, dat afkomstig was van de deuropening. Eerst haar poten, vervolgens haar met snedes bedekte borstkas, en als laatste haar kop. In haar ogen was een lichte twinkel van opwinding zichtbaar. Ze stond nu zo dichtbij hem, dat ze hem met haar bek kon oppakken als ze de moeite deed om te bukken. Een geamuseerde grijns van oor tot oor bedekte haar gezicht. “Lang niet gezien, Levy,” sprak ze. Ze had hem allang kunnen aanvallen. Misschien had ze hem zelfs serieuze schade kunnen aanbrengen door haar vlammenwerper te hebben gedaan toen ze op het aanrecht stond. Ergens had dat niet goed gevoeld. Nee, ze wilde haar tegenstander in de ogen kijken, en zijn reactie kunnen zien. Dat Levy haar intussen had kunnen aanvallen, deerde haar weinig. Het was slechts een spel voor haar. En omdat haar kansen er voor haar laag uitzagen, kon ze er net zo goed van genieten.

Levy sloop langzaam verder de ruimte in. Opeens zag hij houndoom. Levy keek houndoom recht aan. Hij slikte. Levy zette voorzichtig een stapje achteruit, maar botste tegen een spiegel aan. Levy viel en belandde recht in de spiegel. De spiegel brak en een paar scherven sneden langs Levy af. "Dat had verkeerd kunnen aflopen.." Zei Levy. Levy stond nu stil. Wat zou hij moeten doen in deze situatie? Zou houndoom hem aanvallen, nu ze bij de slechte pokemon hoorde (ben de naam kwijt). Levy beet op zijn lip. "I-ik ben het.." Zei Levy rustig tegen houndoom. Levy probeerde langzaam naar een kapot raam toe te lopen, maar waarschijnlijk zou houndoom dat wel door hebben. Levy stond weer stil. "Waarom ben je slecht geworden.." Zei Levy plotseling. Levy kon het niet meer laten en wou het weten. Hij vond houndoom niet iemand die bij de slechte pokemon zou moeten horen. Levy keek houndoom nu recht aan terwijl hij een vuist balde. "Waarom?! Wat is er verkeerd gegaan?!" Zei Levy serieus. Een van de weinige keren dat Levy heel serieus was tegenover een andere pokémon. Maar ja, misschien moest het nu wel. Het was tenslotte houndoom die daar nu stond. Ondertussen balde Levy zijn vuist groter. Hij kon het niet aan zien dat houndoom nu bij de slechte pokemon hoorde.

Bij het zien van haar, strompelde Levy achteruit, om vervolgens tegen een spiegel achter zich aan te botsen. Met moeite onderdrukte Houndoom een vermaakt gegrinnik. Sinds wanneer was hij zo klungelig? Of zou hij daadwerkelijk bang voor haar zijn? Het tweede leek haar behoorlijk onwaarschijnlijk. De enige reden om hem aan te vallen was op het moment uit zelfverdediging. En aangezien hij niet in de aanval ging, had ze zelf daar geen reden voor. "I-ik ben het.." zei Levy tegen haar. Opnieuw moest Houndoom moeite doen om haar lach in te houden. Dacht hij dat ze niet meer wist wie hij was? Zo dom was ze nou ook weer niet… Toch gaf ze geen antwoord, aangezien hij opnieuw begon te praten.

"Waarom ben je slecht geworden.." vroeg Levy. Hij balde zijn vuisten. Houndoom keek hem verbaasd aan. Ze had die vraag zien aankomen. Maar dat hij door hém zou worden gesteld? In het verleden was Levy vrijwel nooit serieus bezig geweest. Misschien was hij eindelijk bezig met een doorbraak. "Waarom?! Wat is er verkeerd gegaan?!" herhaalde hij. Houndoom grinnikte. “Er is helemaal niks verkeerd gegaan,” antwoordde ze, Levy’s kwade houding negerend. Een lichte grijns verscheen op haar gezicht. Wat was levy eigenlijk naïef. Waarom zou ze perse slecht moeten zijn, alleen omdat ze zich bij een bepaalde groep had aangesloten? Ze gaf toe, Guerra had niet altijd even goede bedoelingen met anderen.

“Slecht dus, hè?” mompelde Houndoom. Ze sloeg haar ogen neer. Ze haatte het om bestempeld te worden, zonder dat ook maar iemand wist wat er werkelijk speelde. Nu ze er over nadacht, er waren verrassend veel dingen die ze haatte. Op welke plek van de ranglijst zou bestempeld worden komen? Ze opende haar ogen weer, en keek Levy strak aan. “Als jij vind dat ik ‘slecht’ ben omdat ik bij Guerra zit, dan vind je dat maar,” snoof ze. Haar toon van spreken was van geamuseerd veranderd naar geïrriteerd. “De enige reden dat ik bij Guerra ben gegaan, is omdat ik het plezier van een echt gevecht miste,” sprak ze. Houndoom stopte kort met praten. Zou Levy eigenlijk van haar rang afweten? “De positie die ik nu heb, heeft verder nergens mee te maken,” zei ze. Tenminste, dat hoopte ze. Wat als Akira haar gewoon voortrok, en dat ze daardoor de tweede leider was geworden? Dat was wel het laatste wat ze had gewild.

Levy luisterde aandachtig. Levy beet weer op zijn lip. "Is dat je reden.." Zei Levy zacht. Levy strompelde nu een beetje naar voren. Er zat nu haat in Levy. Hij vond het niet genoeg reden wat houndoom gaf. Ondertussen durfde Levy steeds dichterbij te komen. Toen hij achter uit liep was het omdat houndoom nu bij de Guerra zat. De slechte pokémon. Levy wist niet wat er zou gebeuren, dus voor de zekerheid was hij naar achter geslopen. Maar nu niet meer. Levy richtte zich op houndoom, zoals ze vroeger was. Levy snuifte en keek haar diep aan. Levy dacht na over wat houndoom zei over een gevecht. "Als je dat echt zo graag wilt.." Zei Levy. Levy kneep zijn ogen dicht en ging in een vecht houding staan. "Als je dat echt zo graag wilt, dat vechten.." Levy kwam opnieuw niet verder. Levy opende zijn ogen en sloeg met zijn vuist recht voor houndoom haar gezicht. Levy hield zijn vuist dichtgeknepen recht voor haar gezicht. Dit was het teken dat Levy het niet meer zeker wist. Levy trok langzaam zijn vuist terug en probeerde zich te kalmeren. Het was wel waar wat Levy eerst dacht. Houndoom zei toch dat ze een gevecht wou..? Levy dacht dieper na. Waarom had hij zijn vuist ingetrokken? Zou hij het niet kunnen? "Ik wil een gevecht." Zei Levy plotseling. Levy wou het in zich houden, maar het was al te laat. "Als je zo graag een gevecht wilt, hier is het." Zei Levy. Levy ging opnieuw in een vecht houding staan, en deze keer trok hij zich niet terug.

Levy liep weer op haar af, maarscheen niet tevreden te zijn met haar antwoord. Natuurlijk, ze had een door en door slecht wezen moeten zijn dat ervan hield om anderen af te slachten. Dom dat ze daar niet eerder aan had gedacht. "Als je dat echt zo graag wilt.." fluisterde Levy, en hij ging in een vecht houding staan. Houndoom grijnsde dommig, niet precies begrijpend wat hij bedoelde. Probeerde hij haar er een soort van toestemming voor te geven? Ze had geen toestemming nodig om te doen wat ze wilde. "Als je dat echt zo graag wilt, dat vechten.." zei hij. Houndoom hield haar kop lichtelijk scheef. Voor de tweede keer maakte hij zijn zin niet af, wat haar inmiddels begon te irriteren. Levy opende zijn ogen, en haalde met zijn vuist naar haar uit. Houndoom spande haar spieren aan om weg te springen, maar twijfelde op het laatste moment.

Misschien was een flinke klap in haar gezicht wel precies wat ze nodig had. Levy was een van de pokémon die ze had teleurgesteld. Hij verdiende het om zijn wraak te hebben, ook al was het slechts een keer. Haar blik bleef hangen op zijn poot, klaar om de stoot in ontvangst te nemen. Vlak voor haar kop stopte zijn vuist. Houndoom knipperde verbaasd. Waarom raakte hij haar niet? Ze klemde haar kaken op elkaar, en keek hem kwaad aan. Ze had haar verdediging laten zakken, zodat hij haar een flinke klap kon geven voor wat ze had gedaan. Niet dat ze overigens al zoveel had gedaan… Ach ja, het ging om het idee. Levy trok zijn vuist terug, en het was zichtbaar dat hij zichzelf probeerde te kalmeren.

"Ik wil een gevecht." zei Levy plotseling. “Tsch,” snoof Houndoom. Was hij daar net niet al mee begonnen? Als hij een gevecht wilde, waarom had hij zijn poot dan weer teruggetrokken, terwijl hij haar met alle gemak had kunnen raken? "Als je zo graag een gevecht wilt, hier is het," zei Levy, om vervolgens in gevechtshouding te gaan staan. Houndoom liet haar blik over Levy heen glijden, voordat ze in de lach schoot. Het leek onwerkelijk om een gevecht met hem te hebben. Ze stopte met lachen, en grijnsde haar tanden bloot. “Eindelijk wat actie…” grijnsde ze. Een lichte twinkel van plezier was zichtbaar in haar ogen. Wie had ooit gedacht dat ze tegen hém zou vechten… Behendig sprong Houndoom naar achter, om zoveel mogelijk ruimte te scheppen tussen haar en Levy. In haar borstkas waren steken van pijn voelbaar. Houndoom richtte haar blik strak op Levy, zodat ze een goed zicht had op zijn mogelijke aanvallen.

Levy keek nog steeds serieus naar houndoom. Houndoom scheen het op een andere manier te bekijken als Levy. Levy dacht dat houndoom wou gaan lachen, maar opeens ontblootte ze haar tanden. "Hmpf.." Zei levy. Levy probeerde zichzelf verder te kalmeren, op wat houndoom ook maar zou doen. Het enige wat hij wou, was de oude houndoom terug. Alhoewel Levy bijna zeker wist dat hij ging falen om de oude houndoom terug te brengen, de moed bleef in hem zitten. Het ging niet om wraak, wat de meesten zouden denken in deze situatie. Het ging om pure vriendschap, die nog ergens zat. Levy wou het uitvechten, dit bleek voor Levy ook de enige manier te zijn. 'Ik kan het proberen..' Dacht Levy. 'Houndoom mag dan wel sterk zijn en bij de slechte kant, maar ik zal me niet laten kennen..' Zei Levy. Levy bakerde een zucht. Hij had lang geen gevecht gehad. En hij was ook al gewond van de rampen. Was Levy teveel aan het doen? Niemand wist het. "Waar wacht je nog op.." Zei Levy ineens. Levy keek houndoom van veraf in de ogen. "Als jij niet begint, begin ik wel.." Zei levy moedig. Levy sprong op zijn staart en bleef even staan. Opeens zette hij zich af. Levy vloog op een tafel en zwiepte naar houndoom toe. "Gunk shot!" Riep Levy. Levy laadde een gunk shot en ging en liet het met volle kracht op houndoom afgaan. Meteen daarna schoot Levy achter zijn gunk shot aan met een focus slag aan zijn staart. Levy maakte een rondje door de lucht en liet zijn staart recht achter de gunk shot naar beneden vallen, richting houndoom.

Levy twijfelde. Met moeite hield Houndoom een bedachtzame frons van haar voorhoofd af. Was het deze keer een goed teken dat hij twijfelde? Of… maakten zijn twijfels haar situatie juist ingewikkelder? "Waar wacht je nog op.." vroeg Levy. Houndoom grijnsde haar tanden verder bloot. De enige reden dat ze niet in de aanval was gegaan, was omdat ze op zijn aanval wachtte. Ze was op het moment een stuk beter in verdedigen, en daar zou ze haar profijt uit willen halen, voor zover ze dat kon. "Als jij niet begint, begin ik wel.." zei Levy uiteindelijk. Houndoom spande haar spieren aan, klaar om poging te doen om zijn aanval te ontwijken. Hij zette zich af, kwam terecht op een tafel, en kwam vervolgens in haar richting. "Gunk shot!" riep Levy. Een Gunk Shot, wat zou ze daar tegen uit kunnen richten?

Als zijn Gunk Shot raak zou zijn, zou het er slecht uit zien voor haar. De enige aanval die ze kende die sterk genoeg zou zijn was, nou ja, Fire Blast. Of natuurlijk Hyper Beam. Alleen zou het nadelig zijn voor haar als ze haar Hyper Beam zou gebruiken, omdat ze dan niet kon bewegen. Dan maar Fire Blast. In een kleine flits zag ze Levy’s gloeiende staart. Een Focus Punch? Fijn. Als ze de ene aanval zou kunnen afweren, zat het er altijd nog dik in dat ze door de tweede werd geraakt. Zover als ze kon sprong ze uit het bereik van de Gunk Shot. Zou het ver genoeg zijn? Ze hoopte het. Haar bek ging open, en er kwam een grijze wolk uit haar bek. Smog. Levy zou niet kunnen zien waar hij op richtte, en met een klein beetje geluk raakte hij er vergiftigd van. Op het laatste rekende ze niet, aangezien haar geluk het de laatste tijd liet afweten.

Bij haar landing maakten haar nagels diepe krassen in de vloer, ervoor zorgend dat Houndoom zo nauwkeurig mogelijk zou kunnen stoppen. Steken van pijn gingen door haar borstkas heen. Houndoom hapte kort naar adem. Met samengeknepen ogen tuurde ze naar de smog. Zou Levy erin zitten? Of was hij op tijd ontkomen? Ze had geen tijd om na te denken. Ze sloot haar ogen, en lichtgrijs gekleurde vlammen verschenen in een cirkel om haar heen. Houndoom opende haar ogen weer. De Smog wolk was er nog steeds. Misschien zou ze dit in haar voordeel kunnen laten werken. Er zouden vast wel een paar brandbare gassen tussen zitten. Houndoom opende haar bek, en een fel rode vlam schoot richting de Smog. Als het zou gaan zoals ze wilde, zou haar vlammenwerper voor een ontploffing zorgen. Als het niet zou werken, zou het slechts een gat door de met giftige stoffen gevulde wolk heen branden.

Levy sprong langs houndoom af, omdat houndoom ontweek. Levy wou omdraaien en zijn focus punch afmaken maar keek toen naar de aanval van houndoom. Het was een smog. Levy beet op zijn lip en taste in het duister. "Kon ik nou maar whirlwind.." Zei Levy net voordat de smog bij Levy kwam. Levy hapte naar adem en hield hem zo lang mogelijk in. Levy moest een manier vinden om te ontsnappen. Boven hem was er licht, waarschijnlijk een lamp. Levy dacht niet langer meer na en sprong op de hangende lamp. Levy had geluk. Naast de lamp was het plafond al helemaal vernield, zoals eerder vermeld. Levy wiebelde met de lamp en sprong uit de smog vanaf de hoogte waar hij gezeten had. Opeens zag Levy de smog ontploffen. Er waren vlammen ingekomen. Levy had niet willen weten wat er was gebeurd als hij er nog in had gezeten. "Nevermind.." Levy keek waar houndoom nu was. De smog was opgeheven, dus de 2 konden elkaar weer zien. Levy keek naar boven en begon ineens te grijnzen. "Het weer.." Zei Levy. Levy zag de regen naar beneden vallen door het open dak. "Bring it on!" Riep Levy ineens. Levy sprong in de lucht en deed een thunder attack. Levy zijn thunder schoot uit de lucht richting houndoom. Je zag hoe Levy ineens begon te genieten van het gevecht.

De Smog ontplofte, precies zoals Houndoom had verwacht. Ze hoorde geen gekrijs en gegil uit de rookwolk komen, wat betekende dat Levy eraan was ontsnapt. Jammer, de ontploffing had hem behoorlijk wat schade kunnen toebrengen, bedacht Houndoom. Houndoom keek vluchtig om zich heen, en zag Levy uiteindelijk boven zich. Daar was hij dus… Ze ontblootte haar tanden weer, en een zachte grom borrelde op vanuit haar onderbuik. Een grom niet meer waarschuwend was, maar offensief. "Bring it on!" riep Levy. Hij sprong de lucht in, en deed zijn Thunderop Houndoom. Een Thunder had normaal maar weinig kans om haar te raken, dus was het nodig om hem te ontwijken? Zachtjes hoorde ze het geluid van regendruppels die op de grond uit elkaar splatten. Het regende binnen? Correctie, het regende náár binnen. Dat betekende dat er een grotere kans was dat de Thunder zou raken. Ze moest weg van de Thunder, en snel. Ze sprong zo snel, en zo goed, als ze maar kon weg van de lichtflits, maar besefte halverwege al dat het te laat was. Een deel van de Thunder raakte haar, alhoewel ook een groot deel van de energie flits de grond raakte. Inwendig vloekend van de pijn in zowel haar achterpoten en haar borst, draaide ze zich om naar Levy. Daar zou hij voor boeten.

“Payback!” riep Houndoom. Ze negeerde de pijn die door haar achterpoten schoot, terwijl ze op de nog steeds in de lucht hangende Levy afging. Ze zag hem genieten van het gevecht. Onwillekeurig begon ze te grijnzen. Zonder er echt bij na te denken, was ze zomaar in een gevecht beland, dat nog ergens op begon te lijken ook. Als ze niet bij de Lustro was gegaan, zou ze het gevoel hebben gemist dat op het moment door haar heen ging. Het heerlijke gevoel van de adrenaline die door haar lichaam pompte. De adrenaline die ervoor zorgde dat ze ondanks haar verwondingen kon blijven vechten, en die haar humeur meer deed op klaren dan welke pokémon ooit had gedaan. Grijs gekleurde vlammen verschenen naast Houndoom, als gevolg van de Will-O-Wisp die ze uitvoerde. Ze wist niet waarom, maar Levy zou boeten voor wat hij had gedaan. Hij zou boeten omdat hij voor haar was teruggedeinsd, alsof ze een alles verslindend monster was. Alsof hij was vergeten dat zij ooit de Houndoom was geweest op wiens rug hij graag zat, als hij dat tenminste al voor elkaar kreeg. Hij had haar in het gezicht moeten meppen toen ze hem daar de kans voor had gegeven. De grijze vlammen cirkelden om Houndoom heen, een netjes patroon volgend. Ze wilde hem raken met alles wat ze in zich had. Ze moést hem raken met alles wat ze in zich had. Punt uit.

"Dat was..raak.." Zei Levy grijnzend terwijl hij op de grond belandde. Levy keek naar houndoom haar schade. Een deel van de thunder had haar dus geraakt. Opeens zag Levy dat houndoom een payback creëerde. Levy slikte. De payback was extra krachtig doordat houndoom als 2de aanviel. Levy keek hoe het dichterbij kwam. "Weg hier!" Riep Levy tegen zichzelf. Levy sprong omhoog maar werd volop geraakt, alsnog. Levy vloog tegen een muur aan die al op instorten stond. De muur viel langzaam uit elkaar en er viel een steen op Levy's voet. Levy kon niet meer weg. Houndoom startte opeens een will-o-whisp. De vlammen verspreidde zich over het veld. Ze waren grijs..? Levy beet op zijn lip. Nu zat hij vast in de prut. "Water pulse!" Riep Levy. Levy vuurde een water pulse om het vuur te doven bij hem in de buurt. Maar het bleef komen. Levy dacht nu eerst goed na. 'Ik moet eerst die steen van m'n voet afkrijgen..' Dacht Levy. Levy keek naar de steen. De steen was waarschijnlijk net als het rock type niet bestand tegen vecht moves. Levy grijnsde en deed een focus slag op de steen en bevrijdde zichzelf. Nu de vlammen nog. Er kwamen nu reuze vlammen op hem af met heel wat kracht in zich. Waarschijnlijk alles wat houndoom in zich had, zat in de vlammen. Levy keek naar de lucht. Het regende nog steeds. "Dat maakt het wel iets makkelijker. "Water moves worden sterker, vuur moves minder krachtig.." Zei Levy. Levy laadde een water pulse op en stuurde het naar de vlammen toe. Levy vernietigde de vlammen. Langzaamaan doofde alles, het enige wat nog te zien was, was de laatste rook die naar boven vloog. Het hele strijdveld was verwoest. "hmpf.." Levy grijnsde. Eindelijk weer een gevecht dat hem amuseerde. "Je hoeft niet bij de Guerra te zitten om leuke gevechten te krijgen, kijk maar naar mij." Zei Levy. Levy liet zijn grijns zien. "Maar voor nu, beschouw ik dit als een serieus gevecht." Levy sprong omhoog, ver in de lucht. "Bounce!" Riep levy. Levy stortte zich naar beneden, terwijl hij een gunk shot naar houndoom stuurde. Als het raakte, was er een grote kans op vergiftiging. Levy probeerde zijn richting te bepalen terwijl hij naar zich eigen naar beneden stortte. Hij wou de richting in waar houndoom ook in zou gaan.

Een tevreden grijns bedekte Houndoom’s gezicht. De Payback had Levy volop geraakt. Ze landde netjes op de grond, om vervolgens te zien dat Levy vast zat. Haar mondhoeken krulden omhoog tot een vermaakte glimlach. De vlammen van de Will-O-Wisp bleven om Levy heen cirkelen, terwijl hij zijn best deed om ze te doven met een Water Pulse. Uiteindelijk gebruikte hij een Focus Punch, zodat de steen waaronder hij vast zat werd verbrijzeld. Niet slecht, maar het kon beter, vond Houndoom. Het regende nog steeds, waardoor de vlammen utieindelijk doofden met behulp van een laatste Water Pulse. Houndoom snoof geïrriteerd. Die verdomde regen ook… "Je hoeft niet bij de Guerra te zitten om leuke gevechten te krijgen, kijk maar naar mij," zei Levy. Hij liet een grijns zien. "Maar voor nu, beschouw ik dit als een serieus gevecht." riep hij uit. "Bounce!" riep Levy. Hij stortte weer naar beneden in haar richting, terwijl hij zo te zien zijn Gunk Shot deed.

Met samengeknepen ogen keek Houndoom naar Levy. “Sunny Day!” bulderde ze plotseling. De water druppels verdwenen, en maakten plaats voor een felle zonneschijn. “Als ik niet bij de Guerra was gegaan, tegen wie had ik dan moeten vechten?” fluisterde Houndoom net hard genoeg om hoorbaar te zijn. Langzaam begon Houndoom te grijnzen. De zonnestralen gaven haar nieuwe energie. Ze voelde de warme stralen op haar huid. Ze opende haar bek, en er schoot een grote vlam uit. Als ze goed gerekend had, was haar vlammenwerper op het moment even sterk als zijn Gunk Shot. Ze moest zijn Gunk Shot tegenhouden. De blik in haar ogen werd feller, en vuriger. Ze opende haar bek zo ver als ze kon, terwijl ze uit alle macht probeerde om haar Vlammenwerper zoveel mogelijk vuurkracht te geven. Ze wilde dit gevecht niet meer verliezen. Niet van hem, niet nu.


-Flutpost-

Levy luisterde in de lucht wat houndoom had gezegd. "Ik bedoel alleen maar, er zijn genoeg guerra leden. Je kunt van mij part tegen hun vechten, als je wilt." Zei Levy. Levy grijnsde en stortte zich nu richting de aanval. Een vlammenwerper kwam er aan. Houndoom maakte nu ook gebruik van het weer, en deed een sunny day. Levy schoot zijn gunk shot af, en sprong ergens anders heen om niet in de explosie te komen. De bounce was hopeloos mislukt, en de gunk shot was tegengehouden. Gelukkig was Levy uit de explosie van die 2 aanvallen gekomen. Levy keek weer naar het weer. Het was een zonnige dag. Dat betekende dat Levy een directe zonnestraal kon maken. De zonnestraal zou dan wel niet effectief op houndoom zijn, maar was goed te gebruiken tegen alle vlammenwerpers die zijn aanvallen steeds tegen hadden gehouden. Levy bedacht ook dat hij fire punch kon gebruiken, maar dit houndoom alleen maar sterker zou kunnen maken i.v.m. haar flash fire. Jammer genoeg was Levy's enige uitweg in Sunny day dus de zonnestraal. Dit betekende nog niet dat Levy dit al moest gebruiken. Levy zou het als verweer aanval gebruiken, niet om mee aan te vallen. "Klaar om verder te gaan?" Levy grijnsde. Levy opende de aanval ineens. "Water pulse!" Riep Levy. Levy wist dat water pulse niet zo krachtig was als voorheen, maar waar Levy nu aan dacht was voor andere dingen bedoeld. Levy rende achter zijn water pulse aan, die richting houndoom ging. Levy maakte zich klaar voor een brick break.

Een tevreden blik vulde Houndoom’s ogen, toen ze zag dat ze de Gunk Shot had tegen weten te houden. Perfect. Ze bleef haar vlammenwerper aanhouden, zodat het als een schild diende tegen de explosie van de Gunk Shot. "Ik bedoel alleen maar, er zijn genoeg guerra leden. Je kunt van mij part tegen hun vechten, als je wilt." had Levy gezegd. Houndoom’s gezicht vertrok. “Ik vecht niet tegen mijn bondgenoten,” sprak ze. Haar stem klonk kalm en beheerst, terwijl ze van binnen trilde van opgekropte woede. Ergens wist ze zelfs niet meer waar de woede vandaan kwam. Nou ja, het grootste deel daarvan in ieder geval. De woede die Levy had aangewakkerd, had de rest met zich meegenomen. "Klaar om verder te gaan?" riep Levy. Houndoom zette zich schrap, klaar voor alle mogelijke aanvallen. "Water pulse!" riep hij. Houndoom snoof, en ze opende haar bek weer.

Haar vlammenwerper was nu sterk genoeg om de Water Pulse tegen te houden. En dat was precies wat ze ging doen. De hitte van de vlammenwerper verdampte het water van de Water Pulse, en zorgde ervoor dat er een dikke mist ontstond. Twee rimpels bedekten Houndoom’s voorhoofd. De mist was niet de bedoeling geweest, aangezien ze Levy nu niet meer kon zien. Ze voelde een harde klap tegen haar hoorns. Alsof een Steelix met zijn staart op haar sloeg, voelde ze de klap door haar hele lichaam heen trillen. Wankelend door de klap strompelde Houndoom achteruit. Ze vloekte binnensmonds, kwaad dat ze de Brick Brake niet aan had zien komen. Ze opende haar bek, en er schoten kleine vuur balletje uit, als gevolg van haar Ember. Ze trilde, en kon niet zien waar Levy zat. Zacht hoorde ze een geluid. Was het Levy? Of iets anders? Zonder er bij na te denken, richtte ze haar Ember in de hoek waar het geluid vandaan kwam.

Levy was achter de water pulse aangerend, omdat hij wist dat de water pulse tegengehouden zou worden. Houndoom deed het. Ze vuurde een vlammenwerper af, en de water pulse explodeerde samen met de vlammenwerper. Levy schoot uit en maakte een bocht. Levy was omhoog gesprongen en was met al zijn kracht op de hoorns van Houndoom ge brick break'd. Zo te zien had Houndoom de pijn gevoeld. Levy wou verder gaan met zijn strategie, maar het werd gesaboteerd door de mist. Levy zag niet meer waar houndoom was. Het enige wat hij zag waren vlammende bolletjes die naar hem toeschoten. "Yikes!" Yelde Levy. Levy sprong omhoog, en zijn staart werd geraakt. Zijn staart stond nu in brand. Het vuur gaf ook nog licht in de mist, dus dit werkte niet echt in Levy zijn voordeel. "Aangezien ik nou gezien word in de mist, kan ik net zo goed de tegenaanval plannen." Levy keek zuchtend om hem heen, en stond even stil. Levy zijn ogen gingen dicht. De mist was te dicht om te voelen waar houndoom was. Levy kon het gewoon niet voelen. Zijn staart deed pijn..maar dat was niet het belangrijkste nu. Langzaam doofde zijn staart. Houndoom zou nu goed weten waar Levy was. "Kom maar.." Zei Levy zachtjes. Levy keek kalm naar de mist. Zou houndoom al aanvallen? Levy voelde dat het niet lang meer kon duren. Terwijl Levy gefocust in de mist stond, probeerde hij zijn krachten op te laden.