Castor was eindelijk ontsnapt uit die grot. Het had hem een maand bijna opgesloten misschien was het wel langer dan 1 maand. Hij was zwaar uitgehongerd en was ernstig uit gedroogd. Hij had in de hele weg naar het magma terrain veel besjes gevonden. Maar niet de bes waar hij naar opzoek was de oran bes. Aan de rand van het magma terrain was de grond vaak vruchtbaar voor oran bessen omdat hier vaak door vulkaan uitbarstingen lava kwam. Dit maakte de grond erg vruchtbaar precies de plek om bessen tezoeken. Hij keek op de grens van het gebied. Hij hinkte bosje voor bosje zijn linker achterpoot was gebroken door de stenen. Hij was ook nog aan 1 oog blind geworden waar door zijn reuk en luister zintuig iets beter werd. Hij hoorde geritsel en opeens een harde knal. De lava was aan de andere kant van het gebied steen omhoog laten springen door al het gas en lava. Dit was misschien wel een van de gevaarlijkste plekken van heel Pokerpg omdat hier het dodelijkste was van het hele land. De lava al maakte dat voor een vuur pokemon niet heel veel uit. Voor hun was magma net water alleen dan was dit niet gevaarlijk behalve was je een steen op je hoofd kreeg dat was je dood. Maar nog steeds zoekend naar bessen en kijkend of er ergens pokemon waren liep hij nog altijd door.

( dit topic speelt zich even af na dat Castor vrij is gekomen wat nog niet is gebeurd maar anders verveelde ik me.)

Luna liep over de stenen. Ze zocht wat om te eten, en dit leek haar wel een goede plek. Plots hoorde ze een knal, en de grond begon te beven. Toen spleet de grond in tweeën. Er ontstond een diepe kloof. Luna probeerde via alle stukken steen een veilige plek te bereiken, maar opeens gleed ze uit! Bíjna viel ze in de kloof, maar ze kon zich nog vasthouden met haar pootjes. "Help!" riep ze, maar je kon haar niet goed verstaan door alle knallen, alleen als je een heel erg goed gehoor had. "Kan iemand me helpen?" riep ze nog eens. Ze hield het niet lang meer, en als er niet snel hulp kwam, zou dat haar einde betekenen. Ze probeerde steun te zoeken met haar achterpoten, wie weet was er nog ergens een richel. Maar het was tevegeefs, er was niks. "Héélp!!" riep ze dan nog maar een keer. Ze spitste haar oren, maar er kwam geen antwoord. 'Waaraan heb ik dit verdiend?' dacht ze, 'Zou íemand me komen helpen?'.

[Sorry als het kort is]