Met sierlijke stappen liep Aërwen door het bos. Zijn blik ging over de struiken en bomen, zoekend naar een lekker maaltje. Zijn zware reismantel wapperde geluidloos achter hem aan en zijn schoudertas tikte ritmisch op zijn heup. “I’m walking through a forest, o so green. When you walk in this forest, you’ll know what I mean. With the wind whistling through the grass, it will make this moment last.” Zong de meowth voor zich uit. Hij klopte op zijn heupen, terwijl hij dacht aan zijn gitaar die nog veilig op zijn kamer lag. Het was zo zonde dat hij het instrument niet meer had kunnen nemen. Hij had wel een fluit in zijn tas zitten. Eén van donkerbruin hout met een kunstig gesneden Taillow op het uiteinde. Hij had er twee maanden over gedaan, maar hij was er blij mee. Allen kon hij niet zingen als hij fluitspeelde en zingen, dat deed hij toch het allerliefst.

Aërwen hield hard en bewoog zijn oren naar het zuiden. Hij hoorde een zwak, kermend geluid, afkomstig van een pokémon. Vastbesloten liep hij in de richting van het geluid, duwde met zijn poot het struikgewas opzij en zorgde ervoor zijn zijn donkere mantel niet bleef hangen. Een Spearow lag in het gras, zijn verenkleed verward en plakkerig van het bloed dat uit de wonden in zijn lichaam stroomden. Aërwen klakte afkeurend met zijn tong. “They really got you, didn’t ther lad?” De Spearow wrikte zijn half gesloten ogen open en keek hem angstig aan. Aërwen knielde neer en bestudeerde zijn wonden. “Don’t worry, lad. I’ll help ya.” Hij grijnsde, hief zijn hand waaraan drie lange nagels gloeiden en sneed in één haal de keel van de vogel door. Zijn ogen rolden achteruit in hun kassen en de pokémon lag dood op de grond. Aërwen stond op, klopte het zand van zijn knieën en mantel en liep weg bij het lijkje. De Spearow was niet meer te redden geweest, zo was hij veel beter af. De Meowth hervatte zijn vrolijke liedje, maar nu fluitend.

Toen viel zijn blauwe oog op zijn oorspronkelijke doel. Een struik vol blauwe, sappige Oran berry’s. Aërwen grijnsde breed en sloeg de leren flap van zijn tas terug. Uit de schoudertas haalde hij een kommetje van glanzend, roodbruin hout. Het was kunstig gesneden, met glad geschuurde binnenkant en sierlijke krullen en punten op de buitenrand. Het geheel was gelakt met zongedroogd hars. Een pareltje uit zijn vaders verzameling en hij had het aan zijn zoon meegegeven. Met kundige hand plukte Aërwen de bessen, totdat de kom volledig gevuld was. Daarna zocht hij een zacht plekje op de grond in de warmte van de zon. Terwijl hij ontspannen achterover leunde prikte hij aan elke nagel een bes, om ze er vervolgens van af te trekken met zijn tanden. Zo lag de Meowth in het gras, letterlijk en figuurlijk een vrije vogel.

Een krachtige langharige witte poot plantte zich in het zachte gras naast het vogellijkje. Met een nagel prikte ze in de buik, om te kijken of het lichaampje nog zacht en eetbaar was. Wel keek ze even raar op toen ze de snee in de nek van de vogel zag, maar ze had zo'n honger dat niets haar meer uitmaakte. Haar maag bleef maar rare geluiden maken, en het lege gevoel begon langzaam pijn te doen aan haar ribben. Ze likte haar lippen af, en bracht haar bek dichter bij het vogeltje. Ze snuffelde er even aan, om te checken of er geen rare luchtjes aan zaten, en daarna pakte ze de Spearow op met haar bek, en slikte die door zonder op hem te kauwen. Hmm, het bloed likte ze van haar tanden, en het smaakte heerlijk. Geen idee wie deze Spearow van zijn leven had beroofd, maar zijn overblijfselen waren lekker. Nadat ze haar lippen afgelikt had, keek ze enorm schuw om zich heen. Het lijkje was nog zacht geweest, nog warm. Dat betekende dat de moordenaar hier vlak in de buurt moest zijn. Voor het vermoorden van een spearow hoefde je nou niet bepaald sterk en gevaarlijk te zijn, maar toch paste Mayumi op voor eventueel gevaar. In een vlaag wind die de boomtakken zachtjes mee lieten wiegen, kwam een vreemde geur mee. Mayumi stak instinctief haar neus in de lucht en snoof de geur op. Ze liet haar kop met een ruk weer zakken, en liet haar glanzende rode ogen over het gebied glijden. Dat was de geur van een Pokémon, maar wat voor een Pokémon, en waar bevond die zich? Mayumi wachtte tot de wind zich weer liet voelen, en keek naar haar vacht. Die waaide van haar af, richting haar rechterkant. Meteen keerde ze zich tot daar, en zakte ietsjes door haar poten. Met haar ogen gluurde ze door de bosjes, en ze bewoog langzaam haar poten. Ze hield haar kop laag, en het enige wat boven haar hoofd uit kwam was haar zwaard en haar gespierde schouders die telkens een voor een naar boven en weer naar beneden bewogen. Nadat ze zichzelf geruisloos tientallen meters door de bladeren bewogen had, werd de geur steeds sterker. Ze wist nu waar deze vandaan kwam, en draaide haar ogen zo dat ze precies naar de Meowth keek. Maar dit was geen gewone Meowth.. Wat natuurlijk als eerste opviel was dat hij kleren aanhad. Kettingen, tassen en andere kleine dingen had ze zelf ook wel gebruikt, maar ze had nog nooit hier in PokéRPG een Pokémon gezien met kleren aan. Ze grinnikte even. Het zag er best wel grappig uit. Zonder nog veel na te denken stapte ze de bosjes uit, en stond ze schuin tegenover de Pokémon. ''Hallo'' Zei ze kort, met een grijns op haar bek.

Terwijl hij met zijn linker elleboog in het gras steunde roerde hij met de lange nagel van zijn rechter wijsvinger in het kommetje. De bessen rolden rond zijn nagel, waarna hij er eentje aan prikte. De Oran Berry’s waren niet alleen erg lekker, maar herstelden ook zijn krachten. Hij was niet zwak, maar wel wat afgezwakt door zijn lange reis. Zijn blik ging over de struiken en bomen en hij grijnsde even. Het deed hem wel wat denken aan het bos in zijn thuisland. Niet dat hij daar binnenkort naar terug kon keren. Nee, dan zou Tauron eerst moeten bekeren, moeten worden afgezet, of worden gedood. Hij gunde zijn oude vriend het beste, ook al had hij hem vogelvrij verklaard. Aërwen zuchtte even. Plots hoorde hij geritsel.

Hij schoot overeind en zocht met zijn blauwe ogen naar de bron van het geluid. De kom viel op de grond en rolde een stukje bij hem weg, waardoor de bessen over de grond rolden. Hij nagels waren lang en gloeiden op, klaar voor de aanval. ''Hallo.'' Klonk er kortaf, maar niet onvriendelijk. Een vrouwelijk Absol stond schuin tegenover hem met een grijns om haar bek. Aërwen bleef even staan en dacht razendsnel na. Hij kende haar niet, maar dat wilde weinig zeggen. Het leek hem echter niet waarschijnlijk dat ze erop uit was om hem te doden, dan had ze hem niet begroet. De Meowth trok zijn nagels in en ging rechtop staan. Nog altijd op zijn hoede keek hij de Absol aan. “Gegroet.” Antwoordde hij waardig, waarna hij even twijfelde. “Bent u vriend of vijand? Niet van dit land of zijn pokémon, maar enkel voor mij?” vroeg hij toen. Hij moest weten of dit een premiejager was. Misschien zou ze liegen, maar hij doorzag leugens snel.

“Gegroet.” antwoordde de Meowth haar op een nette en niet onvriendelijke toon. Mooi, als een Pokémon zo antwoordde, betekende het dat ze niet erg snel zouden aanvallen, tenzij het een val was natuurlijk. De Meowth begon weer tegen haar te spreken. “Bent u vriend of vijand? Niet van dit land of zijn pokémon, maar enkel voor mij?” Mayumi moest even nadenken. Vriend of vijand? Ze wist het eigenlijk niet. Ze dacht aan haar hele geschiedenis in PokéRPG. Het viel haar op dat ze vaak anders op Pokémon reageerde. De ene keer kon ze vriendelijk en lief tegen een Pokémon zijn, en hem of haar helpen met diens problemen. Maar aan de andere kant was ze even vaak aggresief en moordlustig tegen Pokémon. Mayumi hield voor zichzelf haar schouders op. Ze had er geen idee van dat ze ziek in haar hoofd was, het zou wel normaal zijn. En deze keer? Weer richtte ze haar heldere rode ogen op Aerwen. Ze had in ieder geval geen zin om te vechten. En deze Meowth leek haar oud en wijs genoeg om vrienden mee te kunnen sluiten. Daarbij vond ze hem er al interessant uitzien, en zijn manier van praten was grappig. Nu nog kijken of zijn personaliteit even leuk was. Ze dacht nog even na en besloot daarna maar te antwoorden op zijn vraag, voor hij ongeduldig werd.''Ik ken je niet, dus ik ben noch vriend noch vijand van jou..'' antwoordde ze met een rustige stem. Na het zeggen van deze zin herhaalde ze hem nog een keer in haar hoofd, maar het klonk haar logisch in de oren. Ze stond neutraal tegenover de Meowth, nog wel. ''Nu maar wachten tot daar verandering in komt..'' antwoordde ze, als vervolg op haar laatste zin. Op haar gezicht kwam iets wat een mengeling was tussen een grijns en een glimlach.

De Absol leek er even over na te moeten denken. Aërwen ontspande iets en griste zijn kom van de grond. Er zaten geen bessen meer in, dus veegde hij hem schoon en stopte hem in zijn rugtas. Daarna richtte hij zijn blauwe ogen weer op de pokémon tegenover hem. Die keek met helder rode ogen terug en antwoordde: ''Ik ken je niet, dus ik ben noch vriend noch vijand van jou..'' Aërwen grijnsde en knikte. Dat was goed genoeg voor hem. Ze kende hem niet, ze had waarschijnlijk nog nooit van het land Dorius en wist niks over ‘zijn’ corrupte koning. Aërwen grinnikte even om zijn eigen gedachten. ''Nu maar wachten tot daar verandering in komt..'' ging de Absol verder en nu lachte Aërwen hardop. “Helaas kan dat op een positieve en negatieve manier. Mijn naam is Aërwen.” Hij maakte een sierlijke buiging, waarbij zijn mantel ruiste. “En met wie heb ik het genoegen?” Zijn wenkbrauwen ging vragend omhoog, net zoals zijn mondhoeken die zich vormden in een charmante glimlach.

De Meowth begon hardop te lachen, en Mayumi keek hem even vreemd aan. Ze had echter wel snel genoeg door dat dit geen sarcastische, maar vriendelijke lach was, en haar glimlach kwam snel weer terug. “Helaas kan dat op een positieve en negatieve manier. Mijn naam is Aërwen.” Sprak de Meowth, en boog daarna voor Mayumi. Mayumi grinnikte vrolijk en likte haar lippen nog een keer af, en ze proefde nog de restjes bloed die er op zaten. “En met wie heb ik het genoegen?” er stond een charmante glimlach op zijn gezicht. Mayumi lachte zachtjes, en meteen kwam dat kriebelende opgewonden gevoel weer in haar op. Wat een gentleman.. Toch vond ze dat gevoel niet echt prettig. Ze had nooit tegen een lange relatie gekund, en viel op bijna elke mannelijke Pokémon die ze tegenkwam. Het was niet alleen vervelend voor anderen, maar ook voor haarzelf. Om dat gedrag af te leren is ze partners geworden met Satoko, want Satoko was een lieverd voor haar. Maar toch kwam dat verliefde gevoel weer terug. Waarom? Mayumi schudde wild haar kop, om die gedachten van haar af te werpen. Ze keek ze Meowth snel aan alsof er niks aan de hand was, en ze schraapte haar keep. Ook Mayumi zakte wat door haar poten, en boog netjes terug. Wel boog ze maar een klein stukje, want ze was nog steeds op haar hoede. Als je te ver doorboog, dan duurde het veel te lang om weer terug in een goede positie te komen. Dan kon de vijand je allang gedood hebben. Haar hoofd kwam weer omhoog en de ogen werden weer gericht op de Meowth. ''Mijn naam is Mayumi..'' vertelde ze hem rustig. Ze voelde toch iets vertrouwends bij hem, en dat was niet vaak zo bij haar. Ze hield daarna haar kop ietsjes schuin. ''Ben je nieuw hier? Ik heb je nog nooit hier gezien..'' zei ze, terwijl ze de Meowth van top tot teen bestudeerde.

De Absol lachte zachtjes en Aërwen’s glimlach werd breder. Hij streek zijn mantel glad en plukte even aan zijn opgezette kraag. De pokémon tegenover hem schraapte en imiteerde zijn buiging. Toch merkte hij dat ze nog altijd op haar hoede was. Eigenlijk had hij dat wel bij meer pokémon in dit land gemerkt. Alsof er iets dreigends in de lucht hing. ''Mijn naam is Mayumi..'' antwoordde ze vriendelijk, waarna ze haar kop schuin hield. ''Ben je nieuw hier? Ik heb je nog nooit hier gezien..'' Aërwen glimlachte opnieuw. “Het is me een genoegen, Mayumi. Ik ben hier nog maar net gearriveerd.” Hij liet zijn blik even over de struiken en bomen dwalen. “Ik kom uit het land Dorius, maar ik verwijt je niks als je er nog nooit van gehoord hebt. Het is vrij onbekend bij buitenstaanders.” Aërwen grijnsde even scheef. Hij liet zijn blauwe ogen over de Absol glijden. Hij was bekend met het type, maar had nog nooit een Absol ontmoet. “Zou je me iets over dit land kunnen vertellen?” vroeg de Meowth beleefd, terwijl hij zich in het gras liet zakken.

Alweer kwam er een glimlach op het gezicht van Aërwen. ''Het is me een genoegen, Mayumi. Ik ben hier nog maar net gearriveerd.” Mayumi hief een wenkbrauw op, en liet hem ook meteen weer zakken. Dus, ze had het goed over dat hij nieuw was. Mooi, dan had ze niet veel gemist. Mayumi bleef Aërwen aankijken, en zakte daarna langzaam door haar achterpoten, om neer te gaan zitten in de bladeren. “Ik kom uit het land Dorius, maar ik verwijt je niks als je er nog nooit van gehoord hebt. Het is vrij onbekend bij buitenstaanders.” Mayumi schudde haar kop. Ze had inderdaad nog nooit van dat land gehoord. Eigenlijk had ze nog nooit van landen gehoord die buiten PokéRPG lagen. Ze had haar hele leven hier gewoond, en van andere landen wist ze niks af. Misschien was het daar veel mooier dan hier.. Mayumi wou hem over zijn land vragen, maar dat deed hij zelf al. “Zou je me iets over dit land kunnen vertellen?” vroeg hij beleefd, en hij ging ook zitten. ''Nou goed dan.. euh..'' Mayumi moest diep nadenken. Wat kon ze nou allemaal vertellen over PokéRPG? Het was zo normaal hier.. Ach, misschien wat leuke dingen om te weten. ''Dit land heet PokéRPG.. En het is heel groot. Hoe groot weet ik precies niet, maar het strekt zich helemaal uit van de oneindige zeeën tot de enorme bergen.'' Mayumi wees naar de enorme bergtoppen die je vanaf elk punt in PokéRPG kon zien. ''Die bergen liggen om heel PokéRPG heen, en het vormt het land zo tot een vallei, afgesloten van de rest van de wereld. Alleen goede reizigers trekken door de bergen heen zonder gewond te raken. Als ze al het geluk hebben dat ze geen beschermer tegenkomen..'' Mayumi keek even naar de bergen. Vroeger woonde ze daar, en ze ging er nog vaak graag naartoe, maar ze zou nooit naar buiten het gebied gaan. Oh ja, over de beschermers. ''De legendarische Pokémon hier beschermen het gebied en waken er over, ze weren vaak vreemdelingen af, zeker als ze niks goeds van plan zijn..'' Mayumi stopte met praten, en keek in de blauwe ogen van de Meowth. ''Maar nu over jou land.. hoe ziet het er daar uit?'' vroeg ze met nieuwsgierige oogjes.

Mayumi schudde haar kop bij het horen van het woord Dorius. Ergens was Aërwen er wel blij mee. Hoe minder pokémon het wisten, hoe beter. Eigenlijk had hij het beter ook niet kunnen vertellen, maar hij was dan ook zo’n flapuit. Om het gesprek op gang te houden vroeg Aërwen naar de bijzonderheden van het land Pokerpg. ''Nou goed dan.. euh..'' Mayumi dacht even na, iets wat een grijns op het gezicht van de Meowth toverde. Ze wist toch wel wat er in haar land te zien was? ''Dit land heet PokéRPG.. En het is heel groot.” Aërwen grinnikte even. Dat was een geweldige beschrijving. “Hoe groot weet ik precies niet, maar het strekt zich helemaal uit van de oneindige zeeën tot de enorme bergen.” Vervolgde de Absol, terwijl ze de bergtoppen aanwees. ''Die bergen liggen om heel PokéRPG heen, en het vormt het land zo tot een vallei, afgesloten van de rest van de wereld. Alleen goede reizigers trekken door de bergen heen zonder gewond te raken. Als ze al het geluk hebben dat ze geen beschermer tegenkomen..'' Aërwen knikte even. Het was niet makkelijk geweest om door de bergen te trekken, maar de rotswanden hadden wel een geweldige akoestiek gegeven! De Meowth hield zeer van zingen en muziek. “De legendarische Pokémon hier beschermen het gebied en waken er over, ze weren vaak vreemdelingen af, zeker als ze niks goeds van plan zijn..'' Ietwat verbaasd keek hij op. Had dit land ook beschermers? Legendarische pokémon? Zijn blauwe ogen begonnen te glimmen.

''Maar nu over jou land.. hoe ziet het er daar uit?'' Mayumi keek hem hoopvol aan. Aërwen grijnsde even. “Goed. Dorius ligt hier ver vandaan, zeker 16 dagen reizen. De hoofdstad heet Gyrea en ligt in het hart van Dorius. Wij hebben ook beschermers, namelijk Latios en Latias.” Hij grijnsde even. “Ik zou jullie beschermers dolgraag ontmoeten. Weet jij misschien waar ik ze kan vinden?” Hij richtte zijn blik hoopvol op Mayumi.

De ogen van de Meowth begonnen te glimmen wanneer ze het over legendarische Pokémon had. Een klein grijnsje liet maar een deel zien van de pret die ze binnenin had. Gelukkig had ze afgeleerd om overal hard over te lachen, want dan leek ze net een mongool. Dus hij was geïnteresseerd in de legi's? Dat was interessant. “Goed. Dorius ligt hier ver vandaan, zeker 16 dagen reizen. De hoofdstad heet Gyrea en ligt in het hart van Dorius. Wij hebben ook beschermers, namelijk Latios en Latias.” Mayumi knikte maar wat. Dat was leuke informatie,maar ze had er niet echt veel aan. Ze hield wel van reizen, maar als het 16 dagen lang zou duren, en de route ook nog dwars door de Marble Mountains lag, dan hield Mayumi het voor gezien. En de beschermers, Latios en Latias, ze had wel eens gehoord van zo'n beest. Maar was dat nou die met de 'o' of die met de 'a'? Mayumi wist het niet meer, en schudde haar kop. Ach, het deed er op dit moment toch niks aan toe. “Ik zou jullie beschermers dolgraag ontmoeten. Weet jij misschien waar ik ze kan vinden?” Mayumi keek hem wat ongepast aan, maar de hoopvolle blik in zijn ogen dwongen Mayumi om wat over de legendarische Pokémon te vertellen, ook al wist ze er niet veel van. Ze wist eigenlijk bar weinig van alle dingen hier. Schaamtelijk. Ze moest maar snel eens op ontdekkingstocht door het gebied. ''Euh..'' Mayumi's blik was weer net zo onwetend en dom als toen ze het verhaal moest beginnen over het gebied zelf. ''We hebben hier heel veel beschermers. Als ik het goed heb begrepen, zijn ze zelfs in elk gebied hier te vinden!'' Mayumi klonk zelf nog verrast over dit feit, want de gedachte van dat hier in het bos een legendarische Pokémon naar hen aan het loeren zou kunnen zijn, gaf haar de rillingen over haar rug. Ze had op een of andere manier een afkeer voor legendarische Pokémon. Ze waren machtig en sterk. No way dat je tegen hun brutaal kon gaan doen, laat staan dat je ruzie met ze zou gaan zoeken. ''Maar...'' gaf Mayumi haar verhaal een andere wending,''Ik heb gehoord dat er hier 2 hoofdbeschermers zijn zeg maar. Zij waken niet over één deel, maar over heel PokéRPG.'' Mayumi had de Lugia nog nooit gezien, maar de Ho-Oh wel. Ze had die keer niet echt bepaald vriendelijk gedaan tegen die vogel, en toch had die haar gespaard. Ach, natuurlijk moesten de allergrootste goedzakjes de leiding hebben. Mayumi schraapte nonchalant haar keel. ''Een Lugia en een Ho-Oh'' vervolgde ze haar gesprek met Aerwen. ''Hun namen weet ik niet meer. Die Ho-Oh ben ik eens tegengekomen, het was iets met dust... verder weet ik het niet..'' Ze keek hem aan. ''Maar hoezo eigenlijk, wou je ze gaan opzoeken?'' zei ze grijnzend.

Mayumi leek niet echt onder de indruk van zijn beschrijving van Dorius, maar goed, misschien moest het land zelf gezien hebben om er zoveel van te houden als hij deed. Aërwen beet even zachtjes op zijn lip. Hij wist niet wanneer hij terug kon keren naar de groene velden van zijn land, als hij ooit al terug kon keren. Om zichzelf af te leiden vroeg hij naar de beschermers van Pokerpg, waardoor er al iets binnenin hem ging kriebelen. Het was een droom van hem, om allee legendarische pokémon ter wereld te ontmoeten. Mayumi’s blik ontmoedigde hem echter een beetje. ''Euh..'' zei ze ongemakkelijk, terwijl ze blijkbaar naar woorden zocht. Aërwen richtte zijn ogen al teleurgesteld op de grond, maar hij was te vroeg. ''We hebben hier heel veel beschermers. Als ik het goed heb begrepen, zijn ze zelfs in elk gebied hier te vinden!'' Hij keek verrast op en zag zijn eigen gezichtsuitdrukking weerspiegeld op het gezicht van de Absol. Blijkbaar was Mayumi zelf ook verbaasd over dit feit. Aërwen grinnikte even. Dus dit was een land met veel beschermers! Een perfecte plaats om zijn droom waar te maken dus.

''Maar...'' vervolgde Mayumi. ''Ik heb gehoord dat er hier 2 hoofdbeschermers zijn zeg maar. Zij waken niet over één deel, maar over heel PokéRPG.'' Aërwen wreef even met zijn poot over zijn kin en staarde in de verte. Twee hoofdbeschermers en nog enkele beschermers die over een gebied waakten. Die laatsten waren waarschijnlijk het makkelijkst te vinden. ''Een Lugia en een Ho-Oh'' Aërwen richtte zijn ogen weer op de Absol om niks van haar verhaal te missen. ''Hun namen weet ik niet meer. Die Ho-Oh ben ik eens tegengekomen, het was iets met dust... verder weet ik het niet..'' Hij grinnikte opnieuw om haar vage verhaal. Deze pokémon wist ook niet veel dingen zeker.

Toen kwam de onvermijdelijke vraag. ''Maar hoezo eigenlijk, wou je ze gaan opzoeken?'' De Meowth beantwoorde haar grijns, waarbij zijn scherpe, witte tanden zichtbaar werden. “Ja.” Zei hij simpel weg, waarna hij zijn blauwe ogen op de even blauwe lucht richtte. “Het is een droom van mij om elke legendarische pokémon ter wereld te ontmoeten. Ik zeg expres de wereld, aangezien Rayquaza in de ozonlaag leeft en ook Deoxis ergens in het heelal zweeft.” Aërwen grijnsde en keek Mayumi weer aan. “Weet je misschien in welk gebied mijn zoektocht moet beginnen?” Hij hield zijn kop even scheef. “Of ben je zelf ook nog onbekend in Pokerpg?” Aërwen hief lichtjes zijn wenkbrauwen in een vragende blik.

OOC: Lang en nutteloos xD

Hij ontblootte zijn scherpe witte tanden met een grijns. Waarschijnlijk was hij vermaakt door het dom klinkende gepraat van Mayumi. Maar ach, dat maakte haar niet uit op het moment. “Ja.” zei hij uiteindelijk kort en simpel. Mayumi trok een van haar wenkbrauwen op wanneer hij zijn blik op de helderblauwe lucht richtte. “Het is een droom van mij om elke legendarische pokémon ter wereld te ontmoeten. Ik zeg expres de wereld, aangezien Rayquaza in de ozonlaag leeft en ook Deoxis ergens in het heelal zweeft.” Hij grijnsde, en keek weer terug naar Mayumi. Die liet haar wenkbrauw dom zakken. Zo hé. Alle legendarische Pokémon in de wereld bezoeken? Mayumi had niet eens in de buurt willen komen van zo'n beest. En toch klonk het uitdagend en spannend, op een leuke manier. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Misschien mocht ze mee naar enkele legendarische Pokémon in het gebied? Wat was ze een watje eigenlijk, ze wou er niet eens alleen naartoe. De glimlach verdween weer. “Weet je misschien in welk gebied mijn zoektocht moet beginnen?” vroeg Aerwen aan Mayumi. Ze dacht even na, en schraapte zachtjes haar keel. ''Nou,'' zei ze, licht twijfelachtig klinkend. ''Zoals ik al zei, zijn ze overal. Maar die Lugia en Ho-Oh zijn het meest bekend, en het meeste gezien. Ik denk dat als je hen eerst zoekt, je eerder iets zal vinden'' Toch? Bijna iedereen kende die twee.. En de andere beschermers leken zich te verstoppen, altijd. ''Maar ze waken dus over het hele gebied, en ik heb geen idee waar ze zijn.'' ze hield haar kopje schuin. ''Misschien moet je ze roepen?'' na deze zin gezegd te hebben ging er een rilling over haar rug. Zo'n groot beest roepen? En wat als 'ie niet vriendelijk was? Ze beet op haar lip, en keek Aerwen afwachtend aan, kijken wat hij van dat voorstel zou vinden.

Hij zag aan Mayumi’s gezicht dat ze hem voor gek verklaarde. Dat maakte hem niet zoveel uit. Hij herinnerde zich de reactie van Kiana nog goed toen hij zijn plan vertelde. Hij wenkbrauwen waren mijlen omhoog geschoten, waarna ze had gesproken: “You’re are weird little guy, aren’t you?” Aërwen glimlachte even, waarna hij vroeg waar hij moest beginnen. Opnieuw dacht Mayumi na, wat hem nog breder deed grijnzen. Ze leek over elke vraag die hij stelde diep na te moeten denken. Blijkbaar had ze deze dingen nooit overdacht. Zoiets deed hij graag, pokémon na laten denken over zaken die ze normaal niet belangrijk achten. ''Nou,'' begon de Absol twijfelend. ''Zoals ik al zei, zijn ze overal. Maar die Lugia en Ho-Oh zijn het meest bekend, en het meeste gezien. Ik denk dat als je hen eerst zoekt, je eerder iets zal vinden'' Hier dacht Aërwen even over na. Dat kon kloppen, maar als ze het hele land beschermden waren ze ook moeilijker te lokaliseren. ''Maar ze waken dus over het hele gebied, en ik heb geen idee waar ze zijn.'' Mayumi sprak zijn twijfels uit, waarna hij knikte.

''Misschien moet je ze roepen?'' stelde ze voor, waardoor de Meowth weer in de lach schoot. Als je het zo stelde was het wel heel makkelijk. “Laat een legendarische pokémon zich dan oproepen als een hondje wiens voerbak zojuist gevuld is?” vroeg hij grijnzend. “Het lijkt mij juist makkelijker om een legendary op te zoeken die zich op een vaste plaats of in elk geval een bepaald gebied bevind.” Hij zweeg even en plukje aan het gras naast zich. Hij dacht aan alle legendarische pokémon, waarbij er eentje voor zijn geestesoog verscheen. Celebi. Zou die misschien hier in de bossen leven? Aërwen keek even om zich heen. “Zeg, leeft er misschien ook een Celebi in dit land?” vroeg hij, terwijl hij de boomtoppen bestudeerde. Als de pokémon zich hier al bevond, was dat waarschijnlijk ergens diep in het bos, op een verborgen plaats.

~Sorry dat het zo lang duurde!~

'Misschien moet je ze roepen?'' Aërwen schoot na dit voorstel van Mayumi in de lach. Mayumi gromde zachtjes. Ze wist dat het een stom idee was, maar ze voelde zich door zijn gelach erg beledigd. “Laat een legendarische pokémon zich dan oproepen als een hondje wiens voerbak zojuist gevuld is?” Mayumi snoof. ''Ja.'' antwoordde ze hier o, met een arrogante blik in haar ogen. ''Het zijn beschermers, heuse goedzakjes. Als ze geroepen worden komen ze heus wel'' vertelde Mayumi, en luisterde daarna naar wat de Meowth te zeggen had. “Het lijkt mij juist makkelijker om een legendary op te zoeken die zich op een vaste plaats of in elk geval een bepaald gebied bevind.” Mayumi rolde met haar ogen. Ze raakte nu echt geïrriteerd aan de Pokémon. Zoals ze net al gezegd had, verstopten de legendarische Pokémon zich altijd, als een stelletje watjes. Bang voor Pokémon die ze wat aan wouden doen, terwijl ze met hun sterkte makkelijk vele Pokémon tegelijk aankonden. “Zeg, leeft er misschien ook een Celebi in dit land?” Vroeg Aërwen, en Mayumi schudde haar kop. ''Euhm, ja..'' antwoordde ze sneller en zekerder dan haar vorige antwoorden. ''En volgens mij is dit bos de woonplaats'' zei ze daarna, want een Celebi kon ze niet echt voorstellen in andere gebieden hier. Maar Celebi zat dus verscholen, en ook nog deed het gerucht zich dat deze Pokémon tijd kon reizen, en alleen in vredige tijden tevoorschijn kwam. En dat was het niet bepaald. Mayumi zuchtte. ''Celebi lijkt me alleen een beetje onmogelijk. Kan je geen andere Legend verzinnen om op te zoeken..?'' vroeg ze maar aan Aërwen, want een zoektocht naar Celebi zou op dit moment erg lang gaan duren, en zou kunnen eindigen zonder dat ze de Pokémon überhaupt tegenkwamen.