''Ikke ja lieren kannen zelf zorgen hoor!'' had Nero zelfverzekerd gezegd voordat hij de grot uitliep. Maar nu? Hij voelde zich helemaal alleen. ''helema niemwand wilen spelen..'' Sip keek de Eevee naar de grond. Waarom was hij nou uit de grond gelopen? Even dacht hij weer aan zijn ouders. Zijn ouders zouden hem nu vast wel eten hebben gegeven. ''Ikke honger..'' mompelde de Eevee terwijl hij naar een bosje verderop liet. Dat zou wel eetbaar kunnen zijn. Toch? HIj pakte een tak van de grond en begon er op te kauwen. ''Blerg! Viesh!'' gilde de Baby Eevee uit terwijl hij de tak weer op de grond smeet, maar hij moest wel eten! Anders ging hij helemaal alleen dood! Hij keek weer naar het bosje gevuld met berries. Dat zag er lekker uit.. Hij ging nu nog dichterbij staan en trok een van de bladeren er uit. Deze gooide hij in zijn mond. Hij begon langzaam te kauwen. ''Blerg.. Viesh ook!'' riep hij terwijl hij het blaadje uitspuugde. ''Alles zijn viesh!'' riep Nero daarna. Hij ging sip zitten. Hij wou eten.. En iemand om mee te spelen..

~ Eigenlijk best flut voor een beginpost ~

‘Ikke ja lieren kannen zelf zorgen hoor!’ riep haar broertje uit. Chiya had haar wenkbrauwen opgeheven. Sinds ze geboren was, had ze al veel woorden en zinnen geleerd, maar hier kon ze werkelijk geen touw aan vast knopen. Haar broertje was de grot uitgelopen. Ze had haar ouders aangekeken. Haar moeder had een verwarde blik op haar kop. Chiya begreep niet waarom haar ouders er niet achteraan gingen. “Neeroo..?” vroeg Chiya zacht. Haar moeder schudde haar kop zacht heen en weer. ‘Hij komt wel terug,’ zei ze met een zachte stem. “Ik zoeken?” vroeg ze zacht. Haar moeder schudde haar kop zacht heen en weer. “Ik kan het!” riep ze uit. Opnieuw schudde haar moeder haar kop heen en weer. Chiya was de oudste van de kleintjes die hier een paar minuten geleden nog hadden gezeten. Toch was haar broertje groter dan zij, maar haar moeder zei dat jongetjes meestal groter waren dan meisjes. Chiya haalde diep adem. “Ik wil gaan soeken..” zei ze met betraande oogjes. Haar moeder keek haar met een vreemde blik aan. “Ik ga!” riep ze toen uit. Ze zette zich op haar pootjes en draaide zich om.

De paar weken oude Eevee, Chiya, volgde met haar neusje het geurspoor van haar broertje. Die geur kende ze uit duizenden. De afgelopen tijd, sinds hij uit het ei gekomen was, had ze het geroken. Nooit was ze van één van de geuren in de grot gescheiden geweest, dus ze wist nu precies hoe het rook, wat betekende dat het nooit moeilijk kon zijn om het geurspoor te herkennen. Dit was waar, en al gauw werd het spoor sterker, en toen ze haar blik omhoog liet gaan, zag ze haar broertje. “Neewoo!” riep ze uit en ze sprong tegen haar broertje op. “Jij mannie weg lopen!” riep ze met betraande ogen uit en ze schudde haar kop wild heen en weer. “Stout broertje!”

~Moet zo naar school, dus.. Flutpost.~

'Neewoo!' riep een eevee die tegen hem op sprong. Geijk wist Nero wie het was. ''Tsjiej!'' Hij keek zijn zus even aan. Jammer, ze had geen eten meegenomen. Nu zou hij nog steeds honger hebben. 'Jij mannie weg lopen!' riep zijn zus met betraande ogen. 'Stout boertje!' Nu begon ook Nero te huilen. ''Newoo wil nee stout sijn!'' riep hij luid. ''Newoo wil liewf sijn!'' riep hij daarna nog steeds huilend. ''Newoo wa helema allee! Daawna Newoo kregen honge! Tsjiej gee eten meegenome! Nuu nog steewds hongew!'' zei Nero zo dramatische mogelijk aan zijn zus. Hij keek weer naar zijn zus. Nu hij er aan dacht, was ze helemaal alleen gekomen zonder mama en papa? Maar hij had no ver gelopen, hoe kon ze weten waar hij was? Misschien waren ze hersens tweelingen en dachten ze precies hetzelfde! Hij keek haar recht in de ogen aan en begon daarna rare gezichten te trekken om 'contact' te maken met hun hersens. 'Aapjes..' dacht hij nog steeds rare gezichten trekkend. Het duurde even voordat hij stopte met rare gezichten te trekken om te kijken of ze het had ontvangen maar ze leek het niet te merken. ''Keen hesenschweeling..'' zei hij droog. ''Waa is grot?'' vroeg hij daarna. Hij keek even heen en weer. Misschien had ze hem gevonden omdat hij gewoon rondjes had gelopen en nu heel dichtbij bij de grot was. Dan kon hij weer naar de grot gaan en aan zijn mama vragen of ze hem eten wou geven!

~ Flut`

‘Neewoo wil nee stout sijn! Neewoo wil lief sijn!’ riep haar broertje huilend uit. ‘Neewoo wa helema allee! Daawna Newoo kregen honge! Tsjiej gee eten meegenome! Nuu nog steewds hongew!’ riep hij vervolgens uit. Chiya keek hem met een =,=-gezicht aan en hief haar wenkbrauwen op. “Ik snap jou nie,” besloot ze hem droogjes te melden. Ze keek even vanuit haar ooghoeken om zich heen, maar keek Nero toen weer aan. Ze keek toe hoe hij gekke bekken trok en gromde zacht. Wat was hij in Arceus’ naam aan het doen..? Toen hij stopte, zei hij weer iets. ‘Keen hesenschweeling,’ zei hij. Chiya vroeg zich af wat een hesenschweeling was. Hersen Deling? Ach.. Bij Nero was het vaker niet te begrijpen wat er in dat grote hoofd van hem om ging. ‘Waa is grot?’ vroeg hij toen. Hij bedoelde vast en zeker waar de grot is. Op dat moment werden Chiya’s ogen groot. .. De grot.. Ja, goede vraag.. Ze zette een verontschuldigende glimlach op haar bruine kop. “Ik heb werkelijk waar geen idee,” zei ze zacht. Ze richtte haar blik op de grond. Haar moeder had haar verteld dat ze moest zeggen wie haar ouders waren als iemand op het punt stond haar aan te vallen, of bij ernstige noodgevallen. Was dit ook een noodgeval? Ze keek omhoog, merkend dat het al langzaam donkerder begon te worden. Plots herinnerde ze zich iets over een rivier waar ze langsgelopen was. Ze knikte een bepaalde kant op, waar ze het bos uit zouden kunnen lopen en naar de rivier zouden kunnen gaan. “Ik ben daar langs gekomen,” zei ze zelfverzekerd, waarna ze hem aankeek. Hij was de grootste, dus hij moest voor, vond ze.

Een derde Eevee verscheen en keek haar oudere broer en zus achterdochtig aan. Ze mochten toch helemaal niet zo ver van de grot af? Met haar oren plat in haar nek probeerde ze op te vangen wat er gezegd werd. ''Ik ben daar langs gekomen,'' klonk de zelfverzekerde stem van de oudste van de drie, Chiya. Helaas werkte Shira's geheugen nog niet en kon ze niet vaststellen of de Eevee daar daadwerkelijk langs was geweest. Ze wilde wachten op het antwoord van Nero, maar voelde opeens een kriebel in haar neus. Door met haar poot naar haar neus te graaien hoopte ze dat het overging, maar het enige resultaat was dat ze voorover viel en er wat stof opwaaide. Het stof was genoeg om de kleine Eevee te laten niezen. Een dikke snotklodder vloog uit haar neus en ze voelde dat ze een paar centimeter naar achteren schoof. Ze knipperde wazig met haar ogen, proberend door de opnieuw ontstane stofwolk heen te kijken. ''Eeh..'' stamelde ze, wetend dat Chiya en Nero waarschijnlijk naar haar keken. ''Ik eeh.. moest niezen.'' Ze wist dat deze opmerking volslagen zinloos was, maar had geen idee wat ze anders had moeten zeggen.

'Ik heb werkelijk waar geen idee,' antwoorde Chiya zacht. Nero keek haar even raar aan. ''Als je wee da je zelf ook kwij gaat raken waarom kom je dan achter me aan?'' mompelde hij droogjes. Hij keek zijn zusje even aan. Wat moesten ze nu doen? Ze keek omhoog, merkend dat het al langzaam donkerder begon te worden. 'Ik ben daar langs gekomen,' zei de Eevee zelfverzekerd. ''Nou.. Ik ben daar langs gekomen!'' riep hij ook zo zelverzekerd mogelijk. Hij wees precies de andere kant op als Chiya had gewezen. ''Dus ik heb gelijk.. Lekker Pûh.'' Even keek hij Chiya dom aan. Hij wist zelf niet eens waarin hij gelijk had maar hij vond het gewoon leuk om gelijk te hebben. Dus had hij het ook! Hij begon raar te grinniken toen hij opeens iemand hoorde niezen. Snel keek hij de kant van een andere Eevee op. 'Ik eeh.. moest niezen.' Hij keek de Eevee even raar aan maar besloot toen ''Sieaa!'' te roepen. Nu hoefde ze niet meer een kant op te komen, want Shira had mama en papa meegenomen. Toch?

‘Nou.. Ik ben daar langs gekomen!’ riep Nero zelfverzekerd. Hij wees de andere kant op. ‘Dus ik heb gelijk.. Lekker Pûh,’ zei hij. Chiya rolde met haar ogen. Net toen ze wilde reageren, klonk het geluid van een nies. Ze zakte door haar poten en trok haar lippen omhoog. Een zacht gegrom kwam uit haar borstkas. Dit was iets wat ze haar moeder had zien doen. Voorzichtig sloop ze in die richting. ‘Eeh..’ hoorde ze. Toen schoten haar oren en haar kop overeind. Geen gevaar. ‘Ik eeh.. Moest niesen,’ klonk dezelfde stem. Chiya keek naar haar jongere zusje. Haar staart zwiepte zacht heen en weer. ‘Sieaa!’ hoorde ze haar broertje roepen en ze snoof. “Allo, Shira,” zei ze grijnzend tegen haar zusje. Vervolgens keek ze naar haar broertje. “Ik ben de slimste,” zei ze droogjes tegen hem. “Geen Commentaar,” zei ze vervolgens droogjes. Als ze het wilde, kon ze heel volwassen klinken. Maar, meestal als ze met haar broertje praatte, lukte dit niet, omdat hij ook een kind was. Toch was ze nu van plan even de taak van de volwassene op zich te nemen, omdat ze de oudste was. “Ik neem aan da jij ook nie wee waar de grot is?” vroeg ze droogjes aan Shira. Ze wendde haar blik af naar de grond. “So nee, dan ga we naar de rivier,” zei ze toen. Ze wist zeker dat ze daar langs was gekomen, dus.. Daar moesten ze heen. Ze richtte haar donkere ogen weer even op de lucht. “As we nie opschiete wor het donker en kunnen we niks meer sien,” zei ze toen droogjes, terwijl ze haar blik weer richtte op Shira. Als die niet wist waar Mama, Papa en/of de grot was, zouden ze naar de rivier gaan.

Shira's broer en zus begroetten haar op verschillende manieren. Dat soort dingetjes vielen haar altijd op, dingetjes die volslagen zinloos waren. ''Ik ben de slimste. Geen Commentaar,'' sprak Chiya vervolgens tegen Nero. Meteen vroeg Shira zich af waar het over ging. Ze wilde opmerken dat Chiya ook al de oudste was, en wilde vragen wat zij en Nero dan waren, maar hield haar mond. Ze wist dat ze zelf de jongste was, maar was dat wel goed? Was de jongste dan ook de domste? Even zakten haar oren naar haar nek, maar die schoten al snel weer omhoog toen Chiya tegen haar begon te praten. ''Ik neem aan da jij ook nie wee waar de grot is?'' Shira stond op en keek met een scheef koppie naar haar zus. ''Jij ben de slimste, jij moe weten,'' was haar antwoord. In haar oren klonk dat logisch. De slimste wist alles, toch? ''As we nie opschiete wor het donker en kunnen we niks meer sien,'' merkte Chiya op. Dit zette Shira aan het denken. Um.. Umbrom? Umebron? Um.. Umbereom! Umbereom kon in het donker zien en Eevee kon daar in evolueren. Dus als één van de drie snel evolueerde hoefden ze niet meer bang te zijn in het donker. Het probleem was dat Shira geen idee had hoe ze moest evolueren, en ook niet het idee had dat één van de anderen het wist. ''Had mama niet over rivier gepwaat in grot?'' vroeg Shira zich hardop af, proberend zich te herinneren wat mama dan over de rivier had gezegd.

Chiya richtte haar donkere ogen weer op de grond en haalde diep adem. ‘Jij ben de slimste, jij moe weten,’ klonk de stem van Shira, als antwoord op haar vraag. Chiya slaakte een diepe zucht. “Maar jij ben hier als laatste gekome,” zei ze droogjes. Ze haalde een keer diep adem. Ze stak haar rechter voorpoot op richting de kant waar Shira vandaan gekomen was. “De rivier is daah. We motten daarheen,” zei Chiya droogjes. Ze keek haar jongere broer en zus aan. Eigenlijk had ze willen wachten tot haar broer voor zou gaan, maar.. Dan zouden ze hoogstwaarschijnlijk verdwalen. Nero was dan misschien de grootste, zij was de slimste en de oudste. Ze haalde even diep adem en zette een stap naar voren, toen ze zich plots herinnerde dat haar moeder hen iets verteld had over de rivier. Het gebied was.. Veroverd! Chiya kon zich echter niet herinneren of het nou in hun voordeel of nadeel werkte. Ze sloeg haar ogen neer. “We moete uitkijken,” zei ze toen. “En sorg da je niet te dichtbij water kom.. Tis gevaarlijk! Tis snel en je kan drinken!” riep ze uit. Drinken, verdrinken.. Ja, voor een jonge Pokémon klonk dat het zelfde. Ze keek naar de maan en dacht aan haar moeder. De evolutie van de nacht was Umbreon. Wilde Chiya dat worden? Ze wist het nog niet zeker.. Ze had het gevoel dat ze eerst iets meer wilde weten over alle evoluties, voor ze zou evolueren. Ze haalde even diep adem en liep toen richting de rivier.

~Ik maak volgende topic wel aan,~

'Ik ben de slimste. Geen Commentaar,' sprak Chiya. Nero keek zijn zus even beledigd aan maar knikte toen. Ze had wel gelijk, zij was slimmer dan hem, maar dat kwam alleen maar omdat zij eerder was geboren! Eigenlijk kwam het niet daardoor, maar het was een goed excuus. 'Ik neem aan da jij ook nie wee waar de grot is?' zei Chiya nu tegen zijn kleinere zusje. 'Jij ben de slimste, jij moe weten,' antwoordde Shira. Nero knikte. ''Siaa heeg geijk.'' Hij keek zijn grotere zus weer aan. Als ze zo slim was moest zij het weten. Met een grote glimlach bleef hij naar Chiya kijken. Het begon bijna eng te worden hoe hij keek. 'Had mama niet over rivier gepwaat in grot?' vroeg Shira nu hardop. 'De rivier is daah. We motten daarheen.' Nero keek even de kant op die Chiya op wees. ''Wow.. Jij weten dat goed!'' Complimenteerde Nero Chiya. 'We moete uitkijken. En sorg da je niet te dichtbij water kom.. Tis gevaarlijk! Tis snel en je kan drinken!' Nero bleef knikken totdat Chiya zei dat het water je kon drinken. ''Maar dan willen ik naaw de water gaan! Ik hebben heel doscht!'' probeerde hij zo slim mogelijk te zeggen. Hij keek even heen en weer van zijn zusje naar zijn zus. Waarom was hij eigenlijk de enige jongen van de drie? Nu waren er 2 meisjes en 1 jongen. Maar dat was niet eerlijk! Het zou veel eerlijker zijn als er 1 meisje en 1 jongen was. Of 2 jongens en 1 meisje zou ook leuk zijn. Maar 1 jongen en 2 meisjes? Nee, dat was niet leuk. Een van de 2 moest een jongen worden. Hij keek Chiya en Shira even aan maar besloot niks te zeggen. Hij zou er eerst zelf achter komen hoe je moest veranderen en dan pas aan hun 2 vertellen. Dan zou hij heel slim lijken! Met die gedachten in zijn hoofd liep hij achter Chiya aan naar de rivier.

Zwijgend luisterde Shira naar de woorden van haar grote zus. Zijzelf was inderdaad langs de rivier gekomen, zonder het zich te beseffen. ''En sorg da je niet te dichtbij water kom.. Tis gevaarlijk! Tis snel en je kan drinken!'' waarschuwde Chiya. Shira's oren gingen even geschrokken omlaag. Gevaarlijk snel water, oei. Dat moesten ze niet hebben. Echter liet ze haar oren alweer omhoog schieten toen Nero begon te spreken. ''Maar dan willen ik naaw de water gaan! Ik hebben heel doscht!'' Shira wilde met haar oogjes rollen. ''Nouw jij mag wel erges andurs heen maar wij gaan naar rifier,'' reageerde ze droogjes. Nero stapte echter al achter Chiya aan, die de leiding nam. Iets wat Shira wel begreep maar ook oneerlijk vond. Nu was ze de oudste, slimste en de leider! En Nero was de grootste, dus wat kon Shira nog zijn? Kleinste, jongste, domste. Haar oren zakten weer droef naar beneden. Ze kon ook niks. Ze snapte niet dat haar broertje en zusje haar nog niet hadden geloosd. Even keek ze op, waardoor ze zag dat de twee een heel stuk verder waren. ''Wacht op mij!'' riep ze, en ze versnelde haar pas.