Een gedaante volgde een snelstromende rivier waar er een dikke vis in zat. Je kon wel raden, dat Zelda daarop jaagde. Maar doordat de rivier snel stroomde wilde ze 'r niet in springen. De dikke vis ontweek enkele takken maar stopte opeens met zwemmen en draaide zich om. Vervolgens zwom die weg. Verrast hief Zelda haar wenkbrauw op. De vis was duidelijk geschrokken voor iets. Ze draaide haar kop wat en zag een zwart gedaanten in het water naar haar kijken. Wantrouwend ging ze op 2 poten staan en lichtte haar tanden op. Voor het geval dat ze zou worden aangevallen. Ze rustte haar voorpoten in haar zij en staarde lang naar de zwarte gedaante. Wat was dat?
De zwarte gedaante had veel geduld en na een tijdje was het water slomer geworden qua stroming. Nogmaals hief Zelda haar wenkbrauw op. De gedaante schoot uit het water en liet zich zien. Een grote water tornado kwam om de gedaante heen waarna die verdween gevolgd door een brul. De gedaante werd zichtbaar en had een gele kleur. Met mos groene vleugels. Toen wist ze welke Pokemon dat was. Een Dragonite! Verbaast en grijnzend keek ze naar de Dragonite maar haar tanden begonnen feller te gloeien. Ze vertrouwde de Pokemon niet, die haar middag maal had verjaagd. Ze Dragonite brulde weer en een gele bol verscheen er bij zijn bek. Een straal schoot vervolgens naar Zelda. Zelf verzekerd bleef ze daar staan en wachtte tot de straal dichtbij was. Net voordat de Hyper Beam haar zou raken deed ze haar Double Team. De Hyper Beam had har niet geraakt. De Double Team verdween door dat zand dat de lucht in kwam door de Hyper Beam die de grond had geraakt. De Dragonite was van geduldig, ongeduldig geworden. Doordat hij een Whirlwind deed om het zand weg te krijgen. Dat lukte hem maar de Bibarel was verdwenen. De Dragonite keek nog verbaast naar de plek waar Zelda eerst stond maar vervolgens keek hij alert om zich heen.
Zelda was simpelweg na het zand gordijn gelijk het water in gesprongen en naar het diepe gedeelte gegaan. Ze draaide haar om en zag boven haar de Dragonite alle kanten op kijken. Ook naar beneden, maar hij zag haar niet, maar zij hem wel. Een grijns kwam op haar gezicht waarna er een cyaan kleurige bol in haar bek ontstond en dat recht naar boven schoot. De Dragonite werd geraakt gevolgd door een explosie. Een ijs aanval was erg effectief tegen een draak soort. Vlug zwom Zelda weer naar de oppervlakte en zag hoe e Dragonite half bevroren was en in wat struiken neer stortte. Er was een knal te horen waarna Zelda naar hem ging en haar Hyper Fang deed. Ze beet hard in de vleugels van de Dragonite, zodat die niet meer kon vliegen.
Vervolgens gaven haar tanden geen licht meer en opende ze haar bek. Een grote sneeuwstorm van een kleine afstand deed ze bij de buik van de Dragonite waarna hij uitgeschakeld was. Zelda stopte haar aanval en sprong van de Dragonite af. Tevreden keek ze naar de Dragonite waarna ze weer de rivier volgde. Maar waarom de Dragonite haar aanviel wist ze niet. Een witte straal kwam om haar heen waarna ze in een grot terechtkwam.
Aarzelend liep ze die door totdat ze eindelijk weer uit de grot was. Allemaal mooie bloemen en vrolijke Pokemons waren zichtbaar geworden. Tevreden liep ze naar een kleine meertje en waste ze haar gezicht. Ze moest rusten. Maar iets leek de Pokemons te schrikken. Weer lichtte haar tanden open waarna ze haar om draaide en een Pokemon zag. "Wat wil je?"Vroeg ze zo rustig als ze kon. Maar in haar ogen was irritatie te zien.

Met een rustige pas en een neutrale blik op zijn gezicht liep Guardian richting de grotten van PokéRPG. Ineens overviel een ijzige kou zijn lichaam, en hij wendde zijn kop abrupt om naar de struiken naast hem. In de struiken lag een nogal aangedane en half bevroren Dragonite. Zijn ogen werden groot, en hij liftte een van zijn wenkbrauwen vragend op. Wat was hier gebeurd, en wie had dit uberhaupt gedaan? Dragonite's waren over het algemeen grote en sterke Pokémon, die niet zomaar neergehaald werd. Wat voor verschrikkelijke Pokémon had dit gedaan? Ach, verschrikkelijk? Hij had de dader niet gezien, dus hij kon daar niet over oordelen. Daarbij kon deze Dragonite ook een slechte zijn. Hij leek meer dood dan levend, en Guardian kon geen vuur aanval gebruiken om hem te ontdooien. Guardian zuchtte, liep naar de andere kant toe, plukte de mooiste bloem die voorkwam in zijn gezichtsveld, en liep toen weer terug naar het verminkte lichaam. De bloem lag hij plechtig op de Pokémon neer. Hij wist niet wie het was geweest, hoe die was geweest, maar het belangrijkste was dat zijn of haar zielen nu de weg naar boven vonden. ''Moge je zielen rusten in vrede'' zei hij met een rauwe stem. Hij had er altijd een hekel aan om dode Pokémon te zien, of Pokémon die vol met wonden zaten. De vreselijke beelden uit een vroegere oorlog tussen zijn Pikachugroep en een andere groep Pokémon kwamen weer terug, en bracht een traan in Guardian's oog, maar snel wist hij de gedachten weer uit zijn hoofd te krijgen. Rustig liep hij weer door, schudde zijn hoofd en keek daarna alsof er niks gebeurd was. Eindelijk, hij had de ingang van de grot bereikt. Hij stapte naar binnen, en begon te rennen. Totdat er uiteindelijk een brede witte streep achter hem verscheen. De Quick attack bracht hem sneller dichter bij zijn doel. Eenmaal uit de grot was hij best verrast van wat hij vond. Wel eerder had hij van deze valleien gezien, maar omdat PokéRPG zelf al een vallei was verwachtte hij er hier geen. Alhoewel, PokéRPG was een van de grootste bekende valleien in deze wereld. Zijn blik viel op een Bibarel bij het meertje. Hij dacht na. Stonden deze Pokémon niet bekend om hun waterkrachten en ijsaanvallen? Hij moest voorzichtig zijn, misschien was dit de aanvaller van de Dragonite. Zijn wangen laadden zich met elektriciteit terwijl hij de beverachtige Pokémon naderde. Je kon niet oplettend genoeg zijn. Zijn ogen gingen heen en weer, naar de andere Pokémon die hier leefden. Deze zagen dat hij klaar was voor een aanval, en renden weg. Het was hier zo vredig.. Misschien leefden ze hier in vrede, zonder te vechten. De Bibarel had de Pokémon vast zien vluchten, want ze draaide zich fel om. "Wat wil je?" vroeg ze op een rustige toon, maar haar ogen zeiden wel anders. Guardian grijnsde licht, iets wat hij niet vaak deed. De Bibarel haar tanden waren wit opgelicht. Misschien een hyper fang. Guardian liep naar de waterkant toe, zonder haar aan te kijken, alsof ze geen aanval geladen had. Bij het later liet hij zijn tong zakken in het water en nam een paar likjes. Daarna ging hij neerzitten en keek met een zeer rustige blik naar de Bibarel. ''Niks...'' antwoordde hij nonchalant. Hij draaide zijn kop, en keek nog eens rond in dit prachtige gebied. ''Goh..'' zei hij alsof dit de eerste blik was die hij deze vallei toewierp. ''Heb jij ooit geweten dat hier zo'n mooie plek was?'' op zijn gezicht verscheen een naieve simpele glimlach, maar dat was slechts het uiterlijk. Geïnteresseerde keek hij de Bibarel aan, wachtend op een antwoord, of een aanval. Hij was benieuwd wat het zou worden.

Een Pikachu bleek haar rust te hebben verstoord. Hij dronk vervolgens wat water uit het meer en keek vervolgens weer naar haar. 'Niks...'Had de Pikachu vervolgens nonchalant beantwoord. Zelda snoof enkel waarna ze haar achterwerk op het zachte gras rustte. Ze sloot haar ogen half terwijl ze haar voorpoot in het water onder dompelde. Ze staarde naar het water en keek er ook dromerig naar. Ze was enkel moe en had rust nodig. Ook moest ze nog van het gevecht met de Dragonite bij komen. 'Goh..'Klonk er ineens. Zelda hief haar kop weer op en schudde haar kop. Zo maakte ze haar zelf wakker wanneer ze wat aan het dromen was.'Heb jij ooit geweten dat hier zo'n mooie plek was?'Begon de Pikachu die een simpele glimlach op zijn gezicht toverde. "Nee.."antwoordde ze zacht. Eerlijk gezegd, had ze geen zin in een gesprek.
Zelda stond op en trok haar poot dat in het water lag terug. Een Remoraid verscheen er op de plek waar haar poot had gelegen. De Remoraid wierp haar voor kort een blik toe en zwom vervolgens weg. Vragend keek ze naar de Remoraid. Het leek meer alsof die vis Pokemon wat zou gaan doen en terug zou komen. Ze bleef daar naar het water kijken totdat er en Octillery verscheen die uit het water kroop. Vervolgens klemde hij zich aan een steen vast en sprak hij iets onverstaanbaars. " Uh.."begon Zelda vragend terwijl ze haar staart weer achter haar rug liet rusten. Diezelfde Remoraid verscheen toen weer n stak zijn kop uit het water. 'Ben jij nieuw?'begon hij op een vriendelijke manier. "Ja"Antwoordde Zelda droog. Een zwarte gedaante kwam achter de Remoraid vandaan. Het was een grote Pokemon in ieder geval. Gelijk balde Zelda haar vuisten en keek ze er loerend naar. De Remoraid draaide zich verschrikt om, evenals de Octillery. De zwarte gedaante kwam traag aan het oppervlak en een soort ster was er aan de bovenkant te zien. Met erom heen een blauw groene huid. Zelda's ogen werden groot. Een Sharpedo!De Sharpedo opende zijn kaken en zwom gelijk naar de Remoraid toe. " Niet weer!"gromde Zelda geïrriteerd. Om haar heen kwam er een volt laag waarna ze een elektrische straal op de Sharpedo af schoot die vervolgens gelijk weg zwom. De Remoraid keek met grote, dankbare ogen naar Zelda waarna die met de Octillery vertrok. Kalm ging Zelda weer met haar achterste op de grond zitten. Ze sloot haar ogen voor kort en opende die weer. "Wat is er hier aan de hand?"Vroeg ze verbaast aan de Pikachu. Waren er opeens veel roofdier Pokemons erbij gekomen of zo?

"Nee.." had de Bibarel zacht op zijn vraag geantwoord. En niet echt bepaald vrolijk. Guardian wendde zijn kop af en keek in het water, waar hij zijn gelaat in bestudeerde. Hij was eigenlijk heel blij dat hij wat verschilde van andere Pikachu’s. Gekartelde zwarte uiteinden van zijn oren, blauwe ogen en zijn speciale ketting, al had hij die hier nog nooit om gehad in PokéRPG. Misschien om omdat wanneer hij hier kwam hij niet wist wat hij zou kunnen verwachten, en hij zou zijn ketting nooit willen kwijtraken. Hij raakte even met zijn voorpoot zijn nek aan, en keek toen naar het water. Een Octillery had zich aan een steen vastgeklemd en praatte iets wat Guardian niet verstond, al kende hij verschillende talen. Zijn oortjes gingen nieuwsgierig op en neer. " Uh.." klonk er uit de mond van Zelda. Guardian grinnikte, blijkbaar verstond zij er ook geen zak van. Maar een Remoraid voegde zich bij de Octillery toe, en deze praatte wel normaal. 'Ben jij nieuw?’ zei de vis vervolgens zeer vriendelijk, tegen Zelda. Die daarop Ja antwoordde. . Guardian knipperde met zijn oogjes, en staarde voor zich uit. De Pokémon in het water schonken geen aandacht aan hem, misschien had hij ook hun laten schrikken bij zijn aankomst. Tja, water Pokémon, die hielden niet van een electrische schok. Maar een veel groter gedaante kwam steeds dichter bij het wateroppervlakte, meende Guardian te zien. Hij keek weer naar Zelda, die haar handen als vuisten had. Hij had het dus niet fout, er kwam iets, en het was vast niet zo vriendelijk als de Remoraid en de Octillery. " Niet weer!" gromde ze. Guardian keek haar raar aan. Niet weer? Werd ze vaker ineens aangevallen door Pokémon? Maar wacht… was dit hetzelfde als net, had de Dragonite haar toch aangevallen? Guardian zag dat Zelda een voltlaag om zich heen ontwikkelde. Goed, ze wist dus de zwakte van water Pokémon... Guardian had zelf ook zeer sterke electrische krachten, dus hij kon haar goed helpen. Net voordat Zelda haar aanval afschoot wenkte Guardian de Sharpedo dat hij hem moest hebben, en de Sharpedo sprong de lucht in. Zelda schoot de straal, en Guardian liet grote gele schokken uit zijn wangen komen, en de Sharpedo werd door hun beiden geraakt. Helaas werd hij niet verlamd, maar zwom hij bang weg. De Remoraid keek Zelda en Guardian dankbaar aan. ‘’Geen dank, kleintje..’ sprak Guardian tegen hem, en glimlachte. Voor aardige Pokémon deed hij alles, en dit was slechts een kleine moeite geweest. Zelda ging neer zitten, en moest blijkbaar bedaren van wat er net gebeurd was. "Wat is er hier aan de hand?" vroeg ze aan Guardian. Hijzelf ging ook weer neerzitten, en keek nog even naar het water, voor de zekerheid. Maar er was geen spoor meer te bekennen van de Sharpedo. Hij keek terug naar de Bibarel. ‘’Ik heb geen idee..’’ zei hij zacht, en krapte aan zijn achterhoofd. ‘’Ik ben nog niet zomaar aangevallen door een woedende Pokémon hier in PokéRPG..’’ hij dacht na. Hij had een heel stuk van dezelfde route gelopen als de Bibarel, misschien nog verder. Waarom vielen de Pokémon haar dan aan, en hem niet? Het was alsof ze boze Pokémon aan trok. ‘’Zeg..,’’ zei Evening tegen de Bibarel. ‘’Je zei toch dat je nieuw was hier? Heb je misschien iets gedaan, of heb je iets mee gebracht dat de Pokémon zo van slag kan maken?’’ vragend richtte hij zijn ogen op de ogen van de Bibarel, wachtend op een antwoord dat dit rare gedoe kon verklaren.

[Ik heb de Sharpedo even laten springen, want al had je hem geraakt terwijl hij in het water zat, dan zou het water geleiden en de Remoraid ook geraakt zijn XD]