Ik liep door het modderige gebied zonder echt te kijken naar mijn omgeving. Mijn poten liepen geluidloos door terwijl er veel om mij heen gebeurde. Een Pidgey vloog over mij heen en een Meganium at wat vruchten die aan een boom hingen. Ik was ook gedachteloos en keek enkel naar voren en weer naar de modder. Het was duidelijk dat ik mij verveelde. Ik hoorde een vreemd geluid, iets wat ik niet eerder had gehoord en draaide mij om. Een Zebruraika zat vast in het diepe gedeelte van de modderpoel waar ik mij bevinde. De arme Pokemon deed alles om uit de modderpoel te komen en trapte alle kanten op. Het voelde vreemd dat ik gewoon door het modder kon lopen en andere Pokemons juist erin verdronken, of hoe je dat ook kon noemen. Met een zwakke glimlach was ik naar de Pokemon toegelopen maar viel ik ens voorover. Ik wou een schrik geluid maken maar mijn mond zat al vol met modder. Een boze Muk kwam uit de modder vandaan en brulde hard. Het was duidelijk dat hij woedend was. Waarom zagen Muk's er dan zo uit? Muk's zouden juist misschien een opvallende kleur moeten krijgen, waardoor je ze kon ontwijken. Helaas was het gewoon zo dat ze op modder leken. Ik snoof kort om wat modder uit mijn neusgaten te krijgen. Een klodder modder kwam in de bek van de Muk. "Ehh...Oeps,"Sprak ik met een zwakke glimlach. De Muk keek verbast en toen weer woedend. De Muk laadde een Sludge Bomb op terwijl er een blauwe bol bij mijn bek verscheen. Ik schoot toen mijn Hydro Pomp recht naar de mond van de Muk zodat de Sludge Bomb stopte. De Muk deed ook moeite om zuurstof te krijgen doordat zijn bek vol water zat. Ik grijnsde enkel waarna ik naar de Zeburaika keek. Enkel zijn neusgaten staken uit de modder. Vlug lag ik op mijn buik en maakte toen peddel bewegingen met mijn armen om de Pokemon te bereiken. Ik had de snuit van de Zeburaika al vlug geraakt en duwde met mijn beide poten de kop omhoog. Ik kon de dankbare blik van de Zeburaika niet zien doordat die onder de modder zat. Nu mijn armen bezet waren, gebruikte ik mijn Water Gun op de modder om met sprongetjes naar de droge kant te gaan. Eenmaal aan de kant liet ik de kop van de Zeburaika los en zakte ik in elkaar. Door modder 'zwemmen' was vermoeiender dan er doorheen lopen. In mijn ooghoeken zag ik hoe de Pokemon weer overeind kwam en toen mijn arm greep en ook mij volledig uit de modder trok. " Bedankt,"Sprak ik moeizaam terwijl ik traag overeind kwam en achter mij keek. De Muk was verdwenen. Ik draaide mij weer terug naar de Zeburaika, maar die was verdwenen. Alles om mij heen verdween en werd wit. Een angstig gevoel bekroop mij toen.

Ola werd traag wakker en zag dat ze helemaal schoon was, zonder iets van modder te zien. Ze lag gewoon op het lekker geurige gras, dat net naast een modderpoel zat. Ze kwam overeind en keek toen naar de lucht en herhaalde haar droom in haar hoofd. Wat zij deed was heldhaftig. Ook was het een goede daad, wat haar een tevreden gevoel gaf. Lang bleef zij kijken naar de mooie hemel waar enkele witte wolken zweefden. Ze rustte haar rug weer op het gras en rustte haar beide poten onder haar kop. Ze had indelijk een vraag op haar antwoord gekregen......Was ze goed,slecht of neutraal? En het werd Goed. Dromerig bleef ze naar de wolken kijken die allerlei Pokemons vormden. Ze sloot haar ogen en voelde de warmte van de zonnestralen haar raken. De warmte liet haar ontspannen. Ineens voelde ze de warmte niet meer en opende ze haar ogen. Een Pokemon was net voor haar gaan staan en blokkeerde de zon.
Ze maakte al aanstalten om wat te zeggen maar hield haar mond dicht, voor het geval dat de Pokemon slecht was.

Bezweet en uitgeput ging er een Ampharos door het gebied. Elke stap dat hij maakte voelde hij zich beter. Hij was van de Mudkip weg. Die Mudkip was zeker nog in zijn oude leefgebied dat zo'n 25 km ten noorden was van de PokeRPG. Scy voelde zich opgelucht en zette zijn staart helemaal overeind. Ineens voelde hij iets slijmerigs bij zijn poten. Hij trok een vies gezicht en hief steeds om de beurt, 1 van zijn poten op. Hij zuchtte, het was geen stront ofzo van een Pokemon. Toen hij zijn kop weer draaide zag hij een grote modderpoel voor zich. Zijn ogen werden groot toen hij net aan de overkant van de modderpoel een Marshtomp zag. Woede borrelde in hem en probeerde de Mudkip te vergeten. Hij ademde wat trager waarna hij langs de kant van de modderpoel liep om de Marshtomp te bereiken.
Toen hij eindelijk bij de Marshtomp was aangekomen, bleek die te rusten. Droog keek hij naar de bijna slapende Pokemon waarna hij zuchtte. "Weet u misschien waar ik ben?"vroeg Scy met een droge ondertoon. Toen de Marshtomp eindelijk zijn of haar ogen opendeed kreeg hij kippenvel. Het was die Mudkip! Hij herkende die blik uit duizenden. Ola, was het. Zijn oren gingen recht naar achteren waarna hij wat stappen naar achteren deed en wat schokken langs zijn gladde lichaam gingen. Was hij eindelijk op een ander gebied bleek Ola daar al te zijn. Hij gromde zacht en kneep zijn ogen tot lange spleetjes. Wat zou Ola gaan doen?

'Weet u misschien waar ik ben?'klonk van de gedaante vandaan. Ola zag dat het een Ampharos was, maar opeens deinsde die terug en schoten er schokken langs zijn lichaam. Verward kwam ze overeind en keek ze slaperig naar Scy. Ze keek lang naar zijn ogen en zag iets bekends. Opeens kwam er een Flaaffy in haar gedachte tevoorschijn. Het was..Scy! De slaperige blik van Ola maakte plaats, voor woede. Er leek wel vuur te zitten in haar ogen terwijl ze met haar poot dreigend naar hem wees. "Waarom zou jij dat aan mij moeten vragen?"Begon ze,"Jij bent mij gevolgd!". Ze trok haar poot terug en rustte die op haar heup. Ze bleef naar de ogen van hem kijken die wat dunner werden.
Ola stapte naar voren waarna er wat modder de lucht in kwam. Ze stond half in de modderpoel en half bij het gras. Haar poten balde zich tot vuisten terwijl ze haar woede probeerde in te houden. Je zag haar lichaam een beetje trillen door de moeite dat ze deed. Haar lichaam trilde heviger en heviger terwijl haar kop langzaam aan rood werd. Een kleine waterdruppel schoot uit haar mondhoeken en landde in de modder. Kort keek ze erna waarna ze haar bek opende. Een grote Hydro Pomp schoot met een redelijke snelheid naar Scy toe. Ze begon te grijnzen terwijl ze haar Hydro Pump doorzette en in de tussentijd op Scy lette. Het was tijd om het voor eens en altijd af te rekenen met die Ampharos.

‘Waarom zou jij dat aan mij moeten vragen?’Had Ola geïrriteerd beantwoord, ‘Jij bent mij gevolgd!’. Scy’s ogen werden groot van verbazing waarna er meer schokken langs hem heen gingen. “ Jij volgde mij juist,”riep Scy met een harde grom. Zijn lichaam werd omhuld door een dunne laag volt totdat wat modder op zijn been kwam. Hij snoof en zijn volt laag werd enkel groter. Zijn oren zaten plat tegen zijn kop aan en hij opende zijn bek om een aanval te doen. Helaas, deed Ola een Hydro Pump recht naar hem. Vlug draaide hij zich voor een kwart om en begon zijn staart te gloeien en op metaal te lijken. Hij richtte zijn Iron Tail recht tegen de Hydro Pomp waarna hij zijn Thundershock deed. De Hydro Pump verdween waarna er een dichte mist uitbrak. “ Nee, hea.”sprak Scy teleurgesteld. Hij had wel een kans om Ola te verrassen met een aanval, maar elektrische aanvallen werkten niet. Hij sloot zijn ogen en dacht aan een gras aanval, het type aanval dat veel schade zou geven. Een andere aanval kwam in hem op, het zou zeker werken aangezien Ola van een ander geslacht was. De mist verdween weer waarna hij zijn Attract richting Ola deed. Enkele hartjes schoten richting de Marstomp toe. Vervolgens kwam er een witte lijn achter hem terwijl hij recht naar Ola heenging. Zijn voorpoten gaven een witte licht af waarna hij zijn Body Slam op haar deed. Als Ola was geraakt door de Attract dan zou ze gemakkelijker zijn te raken, zeker met zijn Body Slam. Grijnzend keek Scy naar Ola, dit was het einde van Ola.

Scy was wel zo slim een Iron Tail en een Thundershok tegen haar Hydro Pump te doen. Ola bleef gefocust en bleef de hele tijd grijnzen. Een mist stak op terwijl ze haar kop alle kanten op bewoog om een glimp van Scy te zien. Veel was er helaas niet te zien waarna ze haar voorover boog en met haar 3 vinnen hem opspoorde. Net toen ze zijn locatie had gevonden kwam er een Attract naar haar toe. Geschrokken verzette ze 1 stap naar achteren waarna ze wachtte tot al die hartjes dichtbij haar waren. Ze zou nooit en te nimmer op die Pokemon verliefd worden, dat wilde ze ook zo houden ook. Haar rechter voorpoot vormde een vuist en begon licht te geven. Ze zette haar af en deed in de lucht haar Rock Smash tegen de Attract. Veel hartjes verdwenen er en werden glittertjes, maar een paar hartjes kwamen er goed van af. 1 van die hartjes raakte haar wang waarna een rare tinteling haar hele lichaam door ging…

Alles werd wazig en ik zag enkel Scy in de verte staan, omringd door Butterfree’s. De lucht was fel roze en de grond was geheel wit, evenals het gras. Verward keek ik om en uit het niets bewogen mijn poten zich naar Scy. Hij wandelde in slowmotion ook naar mij terwijl ik mij verzette. Meer dan de helft van mijn lichaam wilde naar hem, daardoor kon ik mij moeilijk verzetten. Steeds kwam ik dichterbije bij hem en vormde mijn ogen tot 2 grote hartjes. Een blij gevoel kwam in mij op terwijl ik bijna bij hem was. Ook was er natuurlijk mijn afschuw gevoel er nog maar dat was in de minderheid door de Attract. Toen ik bij Scy was vormde er een twijfelende grijns op mijn gezicht. Scy glimlachte en trok zijn kop wat naar voren. Zijn poten werden fel wit, maar dat besefte ik niet totdat hij een Body Slam recht op mijn borst deed. De pijn die ik daarna voelde, maakte mij wakker..

Ola opende verward haar ogen en zag nog net de blik in Scy’s ogen toen de Body Slam raak was. Ze bleef versteend in de lucht nog hangen waarna ze keihard op de grond neerkwam. Vreemd genoeg bleek dat ze in de modderpoel was beland, wat haar verraste maar ook een idee gaf. Ze kwam overeind terwijl de modder van haar lichaam af droop. Ze grijnsde kort, dat verraadde wel dat ze een idee had. Ze opende haar bek en schoot een Sludge Bomb, recht naar Scy. De snelheid die Scy had gemaakt bij zijn Body Slam zorgde er ook voor dat hij minder snel kon keren, dus ontwijken.

Scy zag hoe Ola landde in de modderpoel. Hij zweefde zelf ook nog kort in de lucht waarna hij werd aangevallen met een Sludge Wave. Een witte licht kwam om zijn middel heen en toen verdween het licht weer. Er was allemaal wol om hem heen ontstaan. Zijn Cotton Guard zou zijn verdediging verhogen en de aanval gedeeltelijk tegenhouden alsnog kwam zijn poot in vuur te staan en deed hij zijn Fire Punch. De Mud Wave werd tegengehouden, maar Scy zat onder de modder. Toen Scy zijn snelheid verloren was zat hij net voor Ola. Hij stak zijn achterpoten uit en kwam in de modderpoel tegenover haar te staan. “En nu?”Vroeg hij grijnzend aan haar. Zijn oren gingen weer wat uit elkaar en zijn lichaam werd ontspannen. Alsnog grijnsde hij nog waarna hij ineens zijn Agility deed. Hij greep Ola vast bij haar middel en rende recht naar voren, naar de droge kant. Door zijn Agility zou ze niks kunnen doen en hij had haar vast. Iets verderop zag hij een grote steen zitten, tussen enkele bomen. Hij duwde haar hard en ruw tegen de rots aan terwijl zijn Agility stopte. Hij rustte zijn beiden poten op de borst van haar terwijl er een gele bol verscheen. Vervolgens hield hij zijn bek dicht bij haar borst en schoot hij van enkel een paar centimeters afstand zijn HyperBeam. Een doodse stilte volgde na de explosie. Afwachtend bleef hij daar staan, kijkend of hij het einde aan Ola’s leven had gemaakt.
(Marshtomp kan geen Sludge Bomb, daarom heb ik het veranderd in ‘Sludge Wave’)

Ola zag dat Scy nog net een Cotton Guard deed om zijn defense te verhogen. Ze begon te knarsetanden. Haar Mud Wave werd tegengehouden door iets. Helaas, kon ze niet zien door wat door er een soort modder gordijn voor haar was ontstaan. De modder kwam over haar heen terwijl ze haar ogen dichtkneep, zodat er geen modder inkwam. Toen ze geen modder meer aan voelde komen opende ze haar ogen en zag Scy ontspannen recht voor haar staan. Weer kwam er een twijfelend blik in haar ogen terwijl ze weer versteende. Ze zag hoe de spieren van hem ontspande, maar ze vertrouwde hem niet. Wantrouwend ontstond in haar voorpoten een water bol die steeds groter en groter werd. Door de concentratie die ze er nodig voor had vergat ze haar tegenstander die haar opeens bij haar middel greep. Geschrokken keek Ola weer naar Scy terwijl haar waterbol verdween. Met een grote snelheid raakte haar rug de rots. Een grote steek gevoel kwam in haar rug terwijl ze een harde kreun gaf. Enkele bloeddruppels dropen van de rots af, afkomstig van haar grote rug wond. Met bijna dichtgeknepen ogen van de pijn, keek ze naar Scy. In haar verkleinde oog spleten was woede te zien. Een gele bol verscheen er bij zijn bek terwijl hij vervolgens recht voor haar borst een Hyper Beam deed. " Nee!!!"Gilde Ola nog, voordat een explosie klonk, gevolgd door een dodelijke stilte. Ze voelde nog net dat ze werd losgelaten en op de grond viel. Alles werd wazig terwijl hij nog een grijns op Scy's gezicht zag. Toen werd alles zwart.

Ik was opeens in een witte gebied terwijl ik besefte dat ik eigenlijk bewusteloos was. "Hoe..Wat..Oh nee"Sprak ik terneergeslagen. Ik leunde voorover en boog mijn achterpoten terwijl mijn voorpoten de grond raken. Ik sloot mijn ogen terwijl er cyaan kleurige tranen de witte, onzichtbare grond raakte. "Ben ik dood?"vroeg ik met wat gesnik naar boven,alsof daar een persoon was die er antwoord op zou geven. Mijn stem weerklonk door de plek waar ik was. Ik zuchtte vervolgens terwijl ik mijn ogen weer opende en weer overeind kwam. Bezorgd keek ik nog naar mijn lichaam waar geen wonden te zien waren. Weer sloot ik mijn ogen en liet ik mijn hoofd hangen. Ik besefte toen dat ik helemaal alleen was en misschien wel nooit meer een antwoord op mijn vraag zou krijgen.
'Geef het niet op!' Klonk er ineens. Verbast opende ik mijn ogen en hief ik mijn kop weer op. Ik kende die stem. Uit het niets verschenen er 2 Swamperts, de ouders van mij. " Mama, Papa!"Zei ik vrolijk terwijl ik naar ze toe rende. Toen ik ze een knuffel wou geven besefte ik dat ze geesten waren. Ik stopte met rennen en glimlachtte. "Er zijn veel Pokemons die je liefhebben, verget dat nooit"Sprk mijn vader nog voordat ze weer verdwenen.Ik knikte en sloot mijn ogen weer. Mijn ouders waren dus gestorven of bewusteloos. Bij mijn vertrek leefde ze nog. Ze waren gelukkig nog in mijn hart, terwijl ik mij dat besefte verdween de plek waar ik was en voelde ik een helse pijn door mij heengaan..

Ola opende traag haar ogen en zag een plas bloed om haar heen zitten. Of Scy er nog was of niet, maakte haar veel niet uit. Doordat ze alles nog wazig zag deed ze alsof ze nog bewusteloos was.

(Ze is niet dood )

Een plas bloed lag er op de grond met Ola's lichaam erbij. Ze bewoog niet en was duidelijk bewusteloos. Een grijns toverde zich op Scy's gezicht. Hij wreef kort zijn voorpoten waarna 1 van zijn poten in het vuur zat. Hij deed zijn Fire Punch recht op de borst van Ola die geen krimp gaf. "Ze is...Weg,Dood of bewusteloos"Sprak hij grijnzend terwijl hij naar de lichaam van haar staarde. Al zijn wraak gevoelens verdwenen, ook de grijns toen hij besefte dat hij voorlopig of nooit meer last van Ola zou krijgen. Nooit meer! Hij bleef lang voor haar staan waarna hij maar vetrok. Hij had zich weer omgedraaid en zijn staart hard tegen de kop van Ola gemept. Elke stap dat hij verzette voelde hemels aan. Hij sloot trots zijn ogen en vermeed de modderpoel waar ze eerst waren. Alsnog wist hij niet in welk gebied ze waren beland, maar hij zou er wel achter komen, toch? Met die vraag in zijn hoofd met het beeld van de bloedende Marshtomp liep hij uitgelaten weg. Toen hij net 100 meter van Ola vandaan was trok er een schuldgevoel in hem op terwijl hij naar achteren keek. Moest het zo uit de hand lopen? Scy schudde zijn kop alle kanten op om die schuld gevoelens kwijt te raken terwijl hij at steviger doorstapten. Na een ogenblik was hij geheel verdwenen tussen de landschap.