Zachtjes zette Daichi zijn voeten steeds opnieuw op de grond neer. Zijn rustige, langzame passen brachten hem naar de bergen, de zogeheette Marble Mountains. De Pikachu zag er enkel het nut niet van in om helemaal naar de top te klimmen, aangezien hij een rustplek zocht. Zijn speelavontuurtje met Treasure had hem uitgeput, maar hij was opgelucht haar te hebben ontmoet. Eerst keek hij rond om te zien waar een lekker plekje zou zijn. Tot nu toe zag hij niks, dus ging hij maar ergens liggen wat hem het beste leek. Dit lag eigenlijk best fijn... Tevreden sloot hij zijn ogen, terwijl hij zijn pootjes achter zijn hoofd plantte. Hij lag er nu heel relaxed bij, wat hij het liefste had. Zachtjes speelde de wind met zijn vacht, maar koud vond hij het niet. Dat was eigenlijk best raar, omdat de winter eraan kwam. Hoe zou het zijn om in de sneeuw rond te huppelen? Hij begon te rillen bij de gedachte alleen al. Achja, sommige pokémon hielden vast en zeker winterslaap, en hij moest toegeven dat hij blij was dat hij geen vuursoort was. Die zouden het extra koud krijgen, dacht hij. Daichi snoof even en opende zijn ogen. Zijn blik gleed het gebied af, maar veel was er niet te zien. Raar, hij had namelijk net nog een pokémon geroken. Vast verkeerd geroken, of misschien had de wind ermee te maken. Dat laatste zou een betere verklaring zijn. Daichi liet zijn ogen weer langzaam toe zakken, terwijl een moe gevoel hem overspoelde. Een beetje slapen kon toch geen kwaad?

Na een tijdje sperde hij zijn ogen wagenwijd weer open. Zijn droom... Dat was geen normale doordaagse droom. In tegendeel, het was een flashback, iets wat hij zich maar al te goed kon herinneren. Meestal kreeg je die dromen toch alleen om er iets van te leren? Waarom had hij die dan? Vragend keek hij de verte in, niet dat dat nut had. Wat moest hij nou leren van zijn vertrek? Het zou ook allemaal wel. Daichi schudde zijn kop, waarna hij recht ging zitten. Wat kon hij nu gaan doen? Slapen deed hij net al, dus moe was hij niet meer. Hij gooide zijn blik even de lucht in, om vervolgens ontelbare wolken te zien. Zou het gaan regenen, of waaien die over? Sneeuwen zou het nog niet doen, daar was het niet koud genoeg voor. Het was herfst en in herfst regende het meestal. Verveeld richtte hij zijn blik weer op de grond, waar hij een zwart silhouet verderop zag staan. Hij hield zijn kop een tikkeltje scheef. Zou die hierheen komen?