Nikki vloog met een behoorlijke snelheid over de zee. De wind ruisde lans haar oren. Ze deed haar ogen dicht. Ze vond het heerlijk om te vliegen! Vliegen over zee; dat deed ze bijna elke dag. ze daalde omlaag en deed een pootje langzaam in het water. Daarna steeg ze weer op en maakte een ruime looping. Ze was zo druk bezig met loopings maken dat ze ver van de kust dreef tot ze hem net niet meer kon zien. Een poosje later, toen ze een beetje moe begon te worden, had ze pas door dat ze zo ver van de kust was. Ze vloog bang door het rond. "Oh jeeh, Ik ben veel te ver van de kust af! Ik moet nu meteen terug!" En ze vloog weer in de richting van de kust. Een poos later zag ze de kust nog steeds niet, en ze was heel erg moe geworden. De zee leek wel eindeloos! Ze keek door de spleetjes van haar ogen, maar zag nog steeds niks.Doorzetten Nikki... dacht ze in zichzelf. Toen werd ze zo moe dat ze begon te dalen. Ze kon haar hoofd er bijna niet meer bij houden. Gelukkig zag ze op dat moment een eiland. Daar vloog ze heen. Toen ze daar was maakte ze niet eens een nette landing, maar liet ze zich gewoon maar op de grond vallen, zo moe vas ze. Van de hele harde klap op de grond, viel ze in bewusteloos...

Was het een beetje goed?