Een grote Luxray rende met soepele sprongen over het uitgestrekte veld dat in de volksmond Destroyed Fields werd genoemd. Eigenlijk was het een weinig originele naam voor de plek, want het was precies zoals het eruit zag. Er groeide kort, vergeeld gras en hier en daar groeiden wat bosjes. Het land deed somber en verlaten aan, maar dat deed hem goed. Hij was nog geen 24 uur terug in PokeRPG, maar hij had het gevoel alsof zijn leven in een stroomversnelling was geraakt. Hij was hier gekomen met een intentie, een doel, maar die plannen had hij niet uit kunnen voeren. Akira was verdwenen, de Guerra ontbonden. Ergens vroeg Rowan zich af hoeveel van de oude Guerra leden hun idealen achter zich hadden gelaten en de andere zijde hadden gekozen. Misschien waren sommigen uit het gebied vertrokken, of wachtten ze juist op een nieuwe kans, niet in staat deze kansen zelf te creëren.

Het landschap veranderde en Rowan rende Skull Forest binnen. Hij minderde vaart en genoot van de koelte die de schaduwen van de bomen en de rotswanden van Marble Mountains boden. De Luxray keek waakzaam om zich heen, er was meer geruis in de bossen dan hij gewent was. Het leek wel alsof er pokémon terug waren gekeerd naar het gebied nadat de Guerra was vertrokken. Dat bevestigde opnieuw zijn vermoedens dat de Guerra de verkeerde insteek had gehad. Een nieuwe wereld vormde je niet door een schrikbewind te voeren, te doden om angst te zaaien. Dit deed door je eigen idealen te presenteren en bereikbaar te maken en vooral door te laten zien dat het beter kon. Maar het was moeilijk om pokémon te overtuigen uit hun comfort zone te laten stappen. Rowan ging over naar een drafje en stopte onder een grote eik die maar enkele blaadjes aan zijn takken had. Zijn ademhaling was wat zwaar doordat hij vanaf de Abandoned Factory’s hierheen was gerend. Hij zakte door zijn poten en ging tegen de stam avn de eik aan liggen. Het was tijd om zijn plan vorm te geven.

Espe, de jonge Eevee die hij had geholpen in de fabriek, had hem iets getoont, iets laten zien wat hij zich nog niet eerder zo sterk gerealiseerd had. Veel pokémon zouden tot het uiterste gaan voor een geliefde, een familielid. De egoïstische exemplaren zouden zelfs alles doen voor persoonlijke verbetering. Maar hoe kon hij dit bieden? Hij had geen genezende krachten en zelfs wanneer hij iemand zou trainen kon hij diegene geen sublieme vorderingen beloven. Dat zou betekenen dat hij hulp nodig was van iets of iemand die dat wel kon. In ruil daarvoor kon hij veel vragen, zoals een wederdienst of zelfs trouw. Hij moest andere pokémon overtuigen naar hem te luisteren en in te zien dat zijn ideeën de juiste waren. Maar hoe kon hij dat doen?

~Shadeeee?~

Het gerucht had zijn grote paarse oren bereikt en had een tijd door zijn kop rondgespookt. Hoe kon hij bevestiging krijgen dat dit de waarheid was? Hij had een bron nodig die hij vertrouwde, en die was ver te vinden. Hoewel hij een nieuwe ‘slechte’ beweging achter zich had staan, kon hij nou niet echt zeggen dat hij zijn groepsleden allemaal zo goed vertrouwde. Bovendien wilde hij hen niet zinloos werk laten verrichten. Hij kon zijn rekruten beter hier laten, voor het geval de tegenstanders besloten om plotseling aan te vallen. Hij had een bron nodig van buiten zijn nieuwe thuisplaats, die zich makkelijk kon voort bewegen. Zijn gedachten dwaalden daarbij af naar slechts twee Pokémon. Twee, wie hij allebei vertrouwde. Van één wist hij dat ze zich in het gebied waar het gerucht over ging bevond, maar waar was de ander? Het maakte niet uit. Hierdoor zette hij zijn keuze vast. Hij moest met haar spreken, bevestiging uit eerste hand krijgen. Daarom had hij haar opgeroepen.

Nog diezelfde dag had Lunaria zich bij Shade gemeld. De Gengar sloot zijn ogen, terugdenkend aan hun conversatie. Zijn stralend witte glimlach was even nergens te bekennen. Lunaria had het gerucht bevestigd. Guerra was inderdaad gevallen. De leidster was vertrokken met redenen die onbekend waren. Lunaria had duidelijke teleurstelling laten zien in haar nietsziende ogen. Shade kon dat maar al te goed begrijpen. Hij was ook licht teleurgesteld toen hij hoorde dat Shiny zijn leiders-rang had opgegeven. Maar, hij wist ook dat Akira een goede leider kon zijn. Dat had ze ook bewezen in de tijd dat ze leider was. Maar nu had ze de groep in de steek gelaten.
Shade opende zijn bloedrode ogen weer. Hij was met Lunaria mee gegaan nadat hij zijn rekruten een nieuwe leider had aangewezen. Hij vertrouwde er op dat al zijn werk in het andere gebied niet voor niks was geweest. Maar, nu was zijn hulp weer nodig in het gebied waar hij ooit leider van de slechte groep was.. Waar zijn werk nu wel verspild was. En hoewel dit irritatie bij hem opwekte, wekte het ook de drang op om het opnieuw te proberen. Deze keer zou hij het echter anders aanpakken. Deze keer wist hij dingen die hij eerder niet had geweten. En deze informatie zou hij zeker gaan gebruiken..

Lunaria was inmiddels haar eigen weg gegaan en nu was hij hier alleen. Wat zou hij eerst doen? Misschien moest hij eerst maar de oude Guerra opzoeken, of Pokémon die lid waren geweest van de DarkSide, zoals het ooit heette. Maar, hoeveel van hen dwaalden nog rond in dit gebied? Voor zo ver Shade wist vrijwel geen.. Hmmn.. Hij probeerde te bedenken wat hij dan moest doen, toen hij een Luxray in het vizier kreeg. Even dacht hij na, voor hij het besluit nam de Pokémon te benaderen. Of het een slimme actie was zou nog maar moeten blijken. Wie weet was deze Pokémon lid geweest van Guerra. Dit was tenslotte het duistere gebied, waar niet veel ‘goedzakjes’ zich waagden. “Gegroet,” klonk zijn stem, zodra hij eenmaal binnen gehoorsafstand was. Zijn gebruikelijke Gengar grijns stond op zijn gezicht. Hij zou eerst de reactie van de Luxray afwachten voor hij weer iets zou zeggen. Dan had hij ook even tijd om er over na te denken, en wist hij ongeveer wat hij zeggen kon.

Rowan staarde met nietsziende ogen naar het struikgewas tegenover hem. Hij moest bedenken hoe hij zijn plan het beste aan kon pakken. Het probleem was echter dat hij niet wist hoe, zonder dat hij afhankelijk werd van iemand anders. Daar had hij een hekel aan, afhankelijkheid van een persoon. Pokémon waren onbetrouwbaar, dat had Akira ook weer bewezen. Rowan snoof even en schudde zijn kop. Hij was een pokémon met sterke, psychische krachten nodig. Iemand die kon genezen en je krachten kon schenken. Maar de laatste, en enige, keer dat hij met zo’n soort pokémon in aanraking was geweest had hij haar de nek doorgebeten. Even zag hij Melodie’s ogen weer voor zich, groot van schrik en pijn. De Luxray grauwde zachtjes en zette het beeld van zich af. Het was noodzakelijk geweest, het was een oorlog geweest en zij een tegenstander.

“Gegroet,” klonk er plotseling. Rowan keek met een ruk op en zag een Gengar voor zich staan/zweven(?). Even vervloekte hij zichzelf dat hij de pokémon niet aan had horen komen, dat hij zijn aandacht had laten verslappen, maar toen bedacht hij zich dat Gengar een ghjost pokémon was. Die maakten geen geluid. Rowan keek de Gengar behoedzaam aan en kwam overeind. “Gegroet, Gengar. Mag ik u vragen waarom u mij aanspreekt?” Zei Rowan extreem beleefd, maar er klonk achterdocht door in zijn stem. Hij snapte niet waarom de pokémon hem aansprak, hij zag er niet echt uit als iemand die graag een gezellig praatje maakte. Sterker nog, meestal liepen pokémon toch wel met een boog om hem heen.

OOC: Bleh, slecht. Btw, ik houdt niet zo van de titel ‘slechte groep’. Een slechte groep vind zichzelf nooit slecht, weetje.

De Luxray draaide zich vlug om als reactie op Shade’s begroeting. Hij moest zich inhouden om niet zacht te grinniken. Een grijns kon hij echter niet voorkomen: hij was tenslotte een Gengar, die vrijwel altijd grijnsden. Daarom deed hij ook niet de moeite een andere uitdrukking op zijn gezicht te zetten. “Gegroet, Gengar. Mag ik u vragen waarom u mij aanspreekt?” De Luxray sprak met een beleefde stem. Iets wat Shade wel aanstond. De achterdocht hoorde hij, maar hij besteedde er geen aandacht aan. Een beetje achterdocht kon volgens hem tenslotte geen kwaad. Als het meer werd, dan werd het pas erg. “Dat ligt vrij simpel, mijn beste,” sprak Shade, op zijn eigen beleefde manier. “Ik ben een tijd uit dit gebied geweest en wil, nu ik terug ben, weer contacten leggen. Met bekende en onbekende Pokémon.” Dit was niets minder dan de waarheid. Hij verwoordde het alleen wat onschuldiger. Hoewel hij van de Luxray niet het gevoel had dat hij bij een ‘goede’ groep zou kunnen zitten, kon hij altijd beter het zekere voor het onzekere nemen. Hij vroeg zich alleen af hoe hij er achter ging komen of deze Luxray daadwerkelijk ergens bij zat. “Na de val van Guerra ben ik hierheen getrokken, met een soort.. missie.” Hij snoof zachtjes, wetend dat dit verhaal nogal vaag was. Ergens hoopte hij dat de Luxray hem zou begrijpen en dat hij dezelfde missie had. Aan de andere kant zou het hem ook niet uitmaken als de Luxray het niet begreep. Dan zou hij gewoon van onderwerp veranderen en zorgen dat hij niet achterdochtiger werd. Zou de Luxray doorvragen over deze missie? En zo ja, op wat voor manier? Vragen kon je namelijk op vele manieren. Aan de toon van een stem kon je meestal al horen wat hij of zij bedoelde. Shade wilde zich voorstellen, maar besloot daar maar even mee te wachten. Wie weet was dit toch een vijand die zijn naam kende uit een ver verleden. Hij moest eerst meer weten over de Pokémon voor hem, voor hij meer over zichzelf zou vertellen.

OOC: Ja sorry, ik gebruikte het bij gebrek aan een beter woord en omdat hij wel weet dat de groep zo bekend staat/stond xd Shade maakt er echt geen probleem van om bekend te staan als de slechterik. :')

Rowan bestudeerde de Gengar en groef in zijn geheugen. Kende hij een Gengar? Hij leek niet echt bij de Chiave te horen, noch hun idealen te delen. Rowan wist niet veel over de Guerra voor het de Guerra heette. Toen hij bij de groep kwam heette het de Lustro, maar daarvoor had het de Darkside geheten. Dat was ook zo ongeveer het enige wat hij wist, hij kende geen oude leden. “Dat ligt vrij simpel, mijn beste,” sprak de Gengar, ook op een beleefde toon. “Ik ben een tijd uit dit gebied geweest en wil, nu ik terug ben, weer contacten leggen. Met bekende en onbekende Pokémon.” Rowan knikte, maar bleef de pokémon achterdochtig aankijken. Misschien kwam het doordat het een Gengar was, maar hij vertrouwde de pokémon niet zo. Het leek alsof er meer achter zat, alsof.. Alsof hij niet op zoek was naar nieuwe contacten, maar naar nieuwe informatie.

“Na de val van Guerra ben ik hierheen getrokken, met een soort.. missie.” De pokémon snoof lichtjes en Rowan keek hem nu met gefronste wenkbrauwen aan. De Gengar wist van de Guerra, de oorlog, hun val. Wat wist hij dan over hem, vroegere Bèta van de groep? Hij leek hem niet te kennen. Nu was het Rowan’s beurt om te snuiven en er gleed een glimlachje over zijn gezicht. De pokémon was inderdaad op zoek naar contacten. Hij zocht pokémon die hem konden helpen. Rowan had net het verband gelegd tussen het feit dat de Gengar wist van de val van de Guerra en zijn ‘missie’. Het leek erop dat deze pokémon ook zo zijn eigen ideeën had over hou een land geregeerd zou moeten worden. Rowan schraapte even zijn keel en zwiepte met zijn staart. “Dus, een missie? En wat houdt dat in? Een regime omver werpen?” Hij keek hem even samenzweerderig aan, toen grijnsde hij schuin. Misschien had hij zijn pion gevonden.

~Hoop dat je er wat mee kan, het is meer denken dan praten xD~

De Luxray reageerde met een denkfrons, die even later alweer verdween en plaats maakte voor een glimlach. Daarbij snoof hij. Shade bleef hem echter de hele tijd neutraal aankijken. Had hij teveel gezegd? Had hij nu zijn stille aankomst verpest door tegen de Luxray te beginnen over zijn 'missie'? Hij voelde bijna de vragen over zijn plan aankomen. Maar, zolang hij niet meer over de Luxray wist, zou hij niets vertellen over zijn plan. Het was een serieuze zaak die hij zeker niet ging bespreken met een onbekende, hoe ver hij er nu ook nog maar mee was. “Dus, een missie? En wat houdt dat in? Een regime omver werpen?” Shade keek de Luxray een tijdje strak aan. Hoe zou hij gaan reageren? De Luxray vroeg inderdaad door over wat shade had verteld. Hij vergat helemaal om neutraal te kijken: zijn blikw as nu eerder kil. Uiteindelijk liet hij de lucht uit zijn longen lopen om ze opnieuw te vullen, en vervolgens te spreken. "Dat is helaas vertrouwde informatie die ik niet weggeef aan onbekenden." Zijn blik werd weer neutraal na deze woorden. Het was niet zijn bedoeling geweest om kil over te komen. In tegendeel. De toon van de Luxray's vragen had interesse getoond. Maar, geen interesse om het omver te blazen. Eerder om te helpen, of om het als hulp te gebruiken. Shade was nu wel benieuwd geworden naar wie deze Pokémon werkelijk was. Hij sloot zijn ogen even. Voor zich zag hij hoe hij en de Luxray samen de macht overnamen. Dat zag er niet slecht uit. Hij opende zijn ogen weer en opende zijn mond om weer te spreken. "Misschien is het dan tijd om elkaar beter te leren kennen." Hij grinnikte zacht. "Mij noemen ze Shade. Ik heb toen de oude DarkSide leider verdwenen was de groep in stand gehouden en Shiny tot bèta vernoemd." Dit was alles wat hij zou vertellen. Shiny was lang genoeg leider geweest om bekend te zijn. Bovendien was hij ook de partner van Akira geweest. De Pokémon die het gebied binnen waren gekomen nadat hij weg wat gegaan moesten hem wel kennen, samen met het verhaal dat hij Akira tot leider had benoemd. Door die twee Umbreon was Shade vergeten. Maar, dat kon hem niet schelen. Buiten PokéRPG had hij het ook ver geschopt en nu de Guerra hier weg was zou hij opnieuw dolgraag een greep naar de macht van PokéRPG willen doen.

~ Ik heb echt het gevoel dat een aantal zinnen heel raar zijn.. Sorry daarvoor. Ö ~

De Gengar bleef hem strak aankijken, maar Rowan voelde zich niet geïntimideerd. Sterker nog, hij bleef geamuseerd glimlachen. Blijkbaar had hij toch een gevoelige snaar geraakt. Nouja, dan moest je maar ook niet cryptische dingen zeggen, want er was altijd een kans dat iemand het meteen door had. "Dat is helaas vertrouwde informatie die ik niet weggeef aan onbekenden." Zei de Gengar na een stilte. Rowan grinnikte zachtjes en zwiepte even met zijn staart. Best, als dat spook niets wilde zeggen moest hij dat vooral niet doen. Hij kon wel anderen vinden die hem konden helpen, of ze dat nu wilden of niet. Op een vreemde manier voelde hij zich optimistischer dan voordat de Gengar hem aan had gesproken. Misschien omdat dit maar weer eens aantoonde dat je altijd en overal wel iemand kon vinden die dezelfde idealen had.

Rowan bestudeerde de pokémon tegenover hem, die zijn ogen had gesloten en duidelijk nadacht. Was hij nu aan het overwegen om hem in te laten in zijn plannen? Het leek er wel op. "Misschien is het dan tijd om elkaar beter te leren kennen." Zei de Gengar toen en Rowan beantwoorde zijn grinnik met een geamuseerde grijns. "Mij noemen ze Shade. Ik heb toen de oude DarkSide leider verdwenen was de groep in stand gehouden en Shiny tot bèta vernoemd." Rowan fronste even en dacht na. Shade.. Daar had hij eigenlijk nog nooit over gehoord. Nu was Houndoom de enige waar hij echt vriendschappelijk contact mee had gehad en die had nooit graag gepraat over het verleden. Hij wist van de Darkside af en dat Shiny een tijdje leider was geweest. Maar het was dus deze pokémon geweest die hem in eerste instantie tot een hogere rang had verheven. Rowan bestudeerde de pokémon even. Het was een duidelijke hint geweest naar informatie door Shiny’s naam te noemen. Het verwees naar de Guerra en Akira en zijn rol daarin.

De Luxray knikte en zakte door zijn achterpoten. Hij kon deze Shade wel vertrouwen. “Mijn naam is Rowan, ik ben bij de groep gekomen toen het nog de Lustro heette. Akira heeft mij uiteindelijk benoemd tot Bèta van de groep, een rang die Shiny nooit terug heeft gekregen.” Hij grinnikte even. “Het is al weer wat maanden geleden sinds de laatste slag in Groudons Canyon. Net als de vorige grote slag werd het beëindigd door een Voltexplosie, ditmaal door Amore. De Guerra werd grotendeels uitgeschakeld, de Chiave werd beschermd door Melodie, een Gardevoir. Ik heb een eind aan haar moeten maken.” Rowan zweeg even en keek even opzij, het bos in. “De Guerra is weg, net als Akira. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog maar net terug ben in het gebied en niet weet hoe het bij de Chiave staat.” Met gele ogen keek hij de Gengar aan. Goed, nu wist Shade net zo veel als hij. Rowan gaf hem even de tijd om alles te verwerken. De beste leiders waren de diepste denkers. De Luxray wende zijn kop weer tot Shade. “Maar dat ligt in het verschiet. Wat belangrijker is de toekomst en wat er met dit land gaat gebeuren. Ik heb een vraag voor jou Shade,” Zei Rowan serieus. Het antwoord op deze vraag zou veel bepalen voor zíjn toekomst, of die van hun beiden. “Jij hebt de Darkside geleid. Wat waren je motieven daarvoor?” Hopelijk begreep Shade dat hij niet zozeer doelde op het feit dat hij de leiding van de groep had overgenomen toen de leider was vertrokken, maar waarom hij in eerste instantie in de groep had gezeten. Want als dit een pokémon die moordde omdat anderen zwakker waren, of puur omdat hij het kon, dan was dit niet de juiste pokémon om zíjn motieven aan voor te leggen.

~Boem, tekst =D~

De Luxray liet een frons op zijn gezicht verschijnen. Hieruit maakte Shade op dat hij inderdaad niet zo bekend was geweest als Shiny en Akira waren. Ach, wat deed dat er toe? Het kwam zelfs goed uit, eigenlijk. Pokémon zouden hem minder snel herkennen en zouden ook minder snel achterdocht krijgen. Dat kwam alleen maar van pas bij zijn missie. Nog even keek de Luxray hem aandachtig aan voor hij zijn eigen bek open trok en begon te spreken over zichzelf. “Mijn naam is Rowan, ik ben bij de groep gekomen toen het nog de Lustro heette. Akira heeft mij uiteindelijk benoemd tot Bèta van de groep, een rang die Shiny nooit terug heeft gekregen.” Aha, Shiny had dus zijn hoge rang niet terug gekregen. Ach, dat verdiende hij ook niet. Tenslotte was hij er zomaar vandoor gegaan. Als hij opnieuw een hoge rang had gekregen had hij het vast niet weer goed gedaan. Rowan daarentegen leek Shade een Pokémon die zijn rang eer aan deed. De Gengar knikte even en luisterde verder. “Het is al weer wat maanden geleden sinds de laatste slag in Groudons Canyon. Net als de vorige grote slag werd het beëindigd door een Voltexplosie, ditmaal door Amore. De Guerra werd grotendeels uitgeschakeld, de Chiave werd beschermd door Melodie, een Gardevoir. Ik heb een eind aan haar moeten maken.” Deze keuze begreep Shade. Hij knikte opnieuw. Pokémon die de vijand beschermden moesten uit de weg geruimd worden. Tenminste, als ze een echte bedreiging konden vormen. Deze Melodie had het blijkbaar verdiend om te sterven. “De Guerra is weg, net als Akira. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog maar net terug ben in het gebied en niet weet hoe het bij de Chiave staat.” De gele ogen van de Luxray waren op Shade gericht. Hij knikte opnieuw, waarna hij de woorden even goed in zich op nam. Zijn armen sloeg hij over elkaar. De Guerra lag dus volledig uit elkaar. De leden zwierven waarschijnlijk nog wel rond in het gebied, maar waar? Ze moesten ze weer bij elkaar brengen voor ze iets konden uithalen. Maar als ze de boel te vroeg bij elkaar zouden halen zou het opvallen. Daarom moesten ze eerst de Chiave verzwakken. Gelukkig had Shade de nodige kennis opgedaan buiten het gebied en wist hij wel iets waarmee ze de Chiave konden uitschakelen.
“Maar dat ligt in het verschiet. Wat belangrijker is de toekomst en wat er met dit land gaat gebeuren. Ik heb een vraag voor jou Shade. Jij hebt de Darkside geleid. Wat waren je motieven daarvoor?” Shade richtte zijn bloedrode ogen op de Luxray. Hij was een slimme Pokémon, wist hij nu al. Een team vormen met hem, dat zag hij wel zitten. “Ik voelde dat deze groep iets kon bereiken. Ieder lid had wel iets wat hem speciaal maakte, waarom hij of zij een waardig lid was. Ook hadden ze allen één ding gemeen: wilskracht. Ze waren allemaal bereid om alles in te zetten om een doel te bereiken. Ik moet toegeven dat we toen allemaal wat zinloos hebben afgeslacht. Dat zal ik nu niet doen, omdat ik weet dat het toch geen zin heeft. Het maakt je alleen maar bekender en dat kan tegen je werken. Je kan beter stilletjes achterlangs sluipen en de sterkeren uitschakelen.” Hij keek de Luxray even strak aan, met zijn gebruikelijke glimlach. “Het enige wat de groep nodig had was een leider met evenveel wilskracht als zij allemaal samen hadden. Ik weet niet of ik die leider was, maar de groep heeft het in elk geval lang vol gehouden. Misschien was het een slecht idee van mij geweest om Shiny zijn hoge rang te geven, als ik nu kijk naar wat er met de groep gebeurd is..” Hij merkte dat hij licht afdwaalde. Toch had hij niet het gevoel dat hij zinloze informatie had weggegeven. Tenslotte had Rowan net ook een flink verhaal verteld. Nu was het zijn beurt. “Ik heb buiten het gebied ook een groep geleid die het aardig ver geschopt heeft. Helaas is het een te klein clubje om tegen hun vijanden op te kunnen. Ze zijn er echter nog steeds en ik vertrouw er op dat ze het verder gaan schoppen zonder mij.” Zijn glimlach stond tevreden. Voor nu was hij uitgesproken.

~ Boem, 713 woorden =D Ik heb al een hele lange tijd niet meer zo'n post gemaakt! ~

Shade richtte zijn ogen op hem en Rowan vond dat hij iets uitstraalde. Het leek op een soort goedkeuring, alsof de Gengar hem wel zag zitten. De Luxray hield zijn gezicht in de plooi, maar ergens had hij een vergenoegd gevoel. Shade begon weer te spreken en Rowan luisterde aandachtig. Hij sprak over de groep, zijn leden en het doel dat ze samen wilden bereiken. Rowan wilde eigenlijk wel weten wat dat doel vroeger was geweest. Waarom had de Darkside het land over willen nemen? Daar kon hij later nog eens wat over vragen. Shade erkende dat slachten zinloos was en Rowan knikte goedkeurend. Het leek erop dat deze pokémon dezelfde ideeën had over hoe je dingen aan moest pakken. “Het enige wat de groep nodig had was een leider met evenveel wilskracht als zij allemaal samen hadden. Ik weet niet of ik die leider was, maar de groep heeft het in elk geval lang vol gehouden. Misschien was het een slecht idee van mij geweest om Shiny zijn hoge rang te geven, als ik nu kijk naar wat er met de groep gebeurd is..” Shade leek wat af te dwalen, maar dat vond de Luxray niet erg. Het was altijd goed om terug te kijken op het verleden zodat je ervan kon leren.Het zou dom zijn om dezelfde fouten te maken.

Was het een slecht idee geweest om Shiny een hoge rang te hebben gegeven? Rowan had nooit echt leiderscapaciteiten in hem gezien en bovendien had hij al snel Akira tot leider benoemd. Akira was wel een leider geweest, maar soms was ze niet duidelijk geweest. Rowan had het gevoel gehad dat ze dingen achter had gehouden voor haar leden. Shade’s stem haalde hem uit zijn gedachten. “Ik heb buiten het gebied ook een groep geleid die het aardig ver geschopt heeft. Helaas is het een te klein clubje om tegen hun vijanden op te kunnen. Ze zijn er echter nog steeds en ik vertrouw er op dat ze het verder gaan schoppen zonder mij.” Rowan knikte, blijkbaar had de Gengar niet stil gezeten sinds hij PokeRPG had verlaten. Zelf had hij wat persoonlijkere dingen gedaan en dat had hem goed gedaan. “Ik moet zeggen dat ik het soms niet eens was met hoe de groep geleid werd, wat voor dingen we moesten doen. Ik ben van mening dat er betere manieren zijn om een doel te bereiken. Manieren die subtieler en effectiever zijn, zoals achterom sluipen.” Rowan grinnikte even. “Shade, je kent dit gebied en zijn inwoners waarschijnlijk beter dan ik. Ik heb een plan om op zo’n subtiele manier de pokémon hier duidelijk te maken dat het beter kan, alleen ben ik daar iets of iemand voor nodig met grote krachten. Krachten die iemand beter of sterker kunnen maken, krachten die kunnen genezen. Want pokémon luisteren het beste naar een plan wanneer ze daar zelf beter van kunnen worden.” Hij keek de Gengar aan, hopend dat hij hem begreep en dat hij iets of iemand wist die aan deze beschrijving kon voldoen.

~Okee, slecht en vaag xD Gogo dit topic!~

Rowan knikte kort en nam toen weer het woord over. “Ik moet zeggen dat ik het soms niet eens was met hoe de groep geleid werd, wat voor dingen we moesten doen. Ik ben van mening dat er betere manieren zijn om een doel te bereiken. Manieren die subtieler en effectiever zijn, zoals achterom sluipen.” De Gengar grijnsde. Kon deze Luxray zijn gedachten lezen of zoiets? Het was onvoorstelbaar hoe veel hun meningen overeen kwamen. Het was dat er een Luxray voor hem stond en geen gengar, anders had hij toch echt gedacht dat hij gekloond was. “Shade, je kent dit gebied en zijn inwoners waarschijnlijk beter dan ik. Ik heb een plan om op zo’n subtiele manier de pokémon hier duidelijk te maken dat het beter kan, alleen ben ik daar iets of iemand voor nodig met grote krachten. Krachten die iemand beter of sterker kunnen maken, krachten die kunnen genezen. Want pokémon luisteren het beste naar een plan wanneer ze daar zelf beter van kunnen worden.” Shade sloot met een brede grijns zijn ogen. “Hierbuiten heb ik een oud runenschrift bestudeerd waar in werd verteld over een bol met genezende en verbeterende krachten. Deze bol neemt je echter in zijn macht als je wil dat hij je geneest of een vaardigheid verbeterd. Er is een manier om de bol in jóuw macht te krijgen, zodat de Pokémon die de bol een dienst verleend doen wat jij wil. Ik had er aan gedacht om het genezende en verbeterende deel op de Pokémon uit te voeren die aan mijn kant zouden staan en het macht gedeelte ongedaan maken, maar als ik dat zou doen zou ook de verbetering weer ongedaan worden gemaakt.” Shade opende zijn ogen weer en keek Rowan aan. “Ik weet niet of dit hinderlijk is bij jouw plan? Ik weet ongeveer waar de bol ligt. Als je zoiets nodig hebt kunnen we het regelen..” Hij gebruikte opzettelijk het meervoudige ‘we’, omdat hij er van uit ging dat hij en Rowan meer een team zouden vormen dan dat de een de leider werd en de ander onderdaan. Met Shade als bron van informatie en Rowan als ideeënbron, kon dat nog wat worden ook. “Is er verder nog iets dat je over de bol moet weten, of kan ik nu het plan horen?” Shade’s grijns was geniepig: hij verschool duidelijk een sinister plannetje. Dit plannetje kon de toekomst van PokéRPG drastisch veranderen..

~ Als er iets niet klopt hoor ik het wel, dan kan ik het eventueel aanpassen. =3 ~

Shade sloot zijn ogen, alsof hij ergens aan terugdacht. Even vroeg Rowan zich af wat het zou kunnen zijn, totdat hij zich realiseerde dat het hem weinig kon schelen. De enige waar hij ooit interesse in had gehad was Houndoom.. Maar zij had niet graag over haar verleden gepraat. En nu, vooral nu, had hij zich nog meer van anderen afgesloten dan vroeger. Toch was informatie noodzakelijk om iemand goed te kunnen doorgronden. Weten waarom iemand de motieven naleefde die hij had. Maar voor nu was enkel belangrijk wat die motieven waren. De rest deed er niet toe. Shade vertelde over een oud runenschrift waarin werd verteld over een oude bol met genezende en verbeterende krachten. Rowan keek de Gengar lichtjes verbaasd aan. Dat klonk precies als datgene wat hij nodig had! “Er is een manier om de bol in jóuw macht te krijgen, zodat de Pokémon die de bol een dienst verleend doen wat jij wil. Ik had er aan gedacht om het genezende en verbeterende deel op de Pokémon uit te voeren die aan mijn kant zouden staan en het macht gedeelte ongedaan maken, maar als ik dat zou doen zou ook de verbetering weer ongedaan worden gemaakt.” Rowan fronste zijn wenkbrauwen. Dus de verbetering was alleen werkzaam zolang je aan de bol gebonden was?

Hij ving Shade’s blik “Ik weet niet of dit hinderlijk is bij jouw plan? Ik weet ongeveer waar de bol ligt. Als je zoiets nodig hebt kunnen we het regelen..” Rowan grijnsde. “Nee, eigenlijk komt dat juist goed uit.” De Luxray keek vergenoeg naar de pokémon tegenover hem. Dit partnerschap beviel hem wel en zo te zien was Shade het wel met hem eens, vanwege het gebruik van meervoud in zijn zin. “Is er verder nog iets dat je over de bol moet weten, of kan ik nu het plan horen?” Rowan stond op en ijsbeerde heen en weer voor de Gengar. Tegelijkertijd begon hij te praten. “Dus als ik het goed heb is er een bol met krachten die een pokémon een lichamelijke verbetering kan bieden in ruil voor gehoorzaamheid aan diezelfde bol. Dus wanneer je de macht hebt over de bol, heb je ook de kracht over de pokémon die trouw zijn aan de bol. Maar wanneer je die gehoorzaamheid verbreekt, verdwijnt de lichamelijke verbetering. Is het dan ook niet zo dat wanneer een pokémon vrijwillig zijn verbetering opgeeft, daardoor niet mee ronder invloed is van de bol?” Rowan hield halt en keek Shade vragend aan. Want ja, zo was Rowan. Hij dacht na over dingen en hij had nu al een zwak in het plan ondekt. Toch zou dit niet veel invloed hebben, want alleen een pokémon met een zeer puur en onzelfzuchtig hart zou uit zichzelf een verbetering opgeven en de meeste pokémon waren nu eenmaal niet zo. Ja, dit idee beviel hem wel

Een grijns verscheen op het gezicht van de Luxray. “Nee, eigenlijk komt dat juist goed uit,” antwoordde hij. Shade’s grijns leek even breder te worden terwijl hij rustig knikte. Hoe bestond het, eerst had hij nog nooit van Rowan gehoord en nu waren ze opeens aan het plannen om de Chiave uit te schakelen? Onvoorstelbaar hoe makkelijk het kon zijn om een band met iemand op te bouwen. “Is er verder nog iets dat je over de bol moet weten, of kan ik nu het plan horen?” Shade dacht even diep na, om zeker te weten dat hij niks vergat, maar hij kon zo even niks bedenken. “Dus als ik het goed heb is er een bol met krachten die een pokémon een lichamelijke verbetering kan bieden in ruil voor gehoorzaamheid aan diezelfde bol. Dus wanneer je de macht hebt over de bol, heb je ook de kracht over de pokémon die trouw zijn aan de bol. Maar wanneer je die gehoorzaamheid verbreekt, verdwijnt de lichamelijke verbetering. Is het dan ook niet zo dat wanneer een pokémon vrijwillig zijn verbetering opgeeft, daardoor niet mee ronder invloed is van de bol?” Rowan was slim. Hij dacht goed na voor hij een plan uitvoerde. Dat respecteerde Shade aan hem. Iemand die goed kon denken was altijd handig. “Hmmn..” Shade fronste, terwijl hij opnieuw een poging deed om zich iets van de tekst te herinneren. “Volgens mij..” Een diepe denkfrons verscheen op zijn gezicht. Het klonk wel logisch.. “Ik vrees dat dat wel het geval is.” Het was duidelijk aan zijn gezicht te zien dat hij zijn denkpoging nog niet gestaakt had. Had hij hier überhaupt wel iets over gelezen? Het kon maar zo zijn dat ze dit ook in de tekst verzwegen hadden. “We kunnen dat natuurlijk niet doorvertellen.. En we kunnen zorgen dat ze dat niet eens willen, als we ze in onze macht hebben.” Shade’s denkfrons verdween en maakte plaats voor een geniepige grijns. Deze bol was perfect. De krachten die het bezat.. Alsof het lot wilde dat zij hem zouden vinden en gebruiken. Met deze bol was het vrijwel zeker dat ze binnenkort de macht in handen hadden. Alhoewel, ze konden het beter niet overhaasten. Ze moesten zorgen dat de Chiave het niet zou opmerken. “Het lijkt mij een goed plan om de bol niet direct op de Chiave te gebruiken, maar Pokémon uit de omgeving. Zodat ze niet meteen iets gaan verwachten. Vanuit de achtergrond opbouwen en dan, als ze ingesloten zijn, elimineren.” Iets leek te glinsteren in Shade’s ogen. Eindelijk zou hij wraak krijgen voor die ene keer.. Niet dat dat nog zo veel uitmaakte: hij vond het een veel leuker idee dat hij – samen met Rowan natuurlijk – het gebied zou gaan leiden. Grootse dingen zouden gaan gebeuren met PokéRPG!

- Ik kon echt voor geen meter uit mn woorden komen x_x; -

Rowan merkte dat hij zijn kop een beetje schuin hield terwijl hij naar Shade keek. Dat was een trekje dat hij van Houndoom overgenomen had. Zijn gezicht betrok even en hij trok met een ruk zijn hoofd recht. Ondertussen was er op Shade’s gezicht een diepe denkrimpel verschenen. “Ik vrees dat dat wel het geval is.” Rowan knikte en wendde zijn blik af. Eigenlijk maakte dat niet zo heel veel uit. Er waren maar heel weinig pokémon die zo puur van hart waren dat ze een verbetering uit zichzelf op zouden geven. “We kunnen dat natuurlijk niet doorvertellen.. En we kunnen zorgen dat ze dat niet eens willen, als we ze in onze macht hebben.” Rowan grijnsde scheef. Daar hoefden zij niet voor te zorgen, dat deden de pokémon die in de macht van de bol waren zelf wel. Zijn blik bleef even op Shade rusten. Hij wist weinig over deze pokémon, over zijn denkwijze en idealen, maar tot nu toe leken ze best wel overeen te komen met de zijne. Waar was deze pokémon geweest toen Rowan in de Guerra had gezeten? Shade had vast wel wat rede in Akira kunnen brengen. De Umbreon had hem nooit helemaal vertrouwd. Maar eigenlijk had niemand in de groep elkaar werkelijk vertrouwd. Ze waren groepsleden geweest, geen broeders. Dit zou deze keer anders zijn. Ze zouden hetzelfde beeld voor ogen hebben, hetzelfde geloven en daar zou die bol voor zorgen.

Shade’s stem haalde hem uit zijn gedachten. “Het lijkt mij een goed plan om de bol niet direct op de Chiave te gebruiken, maar Pokémon uit de omgeving. Zodat ze niet meteen iets gaan verwachten. Vanuit de achtergrond opbouwen en dan, als ze ingesloten zijn, elimineren.” Rowan knikte. Dat was precies wat hij ook had gedacht. Hij zwiepte even met zijn staart. Het was tijd om de Gengar in te wijden in zíjn manier van denken. “Shade, jou manier van denken bevalt me goed, omdat het strookt met mijn eigen inzichten.” Zei de Luxray. Hij kon nu beter recht door zee zijn. “Deze bol zal niet alleen krachten schenken en zo pokémon aan zich binden, ze zal er voor zorgen dat de pokémon onderling verbonden zullen worden doordat ze dezelfde idealen zullen delen. Idealen die wij ze zullen influisteren.” Rowan’s blik dwaalde even af. “Ik weet niet in hoeverre jij bekend bent met de godsdienst van mensen, maar daaruit put ik mijn inspiratie. Geloof zet mensen en pokémon tot handelen en zal daden rechtvaardigen die buitenstaanders misschien niet zullen accepteren.” De Luxray zuchtte even. Hier had Shade eigenlijk weinig aan, het maakte niet uit hoe hij op zijn plan was gekomen. Bovendien wist hij niet of hij überhaupt wel te volgen was. “Een belangrijk aspect van het plan is dat de Chiave niet weet waar ze mee te maken hebben. Dus geen groep met duidelijke leiders, maar pokémon die verspreid over het hele land plotseling tot inkeer komen en zich tegen de manier van denken van de Chiave zullen gaan verzetten.” Zijn blik was intens terwijl hij naar de Gengar keek. Het was essentieel dat hij dit aspect begreep. Rowan klauwde even met zijn nagels in de grond. Het was tijd om zijn woorden om te zetten in daden. “Shade, kan je ons naar de bol leiden? Het wordt tijd om de eerste fase van dit plan tot uitvoer te brengen.” Een grijns verscheen op zijn gezicht.

~Okee, Rowan denkt en praat teveel xD Godmode Rowan en Shade in je volgende post maar weg, richting de watervallen.~

“Shade, jou manier van denken bevalt me goed, omdat het strookt met mijn eigen inzichten.” Altijd fijn om te weten dat je toekomstige partner* jouw manier van denken deelde. Shade kon dan ook niet anders dan grijnzen – gedeeltelijk ook omdat dat bij zijn soort hoorde. “Deze bol zal niet alleen krachten schenken en zo pokémon aan zich binden, ze zal er voor zorgen dat de pokémon onderling verbonden zullen worden doordat ze dezelfde idealen zullen delen. Idealen die wij ze zullen influisteren.” Rowan’s blik dwaalde even af. “Ik weet niet in hoeverre jij bekend bent met de godsdienst van mensen, maar daaruit put ik mijn inspiratie. Geloof zet mensen en pokémon tot handelen en zal daden rechtvaardigen die buitenstaanders misschien niet zullen accepteren.” Shade knikte even kort. Hij wist weinig van de mensen, maar Rowan had duidelijk zijn huiswerk gedaan. Of had hij misschien bij ze geleefd? Het maakte niet uit. Als inspiratiebron kon het goed werken, maar verder moesten ze zich niet met de mensheid vergelijken. Zij veroorzaakten vele problemen op deze planeet, vooral voor wilde Pokémon. Het was – voor zover Shade wist – niet de bedoeling van hem en Rowan om mee te helpen met het vernielen van de natuurlijke habitat van de Pokémon. In tegendeel, hij was niet van plan om over een dood stuk land te regeren. Hij wilde wel iets hebben. “Een belangrijk aspect van het plan is dat de Chiave niet weet waar ze mee te maken hebben. Dus geen groep met duidelijke leiders, maar pokémon die verspreid over het hele land plotseling tot inkeer komen en zich tegen de manier van denken van de Chiave zullen gaan verzetten.” Shade maakte een ‘hmmn’ geluid en dacht na over deze woorden. Het kon makkelijk aansluiten op zijn ‘achterom sluipen’-plan. Sterker nog, het paste er perfect bij. “Shade, kan je ons naar de bol leiden? Het wordt tijd om de eerste fase van dit plan tot uitvoer te brengen.” Shade knikte, nog steeds grijnzend. Ook Rowan vormde nu een grijns op zijn lippen. “Uiteraard,” antwoordde Shade. Hij moest even in zijn geheugen graven om zich te herinneren waar de bol zich bevond, maar dat was geen lang karwei. “Volg me maar.” Het klonk bijna asociaal om het tegen zo iemand als Rowan te zeggen. Na dit gesprek zag Shade de Luxray meer als een soort gelijke. Daarom zou hij er ook geen erg in hebben als de Luxray naast hem zou lopen. Tenslotte had hij er geen reden toe om zich te haasten. Nog niemand wist van hun plan af en ze zouden het bovendien rustig aan gaan doen. Haasten zou het alleen maar verpesten. De twee verlieten het duistere bos, op weg naar de locatie van hun ‘geheime wapen’.


*Dat is níet een partner als in verkering of whatever. Meer een.. collega? Idunno. xD