Golven sloegen tegen zijn vlot, maar Aërwen wist zich staande te houden. Zijn nagels haakten zich in de houten paal die in het midden van het vlot stond. Met een zucht zette hij zijn peddel weer in het water en voer hij verder. Het was nu al dagen, misschien zelfs weken, geleden dat hij was vertrokken. Sindsdien had hij geen land meer gezien. Gelukkig kon hij leven van Feebas en Finneon die niet erg moeilijk te vangen waren. Hij moest ze dwingen om hun Waterpistool te gebruiken om aan voldoende drinkwater te komen. Al met al zou hij blij zijn als hij weer vasteland onder zijn voeten zou hebben. De Meowth peddelde verder, de mouwen van zijn zwarte jasje opgestroopt.

Het duurde nog een uur, maar toen zag hij het eindelijk. Land! Vol goede moed begon Aërwen sneller te peddelen. Al gauw kon hij de bergketen onderscheiden die PokeRPG omringde en ook het strand kwam steeds dichterbij. De Meowth bleef door peddelen tot zijn vlot tegen de bodem schuurde. Aërwen greep zijn tas en sprong aan land. Hij voelde het warme zand tussen zijn poten en hij onderdrukte de drang de grond te kussen. Het laatste wat hij nu wilde was zand in zijn mond. Luid geeuwen rekte de Meowth zich op twee poten uit en liep hij verder het strand op. Daar gooide hij zijn tas neer, stroopte hij zijn mouwen en broekspijpen weer naar beneden en liet hij zich in het zand vallen. Zijn ogen waren gesloten, hij zou best even kunnen slapen. Zijn kleding moest toch eerst opdrogen. Zorgvuldig stopte hij zijn tas onder zijn hoofd zodat hij het meteen zou merken als iemand hem pakte. Toen gingen zijn ogen dicht en liet hij de slaap zich overmannen.

OOC: Wie komt Aërwen wakker maken? (:

De zee kleurde donkerblauw voor haar ogen, het zand prikkelde lichtjes tussen de vacht op haar poten. Met een kleine tevreden glimlach op haar gezicht speurde haar ogen de waterkant af. Het strand.. voor haar gevoel kwam ze veel te weinig op deze prachtige plek. Misschien kwam dat omdat ze liever op meer beschutte plekken rondliep. Ze was niet het type dat duistertjes rondkroop door de duistere gebieden om mysterieus te lijken, of zoiets. Ze grinnikte kort. Van dat soort types waren er vroeger veel meer dan nu. Waarschijnlijk waren ze door de echte jongens weggejaagd. Of gedood. Maar goed, het strand was niet echt een plek voor haar, ze liep liever door een bos of iets dergelijks. Ze voelde zich beter met iets wat haar dekking kon geven. Aan de andere kant had je hier wel meer overzicht. Ze kon honderden meters strand zien vanaf deze plek, vol met troep dat aangespoeld was, de Pokemon die hier rondzwierven en .. een slapende Meowth? Mayumi draaide haar kop verbaasd. Ach, het was een lekkere plek om te slapen, als de zon scheen ving je hier de meeste zonnestralen. Maar het was ook gevaarlijk. Vrijwel geruisloos kon iemand door het zand lopen en hem overmeesteren. Stilletjes sloop de Absol dichterbij de Meowth, en maakte bijna geen geluid terwijl ze zichzelf over het strand bewoog. Eenmaal naast de Pokemon bestudeerde ze hem even. Wacht eens. Kende hij deze Pokemon niet? Een Meowth met kleren aan, die was ze een behoorlijke tijd wel tegengekomen. Het was een wijze Pokemon geweest, waarmee ze zelfs in een rare bui mee had kunnen praten. Het was een hele tijd verder, en Mayumi was een stuk wijzer geworden. Toch was haar geheugen niet al te best, of de naam van deze Pokemon was niet makkelijk te onthouden. Maar ze wist dat deze Pokemon hoogstwaarschijnlijk geen gevaar voor haar vormde, dus ging ze rustig naast hem neerzitten. Was het niet iets met een A? Hmm.. Mayumi groef diep in haar gedachten. Arwen?Nee, dat was het net niet. Maar het leek er wel op. Aërwen? Ja, dat was het. Meteen richtte Mayumi haar ogen op de Meowth , legde haar klauw op zijn zij en bewoog hem voorzichtig heen en weer. ''... Aërwen?'' sprak ze uiteindelijk twijfelachtig. Haar grote rode ogen bleven zich op de Meowth concentreren tot die een reactie gaf. Hopelijk zou hij niet van de Absol schrikken, die op het moment boven hem uittorende.


[Ikke ]

Een zwerm Taillow trok langs de stralend blauwe lucht. Aërwen glimlachte terwijl hij ze na keek. Toen ging zijn blik naar beneden. Vanuit zijn kamer kon hij uitkijken op de binnenplaats en de stallen. Op de binnenplaats krioelde het van de pokémon die allemaal bezig waren met hun dagelijkse taken. In de stallen werden Ponyta en Rapidash geborsteld tot ze glommen. Zijn blauwe ogen gingen verder, over de beschermende muur van hun optrekje naar de boeren die hun land pachten. Er werden akkers bebouwd, Miltank bijeen gedreven en Mareep geschoren. Hoewel hij het leuk vond om naar andermans bezigheden te kijken kreeg hij nu zelf zin om wat te gaan doen. Misschien moest hij weer eens een stukje gaan rijden..

Een poot porde in zijn zij, meteen schoot hij overeind, zijn klauw met oplichtende, lange nagels geheven. Toen zag hij wie hem gewekt had. Een vrouwelijke Absol die zijn naam noemde. Aërwen glimlachte zwakjes en liet zijn aanvallende houding varen. Even vervloekte hij zichzelf om zijn onoplettendheid. Hij mocht zich niet veilig wanen alleen omdat hij een half jaar niemand op zijn hielen had gezeten. De Meowth klopte het zand van zijn kleding en maakte toen met een zwierig gebaar van zijn mantel een buiging. “Mayumi, my lady. It’s been a while, hasn’t it?” Er was maar één Absol die zijn naam kon weten, dus het was een aannemelijke gok.

De Meowth richtte zich op en dacht even terug aan zijn droom. Thuis, het koninkrijk van Dorius. Hij zou er niet terug kunnen keren totdat Tauron óf bij zinnen was gekomen óf was afgezet. Zijn blauwe ogen bleven op Mayumi hangen. Ze zag er goed uit, gezond en weldoorvoed. Hij vroeg zich af hoe het haar was vergaan in de afgelopen twee jaar, maar dat zou hij ongetwijfeld straks horen.

OOC: Okee, vergeet dus maar even dat Aërwen in ons vorige topic Nederlands praatte, hij hoort eigenlijk Engels te spreken. xD

[Hnng., mijn hoofd word al de hele dag geteisterd door een lied die er maar blijft rondspoken, kan me niet concentreren XD]

De Meowth schrok zich lam wanneer hij de poot van Mayumi in zijn zij voelde en wakker werd. Hij schrok overeind, met wit oplichtende klauwen in de lucht. Mayumi opende haar ogen wijd, maar schrok niet achteruit. Ze wist dat Aërwen niet zomaar aan zou vallen, of wel soms? Maar al snel zag ze herkenning in de ogen van de Meowth voor haar. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht, en ook op haar eigen gezicht ontstond een grijns. Hij liet zijn klauwen zakken, en vloekte in zichzelf. Hmm, vast omdat hij beseft had dat hij hier wel heel makkelijk voor het grijpen had gelegen. Maar deze keer had het gelukkig niet veel uitgemaakt, Mayumi zou een oude bekende altijd vriendelijk benaderen. Mayumi grinnikte even vermaakt, met een vriendelijke blik in haar grote rode ogen. Aërwen klopte zijn kleren uit en begon te spreken. “Mayumi, my lady. It’s been a while, hasn’t it?” De Absol stond weer op, en boog lichtjes. ''It's been too long, my friend.'' antwoordde ze, waarna ze weer opkeek. Ze genoot ervan hoe anders die Aërwen was. Het was de enige Pokemon die ze ooit met kleren aan had gezien, en het was ook nog eens een gentlemen. Maar waar zou de Meowth de hele tijd geweest zijn? Zijzelf was in dit gebied gebleven, maar na hun vorige ontmoeting had ze hem nooit meer gezien. En ook al leek die ontmoeting in haar hoofd nog niet zo lang geleden, ze wist dat het dat wel was. Haar ogen werden even gericht op de vlot die rustig op en neer deinsde in het ondiepe water, en opende daarna haar mond om te spreken. ''And.. where have you been all this time?'' vroeg ze, voorzichtig, bijna gehypnotiseerd door de golven die op de kant kapot sloegen. Ze schudde haar kop, en haar blik ging weer terug naar de kleine katachtige voor haar. Met een kleine glimlach wachtte ze op antwoord.

Mayumi grinnikte even, haar blik ontspannen en vriendelijk. Ze boog lichtjes, een imitatie van zijn eigen gebaar. ''It's been too long, my friend.'' Aërwen merkte dat er een scheve grijns op zijn gezicht stond. Hij was altijd wel een lady's man geweest, dus het was leuk om te horen dat hij gemist werd. "Yes, it has," antwoordde hij. De vorige keer dat ze elkaar gezien hadden, wat dus ook gelijk hun ontmoeting was geweest, hadden ze voornamelijk beleefdheden en informatie uitgewisseld. Nu begroette ze hem als een oude vriend. Dat moest betekenen dat hij een goede indruk achter had gelaten. Hoe kon het ook anders, hij was altijd hoffelijk tegen vreemden, zeker die van het vrouwelijke geslacht. Zijn blauwe ogen gleden onderzoekend over de Absol. Hij vond het een prachtige pokémonsoort. Elegant, doch sterk. Hun zwarte zwaard en witte haar symboliseerde het teken van yin en yang, het teken van evenwicht. Ze konden zelfs voelen wanneer natuurrampen zich voor zouden doen.

Aërwen zag dat Mayumi's blik op zijn zelf gefabriceerde vlot bleef hangen. ''And.. where have you been all this time?" Haar rode ogen verplaatsten zich naar hem, nieuwsgierig, afwachtend. De Meowth beantwoorde haar glimlach. "Everywhere the wind took me," antwoordde hij simpelweg. "I actually didn't tell you the whole story when we first met,' bekende hij, zijn blik op de horizon gericht. "I've told you about Dorius, my homeland. It's now been ruled by Tauron, a Nidoking. He once was my friend, but he killed his father to take the throne. When I refused to join him, he made me an outlaw. I've been on the run ever since. It's been two years since I last saw my home and family." Aërwen's blauwe ogen richten zich weer op Mayumi. Hij glimlachte triest en frummelde wat aan zijn tas. "Anyway, what have you been doing all this time?" zei hij, om een ander onderwerp aan te snijden. Hij wist niet waarom hij dit aan Mayumi had verteld. Misschien was het gewoon omdat hij haar vertrouwde.

"Everywhere the wind took me," vertelde de Meowth haar kort. Mayumi grijnsde, haar ogen werden weer even gefocust op het vlot. Ja, letterlijk waar de wind hem bracht. Daarna sprak de Meowth, en zei dat hij nog niet alles verteld had over zijn verleden. Mayumi moest even nadenken, aangezien hun vorige gesprek zo'n tijd geleden was. Normaliter was haar geheugen beter, maar ze had een rare tijd achter de rug, en gewoonweg alles uit die tijd was vervaagd in haar herinneringen. Mayumi slaagde een klein zuchtje, maar keek daarna geïnteresseerd naar Aërwen, die nu van plan was haar meer te vertellen over zijn vaderland. "I've told you about Dorius, my homeland.'' Mayumi wist het weer enigszins. Ze knikte kort met haar kop en luisterde verder. '' It's now been ruled by Tauron, a Nidoking. He once was my friend, but he killed his father to take the throne. When I refused to join him, he made me an outlaw. I've been on the run ever since. It's been two years since I last saw my home and family." Zijn ogen werden weer op Mayumi gericht, met een droevige uitdrukking op zijn gezicht, die hij probeerde te verstoppen achter een niet al te overtuigende glimlach. Mayumi zweeg, was stil van het verhaal dat hij haar verteld had. Hij was vreselijk verraden door iemand die hij eerst vertrouwd had. Een vriend die zijn leven nu een hel probeerde te maken, enkel omdat hij zich niet wou aansluiten bij zijn regime. ''I'm sorry to hear that, Aërwen.'' zei ze, met medeleven duidelijk hoorbaar in haar zachte stem. "Anyway, what have you been doing all this time?" sprak de Meowth. Mayumi glimlachte lichtjes. Het was logisch dat hij haar nu wou laten spreken. Hij wou niet doorpraten over zijn verleden, wat Mayumi helemaal begreep. Haar verleden was, nu ze er goed over na dacht, ook een en al miserie. Tenminste, voordat ze hier in PokeRPG terecht kwam. Ook hier ware nare dingen gebeurd, maar wat er eerder had plaatsgevonden in haar leven was nog vele malen erger. Ze slikte. Niemand wist het, zelfs haar partner niet. Maar ze was ook niet van plan het te vertellen. Ze schudde snel deze gedachten van haar af, en antwoordde op de vraag die Aërwen haar gesteld had. ''Nothing important, really.'' vertelde ze hem, met een neutrale, misschien ietwat teleurgestelde blik op haar gezicht. Nee, er was niet veel gebeurd. Ze had haar gedachten op een rijtje gezet, de rust in haar was wedergekeerd. Maar voor hoe lang? ''Did you remember the first time we met?'' sprak ze, en verwees naar die ene keer dat ze als een hondsdolle rond rende en een Raichu probeerde te vermoorden voor zijn ogen. Ze schaamde zich voor die ene keer, en verbaasde zich er over dat de Meowth uiteindelijk toch een vriend wou zijn. Aan de andere kant kon ze er niks aan doen, en had ze nog veel ergere dingen kunnen uitvoeren, als ze niet terug gevochten had. ''I suffer from a mania. Not always, though. It comes in periods, and I never know when it starts, or stops. When I suffer from it, I don't really know what I'm doing. It's a bipolar disorder, I probably got it from my childhood trauma.'' sprak ze, en ze hoopte maar dat ze geen fouten had gemaakt in haar zin, haar engels was niet al te goed. ''I'm doing fine now, I just wanted to let you know why I was acting so weird the first time.'' op haar gezicht kwam een kleine twijfelachtige glimlach.

Ergens stak Mayumi's medelijden. Aërwen begreep niet waarom. Het was toch fijn dat iemand met hem meevoelde? Maar het was ook een teken van zwakte.. Dat hij mentaal niet sterk genoeg was. Dat was hij wel, dat moest hij zichzelf voor houden om niet te vervallen in een staat van verdriet en heimwee. Het gevoel dat een goede vriend hem had veraden en had verjaagd van zijn thuisland. Aërwen balde zijn klauw samen om zijn opspelende gevoelens te temperen. Het praten over zijn verleden had onverwacht heftige gevoelend los gemaakt. Ondertussen was Mayumi ingehaakt op het nieuwe onderwerp. ''Nothing important, really.'' Aërwen keek op en zag haar neutrale, doch enigzins teleurgestelde gezicht. Hij merkte dat hij glimlachte. Het was duidelijk dat de Absol graag wat meer mee zou willen maken. ''Did you remember the first time we met?'' Aërwen dacht terug aan hun eerste gesprek, maar realiseerde zich toen dat dat niet hun eerste ontmoeting was geweest. Een beeld, als een oude film, speelde zich af voor zijn ogen. Een Absol, schuimbekkend en met verwilderde ogen, stond over een Raichu gebogen. Hij was naar voren gestapt om de twee te scheiden. Hij had nooit de link gelegd tussen deze gebeurtenis en de vriendelijke Absol die hij later had ontmoet.

''I suffer from a mania. Not always, though. It comes in periods, and I never know when it starts, or stops. When I suffer from it, I don't really know what I'm doing. It's a bipolar disorder, I probably got it from my childhood trauma.'' Aërwen keek haar met grote, blauwe ogen aan. Dat had hij niet verwacht van de timide Absol. Meteen kwamen er vragen in hem op, maar de één was nog persoonlijker dan de ander. Dat kon hij niet zomaar aan haar vragen. Toch was hij ontzettend nieuwsgierig naar haar trauma. ''I'm doing fine now, I just wanted to let you know why I was acting so weird the first time.'' Mayumi glimlachte zwakje. Aërwen trok zijn hoofd weer in de plooi en probeerde iets te bedenken om terug te zeggen. "I never realized that was you," sprak hij zachtjes. "I'm very sorry for you. But I'll help you when the time comes." Hij glimlachte geruststellend. Wanneer het zover was, zou hij Mayumi beschermen voor zichzelf.

Wanneer ze uitgesproken was leek te Meowth even na te moeten denken en er kwam een vreemde uitdrukking op zijn gezicht te staan. Mayumi slaakte een haast onhoorbare zucht. Zou hij haar verhaal wel geloofd hebben? Voor hetzelfde geld gebruikte ze did gewoon als een rotsmoes voor die vreselijke dingen die ze had gedaan. Waarom had ze het hem ook verteld? Dat had ze vrijwel nog nooit eerder gedaan. Misschien omdat dit een van de enigste Pokemon was die haar leek te begrijpen. "I never realized that was you," sprak de meowth zachtjes. Mayumi leek haast geschrokken door deze opmerking. ''Really?...'' was het enige wat ze daarna uitbracht. Ze had zich al een beetje afgevraagd hoe die Meowth zo vriendelijk tegen haar had gedaan, terwijl ze de keer ervoor een nogal.. slechte indruk achter had gelaten. Een grijns sierde haar gezicht even, en bedacht zich dat ze blij moest zijn dat de Meowth niet doorvroeg over het woord 'trauma' dat ze in haar mond had genomen. Hoewel het al jaren en jaren geleden was kon ze de scenes in haar hoofd naspelen en leek het of het de dag van gisteren was. Er was niets verwaterd of vervaagd, alle gebeurtenissen deden haar nog evenveel pijn als vroeger. Zelfs Satoko, haar partner, had ze het niet verteld. Misschien kwam die tijd nog, misschien ook niet. Ze schudde de gedachten uit haar kop wanneer Aerwen weer begon te spreken. "I'm very sorry for you. But I'll help you when the time comes." zei hij, en glimlachte geruststellend. Mayumi keek opgelucht, en glimlachte breed terug. ''You are a true friend, Aerwen.'' sprak ze zachtjes. Eindelijk iemand die haar wou helpen in plaats van aanvallen. Veel herrinnerde ze zich niet van haar rare momenten, maar dat wat ze herrinnerde traumatiseerde haar. Het was eng, doodeng. Je kon alles zien, hoe het gebeurde, maar je had er geen controle over. Alsof je vastzat in een film. En altijd wanneer ze dan een Pokemon furieus zag kijken wou ze het liefste in huilen uitbarstten, maar in plaats daarvan viel ze aan. Elke keer als iemand haar aanviel wou ze roepen, schreeuwen zodat de Pokemon zou stoppen, maar ze kon niks uit haar eigen mond krijgen. Wat ze wel kon was voelen, voelen hoe iemand haar keer op keer verwondde, maar ze kon het geen halt aanroepen. Mayumi schudde haar kop, en rilde. Haar tranen kon ze nog net binnenhouden. Ze nam een grote hap lucht, en probeerde haar glimlach terug te laten komen. Wat haar lukte, grotendeels. ''Anyhow,'' zei ze snel, zodat Aerwen haar niet zou ondervragen over wat haar vrolijke uitdrukking zojuist van haar gezicht had gehaald. ''You came back to PokeRPG. Are you going to continue your quest? I mean, you were searching for the legendary Pokemon, right?'' vroeg ze nieuwsgierig aan hem, en kwispelde zachtjes met haar staart.

Mayumi leek haast geschokt dat hij haar niet had herkend toen ze aan haar manie had geleden. Aërwen vond het helemaal niet zo vreemd dat hij haar niet had herkend, want ze was een totaal andere pokémon geweest. De Absol leek ontzettend dankbaar voor zijn vriendelijke woorden. ''You are a true friend, Aërwen,'' zei Mayumie zachtjes. De Meowth grijnsde even scheef en streek over zijn snorhaar. Een echte vriend. Dat had hij lang niet gehoord. Hij was nooit lang genoeg in een gebied gebleven om echt vrienden te maken, zelfs in PokeRPG was hij maar kort geweest, maar blijkbaar had hij een goede indruk achtergelaten. ''Anyhow,'' begon Mayumi, ''You came back to PokeRPG. Are you going to continue your quest? I mean, you were searching for the legendary Pokemon, right?'' Aërwen grinnikte even en krabde achter zijn oor. "I could do that. I haven't really thought about what I'm going to do next." Zijn blauwe ogen richten zich op de horizon. Het zou fijn zijn om weer een doel te hebben, behalve het doel om te vluchten en in leven te blijven. Langzaam werd zijn blik vastberadener en knikte de Meowth. "Yes, I think I will. I will be a hell of an adventure." Aërwen grijnsde naar Mayumi.

OOC: Bluh, bagger. Maar wilde posten.

De Meowth grinnikte terwijl hij ietwat bedenkelijk achter een van zijn grote zwarte oren krabde. "I could do that. I haven't really thought about what I'm going to do next." Zijn blik tuurde over de horizon, terwijl Mayumi hem afwachtend aankeek. Het zou wel grappig zijn als hij zijn zoektocht weer hervatte. Hoewel de legendarische Pokemon de beschermers van dit gebied waren, en er vele legenden rond gingen, zochten de inwoners ze bijna nooit op. En legendarische Pokemon waren vrijwel altijd solitair en erg schuw, en zouden niet zomaar even voor iemand's neus verschijnen. Mayumi had er misschien een enkele keer een gezien, maar daarmee hield het ook op. Ze vroeg zich af hoe dit gebied zonder beschermers was, aangezien je ze nooit zag. Zou het uitmaken? Aan de andere kant, ze voerden misschien wel altijd taken uit. Er waren Pokemon bij die allerlei dingen konden doen met de elementen, zoals Suicune die het water kon zuiveren door zich er overheen te verplaatsen. Wat als die er niet was? Moesten ze dan water drinken uit zwart, dood water? Misschien wel, en daarom zou Mayumi geen vooroordelen vellen. Ze moesten vast belangrijk zijn, anders waren ze niet legendatisch, toch? "Yes, I think I will. It will be a hell of an adventure." sprak de Meowth met een grijns, waarmee hij Mayumi wakker schudde. Mayumi kreeg ook een grijns op haar zwarte gezicht, en bedacht zich dat ze hem misschien wel kon helpen, of zo iets. ''Maybe.. I can join you in your quest?'' zei ze glimlachend. Ze zou dit geweldig vinden. Ze hield wel van mysterieuze gevallen, daarbij maakte ze dan een keer iets geweldigs mee. Daarbij was Aërwen erg aardig en vond ze het totaal niet erg om wat meer tijd met hem door te brengen. Misschien was het met zijn tweeën ook wel veiliger, want je wist nooit of die personen wel vriendelijk gezind waren. ''So, what'd you say?'' vroeg ze daarna, met een vrolijke uitdrukking op haar snuit.

Aërwen keek uit over de zee. Het blauwe water was constant in beweging, witte schuimkoppen kwamen aanrollen en golven braken op onderliggende rotsen. Het water had ook overal een andere kleur blauw, afhankelijk van de temperatuur en de diepte. ''Maybe.. I can join you in your quest?'' De Meowth keek op en zag Mayumi naar hem glimlachen. Het verzoek verbaasde hem, het stond hem nog helder voor de geest hoe ze hem voor gek had verklaard toen hij haar voor het eerst over zijn droom had verteld. Aërwen keek haar met een scheef hoofd onderzoekend aan. Het was vreemd hoe pokémon konden veranderen in een jaar of twee. Maar ook wel weer leuk, anders zou het leven maar saai zijn. ''So, what'd you say?'' drong Mayumi aan, haar gezicht stond zo vrolijk dat Aërwen er spontaan van ging glimlachend. "I'd love to travel with you, Mayumi," sprak de Meowth met een buiging. Het zou fijn zijn om wat gezelschap te hebben. Bovendien stond je met zijn tweeën sterker als je in de problemen kwam. "Now we must deside where we go first," merkte hij op, terwijl hij weer naar de zee staarde. Hij kende een heleboel legendes, dus had hij wel wat ideeën waar ze legendarische pokémon konden vinden. "Kyogre and Lugia will probably be underwater," zei de Meowth, terwijl hij naar de zee gebaarde. "But I don't like it to get wet," grijnsde hij. "We could go look for Celebi or Suicune in the forest," stelde hij toen voor. Het waren twee welbekende pokémon en hij had al vele geruchten gehoord dat de twee zich in dit land bevonden.

OOC: Sorry voor de laatheid!

De vrolijke uitdrukking op haar gelaat toverde ook een glimlach op het gezicht van de Meowth. Zijn antwoord volgde al snel. "I'd love to travel with you, Mayumi," vertelde hij haar, en maakte daarna een buiging. Mayumi nam opgelucht een grote hap adem, en blies die snel weer uit. Geweldig, hij wou met haar reizen! Ze had dan wel een partner, maar eigenlijk leefden ze beiden een eigen leventje. Ze had nog nooit echt samen met iemand een reis gemaakt, een doel gehad. Ze vond het een fijn idee dat ze nu eindelijk iets spannends kon doen. En dat samen met iemand, dat was nog beter. Want ze kon nog wel eens roekeloos zijn, of brutaal. De meeste Pokémon negeerden dat, maar sommigen konden er echt niet tegen, dat had ze wel gemerkt. Ze was vaak genoeg in de problemen gekomen, gewond geraakt. En niet zo'n beetje ook. Ze had geluk gehad dat andere Pokémon haar steeds kwamen helpen, al had ze vaak zo'n venijnig karakter. Anders was ze allang het hoekje om gegaan. Ze schudde haar kop en luisterde naar de Meowth. "Now we must decide where we go first," Mayumi knikte instemmend, en wachtte op wat hij verder ging zeggen. "Kyogre and Lugia will probably be underwater," zei hij, en gebaarde naar de zee. Mayumi staarde naar het water dat zachtjes tegen de kant aan klotste. "But I don't like it to get wet," Mayumi grijnsde breed. ''Me neither, to be honest.'' sprak ze licht vermaakt. Haar dikke haardos beschermde haar wel goed tegen weersinvloeden, maar met water was het niet handig. Het zou haar veel en veel zwaarder maken dan ze gewend was. Ze zwom ook niet zo vaak, dus misschien was het handig eerst ooit een keer te oefenen, want ze had niet bepaald zin om te verdrinken in deze eindeloze zeeën "We could go look for Celebi or Suicune in the forest," Mayumi keek meteen op. Het bos, ja, dat was een goed idee. Daarbij waren Celebi en Suicune beiden vriendelijk en behulpzaam ingestelde Pokémon. Hoorde ze, dan. Ze moesten in ieder geval 'goed' zijn, toch? Want Suicune beschermde het water door het te zuiveren, en Celebi beschermde de begroeiing van het bos. Als dat geen goedzakjes waren, wist ze het ook niet meer. ''Allright then, Aërwen. Let's head for the forest, then.'' sprak ze met een weltevreden glimlach, terwijl ze vol goede moed een paar stappen voorwaarts zette, waarna ze haar kop omkeerde en wachtte op wat de reactie van Aërwen zou zijn.

Gelukkig was Mayumi ook niet echt een fan van water en hoefden ze daar niet over in discussie te gaan. Toen hij voorstelde om naar het bos te gaan, keek Mayumi op. Het was hem meteen duidelijk dat ze het een goed idee vond. Wat was hij toch goed in het bedenken van plannen. Hij grijnsde even om zijn eigen gedachten. ''Allright then, Aërwen. Let's head for the forest, then.'' sprak de Absol, waarna ze zich omdraaide en al een paar passen vooruit deed. Aërwen grijnsde breed om dit enthousiasme. Snel rolde hij zijn mouwen en broekspijpen weer naar beneden, schudde hij het zand van zijn mantel en slingerde hij zijn tas op zijn schouder. "Okay, let's go," zei hij opgewekt, terwijl hij naar voren stapte. Getweeën liepen ze het strand af, op weg naar hun eerste avontuur.

OOC: Kort en laat, sorry! Open jij het eerste topic in het bos?