x Mort x

Hij had zich nu al weer een lange tijd niet meer in het andere gebieden kunnen vertonen, sinds zijn vertrek uit zijn oude gebied had hij geen idee meer wat voor veranderingen er buiten zijn gebied om plaats vonden. Echt erg vond hij 't nou ook weer niet. Zijn tijd in zijn oude gebied zat erop, nu kon hij zelf weten wat hij deed en met wie hij om ging. In zijn blauwzwarte vacht hing de geur van puur ellende en meerdere dingen waarbij je bloed sneller ging stromen. Zijn rode klauwen maakte diepe afdrukken in de zachte aarde. Gisternacht had het flink geregend, waardoor alles nu zacht en modderig was geworden. Het maakte voor hem niet zo veel uit, zijn zwarte vacht kon niet echt vies worden van modder, alleen wat bruiner. Hij zuchtte zachtjes en ging aan de rand van de rivier staan. Door de vele regen die was gevallen zag je duidelijk dat de rivier buiten haar oevers was getreden, waardoor de rand een stuk meer richting de rand was gaan liggen. Mort zijn helder blauwe ogen staarde even naar het water, voordat hij zijn ogen sloot, en zich focuuste op wat er om hem heen afspeelde. Velen dingen, zoals het stromende water, maar hij hoorde ook de speciefiekere geluiden; vleugels die tegen mekaar aan klapte toen er een vogel opsteeg. De bladeren die met de wind mee drijfde. En zo nog meer vele dingen. Hij slaakte een korte zucht, opende zijn ogen en wachte af. Wachte af, op wat komen zou.