Een schaduw vloog over de grond van de Articu Icecave. De schaduw werd gevolgd door een paar andere schaduwen. In het echt was het een Sneasel, gevolgd door een laaiende groep Weaviles. "Maak dat je wegkomt, Krew!" schreeuwden de Weaviles. Krew rende zo snel als ze kon, en voor ze het wist was ze de grot uit. Daar rende Krew verder. Uiteindelijk viel ze uitgeput neer. De wonden die Krew had, kregen gelukkig geen zand. "Hhhh" kon Krew moeilijk uitbrengen, en sloot haar ogen.

Tora zag Krew, en liep er rustig naartoe. ''Hallo..'' Zei ze zachtjes, en ging er naast zitten. Ze keek naar de Sneasel, en zag dat die helemaal op was, ze pakte wat drinken, en legde het naast haar neer, toen stond ze op en liep even rond.

Krew deed haar ogen op een kiertje, en zag een kleine Pichu rondlopen. Ze zuchtte, en wat zand stoof daardoor omhoog. Krew bewoog haar poten onder haar lijf, zodat ze beter kon opstaan. Helaas mislukte dat. Een beetje zand stoof omhoog en kwam in Krew's wonden. "Aaah!" schreeuwde ze, maar hield snel haar mond. Straks liet Krew de Pichu schrikken, en ze wou niet nog meer ellende dan ze nu al had.

Tora draaide zich om, ze had de Sneasel horen schreeuwen. Ze liep er naar toe. ''Gaat het?'' vroeg ze bezorgd, en keek haar aan. Toen keek ze naar de wonden. ''Auch..'' Zei ze, en ging zitten.

"Niet echt" zei Krew. Ze keek richting de grot, en wou zo ver mogelijk daar vandaan blijven. De Weaviles zouden haar toch niet meer accepteren. Krew keek weer naar voren, en deed een tweede poging om op te staan. Helaas mislukte het weer. Krew sloot haar ogen, en deed ze gelijk weer open. Ze wist niet wie die vreemde Pichu was, en was best nieuwsgierig. "Zou ik mogen vragen hoe je heet?" vroeg Krew.

''Ik ben Tora, en wie ben jij?'' Vroeg ze, en zag hoe Krew naar de grot keek, ze keek er dus ook naar. Maar ze zag niks vreemds. Toen keek ze weer naar Krew

"Ik ben Krew. Tenminste, dat is mijn naam" zei Krew. Haar ogen werden vochtig. "Vind je mij vreemd?" vroeg ze plotseling. Krew keek naar Tora. Haar wonden werden iets roder en prikten nog steeds door het zand. Uiteindelijk kwam uit een van de wonden een rode druppel. Bloed. Daar had Krew haar naam aan te danken.

Tora keek haar vreemd aan. ''Waarom zou ik je vreemd vinden?'' vroeg ze toen, en keek Krew aan, toen had ze een ideetje, ze pakte een strik die ze nog had, en maakte hem los, nu leek het verband. Ze deed het om de ergste wonden heen, en glimlachte.

"Omdat ik dat ben. Tenminste... dat denken de Weaviles. Door hun ben ik verbannen" zei Krew. Ze zag wat Tora deed. "Bedankt... Tora" zei ze vlak daarna, en glimlachte vaag. De glimlach verdween snel, sneller dan Krew wou. Dat alles kwam door die ene nare situatie, waardoor ze nu verbannen was.

''Als ik het vragen mag..'' Ze stopte even.. ''Waarom ben je verbannen?'' Vroeg ze toen, ze was best nieuwsgierig, en keek naar de steeds roder wordende strik, die net nog rose was.

"Ik werd beschuldigd van moord. En niet zomaar een moord. Ik zou iemand hebben vermoord, en daarna hebben gegeten" zei Krew. Ze schudde haar kop. "Ze riepen een naam, waar ik nog nooit van gehoord had. Toen ik zei dat ik die Sneasel niet kende... krabden ze mij open. Ik rende natuurlijk zo snel mogelijk weg. En toen lag ik hier op de grond" zei Krew, en lette niet echt op de strik. Ze dacht aan andere dingen.

Celeny kwam tevoorschijn. Ze keek vaag naar de Sneasel en de Pichu, en zei niks. Ze wachtte op iets. Helaas wist Celeny niet eens op wat ze wachtte.

Krew merkte de Ninetales op. Ze deed een laatste poging om op te staan, maar deze lukte gelukkig wel. Krew keek naar Celeny, en liet haar klauwen zien. Ook al was ze verzwakt, Krew zou niet aarzelen om aan te vallen. Misschien hoorde deze Ninetales bij de DarkSide... of wat was de naam van die groep? Ja, vast 'DarkSide'.

Tora was omgevallen, geschrokken opende ze haar ogen.. Nee toch..? Ze was toch niet in slaap gevallen? ''Sorry.'' Zei ze droog, en wreef in haar ogen, toen keek ze naar de Ninetales, ze zag er niet gemeen uit, dus ze werd niet echt bang, toen ze merkte hoe vreemd ze lag ging ze weer zitten, haar ogen stonden maar half open, aangezien ze nog niet helemaal wakker was. ''Ik moet gaan.'' Zei ze plotseling heel gehaast, ze rende weg.