Danger bereikte eindelijk en na lang lopen het meer. Hij zuchtte, en ging bij het water liggen. Normaal zou hij het voor geen goud doen, maar nu wel. Danger hoestte, en sloot zijn ogen. Hij ging liggen. Jammer genoeg kon Danger niet slapen door een geluid. Het geluid leek op een Pokemon die dichterbij kwam.

(Geen hyperheid en meligheid, het liefste gewoon serieus blijven )

Tora kwam aangelopen .. ''Ken ik jou ergens van?'' vroeg ze, en keek hem aan.

"Ja, Tora" zei Danger. Hij glimlachte, maar die verdween snel. Danger keek nog steeds wazig, en hij was warm. "Hoe... gaat het?" vroeg hij plotseling, en Danger keek naar Tora.

Ze glimlachte naar Danger. ''Ik ben geëvolueert!'' riep ze blij, en keek toen naar zijn wazige blik. ''Gaat het nog steeds niet beter?'' vroeg ze toen dom.

"Een beetje wel. Maar nog steeds ben ik warm en kijk ik wazig. Maar vergiftiging is ook niet een, twee, drie... poef, voorbij" zei Danger, en glimlachte weer. "Gefeliciteerd trouwens" zei hij vervolgens.

''Oke..'' Zei ze rustig, en keek danger aan. ''Bedankt.'' zei ze toen, en ging zitten. ''Wat doe je hier, trouwens?'' vroeg ze toen dom.

"Eigenlijk zou ik dat zelf niet weten..." zei Danger op een vage toon. Hij schudde zijn kop. "Ik weet ook niet wat ik zo dichtbij water doe..." zei Danger, en zijn ogen werden groot. Hij keek geschokt naar het meer, alsof hij nu pas doorhad waar hij lag. "WATER!" riep Danger hysterisch, en kroop zo snel als hij kon achteruit. Toen hij ver genoeg van het water was, ging Danger weer liggen.

''Ja.. Dat is water.'' Zei ze droog, en ze begon er uit te drinken. ''En er is niks mis mee.'' Zei ze rustig.

"Dat... weet ik... het is... ik kan niet... tegen... water..." zei Danger. Hij kon zich wel voor zijn kop slaan. "Sorry" zei Danger daarna, en keek naar het gras.

''Je bent een vuurtype, ik weet het.'' Zei ze droog, en keek hem aan. Ze moest zich inhouden om niet te lachen. ''En water is dan niet echt goed voor je, dat weet ik ook.'' zei ze toen, en grijnsde breed.

Danger keek even naar het water, maar moest plotseling lachen. Dat hield hij gelukkig in, en glimlachte. "Inderdaad" zei Danger uiteindelijk.

Ze stopte met drinken, en deed een donder op één plekje in het water, maar het ging gelijk door, dus het hele water lichtte geel op, ze glimlachte, en ging weer liggen.