Ik zat rustig op een takje van een oude boom. Zouden hier nog andere pokémon zitten? vroeg ik in mezelf af. Ik floot een deuntje terwijl ik nog steeds op dezelfde tak zat, hopend op wat gezelschap. Terwijl ik nog steeds zat te wachten vloog er een frisse bries door Tropius forest. Ik sloot kort mijn ogen.

Opeens sprong Blitzy naast StarDust. Hey jij bent hier nieuw?

Celeny kwam aangelopen. Ze leek StarDust niet op te merken, want ze keek naar de grond. Haar staarten sleepten over de grond, en Celeny keek niet bepaald vrolijk. Maar ze bleef plotseling stilstaan, toen ze een geluid hoorde. Snel keek Celeny op, toevallig onder de boom waar StarDust in zat.

Ik keek naar beneden en zag Celeny op de grond. Ik zag dat ze in een niet bepaald vrolijke stemming was dus probeerde zo vriendelijk mogelijk te klinken door dit te zeggen: "hallo". Ik vloog van de tak af en landde voor Celeny op de grond. Ik keek nog naar Blitzy en antwoordde op zijn vraag "ja ik ben hier net"

Blitzy sprong uit de boom en zei voor de grap:"Mag ik aan een van je staarten trekken?"

"Hallo" zei Celeny tegen StarDust, die plotseling naar haar toe was gevlogen. Ze keek om, naar Blitzy. "NEE..." zei ze duidelijk. Celeny gromde zacht, en keek weer naar StarDust.

"kleine Chimchar...er is een legende aan verbonden..."begon ik. "als je aan een van de staarten van een ninetales trekt... Kan je een vloek van 1000 jaar krijgen. Als er iemand zo dom genoeg was om aan een van de 9 staarten van een ninetales te trekken". Ik wist veel over legendes. Daar was ik blij om. "ik heet StarDust... teehee..."

(Weet ik hoor ik heb geen zin in 1000 jaar vervloeking xD) En sprong in een boom en at een paar bessen.
Hmm lekker oran berry en een.........?TOMATO BERRY? dan deze..Hmm zoet en nu HMM AAAAA Bah lichee berry.

(xD)
Ik keek naar Blitzy die weer n de boom sprong. Ik glimlachtte kort en keek weer naar Celeny. "Ik ken veel legendes" zei ik wijs. Hoewel ik niet al té wijs wilde overkomen. Ik zette mijn klauwen i de zachte, vochtige aarde onder me. Ik glimlachtte kort.

Pika sprong met een salto uit de boom en zei tegen stardus:"Ik heb een ketting aan die van mijn familie afstamt.Ik stam af van een legenderarische famillie." Zei pika trots terwijl hij de ketting toonde.

(welke?kan ik daar een legende van verzinnen x3)
"hmmm..."zei ik fronsend. Ik herkende het embleem maar ik was vergeten van wie het was.

Het is van de stad die in zee is verdwenen. Ik stam er vanaf. Toen de de stad duizenden jaren geleden in zee verdween kon mijn over-over-over-over-over-over-over-over(X100) grootvader zich redden En een paar jaar later zei hij op zijn sterfbed:"Mijn achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter(X100)klein zoon zal de uitverkorene zijn om naar Atlanta te gaan en daat het te ontdekken. En ja het is waar.

Tunys wandelde een stukje van hun vandaan, ze stond op een plek waar het helemaal donker was, en alleen haar felrode ogen waren te zien.. Ze bleef hen aan staren, en liep toen nog een paar passen dichterbij, nog steeds waren alleen haar rode ogen te zien. Ze trapte op een takje, en gromde zacht.. Stomme takken. Ze staarde weer in hun richting, ze zouden nooit kunnen raden dat het een Espeon was, aangezien die normaal geen rode ogen hadden.. Ze bleef daar nog even staan, hopend dat ze haar niet hadden opgemerkt.

Blitzy hoorde de krakende tak. Hij keek naar de richting vanweer dat geluid vandaan kwam. En zag de ogen en riep:"Wie is daar?" En hield een vuurbal klaar voor aanval. En toen die ogen bewogen vuurd hij ze af.

Tunys hoorde de bal aan komen, en met een psychic stuurde ze hem meteen terug, en aangezien ze hem al terugstuurde net nadat hij hem afvuurde, raakte hij hem al zo snel dat ontwijken bijna onmogelijk was. Ze grijnsde, en liep naar hen toe.. Ze was nu goed zichtbaar, haar oren waren pikzwart, haar ogen felrood, en haar kristal was wit met grijs, en een beetje kapot.

Danger lag in de struiken. Hij keek naar Tunys, die tevoorschijn kwam, en daarna naar de rest van de groep. Danger deed opeens zijn ogen dicht, en was zo helemaal niet te zien, want in de struik waren alleen zijn ogen zichtbaar.

(Eh.. Tunys is blind; ze voelt anderen. xD)

Tunys staarde richting de struiken, maar ze hoorde niks meer, dus ze zuchtte maar, ze voelde de aanwezigheid van iemand.. Maar het kon ook gewoon een wurmple zijn. Ze ging zitten, en staarde naar de chatot. ''Ik ben Tunys.'' zei ze kalm, ze zei er niet bij dat ze blind was.. Dat ging hun niks aan.

(Maar de anderen zijn niet blind XD)

De ogen verschenen weer. Ze waren nog steeds helderblauw. Danger keek naar de anderen, en daarna naar de lucht. In de lucht vloog een Starly, luid krassend op zoek naar eten. Danger gromde, maar stopte daar bijna direct mee. Hij wou de anderen niet bang maken.

(XD)

Tunys keek vals naar de richting waar Danger lag. ''Laat je zien, of nee.. Dat heeft geen nut. Zeg wie je bent, en wat voor pokémon.'' zei Tunys, want ze wilde altijd weten wie ze tegen over zich had. Ze liet een zachte grom horen, haar felrode ogen staarden naar zijn richting.

Danger's blauwe ogen keken naar Tunys, en hij kwam uit de struiken. "Een Houndoom... en mijn naam is Danger, Tunys..." zei Danger rustig. Hij zuchtte even. "En ik weet ook dat je mij niet kan zien..." vervolgde Danger.

''Oke.'' zei ze kalm, en ze ging zitten.. Ze had hem al eerder gezien, toen ze nog kon zien, dus hij was geen echte bedreiging, vond ze. Ze zuchtte eventjes, en staarde naar de grond. Alles wat ze zag, was een grote zwarte leegte.. Ze grijnsde licht, ze dacht aan alle dingen die anderen wel konden zien, en zuchtte opnieuw.

"StarDust"zei ik op een normale toon. Ik had door dat ze blind was meer ik hield mijn snavel. Ik keek even naar Tunys en steeg op. Ik vloog rondjes rond Danger omdat ik me verveelde.

Tunys gromde naar Stardust. ''Sta stil, wilje?'' vroeg ze ietwat chagerijnig, de wind die van de vleugels van Stardust kwam, bekommerde haar gehoor, en dat was het enige waarmee ze iedereen nog een beetje kon identificeren. Ze staarde naar de andere pokémon. ''En wie ben jij?'' vroeg ze toen.

Ik landde op de grond en keek naar tunys, niet dat dat veel zin had. Ik slaakte kort een diepe zucht. Hij spreidde mijn vleugels om ze te strekken. Daarna vouwde ik ze weer in.

De grijze en witte vlekken in haar kristal (ding op hoofd) begonnen een beetje te bewegen, ze deed een krachtige straal naar een caterpie. Maar wat voor straal het was, was niet helemaal duidelijk.. Het was een soort mengeling tussen dark en psychic.. Ze gromde.