Net zoals altijd leken Candy's ogen op te lichten in het licht van de maan. Rustig bleef ze ernaar staren, en zuchtte. Kijkend naar de maan, ze voelde zich vroeger altijd fijn dan, maar nu.. Nu voelde ze zich altijd zo, tenminste, meestal.

Sparky geeuwede. Hij ging tegen de boom liggen en sloot zijn ogen. Daarna viel hij in slaap... Terwijl de pokémons vrolijk langsvlogen.

[ Late reactie, sorry, kon gisteren niet posten enz, jwz. ]

Candy zuchtte even, en stond op. Ze was blijkbaar in slaap gevallen, want de zon scheen al, en de pokémon waren weg. Droog keek ze naar Sparky, en begon hem wakker te maken. ''Spark, Spark, Spark!'' riep ze vrolijk, en ze gaf hem een likje: Wachtend tot hij wakker zou worden.

Sparky schrok wakker. "He? Wat? Waar brandt het?" Daarna stond hij recht en keek naar de zon. "Ow...Is het al ochtend?" Daarna keek hij naar Candy.

Candy keek hem grijnzend aan, en sprong op een steen. Een gigantische bliksemstraal vloog naar een berg, maar stopte er nét voor. Ze grinnikte. ''Zo,'' zei ze droog, en ze wees naar het pad. ''Kom je mee?'' grijnsde ze. Het pad was nu precies andersom: De hobbels eerst, dan het lange obstakelloze pad, en dan kreeg je waar je bergopwaards moest, met allerlei obstakels..

Sparky knikte. "Owkey!" Daarna sprong hij van hobbel naar hobbel.Het rechte pad was een makkie. En het obstakelpad ook. "Wat nu?"

Candy grinnikte. Ook zij rende met gemak het pad over. Toen ze op de berg waren, sprintte ze door. ''Naar de grot!'' riep ze grinnikend. Haar pootjes gingen hard heen en weer, steeds harder en harder. Ze grinnikte eventjes, en rende verder.

Sparky knikte. "Sprintje!" Daarna rende hij bliksemsnel naar huis. "Zie je daar!" Daarna deed hij terug hetzelfde pad naar huis.

Ze keek hem na, nee, ze ging niet sprinten. Wel ging ze steeds sneller, tot ze dicht bij Sparky was. Zo bleef ze doorrennen, geen zin hebbend hem in te halen.