Het was stil in een bepaalde hoek van het bos. De stilte werd onderbroken door Danger, die haastig door het bos rende. Hij dacht, tijdens het rennen, na. In het gebied waar Danger de hele tijd was, had hij iemand gezien, die ook wat van vloeken af wist. Hij wist alleen niet zeker of hij daar wel goed zat. Maar was het dan wel een goed idee om terug te komen? Danger was zo in gedachten verzonken, dat hij niet oplette. Het duurde niet heel lang voordat Danger over een boomstronk struikelde, en zo op een Linoone viel. De Linoone kroop onder hem vandaan, en keek geïrriteerd naar Danger. "Kijk uit je doppen!" riep de Linoone, en hij rende weg. Danger stond op, en spuugde wat zand uit, waarna hij verder liep. Hij keek rond. Hij had niet goed opgelet, en wist dus niet echt waar hij was. Danger bleef opeens stilstaan, toen hij vaagjes iemand zag. De Pokémon kwam hem ergens wel bekend voor. Misschien was het iemand die hij goed kende...? Voorzichtig kwam hij dichterbij, maar de Pokémon schoot weg, een boom in. Een Treecko, zag Danger. Hij keek lichtjes verbaasd naar de boom, maar besloot om weer verder te lopen.

Ineens verscheen Dustfire voor hem.
Ze had zichzelf een hele tijd niet laten zien doordat ze de hele tijd in de lucht gebleven was, maar besloot na 3 weken weer eens te landen. Ze keek hem aan, en draaide haar kop schuin. Vaag herkende ze deze houndoom.
"Danger?" Zei ze maar wachtte niet totdat danger zou knikken of op een andere manier zou laten weten dat ze het goed had. Danger had iets wat andere houndooms niet hadden.. Dustfire zweeg even en keek Danger onderzoekend aan. Ineens wist ze het weer. Blauwe ogen. Ze grijnsde licht, en landde op de grond.
"je bent niet echt handig bezig he?" Vroeg ze, en keek naar de linoone die verderop wegrende en nog maar net een klein stukje te zien was. Ineens schoot haar blik naar een andere kant. Dustfire bleef geconcentreert op die plek kijken. "we krijgen bezoek.." zei ze met een dramatische toon.

Danger keek op naar Dustfire, toen hij haar eenmaal opgemerkt had. Hij knikte langzaam. "Inderdaad. Maar dat wist ik al." antwoordde hij mompelend op haar tweede vraag, en keek weer naar beneden. Want was verdwalen in een bos handig? Nee. Hij merkte dat Dustfire een kant opkeek, en keek dus ook die kant op. Danger merkte ook dat Dustfire iets zei. Bezoek? Waar? Zou het goed bezoek zijn? Danger deed een stap in de richting waar Dustfire naar keek. Een Umbreon rende voorbij. Ook al was het nog dag, zijn ringen begonnen te gloeien, omdat het een beetje donker was, en helemaal onder de bomen. Danger lette niet op de Umbreon, maar hij bleef in dezelfde richting kijken.

(Kort bericht, I know. Maar ik ben inspiratieloos >.<)

(kort? ik heb meestal juist geen inspiratione xD)

Dustfire keek even naar de umbreon. Daarna keek ze weer richting de kant waar ze eerst naar keek.
De umbreon was niet het bezoek dat ze bedoelde. Ze hoorde iets groots door de bosjes heen gaan, maar ze zag het nog steeds niet. Dustfire klapte langzaam haar vleugels in en zuchtte. Het zou wel weer niks zijn.
De laatste tijd zag of hoorde ze vaak dingen, die er helemaal niet waren.

Night vloog over het bos en lande bij de ho-oh en de houndoom." Hallo," zei Night Rustig en hij liep naar de ho-oh " Ben jij de Groote Ho-oh die ik nog nooit heb gezien?" Zei hij dom. en hij wipte (NIET DOOR DENKEN) een stukje naar voren en wachte toen op antwoord.

Dustfire keek een beetje verbaast naar de Pidgeot.
"Dus ik had het niet verkeerd.." Zei ze zacht tegen zichzelf.
"Euhm.... ik denk het wel?" Antwoorde ze tegen de pidgeot. Ze keek eventjes naar een paar bosjes, en daarna weer naar de pidgeot.

"Oke, dat is mooi" Zei Nightwing rustig "Ik ben Nightwing maar me vrienden noemen me Night" Zei Night rustig. hij keek de Houndoom en de Ho-oh aan en zei " Wie zijn jullie als ik vragen mag?" en hij keek rustig en vriendelijk naar de pokemon. toen er een bidoof het bosje uit kwam.Night vuurde een windvlaag af en de bidoof vluchte weer weg.

"Hallo night, en welkom in pokerpg" Zei Dusttfire vriendelijk.
"Ik ben Dustfire, en ik waak over dit gebied samen met sil......"
Dustfire stopte meteen. "Foutje, ik waak nu alleen over dit gebied, haha"
Zei Dustfire en probeerde een glimlacht op haar gezicht te krijgen, wat niet echt goed lukte.
Ze keek even naar de bidoof die wegvluchtte. "Dat was dus nergens voor nodig!" Zei ze, om snel van onderwerp te kunnen wisselen.

"Srry maar die bidoof kwam me al een keer bekend voor hij hadt mijn eten gestolen," Zei Night rustig " Wie is Sil" vroeg hij nieuwschgierg. hij keek rond de bidoof was al weer heel ver weg. ''nog bedankt trouwens " zei hij en hij keek naar ene oran bes hij pikte die met zijn snavel en gaf die aan dustfire. " Alsjeblieft Dustfire",

In de verte kwam er wat geritsel in de bosjes. Opeens kwam er een schimmige gedaante uit. Even later was Blitzy duidelijk te zien. Hij stapte naar de plek waar iedereen stond. 'Uhm...Hey Dustfire...' Zei hij. Daarna keek hij naar Nightwing. 'Hm,Ik..ehm..heb je nog nooit gezien hier. Hoe heetje?' Zei Blitzy met een glimlach. Daarna bekeek hij zijn pijnlijke liktekens. Blitzy had al veel moeten lijden in zijn leven. Toen keek hij naar Dustfire. Zijn hart bonkte daarna hard tegen zijn ribbenkas. Blitzy voelde zich zeer nerveus. Daarna haalde hij een doorn uit zijn rug,waarna hij weer naar Dustfire keek en slikte.

Dustfire pakte langzaam de bes aan. "Bedankt...." Zei Dustfire kort. Ze was niet gewend iets van iemand te krijgen. Ze glimlachtte en at de bes op. Ze werdt een stuk helderder en wist dat ze Nightwings vraag nog niet had beantwoord. Ze baalde er van dat ze zich versproken had. Er zat nog ergens de herrinnering in haar hoofd dat ze nog samen met silverbreeze waakte over het gebied. En soms vergat ze dat hij er niet meer was. Dan vloog ze richting de zee om hem te zien, totdat na een paar meter vliegen de waarheid weer tot haar doordringde. Ze zuchtte. Ze had geen zin om het met iemand erover te hebben. Zeker tegen iemand die ze nog niet kende, hoe vriendelijk hij ook was. Ze schraapte haar keel. "Niemand..." Zei ze met een kille toon.
" Ik versprak me alleen"
Daarna keek Dustfire naar blitzy, die aan kwam lopen.
"hallo daar blitzy" Zei ze, en ze was best wel blij dat er iemand aan was gekomen die ze kende, aangezien danger nogal stil was.
Dustfire herrinnerde zichzelf aan de laatste keer dat ze met blitzy te maken had. Toen had hij opgesloten gezeten bij de dark siders.
"Blitzy, ben je ontsnapt?" Vroeg ze, alweer om van onderwerp te kunnen veranderen.

"Waarom wil je dat weten aapje" Zei hij rustig.Hij keek de aap aan " Mag ik dan weten hoe jij heet" en hij keek de aap aan "Als je toch wil weten, ik het Nightwing" zei hij en hij vloog een paar keer rond en kraaide luid. geen enkele pokemon durfde zich niet meer bij hem tekomen.

(kort omdat ik weg moet)

Blitzy knikte en bekeek zijn pijnlijke litteken op zijn schouden. Die had hij te danken een Fling. 'Jha.' Zei hij opgewonder. 'Shadow heeft me gered. Hij ging als Undercover agent. Hij vernietigde Shade en bevrijdde mij. Daarna kwam er een heus gevecht en...Een slechte pokémon nam mijn lichaam over. Levy hielp me. En zo kwam ik hier.' Daarna zuchtte hij en keek ontspannend. 'Het is best leuk als je het zo navertelt.Maar toch zou ik het geen tweede keer willen meemaken.' Hij zuchtte. Hij zag die beelden zich weer voor zich en zijn hart maakte een sprong van schrik. 'Het schijnt datShade ooit eens terugkomt.' Zei hij. Hij nam een bes en at die op. 'Ik heet Blitzy.' Zei hij vriendelijk tegen Nightwing.

Zwijgzaam keek Danger toe naar wat er gebeurde. Een Pidgeot? Die zag hij hier niet zo vaak. Blijkbaar was de Pidgeot nieuw, en heette hij Nightwing. "Misschien wat laat om nu nog te reageren, maar ik ben Danger" antwoordde hij na lang zwijgen zijn vraag. Hij keek even naar de twee vogelpokémon, en gelijk ook naar hun gesprek. Blijkbaar was het niet veel bijzonders, alleen dat ze elkaar voorstelden. Danger zag dat Dustfire een richting op keek, dus hij keek ook die richting op. Daar zag hij een Monferno staan. "Blitzy?" vroeg Danger verbaasd, en hij deed een stap in zijn richting. Blitzy was toch gevangen in de Dark-Side grot? Was hij ontsnapt? Of was hij opeens een spion van de DS geworden? Danger keek naar Blitzy, en leek te 'luisteren'. Aan het einde van Blitzy's 'verhaal', keek Danger even naar een struik. Hij herinnerde zich weer hoe Blitzy werd meegenomen, en hij niks had gedaan. Langzaam liet Danger zijn blik van de struik, naar Blitzy glijden.

(Omg, ik doe wel héél lang over deze post >.<)

Dustfire keek even geirriteerd naar Nightwing. Ze hield niet van lawaai. Ze gromde even zacht, en keek toen naar blitzy.Ze luisterde aandachtig naar het verhaal, en grijnzde even toen blitzy zei dat hij, waarmee hij shadow bedoelde, hem gered had, terwijl shadow vrouwelijk was. Maar Dustfire zei er niks van.
Het klonk heftig, en Dustfire Was gerust gesteld nu Blitzy terug was.
"Ik begrijp je volkomen blitz... " Zei ze, en glimlachtte even. Ze keek naar het litteken.
"Dat ziet er niet echt goed uit " Zei ze bezorgd. Ze liep richting blitzy en ging voor hem staan.
"Vind je het erg als ik het genees? " Zei dustfire met een klein grijnsje.

'Genees?' Zei hij twijfelend? Opeens dacht hij na. Dustfire was nou eenmaal de Ho-oh. Het zou best kunnen dat ze geneeskrachtige krachten had. Blitzy kinkte. 'Ok...Doe maar.' Zei hij gerust. Daarna liet hij zij armen hangen tegen zijn zij. Het bonke, van zijn hart was nog erger geworden dan eerder. Blitzy voelde zijn gezicht gloeien. Er gebeurde met hem. Maar wat? Blitzy keek naar Dustfire en voelde zijn hard tekeer te gaan tegen zijn ribbenkast. Daarna luisterde hij naar het rustige geristel om hem heen.

"Genezen, ja" Zei Dustfire glimlachend.
Ontdanks het feit dat ze genezende krachten had, gebruikte ze die niet heel vaak.
Ze legde voorzichtig een vleugel op zijn schouder. Nou haar vleugel? een stukje ervan..
Dustfire concentreerde zichzelf en er kwam een gloed op Blitzys schouder. Het duurde heel even, en langzaam verdween het litteken op zijn schouder. Dustfire tilde haar vleugel op, en de gloed was verdwenen, net als het litteken. "Dat is veel beter, vind je ook niet?" Vroeg Dustfire met een Glimlach.
Toen zag dustifire dat Blitzy van slag was. "Wat is er, Blitzy?" Vroeg ze.

[moet gaan, doeii]

Blitzy voelde zich zalig terwijl de gloed over hem ging,alsof er een kracht al de pijn uit zijn lichaam wegzoog. Toen de gloed was verdwenen,keek hij naar zijn schouder. 'Net als nieuw.' Zei hij blij. Toen Dustfire dat vroeg,voelde hij zijn gezicht rood worden,kreeg hij het gevoel dat zijn hart ieder moment door zijn ribbenkast kon bonken. Opeens bonkte zijn hart niet meer tegen zijn ribben. Hij bonkte nu in zijn keel. Daarna werd hij overvallen door een hoop gedachten. Gewoon doen Blitzy,Een keer vragen en je weet het. Maar als ze nee zegt...Je kunt het proberen. Maar... Gewoon doen,Blitzy,als je het niet vraagt,zul je het nooit weten. Daarna deed hij zijn mond open. Maar hij kreeg het gevoel dat zijn stembanden dichtklapten. Hij kon er geen woord uitbrengen. Met veel moeite bracht hij er toch:'Gwhilghemhijnprartnerzijwn?' Blitzy kneep zijn ogen dicht. Hij had het nauwlijks verstaanbaar eruitgebracht

Dustfire glimlachtte breder toen blitzy zei dat zijn schouder net als nieuw was.
"Graag gedaan hoor" Zei ze met een warme stem. Er kraakte een paar struikjes. Dustfire keek even naar achteren, maar het kon haar nu eigelijk niks schelen. Ze keek weer naar Blitzy. Zijn gezicht was knalrood.
Dustfire hield verbaast haar kop schuin. "Blitzy.... gaat het wel?" Vroeg ze raar. Op dat moment deed blitzy zijn mond open, en er kwam iets onverstaanbaars uit. Dustfire probeerde het een beetje te ontcijferen, maar dat lukte haar niet. "Euhm... wat zei je?" Vroeg ze. Ze was best wel nieuwsgierig.

Blitzy zuchte. Nu leek zijn hart zelfs op te zwellen. Daarna kneep hij zijn ogen dicht harder dan ooit. Plots deed hij ze open. 'Ik...wil je spreken...alleen.' probeerde hij zo traag mogelijk te zeggen. Nu leek 'Kalmeer nu.' Siste hij zachttegen zijn hart. Daarna keek hij om zich heen. Hij zat met zijn nagels diep in zijn handpalm. Blitzy was nerveuzer dan ooit. Opeens kwam er een fris briesje langs. Blitzy's gezicht leek even af te koelen. Maar werd in meteen weer warm. Daarna staartde hij naar de grond,en daarna naar Dustfire.

"Euhm... oke, dat is goed......" Zei Dustfire met een verbaaste toon in haar stem.
De bries ging door haar hele verendek heen wat een heerlijk fris gevoel gaf.
Dustfire sloot haar ogen even en genoot glimlachend van het moment.
Daarna opende ze haar ogen weer en keek serieus naar blitzy.
"Oké dan..." Zei ze rustig. "Waar gaan we naartoe?" Vroeg ze, en wachtte af.

Blitzy dacht even na. 'Ehm...Mij gelijk.' Zei hij gedempt. Hij deed de groostse moeite. De grootste moetie om niet met zijn staart te zwaaien. Blitzy keek daarna naar de lucht. 'Misschien..Eh...Burning Tower?' Zei hij terwlijl hij op zijn achterhoofd krabte. 'Hmpf,Dit loopt fout.' Zei hij inzichzelf. Blitzy had en vele dingen getrotseerd. Maar nu stond hij voor een nieuwe uitdaging!

"Dat is goed" Antwoorde dustfire rustig, en glimlachtte warm naar Blitzy.
Ze keek om zich heen. "Het is wel een eind lopen" Zei ze. "Vliegen gaat veel sneller, wat vind je ervan?" Vroeg ze, en spreidde haar grote vleugels uit, en zakte een beetje zodat blitzy op kon stappen.

Blitzy knikte. Daarna slikte hij. Hij keek nog een keer achter zich,naar Nightwing en vervolgens naar Danger. Daarna sprong op haar. Hij wist gemakkelijk te klimmen. Het viel hem op dat hij al met grotoere pokémon heeft mee gemaakt. Hij kreeg daarna een akilg gevoel in zijn buik en keek naar boven. 'Ik ben er klaar voor.' zei hij zacht.

"Oke... " Zei Dustfire rustig. Ze ging rechter op staan en begon te rennen.
De takken schuurden langs haar vleugels, maar door haar veren merkte ze het zowat niet eens,
Ze rende naar een open plek, en steeg daar in een ruk op. Ze Wankelde even onhandig in de lucht, en vloog toen verder. Ze keek achterom naar blitzy. "Sorry voor het ruige beginnetje. maar je kan niet opstijgen in het dichte bos, weetje" Zei ze grinnekend. Zonder antwoord terug te krijgen, draaide ze haar kop weer om. Ze waren al hoog in de lucht en toen ze de burning tower naderde, Maakte ze een snelle draai naar links en dook toen naar beneden. De grond kwam steeds dichterbij, maar Dustfire zorgde ervoor dat ze steeds langzamer gingen en zachtjes landden.


[verder bij burning tower xD]