Wooshie kon het niet geloven en wou zijn poot vasthouden maar was bang dat hij weer bijna een aanval deed.
Ze liet weer een paar traantjes vallen en keek in de ogen van Riolu.
''Het spijt me dat ik zo jankerig ben vandaag, ik kan 't gewoon niet geloven en ik ben nogal bang.''
En ze lachtte bij de opmerking die ze maakte.
Ze voelde haar hart echt heel hard bonken en keek weer diep in zijn prachtige mooie oogjes.

Riolu veegde haar traantje weg ten teken dat hij haar nu vertrouwde 'je hoeft niet te huilen.. ik kan het zelf ook niet geloven' zei hij zacht maar hijzelf voelde een brok in zijn keel. Hij keek de squirtle aan 'hoe heet je?' vroeg hij om maar over een ander onderwerp te beginnen. Riolu had nu gehoord wat hij wou horen maar het viel hem heel zwaar, de squirtle had hem nu alles verteld wat ze wist en Riolu hoopte dat er iemand was hier in pokeRPG die hem meer kon vertellen. Zoals; wie waren zijn ouders, leefden ze überhaupt nog? waar was zijn geboorteland en hoe kon hij het binnenste van zijn aura bereiken? moest hij dat leren of zat het al in hem? Riolu schudde verward zijn kop, hij werd gek van al die vragen..

''Bedankt'' zei ze zacht en verlegen.
''Ik heet Wooshie.'' en ze snoof zachtjes zodat Riolu het niet kon horen.
''Heb jij een partner, als ik vragen mag?'' zei ze op een geruststellende toon in de hoop dat Riolu misschien niet nog een keer boos werd.

[Kom jij trouwens ook op de meeting?]

'ik ben Riolu, maar dat wist je al' hij probeerde een glimlachje tevoorschijn te halen 'en ja ik heb een partner, Amore' zei hij vriendelijk.
Hij vroeg zich af waarom ze dit vroeg, Opeens vloog er een murkrow boven hen en snel keek Riolu naar boven, maar de murkrow had blijkbaar geen interesse in hun en vloog door. Riolu keek hem na totdat hij was verdwenen in de duisternis, daarna keerde hij zijn blik weer naar Wooshie.

[ben al een keer in ouwenhands geweest en vond het best wel tegen vallen eigenlijk hoezo?]

[Oke.. nou omdat ik dat leuk vind om te vragen, maar bedoel je daarmee dat je gaat of niet? Ik bedoel het kan best gezellig zijn met z'n allen? ]

Wooshie zag de Murkrow ook toen hij voorbij vloog maar dacht er niet verder over na wat hij zou doen als hij naar beneden zou vliegen naar ons.
''Leuk! Dat je een partner hebt, bedoel ik.'' En ze keek sip, ze dacht ook aan wat er was gebeurd met Aleera een tijdje geleden.
Toen ze weer opkeek zag ze dat Riolu dichter bij haar was gaan staan.
Wooshie rilde en deed snel haar armen om haar middel heen om te laten zien dat ze het koud had.

[ik kijk wel ]

Riolu voelde dat ze sip was 'is er iets?' vroeg hij bezorgd. Hij keek wooshie aan die het ook blijkbaar koud had, 'laten we hier maar weggaan, wil jij me helpen dit bos uit te komen?' zei hij vriendelijk. Hij wou nou wel eens dit bos uit en het begon al laat te worden.

Wooshie keek omhoog en zag Riolo's stralende gezicht in het maanlicht.
Ze had niet in de gaten dat ze verliefd naar Riolu keek maar draaide zich snel om.
''Als we hier rechtdoor gaan en dan een driehoekige boom tegenkomen, gaan we de goeie richting op.
Zolang we maar niet bij 't meer komen.''
En ze liep vooruit met Riolo achter haar aan.
Ze voelde een warme poot op haar schouder en ze legde haar eigen pootje op haar hart die ze hart en snel hoorde bonken. ''Ik ben verliefd'' zei Wooshie heel zacht waardoor Riolu niks hoorde.

Riolu luisterde naar haar en knikte, hij stond op en liep achter haar aan. Hij legde zijn handje op haar schouder 'bedankt wooshie, dat je me dit hebt verteld en me nu uit dit bos brengt' hij liet haar weer los en begon naast haar te lopen. Uiteindelijk kwamen ze bij de boom die wooshie bedoelde. 'wat is er eigenlijk zo gevaarlijk aan het meer?' vroeg hij een beetje onzeker.

Wooshie voelde aan de boom en raakte gelijk de goeie plek.
Ze werd opgelicht en de boom ook. ''Snel Riolu, houd mijn pootje vast. Ik weet dat je het eng vindt, en ik eigenlijk ook. Maar ik vertrouw je. Als je mij vertrouwt pak dan snel mijn pootje.''
En Wooshie was al weggevaagd. Het leek wel een illusie hoe de squirtle werd opgelicht en bijna weg was.

Riolu hoorde wat wooshie zei en keek haar vragend aan, wat ging er gebeuren dan? Niet begrijpend pakte hij haar hand vast en voor hij het wist werd hij weggevaagd? (sorry snap niet helemaal wat er gebeurd XD)

[We gaan naar een andere plaats, ja ik kon niks verzinnen xD]

Wooshie en Riolu werden meegetrokken door de boom en ze kwamen uit in de Peaceful plains.
Ze vielen uit de lucht en ploften neer in het zachte gras.
''Zo, hoe was dat Riolu?'' Vroeg Wooshie nieuwsgierig.
''Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt maar best wel tof he? Dit had ik ook gehoord van andere pokémon maar ik heb het nooit gedurfd om écht bij die boom te gaan kijken.''

Opeens waren ze in de Peaceful Plains en was Riolu in het gras beland. Verward keek hij om zich heen, wat was er zojuist gebeurt? Hij besloot het maar niet te vragen en knikte alleen maar bij het horen van de woorden van Wooshie.Riolu stond op en veegde wat zand van zijn lichaampje. Opeens schoot hem wat te binnen, hij herinnerde zich die keer dat hij op de handelaarsplek stond van de stropers. Een bieder was naar zijn baas toe gelopen en begon met hem te praten. Riolu had iets opgevangen zoals; prins van Aureon en veel meer waard. Riolu had het toen niet begrepen maar begon zich nu af te vragen of dat toevallig over hem ging. 'Wooshie.' vroeg hij aarzelend 'heet die plaats waar jij het net over had en waarvan je beweerd dat ik daarvandaan kom... Aureon?' Hij hoopte dat Wooshie dit wist

Wooshie schrok van wat Riolu zei en sloot haar ogen zachtjes.
''Ja.'' zei ze teleurgesteld, want ze wist dat Riolu nu haar zou gaan verlaten nadat ze hem had geholpen.
Ze moest er niet aan denken en ging rustig op het gras zitten.
In de verte zag ze pokémon rustig slapen. Het was tenslotte nog middernacht en ze keek naar de maan.
Die was nog, net zoals altijd, in volle gloed met wolken die heel langzaam en rustig over heen schoven.

Wooshie had ja gezegd en Riolu besefte dat het dus allemaal echt waar was. Ook hij ging zitten en verbergde zijn gezicht in zijn handen 'waarom hebben ze mij dit aangedaan?' vroeg hij zacht. Hij was helemaal in de war, op het ene moment was hij gewoon Riolu en op het andere moment bleek hij prins van Aureon te zijn. Hij keek weer naar Wooshie en voelde via zijn aura haar onzekerheid 'wat is er Wooshie, waar ben je zo onzeker over?' vroeg hij zacht. Zelf wist hij ook dat hij moest gaan, hij moest dit allemaal zo snel mogelijk aan Amore vertellen. Maar Wooshie leek niet lekker in haar vel te zitten dus Riolu besloot even te blijven. Bovendien had ze hem wel geholpen.

''Nee, er is niets.'' loog Wooshie. Ze wou niet dat hij nog verder in de problemen kwam en er ook depressief over ging nadenken.
''Ga maar. Je bent tenslotte de prins van Aureon dus hier hoef je niks meer te doen.'' zei ze zacht en ze probeerde een klein glimlachje op te zetten maar dat lukte niet. In plaats daarvan werd ze alleen maar meer verdrietiger.
''Bovendien moet je je partner nog alles vertellen.'' en Wooshie stond op om weg te lopen maar ze werd tegengehouden.

Wooshie wou weglopen maar Riolu pakte haar vast bij haar schouder 'luister, ten eerste; ik ga nu niet meteen terug naar Aureon, ik weet niet eens waar het ligt, of mijn ouders nog überhaupt leven, en hoe ik er moet komen en ten tweede; ik laat jou nu niet hier alleen achter' Riolu was vastbesloten. Hij vroeg zich af of heel Aureon er nog wel was aangezien de stropers een manier hadden weten te vinden om naar binnen te komen en het ei te stelen. En bovendien als hij ooitl antwoord wist te vinden op zijn vragen.. kon hij pokeRPG dan wel verlaten?Hij had hier een partner, vrienden en voelde zich echt thuis hier... Riolu schudde zijn hoofd, hij besloot om dit maar even te vergeeten, hij moest toch eerst antwoorden weten te vinden en het Amore vertellen dus. Het kon nog wel even wachten..

''Waarom niet?'' En ze draaide zich droevig om. ''Je bent de prins van Aureon, waarom ga je niet gelijk terug naar je geboorteplaats? Je weet hoe het moet. Je moet het binnenste van je Aura bereiken.''
En ze streelde de wang van Riolu met haar kleine pootje. Ze voelde traantjes over zijn wangen lopen.
''Het spijt me!'' zei Wooshie geschokt. ''S...s...sorry, ik wou je niet van streek maken!'' En ze sprong, zonder dat ze het wist, om Riolu's middel en knuffelde hem.

'Ik weet niet eens hoe dat moet, en bovendien ik kan pokeRPG ook niet zomaar verlaten, Amore, mijn vrienden' Zonder dat hij het wist biggelden er kleine traantjes over zijn wangen, dit was zo moeilijk... Hij voelde Wooshie's handjes op zijn wangen en merkte nu pas dat hij huilde. Hij hoorde wat Wooshie zei en ze gaf hem een knuffel waardoor Riolu zich al iets beter voelde 'jij maakt me niet van streek, Wooshie, ik ben juist blij dat je me dit verteld heb maar...' Riolu viel eventje stil 'het is gewoon zo moeilijk voor me...' dit laatste zei hij heel zachtjes. 'Wooshie, ik moet nu gaan..' zei hij vriendelijk 'maar ik weet zeker dat we elkaar snel weer zullen zien' en hij probeerde een glimlachje op zijn snoet te laten verschijnen.

Wooshie hoorde Riolu praten en ze voelde dat hij zich losrukte van haar en sprong weg.
Ze zakte in elkaar op haar knietjes op de grond en legde haar kopje in haar kleine pootjes.
Ze kon niks anders dan tranen laten vallen. Daar zat ze midden in de nacht. Helemaal alleen, de pokémon die rustig slaapten dan niet meegeteld, in het maanlicht te huilen.
Het enige wat ze wilde was met rust gelaten worden voor een lange tijd en niet meer leven, maar wat kon een pokémon als zij nou doen. Ze is toch zwak en klein en haar level is ook niet hoog.
Met al die gedachtes drukte ze zichzelf nog dieper de grond in. Na de gebeurtenis met Aleera wou ze geen vrienden meer hebben. Ze vertrouwde niemand meer, op Riolu op dit moment na dan.
En op dat moment kreeg ze zwart voor ogen.

Riolu duwde Wooshie rustig van zich af en deed een paar passen achteruit 'bedankt Wooshie je bent een goede vriendin!' zei hij troostend en draaide zich toen om en rende weg. Hij voelde zich heel rot om haar zo achter te laten maar hij moest dit zo snel mogelijk aan Amore vertellen. Toen kreeg hij een idee, Riolu stopte met rennen en liep naar een een gedeelte waar veel bloemen lagen. Hij plukte de mooiste en rende daarna weer terug naar Wooshie 'hier..' zei hij vriendelijk hij legde de bloem voor haar neer 'een geschenkje omdat je me zo goed hebt geholpen.' Hij zwaaide naar haar en draaide zich toen weer om om deze keer echt terug te gaan naar Amore. Riolu verdween in de duisternis en keerde terug naar de Sulfur Caves.

Wooshie keek omhoog en zag dat Riolu terug was gekomen om een bloem te brengen.
''Dankje..'' wist ze alleen uit te brengen en ze zag hoe Riolu nu écht wegsprintte.
Ze keek naar de bloem en zag haarzelf in de bloem.
''Nu zijn wij de enige nog hier die wakker zijn. Ik lijk precies op jou. Je bent eerst heel mooi en vrolijk en iedereen wilt je hebben. Maar later omdat je verrot bent laat iedereen je in de steek en wordt je zelfs zo depressief dat je gewoon dood wilt. En laat je je leven achter in dit PokeRPG gebied.''
En ze legde de bloem neer en ging zelf ook liggen.
''Weltrusten.'' zei Wooshie in de hoop dat Riolu het ook hoorde.
Ze hoopte eigenlijk ook dat ze nooit meer wakker zou worden nadat ze in slaap was gevallen.