De zon scheen weer boven de Wild Rivers. Het water kabbelde bij de kleine watervalletjes die een kilometer verder grote watervallen werden. Blitzy rekte zich uit. Hij had een zalig middagdtukje gedaan. Hij stond recht en keek naar het beekje. 'Men,' zei hij ontspannen. 'zàlig!' Hij sprong van zijn rots af. Blitzy bestudeerde het water van het beekje. Hij liep dan stroomafwaarts verder en stak een boomstam over. Nu hij een de andere kant van de oever stond hoorde hij geritsel, net zoals de andere dagen. Blitzy keek om. Hij zag twee ogen...

[enkel voor Aleran en ik! Aleran en ik hebben samen een soort van "plot" daarover uitgewerkt dus verboden te posten , behalve voor Aleran en Blitz]

Aleran zat van het weer te genieten. Hij lag tegen een boom aan en had een dag zonder zorgen. Ondertussen hield hij ook Blitzy in de gaten, die aan de overkant zat te slapen. Plots werd hij wakker en sprong van z'n rots af. Hij sprong naar de overkant, en daar was Aleran niet zo blij mee. Hij besloot maar om op te staan en hem van dichtbij te gaan bekijken. Als Blitzy z'n dag wou verstoren, dan was hij niet bij het juiste adres. Eigenlijk zat Aleran in het gebied van The Wild Rivers omdat hij dat nu z'n vaste plekje is geworden. Langzaam sloop hij naar de pokémon toe en luisterde. Zijn oren waren gespitst waardoor hij alles kon horen wat ook maar de volgende 100 meters te horen was. Pokémon die op takjes trapten, vliegpokémon die vrolijk fluiten, zo'n beetje alles. Hij dacht ondertussen aan vroeger, hij wist eigenlijk niet eens waarom hij een bloedhekel had aan Blitzy. Diep van binnen, in z'n hart, lachtte hij nog steeds om de gebeurtenis bij zonsondergang. Blitzy en Dustfire zaten naar de ondergaande zon te kijken. En op een moment verstoorde hij die liefde. Aleran zat zo diep te dromen dat hij niet in de gaten had dat hij kleine lach-geluidjes maakte. Toen hij dat hoor had schrok hij en stapte op een breekbaar takje. ''Shit!'' fluisterde hij onverstaanbaar. Hij zag Blitzy zich omdraaien en zijn richting opkijken. Zijn bloedrode ogen schenen door de groene bladeren heen. Aleran's hart bonkte als de tierelier. Hij was betrapt. Met een onverwachte sprong stond hij geluidloos voor Blitzy's neus. ''Wat moet je hier! Mijn rust zeker verstoren?!'' riep hij boos met een overslaande stem.

Blitzy voelde en vreslijke kriebeling in zijn buik. Hij keek naar de pokémon. 'Wie ben jij?' zei hij. Toen keek hij recht in zijn ogen. Hij kende die ogen. Hij herinnerde zich..Dustfire! Het meer! 'Aleran?' zei hij vol verbazing. Hij hield zijn vuisten gebald. Aleran was sterker en deze keer had Blitzy geen Dustfire! 'Wat- moet - je- van- me-?' zei terwijl iedere lettergreep trilde van woede. Blitzy's nagels boorden in zijn handpalm. Hij had een onzekr gevoel dat er een gevecht zou komen... Blitzy deinsde achteruit maar keek scherp Aleran recht in zijn ogen.

Aleran hoorde de woorden echo-en in het lege gebied. Hij voelde zijn ogen wennen aan het weer. Het begon te regenen en de lucht werd grijs en grauw. ''Perfecte timing.'' zei hij met een duistere blik in z'n ogen. Hij kon zichzelf niet beheersen en stak z'n klauwen uit. Zijn herinneringen kwamen steeds meer omhoog. Bij dit weer, en op deze plek had hij een gevecht gehad met z'n mensenbazin. Hij had haar overwonnen. Daarna was hij eigenlijk 'goed' geworden, maar dat was nog niet helemaal 100%. Zijn gedachten flitsten voorbij voor z'n ogen. Hij kon zichzelf niet beheersen. Hij schudde z'n kop maar dat hielp niet. Z'n klauwen schraapten lange diepe halen in de harde grond. Een gevoelloze traan viel op de grond van z'n vacht af. Zijn hart stopte met kloppen, tenminste hij voelde en hoorde niks meer. Steeds harder begon de regen te kletteren in het water en op de twee pokémon. De bliksem was ook mee gaan strijden. Het was noodweer geworden. Aleran begon grommend met z'n poten op de grond te stampen. ''Het maakt niet uit hoe het eindigt.. but you will lose everything!'' schreeuwde hij woedend.

(Duurde ff lang, omdat ik bezig was met hw)

Blitzy keek niet meer scherp. Hij keek nu echt dreigend. Dat had hij niet meer gedaan sinds Darkrai. Zijn stem galmde. 'Je wilt dus vechten..' Blitzy kruiste zijn armen en deed ze voor zijn gezicht. Aleran zag nu niet dat hij een Ember oplaadde. Blitzy zag een lichtflits. Blitzy deinsde achteruit todat hij net niet in het water was. Aleran en Blitzy stonden nu drie meter van elkaar. Hij stond klaar. 'Kom maar op.' siste hij uitdagend.

Aleran zag Blitzy schrikken van de lichtflits. Hij grijnsde. Blitzy viel zowat in het water, maar net niet. Z'n grijns werd steeds breder en tot slot kwam er een gemene lach uit. Hij had niet verwacht dat hij zo snel van 'goed' naar 'slecht' kon veranderen. 'Dit zou nog eens een leuk gevecht worden!' Ging het door z'n kop heen. 'Een apenlijk, fantastisch aanzicht. Ook een lekker hapje. Blitzy's vurige staart zou z'n lijfje al roosteren. Maar door de regen kan het nog eens uitvallen.' Zei de gemene duivel in z'n kop. De engel had niks meer te zeggen. Z'n lichaam was bezeten door een gemene demoon. En daar was hij op dit moment blij om. Hij wou Blitzy al z'n hele leven grijpen. ''Dit is toch een geweldige dag, vind je niet?'' Zei hij rustig met een dreigende blik in z'n rode ogen. Hij liep rondjes om Blitzy heen.

'Vind je?' zei hij. 'Inderdaad, een prachtige middag.' zei hij met zijn armen voor zijn mond terwijl de vlam groter werd. Blitzy liep nu ook rondjes. Blitzy voelde zijn vlam opzwellen. De regen had geen effect op zijn staart. Die verdampte gewoon toen de regen op zijn staart neer gutse. Nog een lichtflits. Het teken dat de strijd kon beginnen! Blitzy deed zijn armen weg. de vlam was zichtbaar. Razendsnel maakte Blitzy een pirrouette en de vlam raasde naar Aleran. Nu liet Blitzy zijn beide vuisten wit worden, maakte een salto en stormde op Aleran af.

Aleran had al verwacht dat Blitzy een aanval deed met vuur. Hij sprong vliegensvlug in het water zodat het geen effect had. De bal eindigde in het niets. Het water was geen voordeel voor Aleran maar hij kon er wel een hele goeie aanval mee doen. Aleran en het water werden één. Hij had laatst nog geoefend met een aanval wat eigenlijk nutteloos was, maar nu wel heel goed van pas kwam. Hij nam een hap adem boven water en zwom een stukje naar de overkant van de rivier. Blitzy stond nu een paar meter van hem af maar hij stond op de oever. Aleran bereidde zich voor en brulde tegen het water in zo hard als hij kon. Het water vloog naar Blitzy met een flinke snelheid. Hij sprong zo gauw mogelijk op de kant en schudde zichzelf uit. Bereidde zich voor en klapte z'n klauwen nogmaals uit. Hij testte het even snel in de grond of ze nog scherp genoeg waren. En dat waren ze inderdaad, de grond werd zo zacht als boter vernield met een paar flinke halen. Aleran spuugde nog wat water uit en liet z'n hoektanden zien als teken dat hij er klaar voor was.

Blitzy zuchtte. Het moest. Blitzy zette zijn beide handen tegen elkaar. Hij vlamde nog steeds op het water af. Blitzy zette zijn staart onder zijn buik zodat die minder nat werd. Nog sneller vloog hij tegen het water Dankzij de Mach Punch vloog hij er dwars door heen. De koude van het water verschroeide zijn huid. Maar hij gaf niet op. De pijn liet zijn vuisten alleen maar sterker maken. Hij zetten een voet op een steen midden in de rivier en sprong nogmaals. Hij vloog naar Aleran en... zijn vuisten waren nog maar een meter afstand van Aleran. Blitzy voelde zijn rug vreselijke zeer doen.

Aleran zag Blitzy behendig maar stroef steeds dichterbij komen. Hij was verzwakt. Hij had een korte tijd om na te denken. Hij was nog erg jong, dus daar had hij een nadeel mee. Aangezien Blitzy ouder was, had hij waarschijnlijk ook meer kennis en ervaring. Maar hij gaf de moed niet op. Aleran had nog geen schrammetje en ze waren nog niet eens zolang bezig. Toen hij Blitzy de laatste stap zag springen naar de grond sprong Aleran naar Blitzy toe en deed een redelijk sterke bite-aanval op z'n kop. ''Zo, dat gaat morgen hevig branden. En je zal hoofdpijn hebben!'' Schreeuwde hij terwijl hij over de stenen sprong. Op de middelste steen bleef hij staan en keerde zich om. ''Gaat het, ouwe blitzy?'' Zei hij gemeen op een valse toon. ''Moet ik je een wandelstok geven?''

Blitzy voelde nu een helse pijn door zijn hoofd. Aleran had een klein wondje in Blitzy's schedel veroozaakt. Hij voeld bloed over zijn hoofd lopen. 'Aw...ik...geef...niet op!' Vuur aanvallen hadden nu geen effect. Alerans vacht was nat. Maar. Enkel vuur aanvallen kon die laten drogen. Blitzy sperde zijn mond open. 'Je kunt het krijgen als je het hebben wilt!' Blitzy hapte naar adem en een gigantische vuurstraal kwam uit Blitzy's mond. De eerste seconden zouden die geen effect hebben. Maar daarna zou hij het heet krijgen. Nog een lichtflits met een dondergeluid... het weer begon ernstig om te slaan.

(Godv, ben een jongen geen meisje! ;; Maar daarna zou ze het heet krijgen.)

Aleran stond in evenwicht op een grote steen in het water. Hij voelde het vuur op z'n vacht. Blitzy had zeker niet nagedacht dat hij zo het water in kon springen. Hij sprong het water in, en z'n vacht koelde weer rustig af. Alsof er niks op gekomen was. Hij zwom de hondentrappel naar de overkant. Hij schudde zich nogmaals uit en keek weer recht in de ogen van Blitzy. ''Je denkt echt dat je wat kan bereiken met vuur-aanvallen op dit watergebied he?'' riep hij met een onschuldige kop. Hij draaide z'n kop schuin en vlak daarna kwam er een bliksemschicht uit de lucht die een boom raakte. Net achter Aleran viel er een boom. Hij werd net niet geraakt. Hij keerde z'n kop om en ging op de boom staan. Er zaten zo te zien appeltjes in, die nog niet verrot waren. Rustig pakte hij er ééntje en at hem rustig op. ''Jij ook één? Eventjes pauze kan toch wel?'' zei hij erg lullig.

'Ow, ik zal ze ineens roosteren.' zei Blitzy. en hij deed terug Ember. Als iemand erbij stond zou die denken dat de ember anar die appel vlamde. Maar in werkelijkhij had Blitzy op de wind berkent. Op het allerlaatste moment zou die Ember recht in haar linkeroog vliegen. Blitzy maakte zijn vuisten opnieuw wit en kroop in een boomstam. Toen hij in het midden van de boomstam was, trapte hij tegen de boomstam zodat die een klein beetje in de lucht vloog. Blitzy strekte zijn witte armen en de boomstronk brak in duizenden scherpe kleine splintertjes die alle kanten uitvlogen. Het bloed droop inmiddels al langs zijn schouders.

(Ik snap helemaal niks van jou post, en ik ben een jongen! Op het allerlaatste moment zou die Ember recht in haar linkeroog vliegen)

Aleran had in de gaten dat Blitzy ondertussen een aanval zou gaan doen. De vuur-aanval kwam recht op Aleran af. Snel deed Aleran de Roar zodat Ember geen enkel nut had. Het vuur, waar inmiddels nog maar een klein vlammetje van over was gebleven, keerde terug en voerde met de wind mee zodat het in het niets verdween. Aleran had nog meer honger dus nam nog een hap uit de zoete rode appel. Ondertussen kroop Blitzy in een boomstam en schoot hem de lucht in. De stam viel neer op de grond en brak in duizenden scherpe stukken. Aleran snapte niet wat Blitzy's nut was van die aanval. Maar hij zag wel dat Blitzy hevig gewond was geraakt. Zelf was Aleran ook flink geraakt door een paar scherpe splinters. Er zat één middelmatig stukje in z'n kont. Er stroomde flink wat bloed uit, maar het deed geen pijn. Hij liep rustig naar het water. Met z'n bek trok hij het stuk uit z'n kont en spuugde het uit. Langzaam liet hij z'n kont in het water zakken. Het koelde af, maar het deed wel pijn.

Blitzy amoufleerde zijn slappe lach vlug met een droge hoest. Hij maakte een salto en zijn voet vatte vlam. 'Hier dit zal wel helpen afkoelen.' daarna kuchte Blitzy. Een voordeel: Zowel Blitzy als Aleran waren gewond nu. Blitzy's vuisten werden nu ook wit. De vuisten mikte Blitzy Op zijn ruggegraat. Zijn voet op zjn staartbeen. Een van de twee gevoeligste plekken, volgens Blitzy.

Aleran zag hoe Blitzy aan z'n lijf zat. Maar hij voelde niks, omdat hij half met z'n kont in het water zat. Dus Blitzy's voet zat nu ook in het water, dus dat had geen nut. Alleen z'n rug was in gevaar. Maar dat zou hij wel snel afhandelen. Hij liet z'n hoektanden zien en beet zo snel als hij kon in Blitzy's keel. Toen hij voelde dat de vurige voet van z'n rug af ging sprong hij in het water en nam nog een hap lucht. Nogmaals deed hij een Roar-aanval met veel effect. Het water kleurde, om Aleran heen, langzaam rood maar niet veel.

Blitzy sperde zijn ogen wild open. Hij viel in het water en het water kleurde rood waar Blitzy lag. Zijn keel was ook al gewond. Alles werd wazig. Blitzy duizelde. 'nee..' ijlde hij. 'niet...sterven!' Alle erge momenten in zijn leven flitsen langs zijn ogen voorbij. De DarkSide.. Dustfire...Darkrai. Opeens werd alles weer normaal. Blitzy zag dat zijn benen onder Alerans lichaam waren. Met een laatste mega inspanning, deed hij zijn benen omhoog... en haalde keihard uit tegen Alerans buik.

Aleran voelde een grote steek in z'n buik en begon zich misselijk te voelen. Hij kon zich niet inhouden en kotste zo een hele liter water over Blitzy's kop heen. Dat was het water wat hij had ingeslikt toen hij meerdere keren in het water sprong. Aleran werd woedend en haalde uit met z'n klauwen over Blitzy's gezicht. Zijn buik krabte hij ook open. En nog een laatste bite-aanval in z'n keel zou hem veel goed doen. ''Zo, dat zaakje is ook weer afgehandeld.'' mompelde hij toen hij Blitzy niet meer zag bewegen. Langzaam maar zeker doordrong het hem dat Blitzy misschien flauwgevallen was.. of dat hij misschien wel dood was. Niet dat het hem veel boeide. Hij liep terug naar de boom waar hij z'n appel at. De appel lag er nog, maar zat onder het bloed. Met z'n bek pakte hij een nieuwe appel en at daar heerlijk van. Zijn maagje begon steeds minder te rammelen. Aleran keek omhoog, hij had al een tijdje geen bliksemflits meer gezien. Dat was een goed teken. De regen begon steeds meer over te gaan in miezeren.

[omg, het is niet de bedoeling om Blitz te doden? Blitz moet Aleran nog kunnen wegjagen..]

'A..AAA!' schreeuwde Blitzy tijdens de aanval. Hij voelde een vresijke pijn. het werd teveel. Alles werd zwart. Blitzy was bewusteloos. Toen hij wakker werd zag hij Aleran een een appel smikkelen. Hij had veel teveel bloed verloren. 'A-Aleran.' zei hij zacht... 'Dit moet overzijn..' hij nam een tak vast die van de boom was gevallen. Hij haalde uit en Hij vond een laatste lichtpuntje van kracht. Hij sloeg er keihard mee op Alerans hoofd daarna viel hij opnieuw bewusteloos.

Hij voelde een middelmatige tak op z'n kop komen. Dat had Blitzy zeker gedaan. Hij snoof z'n neus op en zag dat Blitzy flauwviel. ''Naja, je leeft in ieder geval nog.'' En hij had niet echt medelijden, maar hij wist dat hij hem niet zo kon achterlaten. Hij liep heel langzaam naar Blitzy toe om te controleren of Blitzy niet stiekem een grapje met hem uithaalde. Hij bleek alleen flauw gevallen te zijn, maar hij verloor ondertussen wel bloed. Snel rende Aleran naar een boom wat zachte bladeren had. Hij wist niet hoe de boom heette, maar het had verzorgende zachte grote bladeren. Hij doop het blad, wat in z'n bek hing, in het water en legde het naast Blitzy op het pad. Hij pakte Blitzy in z'n nekvel met z'n niet-scherpe tanden en legde hem op het blad. ''Zo, dat moet helpen om het bloeden te stoppen.'' Aleran legde z'n poot met ingetrokken klauwen op Blitzy's hoofd en voelde of hij koorts had. Hij voelde niks heets maar voor de zekerheid pakte hij nog een blad, doop hem in het water en legde het op Blitzy's kop. De wolken zaten inmiddels voor de zon dus hij kon niet gauw een ontsteking krijgen. Voor de aardigheid, voor als Blitzy wakker werd, plukte Aleran een appel en legde het naast Blitzy neer. En zo snel mogelijk, voor het geval dat, dook Aleran in de bosjes en rende een metertje verder. Hij zag een bosje met heerlijke bekende bessen en ging daar naast zitten. Heerlijk at hij er een paar op terwijl hij ondertussen Blitzy in de gaten hield.

Twee uur later.

Blitzy werd wakker. Hij zag tot zijn verbazing dat iemand hem verzorgt had. Had iemand Aleran verjaagt en hem verzorgt? Hij lette niet goed op en trapte bijna op de appel. 'Wat krijgen we?' Hij at de appel in hap op. met klokhuis en al. 'Ik..bedankt...wie dan ook!' schreeuwde hij. Hij voelde zich al wat beter. Hij ging de volgende keer Aleran voorgoed uitschakelen [dat gaat hij niet doen...] Blitzy keek nog een keer rond, alsof de gene plotseling zou opduiken die hem gered heeft. Daarna draaide hij zich om en liep naar een veilige plek, voor het geval Aleran zou terugkomen.