Blitzy had Flarey naar de grot gebracht, en meteen voelde flarey de warmte van de grot. Nu ze geen regen meer op zichzelf kreeg, werdt ze meteen vrolijker. Ze sprong van Blitzy's schouder af en landde op de grond. Bij de landing deed haar been wel pijn, maar ze had geen zin om de hele tijd gedragen te worden. Ze keek naar buiten. De regen werdt snel heftiger. Wat was ze blij dat ze hier was. ''Nou, we zitten iniedergeval droog'' Zei ze grijnzend. Ze ging voorzichtig zitten en keek naar Blitzy.

Blitzy knikte. Daarna keek hij rond. Hij zag een soort van rotsblok zitten. Hij zag dat de bovenkant goed massief was. 'Jha,perfect.' hij keek daarna naar Flarey. 'Ok,als je hierop gaat liggen,kan ik je been verzorgen.' zei hij. Hij hoorde de regen neerdraven.

Flarey keek naar de rotsblok die perfect was om op te zitten of liggen .
''Euhmm... oke.'' Zei Flarey verlegen en ging langzaam op de steen zitten, met haar been naar voren.
Gespannen wachtte ze af op wat Blitzy zou doen.

[moet weg, tag!]

[Doei!]

Blitzy knikte. 'Sorry,want dit kan misschien pijn doen.' zei hij. Hij nam zijn staart beet, en veegde daarme de wond schoon. Daarna probeerde hij de wond dicht de branden met Ember. 'En nu nog enkel...' Hij nam een zacht,breed touw en bindde dat rond haar been. 'Sow,' zei hij en hij keek naar buiten. Voor hem was het onmogelijk om nu naar buiten te gaan. Hij ging dan op een kleiner blok zitten.

Flarey gilde het uit van de pijn. Er schoten tranen in haar ogen en spuwde per ongeluk vuur uit richting Blitzy. ''Sorry'' Zei ze verontschuldigend. ''Ik weet dat het beter is, het doet gewoon veel pijn..'' Flarey keek naar buiten. De lucht was erg donker geworden, en ze hoorde ook onweer.

Blitzy grijnsde. 'Geeft niet,' Hij veegde wat as weg. 'Ik heb al erger gehad,' voegde hij eraan toe. Hij keek naar zijn schouder,waar een paar weken terug nog een litteken stond. Hij liep daarna naar buiten,maar was gedwongen om naar binnen te lopen. 'Aw,Dat word een echte orkaan!' zei hij. Hij keek naar de lucht. Het was al donker. 'Arceus's onderbroek!' mompelde hij.

Flarey liep ook naar de ingang, ookal deed haar poot nog pijn. Ze kon gewoon niet zo lang stilzitten.
Het was hier veel interresanter. Flarey ging voor de uitgang van de grot zitten zodat ze het weer kon gaan volgen. Ze keek even naar Blitzy en glimlachtte warm naar hem.

Blitzy liet ook een grijnsje zien. Daarna vond hij iets raars. Een stuk of drie hopen stro stonden op een paar rotsblokken. Blitzy keek achter zich. Eerst naar Flarey dan naar de lucht en dan weer naar de hopen stro. 'Ik vrees,dat we hier moeten overnachten.' zei hij en hij liep naar een strohoop. Hij sprong op de hoop en na een flits sloot hij zijn ogen. Toen dacht hij even na, ZouFlarey?-

[sorry dat ik nog niet teruggepost had.]


Flarey keek net als Blitzy naar de strohopen. Wat een aangenaam toevallig dat die hier stonden.
Ze zouden hier inderdaad moeten overnachten, het weer was nog te onvoorspelbaar. Flarey liep langzaam, heel langzaam naar een strohoop toe, die naast de strohoop van Blitzy lag. Ze sprong erop en ging zitten. Ze lachtte. Het hooi was lekker zacht, en zou ze warm houden. Flarey keek naar Blitzy die zijn ogen dichtgeknepen had. ''Euhm.. slaap lekker, blitzy..'' zei ze met een lieve glimlach, en ging op haar rug liggen, en keek naar boven. Ze zag een paar zubats op hun kop aan de wand hangen, maar dat was normaal voor vleermuizen. Ze gaapte.

De volgende ochtend. =3

Blitzy liep door een duistere gang. Een grote steen verscheen. Er stond een drukknop op. Blitzy liep traag naar de steen. Hij drukte zijn hand erop 'eindelijk,' zei hij. De rotswand naast de steen vloog open. Opeens,eeen groene lichtflits. Blitzy lag in zijn terug in strophoop,of eerder gezegt,er half uit. Hij lag op zijn rug op de grond,maar zijn benen lagen nog in de hoop. Hij was nat van het zweet. Hij keek naar buiten. Een prachtige ochtend,de storm was gedaan. Hij sprong recht een keek naar Flarey,vergeten dat die er nog lag.

De volgende ochtend indeed

Flarey had vannacht geen nachtmerrie. Nee, integendeel. Ze stond in een prachtig veld vol bloemen, en er waren veel vrolijk kijkende gras pokemon. Ineens verscheen Blitzy en hij liet haar schrikken. Flarey moest lachen, en Blitzy lachtte ook. Het was daar gewoon zo mooi dat je er meteen blij van werdt. Ineens keken ze serieus, en hun hoofden gingen langzaam naar elkaar toe, en net op dat moment.. werdt ze wakker.
Ze zag Blitzy zitten en schaamde zich meteen voor die droom, ze blooste. wat raar... Flarey had nooit over liefde nagedacht, en dan komt er ineens zon droom.. ze wist niet eens of ze iets voelde voor Blitzy, ze kende hem maar net.. Ze schudde haar kop en probeerde de droom te vergeten. ''goeiemorgen blitzy. lekker geslapen?'' vroeg ze met een glimlach.

Blitzy knikte. 'Een nachtmerrie,alweer. Ik heb deze al maanden.' zei hij. Opeens keek hij niet begrijpend naar Flarey. 'Hé? ben jij nu rood?' vroeg hij. 'Bloos jij voor iets?' zei hij grijzend.

''Oh.. nachtmerries zijn niet fijn...'' zei Flarey. Vroeger had ze vaak nachtmerries, en kon ze nachtenlang niet slapen. Toen begon Blitzy over dat ze rood was. Oh nee! hij had gezien dat ze blooste! Ze wou het zelf echt niet, maar door blitzy nu werdt het blozen steeds erger. Ze draaide haar kop om. ''Ik.. euh... ehh... het komt vast doordat ik koorts heb, of zoiets'' Zei ze om eromheen te kunnen draaien xD

Blitzy keek met een raar gezicht. Hij wist dat ze geen koorts had,want het klonknogal geimproviseerd. Opeens zag hij een beeld van Tora voor zich. 'Jij bent nu aan de beurt,liefde komt uit het hart.' Blitzy schudde zijn kop en Tora was weg. 'Ok,?' zei hij vaag. Nu werdt alles duidelijk!

Flarey draaide haar hoofd weer naar Blitzy en zuchtte.
Het zou toch niet werken.. het was een vaag een dom excuus.
Ze grijnsde dom naar blizy, iets uitbrengen kon ze op dit moment niet.

Blitzy keek nog vragend naar Flarey,'is er iets?' vroeg hij. Hij liep naar Flarey en ging ongeveer een een halve meter van haar vandaan staan. Toen keek hij nog steeds vragend. Zijn staart maakte nu mooie bogen in de plaats van doelloos rond te zwaaien.

''euhm.. nee hoor, er is niets'' zei Flarey, omdat ze zich echt dood schaamde. Ze keek naar de staart van blitzy, die in boogjes heen en weer zwaaide. Ze bleef er een tijdje naar staren, het was alsof die beweging haar hypnotiseerde. Toen wendde ze haar blik weer af en keek naar blitzy.

Blitzy haalde zijn schouders op en keek naar de uitgang. Hij keek naar buiten. 'Ow,mooi,de storm is weg.' zei hij. 'Deze grot is nog best stevig.' zei hij en hij gaf een schopje tegen de wand. Hij keek naar buiten. Zijn maag keerde om. Overal bomen uitgerukt,rivieren overstroomdt. Hij liet zijn hoofd hangen. 'Zucht..'

Flarey liep zo snel als ze kon achter Bitzy aan, en keek ook naar buiten.
''Oh nee... het is hier allemaal verwoest'' zei ze met waterige oogjes. Ze zei het licht ongelovig. Dat dit in één avond kon gebeuren.. meestal waren stormen niet zo erg. Legendarische pokemon zorgden er toch voor dat er geen rampen gebeurden? Flarey haar gezicht vertrok. Waren hier wel legendarische pokemon? of was er iets mis? Ze keek naar Blitzy.

Blitzy ging tegen de wand aanleunen. 'Er zijn hier wel legendarische pokémon. Maar..' Blitzy balde zijn vuist. 'Stropers...' zei hij knarstandend. Daarna keek hij recht in de ogen van Flarey. 'Ze hebben een aantal beschermers gevangen,' daarna keek hij nog steeds recht in haar blik.

Flarey was opgelucht waneer blitzy zei dat er legendarische waren. Flarey was eens in een gebied beland zonder. het werdt daar geteisterd door natuurrampen die hele weken lang doorgingen, dag en nacht. ze slikte, en verdrong die herrinnering weer. ''Stropers? die beschermers vangen? dat is erg!'' Riep ze uit. Vroeger had ze een hechte band gehad met een legendarische pokemon, die haar van alles had geleerd. ook over mensen, en wat voor gevaar ze konden betekenen voor de pokemon. Ze keek blitzy aan. Ze was bang, maar door B;otzy werdt ze rustiger.

Blitzy grijnsde. Maar keek daarna serieus. 'Op een dag,gaan ze weg,dat weet ik.' zei hij en hij keek nu diep in de ogen van Flarey. Opeens kreeg hij een hol gevoel in zijn maag. Kreeg hij nu het gevoel dat haar gezicht dichterbijkwam?

Flarey keek raar naar de Monferno. Hij kwam steeds een stukje dichterbij. [maar dat heb je lekker niet zelf door xD] Wacht.. was dit net als die droom die ze had? ze wou in paniek raken, maar iets hield haar tegen, een gevoel die haar liet ontspannen. en voordat ze het wist was ze ook dichterbij blitzy gekomen..

Blitzy kreeg steeds meer het gevoel dat zijn maag verdween. Hij kon nu de haren op haar hoofd tellen. Blitzy voelde zich een stuk ijzer en dat het hoofd van Flarey een mangeet was. Hij deed zijn best om niet zwaar te ademen. Zijn staart stond stil. Nu kon hij haar wenkbrauwen tellen. Ze kwam dichterbij....misschien iets té dichtbij. Toen gebeurde het. Blitzy's maag leek eerst van ijs te worden en daarna een afschuwlijke salto te maken. Zijn lippen raakten die van haar. Hij sperde zijn ogen wijd open en sloot ze daarna.

[omg,ik voel me dus echt vaag na het schrijven van deze post.]

[jah, daarom wou ik hem niet schrijven, ik heb een trauma aan mn laatste kus xD niet dat die vreselijk was, nee hij was juist té goed, omg dat klinkt raar xD]

Flarey schrok heel erg van de kus, niet dat ze het niet fijn vond, integendeel!
Vanbinnen voelde ze zich heel raar, alsof alles in haar omgekeerd werdt.
De kus voelde goed, maar het was alsof het niet echt was. Maar nu ze naar Blitzy keek kreeg ze een raar, onaangenaam gevoel. Ze blooste weer. Ze schaamde zich, terwijl het helemaal niet hoefde. het was gewoon zo raar..